ดึกสงัดคืนหนึ่ง ริชาร์ด ชายวัยเกือบห้าสิบ เดินกระวนกระวายในกระท่อมไม้ริมทะเลสาบเพียงลำพัง ความเหงาทำให้เขาตัดสินใจ
ขับรถเปิดประทุนสีแดงสดออกไปอย่างรวดเร็วตามทางหลวงชนบทสาย 413 โดยมีจุดหมายปลายทางคือตรอกที่ 6 ในตัวเมือง
เมื่อถึงที่หมายซึ่งเป็นตรอกแคบ ๆ อับชื้น มีกลิ่นสกปรก จากขยะจำนวนมากในถังขยะใบเขื่อง ริชาร์ดรู้สึกกระชุ่มกระชวยแบบ
แปลก ๆ เขาพบกระทิงเปลี่ยวหลากวัยเดินป้วนเปี้ยนเลือกสินค้า ริชาร์ดกวาดสายตาเลือกสินค้าอยู่พักใหญ่ เขาพบสาวผมยาวหยิก
เป็นลอนใหญ่สีทอง ผิวสีแทน รูปร่างอวบอัด อกทรงภูเขาไฟ ใส่ชุดราตรียาวสีแดงเปิดให้เห็นแผ่นหลังนวลเนียน หล่อนกำลังยืนสูบบุหรี่
เป่าควันสบายอารมณ์ ริชาร์ดสาวเท้าเข้าหา พร้อมเสนอราคา
" 5 ทั้งหมด ตกลง? " เป็นที่รู้กันว่าตัวเลขที่บอกนั้นต้องเติม 0 อีกหนึ่งตัว
" ไม่ ไม่ " หล่อนเป่าควันใส่หน้าเขา
" แล้ว 10 ล่ะ ว่าไง? "
" ไม่หละ อายุอย่างคุณ ทำอารมณ์ยาก " หล่อนบ่ายเบี่ยง
" เรียกมา จะเอาเท่าไหร่? "
" นั่งดื่มอย่างเดียว 35 " หล่อนหลี่ตายั่วยวน
" ตกลง ที่บ้านผม "
ริชาร์ดเดินนำไปขึ้นรถ หล่อนทิ้งบุหรี่ลงพื้น ใช้ปลายรองเท้าส้นสูงขยี้เบา ๆ แล้วขึ้นรถ เขาเร่งเครื่องกระชากออกตัวรถอย่างสะใจ
" รถสวย ราคาคงสวยเหมือนกัน "
" งั้นสิ ผม ริชาร์ด คุณล่ะ? "
" แครอล "
... ... ...
เมื่อถึงกระท่อม เขาเปิดประตูให้แครอลเข้าไปรอในห้องรับแขก
" บรรยากาศดี ทะเลสาบสงบ "
" เห็นด้วย รอในนี้เดี๋ยว ผมไปเตรียมอาวุธ " ยิ้มตาเป็นประกายแล้วเดินเข้าไปในครัว
แครอลนั่งไขว่ห้าง ควักบุหรี่ออกมาสูบ นั่งรอสักครู่ใหญ่ยังไม่เห็นริชาร์ดออกมา จึงเริ่มสอดส่ายสายตาสำรวจกระท่อม ' พื้นสีชมพู
หวานไม่เบา ' หล่อนเดินไปยังมุมห้องที่มีกล่องขนาดใหญ่ถูกผ้าสีดำคลุมปิดไว้ เมื่อเปิดออกดู เป็นตู้กระจกมีหุ่นผู้หญิงสวมชุดสีแดง
ขนาดเท่าคนจริง สิบกว่าตัว เรียงกันอยู่ในนั้น
" แฮ่ม " เสียงมาจากด้านหลัง
" โอ้พระเจ้า คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่ " ผ้าคลุมที่ถืออยู่ในมือตกลงพื้น " ขอโทษที่แอบเปิดดู "
" ไม่เป็นไร " ริชาร์ดยักไหล่ " คุณเห็นเป็นไง? "
" เหมือนจริงมาก " หล่อนตื่นเต้น " คุณปั้นเอง? "
" อย่าเรียกว่า ปั้น เลย " เขาวางถาดที่มีขวดเหล้าและแก้วสองใบลงบนโต๊ะ " เอาเป็นว่า ผม ทำ เอง "
" วิเศษมาก ฉันชอบศิลปะมาตั้งแต่เด็ก " หล่อนรินเหล้าส่งให้ริชาร์ดแล้วใส่แก้วตนเอง
" จริงน่ะ? "
" แน่นอน ปู่ฉันเป็นจิตรกร ฉันนั่งดูท่านวาดได้ทั้งวัน " หล่อนจิบเหล้า
" ศิลปินต้องเสียสละอะไรหลายอย่าง "
" เวลา? "
" นั่นก็อย่างนึง "
แครอลหัวเราะร่าเริง ทำหน้าที่เป็นเพื่อนแก้เหงาได้ดี
" ยอมเปิดอกไหม? "
" หือ? "
" อยากเป็นนางแบบไหม? "
" อา เปิดหมด เหมือนนางแบบในภาพวีนัส " แครอลตีความ
" ทำนองนั้น ตกลง? "
" บอกแล้วฉันชอบศิลปะ "
" เริ่มเลย "
ริชาร์ดดื่มเหล้ารวดเดียวหมดแก้ว แครอลเริ่มปลดสายคล้องแขนข้างซ้ายออกก่อน กำลังจะปลดข้างขวา สายตาพลันต้องกับประกาย
เงินวับของโลหะที่บริเวณเข็มขัดของฝ่ายตรงข้าม
" กรี๊ดดดด... "
เสียงหวีดร้องดังขึ้น ข้อมือทั้งสองข้างของแครอลถูกรวบไว้ในมือซ้ายของริชาร์ด หล่อนดิ้นสุดแรงเกิดแต่ไม่หลุด เขากดหล่อนลงกับพื้น
ทิ้งตัวนั่งทับร่างอวบไว้
" ไม่ อย่านะ ไม่ "
" ทนเจ็บแป๊บเดียวน่า "
" ใครก็ได้ช่วยด้วย... ไม่ ม่ายยย กรี๊ดดดดด... "
ริชาร์ดชะโงกหน้าเข้าใกล้ แล้วใช้มือขวาดึงมีดสั้นซึ่งเหน็บไว้ใต้เข็มขัด ปักลงบนอกซ้ายของหล่อน เลือดนองอาบพื้นสีชมพูหวานนั้น
สิ้นเสียงหวีดร้อง ริชาร์ดทำการเจาะเปิดซ้ายอกของศพ ควักอวัยวะภายในออกจากซากสวย จัดการตามขั้นตอน แล้วเก็บหุ่นหมายเลข
13 เข้าตู้ เขาไม่ลืมที่จะวางเงินจำนวน 350 เหรียญไว้ข้างตัวหุ่น
แครอลกลายเป็นปฏิมากรรมอีกชิ้นหนึ่งในตู้โชว์ของริชาร์ด ดังเจตนารมณ์ของหล่อนเอง
ความสงบกลับมาอีกครั้งในกระท่อมริมทะเลสาบแห่งนี้...
จากคุณ :
ไกลถิ่น
- [
25 พ.ค. 48 01:16:17
A:203.150.100.198 X: TicketID:022428
]
เปิดอก
