CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    แมวปิลาร์....ตอน แมวบ้านนอก3 (นักเลงภูธร)

    ตอนที่แล้วครับ

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3491558/W3491558.html

    ความเดิม
    แมวปิลาร์ติดรถแตงโมไปถึงหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง
    ได้รู้จักกับมะเหมี่ยว แมวสาวบ้านนอกและลูกๆ
    เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรติดตามต่อปายยย

    ++++++++


    หลังจากคุยกับมะเหมี่ยวและลูกๆ ครู่หนึ่ง ปิลาร์ก็ออกสำรวจพื้นที่ตามความเคยชิน  หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ไม่กี่สิบหลังคาเรือน และคงทำอาชีพเกี่ยวกับแตงโมเนื่องจากบ้านแต่ละหลังจะมีฉางเก็บแตงโมอยู่ใกล้ๆ บ้านเสมอ

    ส่วนเอเลี่ยนหน้าหมาทั้งหลายพอเห็นปิลาร์เดินอยู่ตามหลังคาหรือชายคาบ้านก็เดินตามเห่าหอนกันเป็นขบวน เนื่องจากแมวปิลาร์เป็นแมวในเมือง บุคลิกภาพย่อมโดดเด่นสูงส่ง น่าเห่า น่าหอนใ ส่เป็นยิ่งนัก ได้เห่าได้หอนแมวในเมือง รู้สึกเป็นบุญปาก อย่างบอกไม่ถูก

    หมาหัวโจกซึ่งท่าทางดุและตัวใหญ่ที่สุดเป็นหมาสีน้ำตาล ขนสีนำตาลกระดำกระด่างคลุกดินคลุกฝุ่นตามแบบฉบับหมาบ้านนอกมาตรฐาน ท่าทางหยาบกร้านแต่ห้าวหาญ เห่าแต่ละครั้งเสียงดังไปทั้งหมู่บ้าน ยิ่งมาเห็นแมวแปลกหน้ายิ่งเห่าสนั่น เพราะเห่าแมวในหมู่บ้านที่คุ้นหน้าคุ้นตามานานจนเบื่อ และไม่ค่อยสร้างสรรค์อะไรเลย

    การเห่าแมวหน้าใหม่ให้ความรู้สึกในการเห่าดีเหลือเกิน...เสียงเห่าแต่ละครั้งเหมือนมีพลังไร้สภาพเชื่อมโยงไปยังแมวหน้าใหม่ กระทบความรู้สึกหนักแน่นดีจริงๆ ดีกว่าเห่าใบตองแห้งเป็นไหนๆ

    หมาพวกนี้ไม่ได้เห่าอะไรอย่างเร้าใจเปี่ยมพลังแบบนี้มาก่อน ดังนั้นจึงวนเวียนอยู่ใกล้ๆ แถวบ้านที่แมวหน้าใหม่มาอยู่ แต่เพราะแมวปิลาร์คุ้นเคยกับการถูกไล่กัดมามาแล้ว พออยู่บนที่สูงจึงไม่ได้หวาดกลัวขวัญเสียอะไร ตรงข้ามกลับวางท่าเดินกรีดกรายไปมาประหนึ่งจะเยาะเย้ย

    แมวปิลาร์ใจถึงพอที่จะลงมาเดินอยู่นอกชานของบ้านหลังหนึ่งอย่างใจเย็น ในขณะที่มีเสียงเห่ากรรโชกดุเดือดอยู่ข้างล่าง บันใดแบบโบราณวางพาดอยู่นอกชาน หมาหน้าไหนก็ปีนขึ้นมาไม่ได้ นอกจากจะมีมือมีเท้าเหมือนคน

    “ไอ้พวกหมาบ้า เห่าอะไรของแกวะ.....”

    เสียงแหบๆ แต่ทรงอำนาจของใครคนหนึ่งดังมาจากใต้ถุนบ้าน พร้อมกับไม้ท่อนหนึ่งหมุนคว้างออกมาจากใต้ถุนราวกงจักรมหากาฬพุ่งเข้ากลางฝูงมัจจุราชหน้าหมา

    เอ๋ง..!!!!!!!!

    เสียงร้องอย่างตกใจสุดขีดของหมาหัวโจกดังขึ้นเมื่อโดนฟืนขนาดเขื่องปะทะเข้าแสกหน้าพอดี อย่างแม่นยำราวจับวาง เสียงร้องของหมาเคราะห์ร้ายเหมือนเป็นสัญญาณเตือนภัย หมาทุกตัวเผ่นกระจายไปตัวละทิศละทางอย่างนกรู้ เพราะเคยชินกับฟืนไร้เงาของคุณยายคนนี้

    คุณยายอายุเกือบเจ็ดสิบแต่ยังดูแข็งแรงพอดีจะปาหัวหมาหรือหัวคนได้อีกหลายปี ออกมายืนจังก้า ปากยังเคี้ยวหมากหยับๆ จนน้ำหมากไหลย้อย ในมือยังมีฟืนไร้เงาอยู่อีกหลายดุ้น

    “แน่จริงอย่าหนีสิวะ ไอ้พวกหน้าหมา พ่อแม่ไม่สั่งไม่สอน เห่าได้เห่าดี ไม่เกรงอกเกรงใจชาวบ้าน เดี๋ยวแม่จับทำหมาพะโล้ซะเลย...”

    แน่นอนว่าไม่มีหมาตัวไหนอยู่ให้ด่าฟรี ทุกตัวพากันวิ่งหนีไปจนหมด ตามประสาหมาที่ไม่โต้ตอบกับคน แม้ว่าจะสามารถขย้ำคอคนให้ตายคาปากได้ง่ายๆก็ตาม ธรรมเนียมของหมาห้ามกัดคนที่คุ้นเคยเด็ดขาด ถ้าตัวไหนทำจะถูกตราหน้าว่าหมาบ้าทันทีและถูกประนามหยามหมิ่นจนไร้ค่าไร้ราคาของสังคมหมา

    คุณยายเองก็เพิ่งสงสัยว่าหมาเห่าอะไร แกมองซ้ายมองขวาแล้วเงยหน้าขึ้นมามองแมวปิลาร์พอดี พอเห็นเข้าเท่านั้นแกก็ทำตาโตร้องขึ้นอย่างตื่นเต้น

    “อุ๊ยตายตาเถร...แมวอะไรนั่น น่ารักจัง เจ้าป่าเจ้าเขาเอ๊ย....มามะมาให้ยายอุ้มหน่อย”

    “เหมี๊ยว!!!!!!”

    ปิลาร์รีบทำเสียงทำหน้าบริสุทธิ์ใสซื่อทันที กระโดดแผลว ลงไปในอ้อมแขนของคุณยายอย่างไม่ยอมเสียโอกาสทอง เดี๋ยวอาหารดีๆ ก็คงตามมา

    “ตัวเมียซะด้วย....ชื่ออะไรนะเรา”

    คุณยายฟืนพิฆาตยกตัวแมวปิลาร์ขึ้นพิจารณาไปมาอย่างชื่นชม

    “ชื่อปิลาร์ค่ะ”

    รีบบอกชื่อตนเองไปทันที แต่คุณยายได้ยินเป็นร้องเหมียวๆ เท่านั้น เพราะฟังภาษาแมวไม่ออก  แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาอะไร ยังไงคุณยายก็รักและเอ็นดูแมวหน้าใหม่ของหมู่บ้านตัวนี้  คุณยายจัดการอุ้มปิลาร์ขึ้นบันใดบ้านอย่างคล่องแคล่ว แม้ว่าจะอายุมากแล้วคุณยายก็ยังดูแข็งแรง

    บ้านของคุณยายเป็นบ้านใต้ถุนสูงตามแบบฉบับของบ้านตามชนบท มีนอกชานไว้นอนชมดาวเวลากลางคืนหรือตากอาหารแห้งเวลากลางวัน ในห้องครัวซึ่งมีตู้กับข้าวเก่าๆจนสีหม่นดำและกลิ่นสารพัดอาหารโชยออกมาผสมผสานกันหลากหลายจนแมวในเมืองอย่างปิลาร์บอกไม่ถูกว่าอะไรเป็นอะไร

    “ร้องเหมียวๆๆ สงสัยจะหิวข้าว เดี๋ยวจะเอาอาหารอร่อยๆ ให้กิน”

    อาหารที่อร่อยที่ว่าคือปลาย่างตัวหนึ่ง แม้จะหิวจนตาลายแมวปิลาร์ยังได้กลิ่นจวนเน่าของปลาซึ่งคงเก็บไว้นานเกินกว่าจะเป็นอาหารของแว... ตายแล้ว..คุณยายจ๋า...เอาปลาย่างจวนบูดเน่ามาให้ได้อย่างไร ของแบบนี้ปิลาร์ไม่แม้แต่จะคิด

    “อ้าว...มองหน้าทำไมจ๊ะ กินเลย อร่อยนะจะบอกให้ ไม่กินเดี๋ยวเจ้าหง่าวมาอดกินนะ..ตัวนั้นมันชอบแย่ง”

    คุณยาย คะยั้นคะยอ เมื่อเห็นแมวแปลกหน้ายืนมองหน้า มองปลาย่าง สลับกันไปมาอยู่เช่นนั้น สายตาคนยายเต็มไปด้วยความเมตตาปรานีเหลือเกิน จนรู้สึกถึงความอบอุ่นชนิดหนึ่งแผ่ซ่านออกมาจากนัยน์ตาซึ่งมองโลกมายาวนานมากมายของคนยาย เป็นความอบอุ่นอันเกิดจากความรักความเมตตาที่สามารถสัมผัสได้ด้วยความรู้สึกและหัวใจ ไม่ว่าจะหัวใจแมวหรือหัวใจคนก็ตาม... นี่ถ้าปิลาร์กินปลาย่างตัวนี้ สีหน้าท่าทางคุณยายคงมีความสุขมากล้นกว่านี้ ...โอ...คุณยายจ๋า แมวตัวนี้ก็อยากจะกินปลาย่างต่อหน้าคุณยาย ให้คุณยายชื่นใจและมีความสุข แต่ปลาจวนเน่าแบบนี้ปิลาร์ไม่เคยกินนี่นา...ขอโทษนะคะคุณยาย

    “คุณยายจ๋า ปิลาร์ขอรับปลาตัวนี้ไว้นะคะ แต่จะเอาไปฟากแมวตัวอื่นคงไม่เป็นไรนะคะคุณยาย”

    พูดจบปิลาร์ก็งับปลาย่างตัวเขื่อง ก่อนกระโดดออกจากบ้านคุณยายไปอย่างรวดเร็ว ลัดเลาะไปตามรั้วและไม่ลืมจะเฉียดใกล้ไปยังบริเวณซึ่งหมาทั้งหลายกำลังประชุมกันอยู่อย่างมีชั้นเชิง

    หมาไวต่อกลิ่นแมวอยู่แล้ว พวกมัจจุราชหน้าหมาสามสี่ตัวหันมามองแล้วแยกเขี้ยวเห่าสนั่นหวั่นไหว เพราะการที่แมวคาบปลาย่างเดินให้เห็นมันเป็นการประนามหยามเหยียดความเป็นหมาอย่างสุดจะทนทาน ดังนั้นเสียงเห่าของบรรดาหมาหมู่ก็กึกก้องไปทั่วหมู่บ้านอีกครั้ง แต่ทำอะไรแมวจอมกวนตัวนั้นไม่ได้เพราะแมวจอมกวนประสาทตัวดีเลือกเดินบนรั้วบ้าง กองไม้บ้าง หลังคาเล้าไก่บ้าง หมาบางตัวเห่าไปน้ำลายไหลไป ไม่รู้ว่าเห่าแมวหรือเห่าปลาย่างกันแน่

    คุณยายมองตามอย่างชื่นชม  แม้จะไม่เข้าใจพฤติกรรมแปลกๆ ของแมวตัวนั้นก็ตาม

    “อย่าลืมแวะมาอีกนะ ยังมีปลาอร่อยๆให้กินอีกนะ”

    เสียงคุณยายแว่วตามหลังมา ช่างเป็นคนแก่ที่จิตใจดีจริงๆ แน่นอนคุณยาย ....ปิลาร์จะกลับมาหาคุณยายแน่นอน ครั้งหน้าคงไม่มีปลาย่างจวนเน่าอีกนะยายจ๋า....

    ขณะจะถึงหน้าจั่วหลังคาโรงครัวซึ่งเป็นที่อาศัยของครอบครัวมะเหมี่ยว ปิลาร์ก็ชะงักแล้วหลบวูบบังชายคาอย่างรวดเร็วเมื่อรู้สึกมีอะไรบางอย่างผิดปกติ

    ครอบครัวมะเหมี่ยวอยู่กันครบ ไม่มีตัวใดขาดหายไป ไม่ว่าจะเป็นเหมียวน้อยเจ้าปัญหา กุดจี่จอมเชียร์ กะปอมจอมซน และมะเหมี่ยวผู้เป็นแม่

    ที่เพิ่มมาเป็นแมวตัวผู้ตัวใหญ่ตัวหนึ่ง ตัวสีขาวลายเหลืองตัวใหญ่น่ากลัว

    หรือว่าพ่อของเด็กๆ กลับมากันแล้ว  แบบนี้ก็ดี ...ครอบครัวจะได้อบอุ่น.. ความรักของแมวในครอบครัวจะเป็นเกราะคุ้มครองป้องกันอะไรได้หลายๆอย่าง

    แต่รู้สึกว่าเรื่องไม่น่าจะใช่อย่างที่คิดเสียแล้ว เพราะท่าทางครอบครัวมะเหมี่ยวเคร่งเครียดเหลือเกิน ทั้งหมดทำท่าเหมือนนักรบแมวซึ่งจะตะลุยออกไปตายพร้อมกันป่านนั้น

    “ว่าไงมะเหมี่ยว.....”

    เสียงของแมวลายตัวใหญ่ดัง หยาบกร้าน และเต็มไปด้วยการข่มขู่และวางอำนาจ

    “เธอจะรอคอยสามีที่ขี้ขลาดตาขาว นอกใจเธอจนหนีตามแมวสาวต่างถิ่นออกจากบ้านไปถึงไหนกัน..หันมารักกันพี่ดีกว่าฮี่ๆๆๆ…รักกับพี่ดีแน่..”

    นั้นไง...ว่าแล้ว...ที่แท้เป็นแมวนักเลงบ้านนอกตัวหนึ่ง กำลังข่มขู่ครอบครัวมะเหมี่ยวอยู่

    “ฝันไปเถอะ ไอ้คุณหง่าว....”

    เสียงใสๆ ของมะเหมี่ยวสวนขื้น ท่าทางไม่ยินยอมพร้อมใจเออออห่อหมกกับแมวนักเลงบ้านนอกเลยสักนิด

    “แกจะไปไหนก็ไปเถอะอย่ามายุ่งกับพวกเรา….ไม่มีใครชอบแมวอันธพาลเกะกะระรานอย่างแกหรอก จะไปไหนก็ไป”

    “จะให้พี่หนีไปไหนจ๊ะ..ถ้าจะให้หนีพี่ขอหนีไปหลบพักพิงอิงแอบแนบนอนในห้องหัวใจของน้องมะเหมี่ยวได้ไหมจ๊ะ”

    เจ้าแมวหง่าวลอยหน้าลอยตาว่าคารมคมคายอย่างยียวนกวนประสาทเห็นแล้วชวนตบเป็นที่สุด

    “จะบอกให้นะน้อง ถ้ารักกับพี่แล้วจะสบาย เพราะในหมู่บ้านนี้พี่หง่าวคนนี้คุม ไม่มีแมวตัวไหนกล้ามาราวีต่อกร น้องเหมี่ยวจะเดินยืดอกในหมู่บ้านอย่างภาคภูมิใจ เพราะบารมีอันยิ่งใหญ่แห่งพี่ อยากกินอะไรพี่ใช้ลูกน้องไปแย่งจากปากแมวตัวอื่นมาประเคนให้ถึงหลังคาเรือน”

    “อย่าฝันให้มันมากเลย ฉันเบื่อหน้าแกเต็มทีแล้ว..จะไปไหนก็ไป”

    เสียงของมะเหมี่ยวเต็มไปด้วยความรำคาญเบื่อหน่ายกับลีลาจีบสาวของเจ้าหง่าว

    “ไม่ไป ...พี่จะนอนเฝ้าอยู่ตรงนี้จนกว่าน้องมะเหมี่ยวจะเห็นใจในความรักอันเป็นอมตะแห่งตัวพี่ ฝนจะตก แดดจะออก ยุงจะกัด หมาจะเห่า เยี่ยวจะราด พี่ก็จะนอนอยู่ตรงนี้ นอนที่นี่ นอนจนตาย ขอยอมตายบูชารักแท้...นอนตายให้น้องเหมี่ยวเห็นหัวใจแมวที่เอ่อล้นไปด้วยความรัก”

    ว่าแล้วแมวนักเลงบ้านนอกก็หมุนตัวสามรอบแล้วทิ้งตัวลงไปนอนอย่างหน้าตาเฉย

    “ไอ้บ้า..”

    จากคุณ : GTW - [ 28 พ.ค. 48 19:30:23 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป