ความคิดเห็นที่ 1 ขวดใบที่สองนั่นมันทรงตัวอยู่ได้ยังไงนะ ในเมื่อไม่สมดุลฐานดันเล็กกว่ายอด ทำไมมันถึงไม่ล้มลงมา แถมหัวใจแก้วที่ลอยอยู่นั่นอีกแปลกดี เสียดายที่ทุกดวงของหัวใจมันมีรอยร้าวอยู่ ไม่มีฝาเปิดแล้วเอาใส่ไปดายยังไง เจ้าของงานชิ้นนี้ช่างคิดช่างทำจริงๆ ” ราคามีค่าเท่ากับหัวใจ ของที่นี่ไม่ได้มีไว้เพื่อขายหากแต่มีไว้เพื่อให้เช่าเท่านั้น” เสียงของผู้ดูแลร้านคนเดิมดังขึ้น เหมือนช่วยเรียกความรู้สึกของคนบางคนกลับมา “ ให้เช่าเหรอคะ ” พภิตาทวนคำด้วยความประหลาดใจอีกครั้ง ตั้งแต่เธอก้าวเท้าเข้ามาในบ้านไม้แห่งนี้ รู้สึกว่าตัวเองจะได้ยินแต่คำพูดแปลก ๆ ของสาวผู้ดูแลคนนี้ พูดจาเข้าใจยากแฮะ พวกของใช้ส่วนตัว ของสะสม ใครเขาให้เช่ากัน ไม่ใช่หนังสือหรือหนังแผ่นซะหน่อย หรือว่าต้องการจะเรียกร้องความสนใจของลูกค้ากันนะ “ ค่ะ คุณได้ยินถูกแล้ว ของที่นี่มีไว้เพื่อให้เช่าโดยไม่มีกำหนดระยะเวลาใด ๆ “ “ หมายความว่าไงฉันงงไปหมดแล้ว ช่วยขยายความได้ไหมคะ” “ ก็หมายความว่า คุณสามารถเช่าไดอารี่เล่มนี้ไปได้อย่างไม่มีกำหนดระยะเวลาคืนไงคะ” “ ของพวกนี้ถ้าถูกใช้แล้ว จะนำกลับมาคืนเพื่ออะไร อย่างไดอารี่ มันถูกสร้างขึ้นมาก็เพื่อเก็บความลับและความรู้สึกผ่านปลายปากกาไปยังเนื้อของกระดาษ เก็บวันเวลาที่ผ่านพ้นไปมาใส่ไว้ เพื่อไม่ให้หายไปไหน แต่จะช่วยทบทวนความจำให้เรา เมื่อนำมันขึ้นมาอ่านเพื่อเรียกความทรงจำเก่า ๆ กลับมาอีกครั้ง แล้วจะนำเอาเรื่องส่วนตัวของตัวเองมาคืนคุณได้ยังไงเมื่อไม่มีกำหนดเวลาก็แสดงว่าถ้าฉันไม่เอามาคืนก็ได้ใช่ไหมคะ “ ลูกค้าสาวอธิบายเหยียดยาวตามความรู้สึก “ ของที่โดนกำหนดวิธีการใช้งานไว้แล้ว เมื่อถึงเวลาที่มันถูกทำหน้าที่ของมันอย่างสมบูรณ์เรียบร้อยแล้ว เมื่อนั้นมันก็อาจจะไม่เป็นจำเป็นกับเจ้าของอีกต่อไปและในที่สุดก็จะลืมเลือนมันไปเอง” “ ยิ่งพูดก็ยิ่งงง แต่ฉันไม่รู้ทำไมฉันอยากได้ไดอารี่เล่มนี้จริง ๆ เอาเป็นว่าขอซื้อมันแล้วกัน ว่าแต่ว่าคุณยังไม่บอกเลยว่าหากขอซื้อจะราคาเท่าไหร่ ” พภิตาถามออกไปพร้อมทั้งสรุปกับตัวเองว่าที่หญิงสาวตรงหน้าพูดมาทั้งหมดนี้ก็คงเพียงเพื่อสร้างความน่าสนใจให้กับของในร้านตนเท่านั้น จะอย่างไรก็ช่างมันเหอะ เธอก็แค่อยากได้ไดอารี่เล่มนี้เท่านั้นเอง “ ของทุกอย่างในร้านจะราคาเท่าความรู้สึก ของคนซื้อ คุณคิดว่าความต้องการในหนังสือเล่มนี้เมีท่าไหร่ คุณก็ให้เท่านั้นเพียงแค่ใช้ความรู้สึกเป็นผู้ตัดสิน” พภิตามองคนขายอย่างสับสนในคำพูด อะไรของเขาพูดวกไปวนมาราคาตามความรู้สึกเดี๋ยวก็ขาดคุณหรอก “ คุณไม่จำเป็นต้องเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดก็ได้ค่ะ “ พภิตายื่นเงินตามค่าของความรู้สึกให้กับสาววาจาลับลมคมนัยไป คิดว่าคงจะสมน้ำสมเนื้อ ไม่ขาดทุนแน่นอนเพราะเธอก็ไม่ชอบเอาเปรียบใครเช่นกัน “ ทางร้านจะคืนเงินกลับให้คุณ เมื่อไดอารี่เล่มนี้กลับคืนมาสู่เราอีกครั้ง” พภิตาไม่พูดว่าอะไรเพราะพูดไปก็ไม่เห็นจะได้ความกระจ่างไปมากกว่าเดิมเลย ผู้คนนี้ดูท่าจะเพี้ยนๆ ที่สำคัญเธอก็ไม่คิดจะเอาไดอารี่เล่มนี้กลับมาคืนอีกแน่นอน “ ไม่ทราบว่า คุณชื่ออะไรคะ เผื่อฉันจะได้มาอุดหนุนอีก “ หญิงสาวถามไปอย่างนั้นเพราะ เธอคิดว่าแม้จะกลับมาอีกครั้ง หญิงสาวก็คงจะไม่ทวงหรอกเพราะว่าหล่อนเป็นคนบอกเองว่าไม่กำหนดระยะเวลาขึ้นอยู่กับความพอใจ ก็ถ้าเธอพอใจจะไม่คืนก็คงไม่เป็นไรกระมัง ถึงคืนไปก็จะเอาไปทำอะไรขายก็คงไม่ได้ราคาแล้ว คงจะเป็นกลยุทธ์ในการขายที่แปลกกว่าคนอื่นเขามากกว่า มือของเธอทำหน้าที่รับถุงใส่ไดอารี่ที่เสียบกุญแจไว้เรียบร้อยกลับคืนมาถือไว้ เมื่อจ่ายค่าสินค้าให้กับหญิงสาวผู้ดูแลร้านไปเรียบร้อย “ เรียกฉันว่า พารัก ก็ได้ชื่อที่ถูกเริ่มต้นมาจากหน้าที่ “ พภิตายิ้มให้เจ้าของชื่อที่เธอไม่ค่อยจะได้ยินใครนำมาตั้งเป็นชื่อคนเท่าไหร่นัก พร้อมกับเตรียมที่จะก้าวเท้าจากไปด้วยใจที่จดจ่ออยากจะเปิดไดอารี่เล่มนี้เพื่อจะได้เห็นถึงภายในของมันเต็มทนแล้ว “ ของที่อยู่ด้วยกันเป็นคู่ บางครั้งอาจจำเป็นที่ต้องโดนแยกออกไป เพื่อรอที่จะกลับมาคู่กันอีกครั้ง คำแนะนำแปลกหูสำหรับพภิตายังคงหลุดมาจากหญิงสาวคนเดิม “ เสียงหญิงสาวเจ้าของวาจาแปลก ๆ ลอยตามลูกค้าสาวที่ก้าวออกจากร้านไป เหมือนกับจะบอกอะไรบางอย่าง “ แน่ใจเหรอว่ารักแรกสำหรับการมารับตำแหน่งเจ้าหน้าที่สะสมรัก จะสำเร็จ ผู้ดูแลพารัก “ เสียงแข็งกร้าวดังขึ้นจากเบื้องหลังหญิงสาวที่เพิ่งแนะนำชื่อตัวเองกับลูกค้าไปหมาด ๆ “ งานนี้อาจจะเป็นของฉันหรือหลุดลอยไปเป็นของนายก็ได้ พลัดพราก มันขึ้นอยู่ที่ความมั่นคงในจิตใจของทั้งเธอ และก็เขาคนนั้นด้วย วัตถุมันเป็นเพียงตัวช่วย เรามารอดูกันดีกว่าว่าหัวใจดวงแรกจะหล่นลงมาในขวดแก้วของใคร ” หญิงสาวพูดจบก็มองขวดโหลแก้วบนโต๊ะไม้สักของชายหนุ่มที่มีหัวใจแก้วร้าวแตก รวมกันอยู่กว่าครึ่งขวด ในขณะที่ขวดแก้วของเธอยังไม่มีสักดวงเพราะ พารักและพลัดพราก จะอยู่คู่กันเสมอในร้านที่มีชื่อว่า บ้านไม้สะสมรักแห่งนี้เมื่อใดที่มีการนำของในบ้านนี้ออกไป แสดงว่าการสร้างความรักกำลังจะเกิดขึ้นเช่นกัน เมือนั้นก็จะมีหัวใจแก้วค่อย ๆ เปล่งชัดขึ้นเรื่อย ๆ จากบริเวณปลายขวดของเธอ และทันที่ที่ความรักสำเร็จหัวใจแก้วดวงเปล่งอมชมพูดก็จะ ไหลหล่นลงสู่ท่อแก้ววงกต ที่มีฐานกว้างลองรับอยู่ด้านล่าง ในทางกลับกันถ้ารักครั้งนี้ไม่ลงเอยกันแล้วหละก็ หัวใจแก้วร้าวแตกก็จะปรากฏตัวขึ้นในโหลแก้วของพลัดพราก พร้อมลอยระลิ่วจากฐานขวดที่ว่างเปล่าลอยขึ้นไปสู่ปลายขวดแก้วที่กว้างกว่าและลอยตัวโชว์ความแตกร้าวอยู่เช่นนั้น เมื่อผู้ใดสะสมหัวใจได้ครบร้อยดวงก่อนกัน ผู้นั้นก็จะหมดวาระไปก่อน และคนใหม่ก็จะมาแทน จะสังเกตเห็นว่าขวดแก้วของพลัดพรากจะมีหัวใจร้าวลอยอยู่กว่าครึ่งร้อยนั่นเพราะเขาอยู่มาก่อนเธอนั่นเอง และเมื่อเขาสะสมรักร้าวได้ครบร้อยดวงก่อนหญิงสาว เขาก็จะหมดวาระไปพร้อมกับพลัดพรากคนใหม่ที่จะมาเริ่มนับหัวใจร้าวแตกดวงใหม่คู่กับเธอ มันจะวนเวียนไปเช่นนี้ตราบนานเท่านาน โดยที่ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเป็นผู้กำหนด อาจจะเป็นหัวใจที่มุ่งมั่นไปด้วยความรักของมนุษย์ก็ได้เป็นคนสร้างพวกเธอและเขาขึ้นมา ทั้งสองไม่ได้แข่งขันกัน ตามความหมายที่ควรจะเป็นนั่นคือเธอและเขาไม่มีสิทธิลิขิตรักใครเพียงแต่มาเพื่อเป็นตัวช่วยในการกระชับรักเท่านั้นเอง โดยเลือกสิ่งของในร้านนี้ให้เหมาะสมกับบุคคลที่ควรได้ พลัดพรากตัวแทนความรักที่ไม่ลงเอย ยืนพิงตู้ในท่ากอดอก ใกล้ พารัก สาวผู้ทำหน้าที่ตรงข้ามกับชายหนุ่มหากแต่มาทำหน้าที่เป็นคนกลางมอบของที่เหมาะสมในการสร้างความรักของมนุษย์แต่ละคน มองหญิงสาวเจ้าของความรักที่ต้องการบางสิ่งมาช่วยสาน เดินจากไปด้วยแววตาสงบนิ่ง พภิตา ใช่มือดึงไดอารี่ที่ตนซื้อมาออกจากถุงพลาสติกลายสวยอย่างเบามือ ในขณะที่หัวใจก็เริ่มจะรู้สึกอบอุ่นขึ้นอย่างประหลาด หากคุณสงสัยอะไร โปรดรอคำเฉลยในข้อสงสัยทั้งหมดจากตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : dokyaka - [ 30 พ.ค. 48 17:39:17 A:203.150.87.49 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 พล็อตเรื่องน่าสนใจดีค่ะ คำว่า "กางเกงยีนต์" ใช้ตัวนี้ไม่ใช่เหรอคะ "ยีนส์" หรือยังไง แหะ ๆ ปกติลิขิตมาใช้ "ยีนส์" ตัวนี้จึงถามดูเพื่อประดับความรู้น่ะค่ะ ว่าง ๆ จะแวะมาอ่านอีกแต่เรื่องยาวลิขิตมาอ่านไม่ทน จากคุณ : ลิขิตมา (likitma) - [ 30 พ.ค. 48 18:05:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณจ้าคุณ ลิขิตมา ตามที่คุณใช้คิดว่าถูกแล้วค่ะ ญ่า พิมพ์ผิดเองค่ะ ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะจ๊ะ จากคุณ : dokyaka - [ 30 พ.ค. 48 19:40:03 A:203.150.86.231 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ว้าว พล็อตน่าสนใจมาก อ่านแล้วต้องยกนิ้วชม ลักษณะเรื่องน่าจะเป็นซีรียส์ใช่ไหมคะ พูดถึงการสะสมรักแบบนี้...แหะ แหะ จะมีถึง 100 คู่รักไหมหนอ ติงนิดนึงว่าพิมพ์ผิดเยอะมั่กมาก อย่างคำว่าพิสูจน์ สัมผัส รออ่านบทต่อไปนะคะ ^^ จากคุณ : ปาล์ม. - [ 30 พ.ค. 48 22:05:31 ]

ความคิดเห็นที่ 5 น่าสนใจด้วยอีกคน จนป่านนี้ยังไม่เจอบ้านไม้สะสมรักเลย :( มีคำสะกดผิดอยู่บ้างนะคะ จากคุณ : scottie - [ 31 พ.ค. 48 00:25:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จิตนาการล้ำเลิศจริงๆค่ะ แปลกดี ชอบๆ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 31 พ.ค. 48 16:52:10 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาตามอ่านค่ะ ^^ แนวเรื่องแปลกดีจัง อย่างนี้ชอบค่าาา ใครหนอจะเป็นคู่ของพภิตา ต้องติดตามๆ แต่หวังว่าหัวใจแก้วดวงนี้คงจะเป็นของพารักนะคะ ^^ จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 31 พ.ค. 48 20:36:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อืม เข้าใจคิดครับ ช่างคิดมากๆ อ่านไปตอนแรกๆ คิดจะช่วยสะกัดจุดอ่อน เอ๊ยคำผิดให้ แต่ยังไม่ทันหมดช่องสีฟ้าก็หมดแรงซะก่อน ได้มาแค่นี้เอง พิสูทธิให้เห็น ---- พิสูจน์ หากแต่เมื่อเท้าสำผัส ---- สัมผัส ลงไปบนพรหม ---- พรม ถือวิสาสะลุกล้ำ ---- รุกล้ำ ล้วนแต่มีดีไซด์ ---- ดีไซน์ มั้งครับ จี้แก้วคริสตัน ---- คริสตัล ถ้าจะขอให้คุณดอกหญ้าคาละเอียดกับการสะกดคำซักนิด จะโกรธกันมั้ยเอ่ย  นอกจากมันแสดงถึงความตั้งใจจริงของเราแล้ว มันยังช่วยให้คนอ่านอ่านได้ราบรื่นไม่สะดุดด้วยครับ ลองแวะดูงานเพื่อนๆ อย่างคุณปาล์ม. (คคห 4) งานละเอียดมาก ไม่เคยสะดุดเรื่องตัวสะกดเลย (แต่สะดุดเรื่องความโหด ฮ่าๆๆ) ทำให้คนอ่านรู้สึกว่า เป็นงานที่ตั้งใจกลั่นกรองมา กว่าจะมาถึงสายตาเราน่ะครับ จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 31 พ.ค. 48 21:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นด้วยว่าพล็อตเรื่องวางไว้ได้น่าสนใจ น่าติดตามมากค่ะ แต่สะดุดนิดตรงคำสะกดค่ะ นอกจากที่ข้างบนพูดไปแล้วยังมีคำนี้อีกค่ะ ดูขลังค์ ต้องใช้ ดูขลัง ยังไงรบกวนช่วยดูคำสะกดด้วยนะคะ แล้วจะรออ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : รียา - [ 4 มิ.ย. 48 21:42:22 A:203.172.104.226 X: ]