หลังจากวันแข่งขันบาสผ่านพ้นไปแล้ว อัครนนท์ ที่เจ็บข้อเท้าก็ต้องหยุดเรียนไปหลายวัน วันๆเขาก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุทำให้ทีมแพ้ ทั้งที่คุณอัครนันท์ และคุณหญิงพรรลณี พ่อและแม่ของอัครนนท์ ต่างก็คอยปลอบว่า นนท์ ลูกทำดีที่สุดแล้ว แต่คำนี้มันก็ไม่ได้เข้ามาอยู่ในหัวสมองของนนท์เลย และเมื่อนนท์มารู้ทีหลังว่ามิ้นและสามสาวทะเลาะกัน นนท์ก็ยิ่งโทษตัวเอง ที่เป็นคนทำให้เพื่อนกลุ่มนี้ต้องแตกแยก
เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ทำให้นนท์เครียด ตามมาด้วย มีไข้ขึ้นสูง ไม่สบายหนัก จนต้องเข้าโรงพยาบาล เรื่องนี้รู้ไปถึงหูของคุณอรรถพลพ่อของน้ำแข็งซึ่งเป็นเพื่อนรักของอัครนันท์ พ่อของนนท์
ณ บ้านของน้ำแข็ง ขณะที่ครอบครัวนี้กำลังทานข้าวอยู่
น้ำลูก เดี๋ยวทานข้าวเสร็จแล้ว ลูกเตรียมตัวไปเยี่ยมตานนท์ที่โรงพยาบาลกับพ่อนะ
พ่อคะ น้ำไม่อยา
.. น้ำแข็งยังพูดไม่ทันจบ
นี่ลูก อย่าพูดว่าไม่อยากไปสิ นนท์หน่ะเค้าเป็นเพื่อนลูกนะ แล้วก็เป็นลูกของลุงนันท์ด้วย เพราะฉะนั้น ลูกต้องไปกับพ่อ อรรถพลพูดแกมบังคับลูกสาว
ไปก็ได้ค่ะ พ่อ น้ำแข็งต้องจำใจไป ที่น้ำแข็งไม่อยากไปก็เพราะไม่อยากยุ่งกับนายนนท์ ไม่อยากมีเรื่องขัดใจกับมิ้นไปมากกว่านี้ เพราะตั้งแต่ทะเลาะกันวันนั้นแล้ว มิ้นและสามสาวต่างก็ไม่มองหน้ากันอีกเลย จากที่มิ้นเคยนั่งกับน้ำแข็ง ก็เปลี่ยนไปนั่งกับเพื่อนคนอื่น
ลึกๆในใจของน้ำแข็งแล้ว เขาไม่อยากผิดใจกับมิ้นแค่เรื่องแค่นี้ แต่อีกใจนึงน้ำแข็งก็ไม่ได้เป็นคนผิดจึงไม่จำเป็นที่จะต้องไปง้อมิ้นก่อน
เมื่อคุณอรรถพล และน้ำแข็งมาถึงโรงพยาบาลแล้ว อรรถพลก็เตือนลูกสาวให้ยิ้มแย้มแจ่มใส เพราะหน้าของน้ำแข็งตอนนี้เหมือนกับไม่ได้ถ่ายมาหลายวัน
โธ่ยัยน้ำ ยิ้มหน่อยสิ เดี๋ยวคุณลุง คุณป้า เค้าก็นึกว่าลูกไม่อยากมาเยี่ยมตานนท์หรอก
ก็น้ำไม่อย
.. สายตาของอรรถพลทำให้น้ำแข็งไม่กล้าจะพูดต่อ
ก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตู ทำให้คุณหญิงพรรลณีเดินมาเปิดประตูเพื่อต้อนรับแขก
อ้าวพล หนูน้ำแข็ง เชิญจ่ะ
สวัสดีค่ะ คุณป้าณี นี่ค่ะ คุณแม่จัดฝากมาให้นนท์ค่ะ พูดพร้อมกับยื่นกระเช้าผลไม้ให้คุณป้าณี
ณี ตานนท์เป็นไงบ้างหล่ะ อรรถพลถามอย่างเป็นห่วง
ก็ดีขึ้นเยอะแล้วหล่ะ อีกวันสองวันก็จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้วหล่ะ นี่ก็เพิ่งทานยา แล้วหลับไป แม่ของนนท์มองลูกชายที่นอนอยู่บนเตียงอย่างสงสารจับใจ
ดีแล้ว พักผ่อนเยอะ จะได้หายไวๆ อรรถพลโล่งอก ที่นนท์ไม่ได้เป็นอะไรมาก
แล้วคุณแม่ ไม่มาด้วยหรอจ๊ะ คุณหญิงพรรลณีหันมาถามน้ำแข็ง
คุณแม่ไปธุระกับพี่วาค่ะ คุณป้า น้ำแข็งตอบป้าณีอย่างนอบน้อม
ตี้ด ตี้ด เสียงโทรศัพท์ของอรรถพลดังขึ้น ทำให้การสนทนาต้องยุติลง
ฮัลโหล อืม เดี๋ยวคุณคอยอยู่ที่นั่น นะ ผมจะรีบไป เมื่อคุยโทรศัพท์เสร็จก็พูดกับน้ำแข็ง น้ำ เลขา พ่อโทรมา บอกว่า มีประชุมด่วน เดี๋ยวลูกกลับบ้านเองได้มั้ย เพราะพ่อต้องรีบไป
ได้ค่ะพ่อ พ่อไม่ต้องห่วงน้ำนะคะ รีบไปเถอะค่ะ
เดี๋ยวป้า ให้คนขับรถพาหนูไปส่งที่บ้านดีกว่านะลูก หลังจากที่อรรถพลไปแล้ว คุณป้าณีก็บอกกับน้ำแข็งด้วยความเป็นห่วง กลับคนเดียวมันอันตราย
ขอบคุณค่ะ คุณป้าณี
แต่ก่อนหนูกลับ ช่วยอะไรป้าหน่อยสิ
อะไรหรอคะ น้ำาแข็งสงสัยวาป้าณีจะให้ช่วยอะไร
หนูน้ำแข็งช่วยเฝ้าตานนท์แทนป้าหน่อยได้มั้ย ป้าจะกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านหน่ะจ่ะ
ได้สิคะ น้ำแข็งต้องจำใจอยู่ ทั้งที่จริงแล้วไม่อยากอยู่กับนายนนท์เอาซะเลย
หลังจากที่คุณหญิงพรรลณี กลับไปได้ซักพัก อัครนนท์ก็ตื่นขึ้นมา นนท์เห็นน้ำแข็งนั่งอ่านนิตยาสารอยู่ที่โซฟา จึงถามถึง คุณหญิงพรรลณี แม่ของเขา
คุณป้ากลับไปอาบน้ำ เลยวานให้ชั้นเฝ้านาย น้ำแข็งพูดโดยไม่มองหน้านนท์
หิวน้ำจังเลย ช่วยรินน้ำให้เราหน่อยได้มั้ย นนท์พยายามชวนน้ำแข็งคุย
น้ำแข็งจำใจต้องเดินเอาน้ำมาให้นนท์
ขอบคุณนะ นนท์พูดเสร็จก็ดื่มน้ำซะหมดแก้วเลย เธอกับมิ้นคืนดีกันรึยัง
ยัง น้ำแข็งตอบด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
เราขอโทษนะน้ำ นนท์เริ่มรู้สึกสำนึกผิด ทั้งที่จริงเค้าไม่ได้เป็นคนผิด
ขอโทษทำไม น้ำแข็งถามนนท์
ก็ที่เธอกับมิ้นต้องทะเลาะกัน เพราะเรา เราเองที่เป็นคนผิด นนท์เริ่มเสียงเศร้า
นายไม่ได้ผิดซักหน่อย คนที่ผิดคือ ยัยมิ้นตังหาก วันนั้นถ้าเค้าไม่พูดตะคอกใส่ชั้น ชั้นก็คงไม่ต้อง
.น้ำแข็งเงียบไป
ไม่ต้องอะไรหรอน้ำ นนท์ยื่นหน้าเข้ามาถามใกล้ๆหน้าน้ำแข็ง
ไม่ต้อง ทะเลาะไง ตอนแรกน้ำแข็งเกือบจะหลุดคำว่าร้องไห้ออกไปแล้ว
แล้วน้ำโกรธเราเรื่องอะไร นนท์จ้องตาน้ำแข็ง ถามอย่างจริงจัง
ใครโกรธนาย น้ำแข็งทำไก๋
ก็เธอไง
ป่าว ไม่ได้โกรธ น้ำแข็งพูดเสร็จ ก็เดินกลับไปนั่งที่โซฟาเหมือนเดิม
ไม่โกรธ แล้วทำไมเวลาพูดถึงไม่สบตากับเราเลยหล่ะ นนท์จ้องหน้าน้ำแข็งเพื่อค้นหาคำตอบ ทำไมเงียบไปหล่ะ อ๋อ รู้และ เธอหึงที่มิ้นมานวดเท้าให้เราวันนั้นใช่มั้ย นนท์ทำหน้าเจ้าเล่ห์
นี่ นายนนท์ ชั้นจะไปหึงนายทำไม ในเมื่อชั้น มะ..ไม่ได้ชอบนาย แล้วนายก็ไม่ได้ชอบชั้น น้ำแข็งไม่กล้าสบตานนท์อีกครั้ง
น้ำ เธอรู้ได้ไง ว่าเราไม่ได้ชอบเธอ
โธ่ ก็คน ที่นายชอบหน่ะ เค้ามาประกาศต่อหน้าชั้นเลยนะ ว่านายหน่ะชอบเค้า ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น น้ำแข็งสะบัดเสียงใส่นนท์
ใครอ่ะ ใครมา บอกเธออย่างนั้น นนท์ถามด้วยความสงสัย
:จะใครซะอีกนอกจาก
.. น้ำแข็งยังพูดไม่ทันจบ มิ้นที่มาเยี่ยมนนท์เหมือนกัน ก็เปิดประตูพรวดพราดเข้ามา
นี่ น้ำ ทำไมเธอถึงมาอยู่กับนนท์ สองต่อสองได้หล่ะ มิ้นไม่รู้ว่าพ่อแม่ของน้ำแข็งและนนท์เป็นเพื่อนกันจึงถามอย่างสงสัย
เรื่องของชั้น เธอไม่จำเป็นต้องรู้ อ้อ
คราวหลังเธอก็หัดมีมารยาทหน่อยนะ เคาะประตูก่อนเข้ามาหน่ะทำเป็นมั้ย น้ำแข็งพูดยั่วอารมณ์ของมิ้น
ก็ชั้นไม่อยากเคาะหน่ะ เธอจะทำไม มิ้นก็ไม่ยอมเหมือนกัน
ก็ไม่ทำไมหรอก ก็แค่อยากเตือนหน่ะว่ามารยาทของผู้ดีหน่ะ เค้าทำกันยังไง ในฐานะที่เคยเป็นเพื่อนกัน น้ำแข็งยิ้มเยาะ
พอเถอะ เลิกเถียงกันได้แล้ว มิ้นเราง่วงนอนหน่ะ เธอช่วยกลับไปก่อนได้มั้ย อัครนนท์ห้ามศึกระหว่างมิ้นกัยน้ำแข็ง
นนท์ทำไม ไม่ไล่ยัยน้ำไปด้วยหล่ะ
ก็น้ำเค้า เค้า
..
ไม่ได้ยินหรอ นนท์เค้าง่วงนอนหน่ะ ยังไม่ไปอีก น้ำแข็งไม่ยอมให้นนท์พูดจบ ก็ชิงพูดซะก่อน
ถ้าชั้นไป เธอก็ต้องไป มิ้นไปยอมเหมือนกัน
เกิดอะไรขึ้นจ๊ะหนูน้ำแข็ง คุณป้าณีเข้ามาได้ยินมิ้นเอะอะพอดี เสียงดังไปถึงข้างนอกแหน่ะ อ้อหนูน้ำแข็ง ป้าบอกให้คนรถรออยู่ข้างล่างนะจ๊ะ อยากกลับเมื่อไหร่ก็บอกป้านะจ๊ะ
ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณป้าณี งั้นน้ำว่าน้ำ กลับเลยดีกว่าค่ะคุณป้า น้ำแข็งยอมเป็นฝ่ายไป
:เอางั้นหรอจ๊ะ
ค่ะ งั้นน้ำไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ น้ำแข็งไหว้ป้าณีแล้วเดินออกจากห้องไป
เมื่อน้ำแข็งไปแล้ว นนท์ก็ขอร้องให้มิ้นกลับบ้าน เพราะเขาต้องการพักผ่อนจริง ๆ ส่วนมิ้นเมื่อรู้ว่าคุณหญิงพรรลณี หรือคุณป้าณีที่น้ำแข็งเรียก เป็นคุณแม่ของนนท์ มิ้นก็ทำตัวสนิทสนมทันที แต่คุณหญิงก็เหมือนจะรู้ทัน เพราะเสียงที่ดัง แว้ดๆ ออกไปข้างนอกที่เขาได้ยินเมื่อกี้คือเสียงมิ้นชัดๆ คุณหญิงจึงได้แต่คุย สนทนาด้วยตามมารยาทเท่านั้นเอง
********************************************************
ตอนนี้ นิสัยจริงๆ ของมิ้น ก็เริ่มเปิดเผยแล้วนะคะ มิ้นจะกลับตัวได้หรือไม่ แล้วมิ้นจะกลับมาคืนดีกับเพื่อนๆได้รึเปล่า ต้องติดตาม รักวัยใสกะเพื่อนวัยวุ่น ตอนต่อไปนะคะ
จากคุณ :
พรรณภา
- [
วันวิสาขบูชา 20:42:46
A:203.113.41.71 X:203.151.140.120
]
รักวัยใสกะเพื่อนวัยวุ่น <<<ตอนที่ 5 เมื่อเพื่อนเปลี่ยนไป! >>>
