ณ ร้านอาหารตึกแถว

" เฮ้ย!ข้าจะจอดรถหน้า ไปเอาที่กั้นออก " เสียงพูดดังขึ้น

อย่างวางอำนาจ เจ้าของเสียงเป็นชายร่างกายแข็งแรง

กำยำ ซึ่งเปิดกระจกรถโผล่หน้าออกมา

เฮีย..ซึ่งเป็นเจ้าของร้านยังไม่ทันมองหน้าคนถาม หันไปเห็นรถเบนซ์ ก็รีบตอบรับอย่างนอบน้อมแล้วเรียกเด็ก

ลูกจ้างในร้านให้ไปเอากรวยกั้นหน้าร้านออก

"เชิญครับท่าน หักพวงมาลัยขวาอีกนิดครับ ถอยครับถอย

หยุดดดด" พูดพร้อมยกมือท่าห้าม

แล้วลูกจ้างก็รีบกุลีกุจอเปิดประตูรถคันงาม ก่อนเชิญ

แขกเข้าร้าน
.
.
.
.
.

"เฮีย..จ๊ะ ชั้นขอจอดจักรยาน เฮีย..ช่วยเรียกเด็กในร้านมา

ช่วยยกที่กั้นให้หน่อยได้ไหมจ๊ะ "

เฮีย..ซึ่งเป็นเจ้าของร้านยังไม่ทันมองหน้าคนถาม หันไป

เห็นรถจักรยานเก่าๆขึ้นสนิม จึงตะโกนตอบกลับไปเสียงดัง

" แกมีมือ มีตีน ก็ยกเองซิวะ ทำเองไม่เป็นหรือไง "

" คือกรวยมันหนัก แล้วชั้นต้องอุ้มลูกน่ะจ๊ะ เฮีย..ช่วย

กรุณาด้วยนะจ๊ะ " หญิงอุ้มลูกร่างกายผอมแห้ง เนื้อตัวมอม

แมมกล่าวอ้อนวอน หล่อนและลูกสวมเสื้อผ้าที่ขาดและมี

รอยปะชุนเต็มไปหมด

" ยุ่งจริงโว้ย ไอ้...เอ็งไปช่วยมันยกหน่อยไป "

ลูกจ้างเดินออกมาอย่างหน้าบอกบุญไม่รับ พร้อม

กระชากกรวยที่ปิดขวางหลังรถเบนซ์ออก แล้วพูดอย่าง

อารมณ์ไม่ดี

" เข็นจักรยานเข้ามาเองละกัน เข็นดีดีล่ะ อย่าให้ไปโดนรถ

คันอื่นนะโว้ย " แล้วก็เดินกลับไปในร้าน ปล่อยให้หญิงอุ้ม

ลูกมือนึงประคองกอดลูกน้อยในอ้อมแขน อีกมือจับ

จักรยานค่อยๆเข็นเข้ามาอย่างทุลักทุเล



โต๊ะซ้ายคือชายขับรถเบนซ์ โต๊ะขวาคือหญิงอุ้มลูก

หญิงสาววางลูกลงตักแล้วหันไปหาลูกจ้างที่ยืนหน้าบึ้งตึง

" ขอข้าวไข่เจียวจานนึงจ๊ะ "

" จะเอาน้ำไร " เสียงบึ้งตึงเหมือนหน้า

" ขอน้ำเปล่าจ๊ะ " เมื่อบอกจบลูกจ้างก็เดินกลับไป แต่ยัง

ไม่ทันบอกคนทำ
.
.
.
.
.

ลูกจ้างก็รีบเข้ามารับคำสั่งด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เมื่อชายขับรถเบนซ์กวักนิ้วเรียก

" จะรับอะไรดีครับท่าน "

" เอาข้าวหมูแดงจาน ข้าวมันไก่จาน แล้วก็เกาเหลาลูกชิ้น

" แล้วท่านจะรับน้ำดื่มอะไรครับ " พูดอย่างนอบน้อม

" เอาเป็ปซี่มาละกัน "

" ครับ ได้ครับ สักครู่นะครับ " รีบถอยหลังไปสั่งคนทำ

อาหาร

"หมูแดง มันไก่ เกาเหลาด้วย " พูดจบก็รีบกุลีกุจอไปนำน้ำ

อัดลมที่ต้องการมาให้

" น้องจ๊ะ อย่าลืมข้าวไข่เจียวของพี่นะ "

" เออ เออ รอก่อนแล้วกันเดี๋ยวให้คุณเขาก่อน เดี๋ยวค่อย

บอกเฮีย แกยิ่งขี้ลืมอยู่ "

หลังพูดจบก็เดินไปช่วยเฮียทำเกาเหลา โดยลืมน้ำเปล่า

ของหญิงแม่ลูก




ระหว่างรอชายขับรถเบนซ์ก็กางหนังสือพิมพ์ที่วางบนโต๊ะออกอ่าน เมื่อเปิดถึงหน้าที่ต้องการ อ่านสักครู่ก็

ตะโกนอย่างดีใจ

" หุ้นขึ้นแล้วโว้ย คราวนี้จะได้ไปเที่ยวรอบโลกอีกสักรอบ "

"ดีใจด้วยครับคุณท่าน " ทั้งเฮียเจ้าของกับลูกจ้างพูดขึ้น

พร้อมกัน
.
.
.
.
.

หญิงอุ้มลูกกางหนังสือพิมพ์ที่วางบนโต๊ะออกอ่าน เมื่อ

เปิดถึงหน้าที่ต้องการ อ่านสักครู่ก็ตะโกนอย่างดีใจ

" ชั้นถูกหวยเลขท้ายสองตัว ดีจัง เราจะมีข้าวกินกันอีกนาน

แล้วลูก " พูดพร้อมกอดลูกแน่น

" โอย แค่ถูกหวย โวยวายอะไรนักหนาวะ " ทั้งเฮียเจ้าของ

กับลูกจ้างพูดขึ้นพร้อมกัน




ประเดี๋ยวข้าวหมูแดง ข้าวมันไก่ เกาเหลาก็มาเสริฟให้

ชายขับรถเบนซ์ ชายหนุ่มกินอย่างเอร็ดอร่อย
.
.
.
.
.

แต่น้ำเปล่าแก้วเดียวของหญิงอุ้มลูกเธอต้องรอนาน กว่า

เธอและลูกจะได้กิน ยิ่งข้าวไข่เจียวนั้น เด็กน้อยก็ต้อง

ร้องไห้ด้วยความหิวโหยจนเหนื่อยทีเดียวกว่าจะได้กิน เมื่อ

ข้าวมามารดาก็ตักเนื้อไข่ผสมกับข้าวให้หนูน้อยกินก่อน

กินจนอิ่ม ที่เหลือคือไข่กับข้าวอีกนิด หญิงสาวผู้เป็นแม่จึง

ตักเข้าปากตนเอง




โต๊ะซ้ายชายขับรถเบนซ์กินเสร็จเรียบร้อยก็เตรียมควัก

เงินจากกระเป๋าขวาออกมาจ่าย แต่แล้วสิ่งที่ปรากฎคือ

กระเป๋าที่ว่างเปล่า ลูกจ้างที่เตรียมรอเก็บเงินจากยิ้มแย้ม

กลับบึ้งขึ้นมาทันที พร้อมเสียงพูดที่ตะคอก

" อะไร กินไปตั้งเยอะแล้วไม่มีเงินจ่ายเหรอ จะเบี้ยวเหรอ"

" เฮ้ย ทำไมพูดงี้ ข้าถูกล้วงกระเป๋าโว้ย ใครว่าไม่มีเงิน

จ่าย "

" จะยังไงก็ตาม จะถูกล้วงหรือเปล่ามันเรื่องของแก แต่เงิน

ที่ต้องจ่าย จ่ายมา " ลูกจ้างยังไม่ฟังเหตุผลใดๆ

ชายขับรถเบนซ์ยังเถียงกับลูกจ้างในร้านต่อ ถ้าไม่มีเสียง

เบาๆจากหญิงอุ้มลูกดังขึ้นมาเสียก่อน

" เออ ถ้ายังไงชั้นออกให้ก่อนก็ได้นะจ๊ะ "

" แกมีเงินจ่ายเหรอ เงินมันมากนะแก " ลูกจ้างมองหญิงอุ้ม

ลูกหัวไปจนถึงเท้า แล้วมองเท้าขึ้นหัวกลับ

" จ๊ะ น่าจะพอนะ"

ลูกจ้างจึงบอกราคาอาหารของชายขับรถเบนซ์รวมทั้ง

ข้าวไข่เจียวของหญิงอุ้มลูก เธอควักเงินที่ส่วนใหญ่เป็นเศษ

เหรียญออกมานับ

" อย่าให้ขาดนะแก " เฮียตะโกนบอกมา

หญิงอุ้มลูกนับเงินเหรียญสุดท้ายก่อนกอบทั้งหมดให้

ลูกจ้าง

" ครบแล้วจ๊ะ "

" เออ แกยังโชคดีนะ " พูดพร้อมหันไปชี้มือกับชายขับรถ

เบนซ์ กิริยานอบน้อมอย่างตอนแรกหายไป เหลือแต่กิริยา

ดูถูก

" ไม่เป็นไรนะคะคุณ " หญิงอุ้มลูกปลอบชายขับรถเบนซ์

แต่แทนที่จะได้คำขอบคุณกลับเป็นเสียงตะคอกกลับ

" แกยุ่งอะไรด้วย ไป ไปไกลๆ สกปรก " พูดจบรีบเดินออก

นอกร้านขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที

หญิงอุ้มลูกค่อยๆเดินออกไป นำจักรยานออกแล้วพาตัวเอง

ขึ้นจักรยานเก่าๆขึ้นสนิม ก่อนขี่ออกไปอย่างไม่รีบ

ร้อน

สร้อยทองเส้นโตที่ไหวออกมานอกเสื้อสะท้อนแสง

อาทิตย์เข้าตาเฮีย..เจ้าของร้านและลูกจ้างเข้าอย่างจัง จน

ลูกจ้างต้องวิ่งออกมาหน้าร้านพร้อมตะโกนเสียงดัง

" ค่อยๆขี่นะครับคุณผู้หญิง แล้วเชิญมาร้านเราใหม่นะครับ"