แผ่นดินเดิม

ขวัญเอย  ขวัญมา  คืนสู่ร่าง  
นักต่อสู้  กู่เสียงคราง  ห่างสมัย
ความห้าวหาญ  ยังผูกมัด  รัดฤทัย
“ แผ่นดินใหม่ “  ก่อสร้างตัว  ทุกหัวเมือง

ปุถุชน  คนเดิมดิน  เริ่มสิ้นพ่าย
อำนาจร้าย  เข้าหักหาญ  ผลาญความขลัง
ค่านิยม  จากแดนไกล  ประดาดัง
เข้าปลุกฝัง  ยึดครอง  ท้องพระโรง

จารีต  ธรรมเนียม  แต่เก่าก่อน
ถูกบั่นทอน  ถูกลบเลือน  สะเทือนขวัญ
อาณาจักร แบบใหม่  ถูกสร้างเสร็จ  ในเร็ววัน
เปิดศึก  ล่าตะบัน  ในทันที

เมื่อรากเหง้า  ถูกซอนไซ  จนแหว่งโหว่
ต้นไม้  ที่ใหญ่โต  สะท้าวไหว
มรสุม  หรือแดดกล้า  มาทีไร
ก็สั้นไป  ทั่วร่าง  อย่างคนโทรม

ต้นใบ  กิ่งก้าน  เริ่มแห้งเหี่ยว
ผลผลิต  ซีดเซียว  ถูกผลักไส
ผืนแผ่นดิน  ถูกยึดครอง  ด้วยผองภัย
อีกไม่นาน  ต้นไม้ใหญ่  คงล้มครืน

ถึงวันนั้น…  เมล็ดพันธุ์ดั้งเดิม  คงสูญสิ้น
การอยู่กิน  แบบเดิม  เริ่มสลาย
วิญญาณ  บรรพบุรุษ  คงร่ำไห้
ก่อนจะ …กลั้นใจตาย  อีกครั้งหนึ่ง





ประวัติศาสตร์  ครั้งใหม่  จะจารึก
ว่าครั้งหนึ่ง  เคยมี  แผ่นดินนี้
แต่เพราะ…ลูกหลานของชาติ  “ไม่รักดี”
 จนบัดนี้  จึงหมดสิ้น “ แผ่นดินเดิม”


เกาทัณฑ์   สุวรรณลอยล่อง