ต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งที่หายหน้าหายตาไปนานแสนนาน
หลังจากที่นิยายปรัมปรา แต่ละเรื่องที่ไม่ค่อยประสบความสำเร็จ ข้าพเจ้าจึงคิดใหม่ว่า ลองมาหันแต่งบทละครดู
และนี่ก็คือ บทละครเรื่องที่ 2ครับ ช่วยวิจารณ์ด้วยนะครับ (เรื่องแรกขอแก้นิดนึง เอาเรื่อง 2 ไปอ่านก่อน)

บท
ฉาก 1 ห้องเรียน
ตัวละคร – ฝ้าย / เอ๋
- ฝ้ายนั่งเก็บกดอารมณ์อยู่ ขณะเดียวกันเอ๋เพื่อนสาวก็เดินเข้ามา
- เอ๋พยายามปลอบโยนฝ้ายบอกเธอให้ใจเย็น
- แต่ยังไงฝ้ายก็ยังยืนหยัดอยู่

ฝ้าย (เดินเข้ามาเสียงดัง ทำหน้าไม่พอใจ นั่งลงบนโต๊ะ ทุบโต๊ะบ้าง)
โธ่เว้ย
เอ๋ (เดินเข้ามาอย่างช้าๆ)
ฝ้าย... (เสียงเรียบๆ) เข้าไปได้ไหม
ฝ้าย อืม เข้ามาสิ
เอ๋ (เดินเข้ามานั่งตรงกันข้าม ด้านเฉียง)
เป็นอะไรไปเหรอ หรือว่า...เรื่องเบตี้อีก
ฝ้าย ก็ใช่นะสิ (แรงๆ) ฉันละเบื่อๆๆๆๆ เกลียดขี้หน้าจนแทบอยากจะมีดไปสับตัวมันเป็นชิ้นๆอยู่แล้ว (ทำท่า ประกอบ กัดฟัน ทำหน้าโกรธแค้น อาฆาต)
เอ๋ โธ่ฝ้าย... ใจเย็นๆสิ ปลงซะเถอะนะ เชื่อฉัน... ดูอย่างฉันสิ (ยิ้มจืด) ฉันไม่เห็นจะสนอะไรเลย งานกลุ่มพังก็พัง ด้วยกัน หลังจากนั้นเราก็ไปบอกอาจารย์ก็ได้ว่าเบตี้เป็นคนทำพัง
ฝ้าย เอ๋ ฉันมันใจร้อน ฉันก็รู้นะ และอีกอย่างไม่ใช่แค่เรื่องงานหรอก มันเป็นทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องงานห้องมันก็ ทำตัวยังกับมันเป็นหัวหน้า เป็นคนสั่งอย่างนั้นนะ มันก็เป็นนักเรียนเหมือนเรา เราจะแคร์มันทำไม
เอ๋ ฝ้าย... ก็เพราะเธอไม่แคร์นะสิ เธอถึงได้ร้อนรุ่มอยู่แบบนี้
ฝ้าย จะให้ฉันแคร์มันได้ไงละ ถ้ามันเป็นพ่อ แม่เรา ฉันจะแคร์มัน บูชามันตลอดเวลาเลย แต่นี่ไม่ใช่
เอ๋ เฮ้อ ฉันบอกเธอไปไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่าอย่าใส่ใจเลย เธอก็ไม่เชื่อฉันบ้าง
ฝ้าย มันเป็นหัวหน้ามาตลอด ทั้งๆที่ไม่มีใครให้มันเป็นซะหน่อย ทุกงานมันต้องเด่น ทุกงานมันต้องดีเลิศที่สุดใน ห้อง มันไม่ยอมให้เราได้ดีไปกว่ามันเลย
เอ๋ (มอง และก้มหน้าลง)
ฝ้าย เฮ้อ กลับกันเถอะเอ๋ ขอบใจนะ ทุกครั้งที่ฉันเป็นแบบนี้ เธอจะต้องมาอยู่ข้างๆฉันเสมอ ไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว
เอ๋ ไม่เป็นไรหรอกฝ้าย ก็เธอเป็นเพื่อนฉันนี่นา... (ยิ้ม) กลับกันเถอะ
(ทั้งคู่จูงมือกันเดินเข้าฉาก)

ฉาก2 ห้องเรียน
ตัวละคร – เบตี้
- เบตี้ออกมาอธิบายงาน
- ฝ้ายไม่พอใจนินทากับเอ๋

เบตี้ (เดินออกมากลางเวทีหันหน้าไปที่ผู้ชม) เอาละ ส่วนของงานละครของห้อง เดี๋ยวจะนัดวันซ้อมนะ แล้วก็เรื่อง เงินอุดหนุนก็อย่าลืมนะ คนละ 20 บาทพรุ่งนี้นะ ถ้าใครไม่จ่ายนะคอยดู งั้นแค่นี้ละ อ้อ ลืมไป แล้วก็พรุ่งนี้มา กันทุกคนนะ จะคัดตัวแสดง โอเคนะ ไปละ (เดินเข้าฉาก)
ฝ้าย (เดินออกมา) ฮึ เห็นไหมละ เมื่อวานฉันยังพูดไม่ทันขาดคำเลย อาจารย์ก็อีกคน อะไรๆก็ต้องเบตี้ ทำยังกับมัน เป็นเทวดา
เอ๋ เอาน่า งานของเบตี้ก็ใช่ว่าจะเลวร้ายอะไร
ฝ้าย เธอก็เป็นซะแบบนี้นะสิ นี่เอ๋ฉันขอบอกนะ อย่าไปเชื่อใจมันนะ คนมันเลวถึงสันดาร คงแก้ไม่หาย
เอ๋ ฝ้าย
ฝ้าย ไปกันเถอะ
(ทั้งคู่เดินเข้าฉากอีกฝั่ง)

ฉาก 3 ในห้อง
ตัวละคร – เบตี้ / เอ๋ / ฝ้าย
- เบตี้เรียกเอ๋มาคุยเรื่องบท
- แต่ฝ้ายเห็น ฝ้ายรู้สึกไม่ค่อยพอใจซะเท่าไหร่

เบตี้ (เดินออกมาถือบทอ่านดู)
เอ๋ (เดินออกมาคนละฝั่ง)
เบตี้ อ้าว... เอ๋ มานี่ก่อนแป๊บนึง
เอ๋ อะไรค่ะ
เบตี้ เรื่องบทนะ เธอรับบทเป็นนางสนมได้ไหมอ่ะ ที่เป็นตัวร้ายนะ
ฝ้าย (เดินออกมา แต่เห็นซะก่อนก็เลยชะงัก แอบดู)
เอ๋ ได้ ไม่มีปัญหา
เบตี้ ดีจ้ะ อ้อ ฝากบอกฝ้ายด้วยนะ ฝ้ายเล่นบทเดียวกับเธอนะ จะได้เข้าคู่กันได้ดี
เอ๋ ได้จ้ะ โอเคแล้วจะบอกให้นะ
เบตี้ งั้นฉันไปก่อนละ บาย
เอ๋ บาย
(เบตี้ เดินเข้าฉากคนละฝั่งกับที่ฝ้ายยืนอยู่)
เอ๋ (เดินไป 2 -3 ก้าว)
ฝ้าย (เดินออกมาไม่พอใจ ลากเอ๋ไปกลางเวที)
เธอทำแบบนี้หมายความว่ายังไง เธอปล่อยให้มันใช้อำนาจสุ่มสี่ สุ่มห้างั้นเหรอ
เอ๋ เดี๋ยวสิฝ้าย ฝ้ายใจเย็นก่อน
ฝ้าย เอ๋ ฉันบอกเธอแล้วไงว่าอย่าปล่อยให้มันหลอกใช้นะ เข้าใจมั๊ย
เอ๋ (ออกอาการกลัว)
ฝ้าย เข้าใจไหมเอ๋ ตอบสิ เข้าใจไหมๆๆๆ (เขย่าเอ๋)
เอ๋ อ๊า (กรีดร้อง ฝ้ายเงียบ) ฉันไม่ใช่ตุ๊กตานะฝ้าย (เดินเข้าฉากด้วยอารมณ์หงุดหงิด)
ฝ้าย (ตกตะลึง ชั่วครู่)
เบตี้... แกต้องได้รับบทเรียน (เดินเข้าฉากไป)

ฉาก 4 หน้าห้องอาจารย์
ตัวละคร – อาจารย์ / ฝ้าย / เบตี้
เบตี้ (เดินออกมาพร้อมอาจารย์) บทหนูเป็นยังไงบ้างค่ะ อาจารย์
อาจารย์ อืม ใช่ได้นะ ดีเลยละ แล้วเรื่องตัวแสดงละ คัดหรือยัง
เบตี้ วันนี้นะค่ะ หนูคัดเอง
อาจารย์ ก็ดี ขอให้โชคดีนะ งั้นอาจารย์ไปละ
เบตี้ สวัสดีค่ะอาจารย์
อาจารย์ จ้ะๆ สวัสดี
(อาจารย์เดินเข้าฉากไป ขณะที่อาจารย์เดินไป ฝ้ายก็เดินเข้ามา)
เบตี้ (หันกลับ) มีอะไร อาจารย์กลับไปแล้ว
ฝ้าย เธอทำแบบนี้ทำไม
เบตี้ ทำอะไร ฉันทำอะไร (เสียงสูง)
ฝ้าย ก็เธอบังคับให้เอ๋เล่นบทนู้นบทเนี้ย เธอทำเพื่อนได้ลงคอเลยเหรอ
เบตี้ อ้าว ก็เอ๋เค้าอยากเล่นเองนี่ เธอจะมาว่าฉันไม่ได้นะ (ตะคอก)
ฝ้าย เธอก็รู้ว่าเอ๋เค้าอยากเล่นบทตัวเอกนะ แล้วเอ๋ก็เหมาะด้วย (ตะคอก)
เบตี้ อ๋อ เธอจะบังคับฉันใช่มั๊ย ได้.. เดี๋ยวฉันจัดให้.. ฉันจะให้เอ๋กับแกเล่นบทขี้ข้าคอยดู
ฝ้าย (โกรธมาก ตัวสั่น หยิบบทที่เบตี้ถืออยู่ขว้างทิ้งและเหยียบ และเดินกลับไป)
เบตี้ (เก็บบท) หนอย นังฝ้าย (เดินกลับอีกข้างของเวที)

ฉาก 5 ห้องเรียน
ตัวละคร – ฝ้าย / เบตี้ / เอ๋
- ฝ้ายกำลังนั่งทำการบ้านอยู่ แล้วเธอก็เก็บกระเป๋าเตรียมออกจากห้อง
- ขณะเดียวกัน เบตี้ก็เดินเข้ามา
- ทั้งคู่ก็เลยมีปากเสียงกัน
- หลังจากนั้นเอ๋ก็เข้ามา เบตี้ผลักและระบายอารมณ์และเดินไป ปล่อยให้เอ๋ร้องไห้คนเดียว

ฝ้าย (ฮัมเพลง เดินเข้ามา เก็บกระเป๋า แล้วก็เดินถือเดินออกไป 5 ก้าว)
เบตี้ (เดินเข้ามา)
ฝ้าย (เดินเข้าไปใกล้)
เบตี้ (มองหน้ากัน)
ฝ้าย เธอมาที่นี้ทำไม อาจารย์ไม่ได้อยู่ที่นี้ซะหน่อย
เบตี้ ฮึ เธอหมายความว่ายังไง
ฝ้าย เธอวางท่าอย่างกับเป็นอาจารย์ของเรายังงั้นนะ ขอร้องละนะอย่าวุ่นวายให้มากไปกว่านี้เลย (เดินใกล้)
เบตี้ (ยังคงยืนหยัด)
ฝ้าย อย่ามายืนเกะกะจะได้ไหม คนเค้าจะเดิน
เบตี้ แล้วเธอจะเสียใจทั้งที่เธอทำกับฉันเมื่อวานและวันนี้
ฝ้าย (ยิ้มแบบเยาะเย้ย) จะมีอะไรเสียใจไปมากกว่าการที่ได้อยู่ร่วมห้องเดียวกับเธออีกเล่า มีเธออยู่ร่วมห้องฉันขยะ แขยงอยากจะอยู่ให้ห่างร้อยโยชน์พันโยชน์นะ จำใส่หัวเอาไว้
เบตี้ (จับแขน)
ฝ้าย (เขย่าแขนแรงๆ และเดินไป)
เบตี้ (โกรธมาก และกำลังจะเดินไปอีกฝั่ง ทว่ามาเจอเอ๋ซะก่อน เอ๋เดินออกมา)
เดี๋ยว (เรียกเอ๋ให้หยุด)
เอ๋ มีอะไรเหรอ (เงียบ)
เบตี้ (ผลักจนเอ๋ล้ม)
เอ๋ โอ๊ย (ล้ม)
เบตี้ ไปบอกเพื่อนซี้เธอด้วยนะ ว่าฉันจะราวีมัน จนมันเจ็บช้ำไป 100 ชาติจำใส่หัวเอาไว้ อย่ามาขวางทางนะ คน เค้าจะเดิน (เดินไปด้วยอารมณ์โมโห)
เอ๋ (ร้องไห้ ค่อยๆเดินไปอีกฝั่ง)

ฉาก 6 ห้องเรียน
ตัวละคร – ฝ้าย / เบตี้ / เอ๋
- ฝ้ายเดินเข้ามาอ่านบท อ่านไปเรื่อยๆก็ฉีกบททิ้ง
- แต่แล้วเบตี้ก็เดินเข้ามาเห็นพอดี
- ทั้ง 2 เลยตบตีกันอย่างแรง จนฝ้ายล้มหัวฟาด สติเลือนลาง
- เบตี้เลยสอน และเดินจากไป
- เอ๋เดินผ่านมามองไปที่ฝ้าย แต่ก็เลยไป และพูดว่า ฉันไม่ใช่ตุ๊กตา

ฝ้าย (เดินเข้ามา เห็นบทอ่านไปสัก 3 – 4 หน้าก็ฉีกทิ้ง)
เบตี้ (เดินเข้ามา ก็วิ่งเข้าไปคว้าและตบหน้าฝ้าย)
นี่มันบทฉันนะ แกจะทำให้งานห้องเราพังรึไง
ฝ้าย (ตบหน้าคืน)
เบตี้ (เอามือลูบหน้า และสู้กัน)
ลำดับการสู้
1. เบตี้เข้าไปผลักฝ้ายจนติดผนัง
2. ฝ้ายดันจนเบตี้ถอย
3. เบตี้คว้าขวดน้ำ
4. ฝ้ายคว้ากรรไกรแทงไปที่ขวดน้ำ
5. เบตี้ร้อง
6. ฝ้ายทิ้งกรรไกร
7. เบตี้วิ่งเข้าไป ฝ้ายผลักเบตี้จนล้ม
8. ฝ้ายคิดหนี แต่แล้วเบตี้ก็คว้าขาของฝ้ายจนฝ้ายล้มลง ไม่ลุก

ฝ้าย (เงียบ)
เบตี้ (ค่อยๆลุก พลิกตัวฝ้าย)
เธอยังไม่เข้าใจใช่มั๊ย เธอทำให้งานห้องของพวกเราเจ๊งไม่เป็นท่า ฉีกบท ทำร้ายจิตใจฉัน จะบอกอะไรไว้ อย่างหนึ่งนะ ตอนแรกฉันไม่ได้โกรธแกเลย ไม่ได้คิดเกลียด โมโหแกเลยซักนิด แต่แกทำให้ความคิดของฉัน พังจนหมดสิ้น ฉันจะราวีแกไม่เลิกคอยดู ถ้าแกอยากได้บทก็เชิญเลย (คว้างใส่ตัว) (เดินออกไป 2 ก้าว) อ้อ ฉันลืมไปฉันจะบอกอะไรให้แกฟังไว้นะ ตั้งแต่บัดนี้ เอ๋ เค้าไม่เชื่อแกอีกต่อไปแล้ว เอ๋ ไม่ใช่ตุ๊กตาของแกอีก ต่อไป แกทำเหมือนเอ๋ไม่มีชีวิต ไม่มีจิตใจ แกบังคับเอ๋ทุกอย่างจนเอ๋หมดความอดทนกับแกแล้ว จำใส่หัวไว้ ด้วย (เดินเข้าฉาก)
ฝ้าย (ร้องไห้)
เอ๋ (เดินเข้ามา)
ฝ้าย เอ๋... ช่วยฉันด้วย
เอ๋ (ยืมมองชั่วครู่ และก็เดินเข้าฉากไป)
ฝ้าย (ร้องไห้ไป และค่อยๆลุกเดินเข้าฉากคนละฝั่ง)
(จบบริบูรณ์)
16 : 36: 25
11/5/48



ความสุข

ขอบคุณเด้อคับ