ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีครับคุณทิกิ ผมมักเขียนเล่นบ่อย ๆ เรื่องผมหงอกบ้าง เรื่องแก่บ้าง มักออกไปทางที่อยากให้ฮาเฮสนุกสนาน แต่เรื่องจริง..ทุก ครั้งที่ส่องกระจก พินิจดูสังขารที่ร่วงโรยไปตามกาลเวลา วูบวาบของความรู้สึกระหว่างการละและไม่ละอัตตา เข้าใจ โลกและไม่เข้าใจ ฯลฯ มักเข้ามาตีกันยุ่งเหยิงอยู่ในหัว แต่ ออกไปในข้างละและเข้าใจยิ่งขึ้นทุกวัน ประมาณได้ว่า ๖๐-๔๐ % คลี่คลายจากแต่ก่อน ๆ เยอะ ตอนต้องผ่าตัดอุบัติเหตุเลือดออกในสมอง ความจริงผมไม่ ต้องนับถอยหลังอีกแล้ว คือนับที่เดียวก็ถึงศูนย์เลย เดชะ บุญที่รอดมาได้และเป็นปกติตามเดิม แต่นั้นมาผมก็ยิ่งเข้า ใจว่า คนเราเกิดมาเพื่อตาย ไม่มีอย่างอื่น จะรวยจะจน จะ ยิ่งใหญ่จะต๊อกต๋อย จะเรียนเก่งเรียนไม่เก่ง ฯลฯ ตายทุก คน หลายครั้งที่เห็นความตายของญาติ ของเพื่อน ของเพื่อน ร่วมงาน แรก ๆ ก็เฉย ๆ ไปแสดงความเสียใจอย่างเดียว ความรู้สึกอื่นไม่มีมากนัก ต่อมาและต่อมาก็เริ่มคิดและได้ คิดว่า.... ก่อนตายเราควรทำตัวให้เป็นประโยชน์แก่คนรอบข้าง ไม่ ควรอยู่แบบไร้สาระไปวัน ๆ มาถึงตอนนี้ผมเองก็เริ่มนับถอยหลังเช่นกัน จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 31 พ.ค. 48 09:52:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วัตถุค่ามาจับต้องหลอมให้หลง ให้งวยงงวนเวียนมิเสื้ยนสุด นี่ล่ะแน่แก่นแท้แห่งมนุษย์ จะให้หยุดคงยากกว่าความตาย มันดาลดลให้คนชั่วมั่วไปหมด มันหลอมจิต คิดคดปด ไม่ลดหาย มันครอบคลุมครอบงำนำร่างกาย เกินต่อต้านความชั่วร้ายไม่มีทาง ...... จนสิ้นชีพสิ้นดับดินทับร่าง เมื่อนั้นความชั่วร้ายจึงเหินห่าง แต่ตัวต้องรับกรรมที่ทำเอย จากคุณ : นัวเนียร์แสนซน - [ 31 พ.ค. 48 17:00:16 A:203.155.221.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรียน คุณ ทิกิ เปนปริศนาธรรม แล มรณานุสติ ดีแท้ ชอบขอรับ. จากคุณ : พจนารถ - [ 31 พ.ค. 48 20:24:25 A:61.91.79.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 #1 คุณ รามลิขิต......#2...คุณ นัวเนียร์แสนซน ..คะ       เตือนตนไว้ทุกเมื่อเชื่อยามเถิด มองแต่ตนจนประเสริฐรวยธรรมกว่า มองเห็นวารลอยลับนับเวลา จะจากผองญาติกาพงศาวดาร       ก็แค่นั้นชีวิตเราที่เฝ้าแหน กันเนืองแน่นยศฐาสิงคารสถาน วันหนึ่งกายลับลดหมดลมปราณ ความรู้สึกแห่งสังสารฯก็กลับคืน      จะเร่รอนนอนไหนในวิญญาณ จะเข้าท้องในวิหารสถานอื่น หรือเข้าท้องสี่เท้าก็เต็มกลืน มิอาจฝืนกรรมตนทำวนมา     ก็แค่นั้นกายเราเพียงเท่านี้ เพียงธาตุสี่กอบเกลี้ยงเลี้ยงคุณค่า เมื่อถึงวันลับหายวายชีวา เหลือเพียงหน้าภาพถ่ายเมื่อวายชนม์       จะเลือกเกิดใหม่ได้ในที่สุด เมื่อละวางสมมุติอันสับสน เมื่อระวัง ดีชั่ว ในตัวตน เมื่อ ละ วาง..กลางกมล...อาจพ้นกรรม ขอบคุณ คุณรามค่ะ #3  คุณ พจนารถ เขียนไว้ในวันที่ เกิดอาการเบื่อหน่ายทรัพย์สินที่ขนไปขนมา ทุกเมื่อเชื่อวัน...ถามตัวเองทุกวันว่า **พระโสดา..ไม่บ้าหอบ..? แล้วเราหอบอะไรทุกวี่ทุกวัน..โอหนอ ไม่ละวางเลย... ขอบคุณทุกท่านที่แวะค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 48 15:08:12 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 2 มิ.ย. 48 15:06:57 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โฮ้ย หายไปนาน กลอนดี ๆ เต้มม ไปโม้ด อ่านตาแฉะ อิ ๆ มาอ่านคุณทิกิล่ะ จากคุณ : บอยน์ - [ 9 มิ.ย. 48 21:00:13 A:161.200.19.27 X:161.200.255.163 ]