เขียนบันทึกชีวิตด้วยจิต “ว่าง”
เพื่อปล่อยวางจิต “วุ่น” ความขุ่นข้อง
ฉันทลักษณ์เรียงถ้อยคำร้อยกรอง
ลบมุมมองมืดมัวแห่งตัว –กู--

ลืมกระแสแห่ง “สื่อ” คนถือ “สิทธิ์”
มาลิขิตกระบวนการการต่อสู้
จึงเพ่งจิตพิศจำย้ำตรองดู
แลกเรียนรู้รักเพียรเขียนศรัทธา

ละทิ้งความคิดชั่วมั่วกิเลส
เรื่องทุเรศต่ำทรามความบอดบ้า
บั่นทอนแรงกำหนัดหนีอัตตา
สร้างแสงแห่งปัญญาศึกษาธรรม

เกิดงานเขียนสืบสานบันดาลสุข
ตามกาลยุคด้วยอารมณ์อันบ่มร่ำ
ปล่อยตัว –กู--ตามแรงกฎแห่งกรรม
แล้วดื่มด่ำกับความ “ว่าง” ระหว่างกลี

งานเขียนบนเส้นทางความว่างเปล่า
กัดกร่อนเกลาความวิบัติสิ่งบัดสี
ลบเลือนการแก่งแย่งแข่งชิงดี
บนวิถีหมกมุ่นจิต “วุ่น” วาย

หลอมเป็นหนึ่งลำนำกับธรรมชาติ
บันทึกทุกบทบาทไม่ขาดสาย
ทิ้งความวุ่นบนความว่างอย่างแยบคาย
คืนลวดลาย---ฉันทะ---ลักษณ์สู่จักรวาล