ความคิดเห็นที่ 1 บริษัท...จัดความรัก ตอนที่ .... 1 เสียงจอแจจากวัยรุ่นหนุ่มสาวนับพันคน ในชุดนักศึกษา   ซึ่งมารวมกันอยู่ในห้องประชุมขนาดใหญ่   มีการจับกลุ่มคุยกัน  กลุ่มเล็กบ้าง  ใหญ่บ้าง  ตามแต่ว่าแต่ละคน จะมีมนุษย์สัมพันธ์กับผู้อื่นมากน้อยแค่ไหน   บางกลุ่มนั่งไม่กี่คนแต่ต้องการโชว์พาวเวอร์  ส่งเสียงดังกว่าพวกที่นั่งเป็นกลุ่มใหญ่   บางคนก็นั่งเงียบ ๆ คนเดียว เพราะต้องการความเป็นส่วนตัว  ไม่อยากมีอัธยาศัยไมตรีกับใคร   วันนี้เป็นวันเปิดการศึกษาประจำปี ของมหาวิทยาลัย “เป็นยอดยิ่ง”   ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัย ที่รวมความเป็นสุดยอด  นักศึกษาของที่นี่ส่วนใหญ่เป็นผู้มีชื่อเสียง มีคนรู้จักทั้งประเทศ   บางคนเป็นลูกหลานของตระกูลเก่าแก่  เป็นคนที่มีความสามารถพิเศษที่โดดเด่น  ในด้านต่าง ๆ ทั้งกีฬา  ดนตรี   แต่สิ่งที่ทุกคนต้องมี แต่....คนภายนอกไม่อาจรับรู้ได้   นั่นคือ ความสามารถพิเศษอื่น ๆ ที่เหนือกว่ามนุษย์ธรรมดาทั่วไป   การอ่านจิตใจคน  การได้ยินเสียงในที่ไกล นักเขียนโปรแกรมอัจฉริยะ  หรือแม้แต่ผู้ที่สามารถคาดเดาเหตุการณ์ล่วงหน้าได้   โดยรวมแล้วนับว่าที่นี่คือมหาวิทยาลัยแห่งความสุดพิเศษนั่นเอง ต่อให้เป็นคนที่มีความพิเศษยังไง ก็หนีไม่พ้นวิสัยของมนุษย์ปุถุชนธรรมดา   สังเกตได้แต่ละกลุ่มที่จับกลุ่มกัน  ถ้ามองจากภายนอกแล้ว  ทำให้รับรู้ได้ว่า แต่ละคนเลือกคบคนอื่น ที่มีลักษณะคล้าย ๆ ตัวเองทั้งนั้น กลุ่มนั้น  เป็นกลุ่มของหญิงสาวที่ดูแล้วค่อนข้างจะออกไปทางเรียบร้อย มีกันอยู่ 5 – 6 คน  ทั้งกลุ่มผูกเปียสองข้างเป็นพจมานแห่งบ้านทรายทอง   ใส่แว่นหนา เตอะ  ทั้งกลุ่มนั่งนิ่ง  มีเพียงเสียงเบา ๆ ลอดออกมาจากไรฟันบ้างบางครั้ง ส่วนอีกกลุ่มหนึ่ง สาวสวยสามคน  ก็กำลังนั่งแต่งหน้า ทาปากแล้วเหล่มองกลุ่มชายหนุ่ม ที่เป็นกลุ่มของนักกีฬาทีมชาติ แต่ทั้งหมดที่ว่ามา  ไม่อยู่ในความสนใจของเขา กลุ่มนี้ต่างหากล่ะ  สี่สาว  ที่นั่งอยู่กลางห้องโถง   ตั้งแต่เขาแอบมาดูความเป็นไปของนักศึกษาใหม่  มีเพียงสี่สาวกลุ่มนี้เท่านั้น  ที่เขาไม่อาจจะละสายตาได้   แม้ว่าเขาจะคอยจับตาความเป็นไปของนักศึกษาที่จับกลุ่มกันกลุ่มอื่น ๆ แต่........สี่สาวนี้ กลับมีพลังพิเศษที่สามารถดึงดูดความสนใจของเขาได้ จะว่าความสวยสะดุดตา หรือ น่ารักก็คงจะไม่ใช่  เพราะมีบางคนที่เป็นถึงดาราระดับซุปเปอร์สตาร์   บางคนเป็นถึงนางงามหลายเวที   ส่วนสี่สาวนั่นน่ะเหรอ  อ้วน ดำ ล่ำ  เตี้ย กันทั้งนั้น   ยิ่งแม่สาวที่กำลังพูดจ๋อย ๆ ไม่หยุดปาก  ตัวหล่อนเล็กกะทัดรัด ขนาดพกพาเลยทีเดียว   ดู ๆ ไปเขาว่าหน้าตาหล่อนคล้ายกับตัวการ์ตูนเรื่องพาวเวอร์พัพ เกิร์ลมาก แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 48 13:59:38 จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 31 พ.ค. 48 13:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แต่.......คุณสมบัติบางอย่าง ที่เปล่งรังสีออกมา  สายตาของเขาไม่เคยผิดพลาด นี่แหละผู้ที่เหมาะที่จะเป็นผู้จัดรัก  ของ บริษัท จัดความรักรุ่นต่อไป แต่จะให้แน่นอน  จะต้องมีการทดสอบเสียก่อน   เพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาดแก่บริษัท  ซึ่งแม้ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อย ก็สามารถทำให้เขาจบความฝันทั้งหมดในชีวิต เขาก้าวออกจากที่สังเกตการณ์เดินออกไปหน้าเวที  น้อยคนนักที่จะสนใจเขา “ห้าโหล  ห้าโหล  เทส” เขาออกไปยืนประกาศหน้าไมค์  เรียกเสียงหัวเราะ และสายตาของผู้อยู่ด้านล่างให้หันมามอง “สวัสดีครับ  น้อง ๆ นักศึกษาชั้นปีที่ 1 ยินดีต้อนรับสู่มหาวิทยาลัยที่ได้ชื่อว่าเป็นสุดยอดของทุก ๆ ด้าน   ที่นี่คือมหาวิทยาลัยเป็นยอดยิ่ง” เขากวาดตามองผู้ที่กำลังฟัง  เสียงปรบมือดังขึ้นจากคนหนึ่ง แล้วขยายวงกว้างจากหนึ่งแปะ เป็นเสียงดังกึกก้อง อาจจะมีบางคนตบมือแบบประชดด้วยเหมือนกัน “เมื่อเฟรชชี่ทุกคนเข้ามา ลงทะเบียนรายงานตัว คงจะได้รับโน๊ตบุ๊คกันแล้วทุกคนนะครับ   เมื่อออกจากห้องประชุมนี้ขอให้ทุกคนเก็บ แผ่นงานไว้กับตัวเอง จะมีเจ้าหน้าที่มาเก็บเครื่อง และ มันจะกลับมาเป็นของน้อง ๆ อีกครั้ง ตอนที่น้อง ๆ เข้าไปในหอพักแล้ว” สิ้นเสียงของเขามีเสียงพึมพำขึ้นมาเบา ๆ จากกลุ่มนี้บ้าง กลุ่มนั้นบ้าง จนกลายเป็นเหมือนเสียงหึ่ง ๆ ของผึ้ง “โห  ลงทุนแจกเลยเหรอ  ไม่เชื่อหรอกว่าจะให้ฟรี” น้องแว่น แถวสาม เก้าอี้ที่สอง หันไปพูดกับเพื่อน เพื่อนคนนั้นก็พยักหน้าเห็นด้วย  เมื่อเห็นว่าผู้พูดหน้าเวทีกำลังจ้องอยู่ จึงทำเป็นตั้งใจฟังตามเดิม “น้องอาจจะสงสัย  ว่าเราจะแจกฟรีจริงหรือเปล่า  แหม พี่ก็พูดอย่างกับปาหี่ขายของเลยนะเนี่ย   น้อง ๆ อาจจะไม่ค่อยเชื่อเพราะราคาก็ไม่ใช่บาทสองบาท  เป็นไปได้เหรอ  ค่าเล่าเรียนก็ไม่เสีย แถมแจกโน่น แจกนี่อีกต่างหาก  พี่ขอบอกว่า เราแจกจริง ๆ ครับ เพราะสถาบันของเราเห็นความสำคัญของการศึกษา   เราคิดว่าความรู้เป็นสิ่งที่จะนำมาคิดมูลค่าไม่ได้” เขาจงใจพูดกับสองสาวนั่นเป็นพิเศษ “พี่เขาได้ยินได้ไงน่ะ  เหมือนตอบคำถามของเราเลย” เธอแอบพูดกับเพื่อนต่อ “ไม่เอา  ไม่คุยแล้ว  สงสัยมีเครื่องดักฟังติดไว้ใต้เก้าอี้แน่เลย” สาวอีกนางออกความคิดเห็น น้องเอ๋ย  ไม่รู้หรือไงว่าตอนนี้กำลังนั่งอยู่ที่ไหน  มหาวิทยาลัยของคนพิเศษ  จะแปลกอะไร ถ้าคนที่กำลังพูดอยู่นี่ สามารถได้ยินเสียงได้ถึงระยะหลายสิบ  หลายร้อย เมตร แต่ก็...ไม่แน่นะ  น้องทั้งสองคนนั้น อาจจะมีความพิเศษที่เขาอาจจะทึ่งเมื่อรู้ทีหลังก็ได้ จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 31 พ.ค. 48 14:02:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “น้อง ๆ นักศึกษาบางคนคงจะทราบถึงประวัติ และ ความเป็นมาของสถาบันแห่งนี้แล้วจากสื่อต่าง ๆ   ส่วนคนที่ต้องการรู้อย่างละเอียด ก็ศึกษาจากข้อมูลในโน๊ตบุ๊คที่อยู่ตรงหน้า   พี่ได้ให้ทีมงานจัดลงข้อมูลสำคัญของมหาวิทยาลัย  ไว้ให้แล้ว” เขาพักหายใจ  กวาดสายตาไปมองยังกลุ่มสี่สาวนั้นอีกครั้ง ทั้งสี่สาวก็กำลังมองเขาออยู่เช่นเดียว  แต่เขาสะดุดตากับสาวคนหนึ่ง  เขาจำได้ว่าเธอคือ “หม่อมหลวงเครือฟ้า”   ทายาทสาวคนเดียวของหม่อมราชวงศ์ เครือมณี    ทิฐฐิดาการ  ผู้สร้างคุณประโยชน์ให้กับประเทศมากมาย เขาคิดได้ว่าขณะกำลังเป็นพิธีกรบนเวที จึงหยุดความคิดเรื่องนั้นเสีย เขามีเวลามากมายที่จะคิดถึง และ ติดตามเรื่องราวของพวกเธอ  แต่ขณะนี้ สิ่งที่เขาต้องทำ คือ การดำเนินการบนเวทีให้จบสิ้น “เฮ้ย  นี่มันพี่อิษฎา  ที่ไปแข่งโอลิมปิกแล้วได้เหรียญทองนี่น่า” เสียงมาจาก แถวสิบ เก้าอี้ที่ สิบสามเอ่ยกับตัวเอง ๆ เขาแอบยิ้มในใจ  ไม่มีทางซะล่ะ ที่จะไม่มีใคร ไม่รู้จักเขา แต่.............. ความรู้สึกช้าจริงน้องเอ้ย  ความจริงน่าจะรู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเดินออกมาหน้าเวทีแล้ว แต่จะว่าไปแล้ว มันก็ช่วยไม่ได้ เพราะเหตุการณ์นั้นมันผ่านมาเกือบ 4 ปีแล้ว   จวนจะวนเข้าสู่การแข่งขันของมวลมนุษยชาติอีกครั้งแล้ว คงจะมีคนหลงลืมกันบ้าง เมื่อครั้งนั้น.............เขาเป็นนักกีฬาเหรียญทอง โอลิมปิก ที่อายุน้อยที่สุดของประเทศไทย รางวัลเหรียญทอง ในการแข่งขันกรีฑา  ประเภทรายการ 100 เมตร  จากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก  ปี 2000 ที่ซิดนีย์  ออสเตรเลีย “พี่ก็ลืมแนะนำตัวไป  ขอโทษทีนะครับ  แต่อาจจะมีน้อง ๆ บางคนรู้จักพี่กันแล้ว  ไม่ว่าจากหน้าหนังสือพิมพ์ หรือว่าสื่ออื่น ๆ ” อาจจะมีบางคนที่ยังจำเขาไม่ได้  สงสัยจะต้องฟื้นความทรงจำกันหน่อย   เพราะเขาเองก็ออกจะชอบยกยอตัวเองอยู่เหมือนกัน   กลุ่มสี่สาวนั่น  รวมทั้งคนอื่น ๆ  เริ่มสนใจเขามากขึ้น แต่เขาได้ยินเสียงจากแม่สาวพาวเวอร์พัพ  หนึ่งในกลุ่มสี่สาวนั้น เขาได้ยินว่า “ไอ้ขี้เก๊ก”  เขาจึงหุบยิ้มลง ไม่เป็นไร  น้อง ๆ อาจจะยังไม่รู้จักเขาดีพอ  แล้วจะรู้ว่าความจริงแล้ว เขาเป็นคนน่ารัก น่าคบหามากแค่ไหน “ก่อนอื่น พี่ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ  พี่ชื่อ  อิษฎา     เมฆานุวัฒน์   พี่เป็นประธานสโมสรนักศึกษา   ตอนนี้พี่อยู่ชั้นปีที่ 4 คณะการกีฬา  ภาควิชา กรีฑา  น้อง ๆ หลายคน อ้อ  คงทุกคนนะครับ  คงทราบว่าพี่ได้รับรางวัล เหรียญทองจากการแข่งขันรายการ วิ่ง 100 เมตร จากโอลิมปิก ที่ซิดนีย์  ตอนนั้นพี่อายุแค่ 15 ปีเท่านั้นเอง   หลังจากนั้น พี่จึงได้รับคัดเลือกให้มาเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้” แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 48 14:06:05 แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 48 14:04:02 จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 31 พ.ค. 48 14:02:09 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “ไม่เห็นจะเกี่ยวกับเรื่องมหาลัยนี้เลย  โห่” กวิตา หรือว่า สาวน้อยพาวเวอร์พัพ  ทำหน้าเบ้ “นั่นซิ  มาคุยโม้เรื่องตัวเอง  ทุเรศว่ะ” ชฎาล เห็นด้วย ช่างสมแล้ว ที่มาเป็นเพื่อนกัน พอแม่สาวพาวเวอร์พัพว่าอะไร  เพื่อนของเธอที่นั่งติดกันก็จะเห็นดีเห็นงามไปด้วย สองสาวนั่นคงไม่รู้  ว่าความสามารถพิเศษของเขาคือการได้ยินเสียงที่พูดถึงเขา จากที่ไกลได้  แม้ว่าจะ 50  เมตร 100 เมตร เมื่อมีใครพูดถึงเขา  เรด้าร์หาเรื่อง และสมองสร้างความขัดแย้งก็จะทำงานทันที “เอาล่ะ  มีน้อง ๆ ว่าเรื่องที่พี่พูดไม่เกี่ยวกับสถาบันแห่งนี้  เอาเป็นว่าเรามาพูดถึงประวัติของมหาวิทยาลัยของเราดีกว่า” เขาแกล้งเฉไปเรื่องอื่น  บางทีการได้ยินคนอื่นพูดถึงเขา ทำให้เขามีความทุกข์ใจอยู่ไม่น้อย เพราะบางครั้ง  เขาก็ไม่อยากรับรู้เรื่องที่คนอื่น ๆ กำลังพูดถึงเขา  เพราะมันเป็นเรื่องแย่ มากกว่าเรื่องดี “น้อง ๆ ทุกคนจะได้อ่านรายละเอียดกันแล้ว    เอาอย่างนี้นะ  เพื่อให้ไม่เป็นการเสียเวลา  น้อง ๆ เอาประวัติไปอ่านกันเอาเองแล้วกัน” อิษฎาสรุปง่าย “คนอะไรวะ ขี้เกียจเป็นบ้า” กวิตาพูดกับ เอธยาเพื่อนสาวที่นั่งอีกฝั่ง นี่เธอจงใจจะว่าเขาไปถึงไหน  ตั้งแต่เขาเกิดมาเรด้าหาเรื่องของเขาไม่เคยทำงานหนักขนาดนี้มาก่อน  เขาโกรธจนควันแทบจะออกจากหูเลยทีเดียว “พี่ไม่ได้ขี้เกียจนะครับ แต่พี่เห็นว่าเป็นการเสียเวลา  ถ้าน้องคิดว่าพี่ขี้เกียจ  พี่ก็จะเล่าประวัติให้ฟัง   พี่ต้องขอโทษน้องคนอื่นที่รู้ประวัติมหาวิทยาลัยของเรามาแล้วด้วย เพราะมีน้องบางคนเข้ามาที่นี่ โดยที่ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่เลย” อิษฎาพูดยาวซะจน คนฟังกลัวว่าเขาจะหายใจไม่ทัน  คงเป็นเพราะเขาโกรธมากจริง ๆ   แถมลงท้ายยังประชดประชันให้กวิตาถึงกับสะดุ้งเฮือกเลยทีเดียว นักศึกษาคนอื่นที่ไม่รู้เรื่อง ต่างก็ทำหน้างง ๆ เพราะไม่มีใครว่าผู้ที่กำลังพูดซักคน แต่สำหรับกวิตา เอธยา  ชฎาล  และ เครือฟ้า  รู้แล้วว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดาแน่ ๆ ความจริง ใครที่เข้ามาในที่นี่ก็ไม่มีใครธรรมดาซักคนอยู่แล้วนี่น่า จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 31 พ.ค. 48 14:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “มหาวิทยาลัยเป็นยอดยิ่งของเรา  เริ่มก่อตั้งเมื่อ 4  ปีก่อน  เนื่องจากว่าผู้ก่อตั้งของเรา  คือ ท่านเป็นยอด  ยิ่งปฐพี ท่านเป็นผู้ที่มีความสามารถเหนือเด็กคนอื่น ๆ มาตั้งแต่เด็ก กล่าวคือ  ท่านมีความสามารถในการรู้ถึงพรสวรรค์ของคนอื่น  ซึ่งแม้แต่เจ้าตัวก็ยังไม่รู้  เมื่อท่านได้เข้าศึกษา ท่านจึงได้พบว่า การมีความสามารถพิเศษของท่าน ทำให้เกิดความยากลำบากเป็นอย่างมาก  ที่ต้องไปเรียนกับเด็กที่ปรกติ เพราะการที่ท่านได้เที่ยวไปบอกเพื่อนคนนั้น เพื่อนคนนี้ ว่าเธอเก่งอย่างนั้นนะ  นายเก่งอย่างนี้นะ  ออกจะประหลาดอยู่ไม่น้อย   เมื่อท่านเรียนจบแล้วทำงาน จึงดำริได้ว่า ควรจะมีสถาบันการศึกษาเพื่อเด็กพิเศษโดยเฉพาะ โดยผู้ที่คัดเลือกนักศึกษาเข้ามาที่นี่ คือตัวท่านเอง  แต่จะด้วยวิธีใดนั้น  พี่คงไม่สามารถบอกได้” อิษฎาพักหายใจอีกครั้ง คราวนี้เขาพูดยาวกว่าครั้งอื่น ๆ ปีละสองครั้งที่เขาจะได้พูดต่อหน้าคนเยอะ ๆ แบบนี้ ปีนี้ก็จะเป็นปีสุดท้ายแล้ว  สำหรับหน้าที่นี้ของเขา “ฉันจำได้  ฉันเคยอ่านเจอ  อีตาเป็นยอดเนี่ย  เขายังสามารถมองเห็นได้ไกลเป็นร้อยเมตรแน่ะแก” ชฎาล เจ้าแม่แห่งความจำเอ่ยขึ้น “น่าจะเอาไปดูต้นทาง บ่อนไพ่ว่ะ” กวิตาหัวเราะ  แต่เมื่อหันไปเห็นผู้พูดบนเวทีหน้าเขียวอยู่ จึงหุบปากทันที และบอกให้ชฎาลหยุดพูดด้วย “ท่านจึงได้คัดเลือกผู้ที่มีความเหมาะสม   แล้วส่งบัตรไปเชิญเพื่อมาศึกษาที่นี่  ตามที่น้อง ๆ ทุกคนได้รับกันแล้ว” อิษฎาขี้เกียจจะสนใจกับน้องพาวเวอร์พัพ  ขนาดพกพาแล้ว  ใครจะว่ายังไงเขาก็จะไม่ต่อปากต่อคำแล้ว   กวิตาก้มลงมองบัตรเชิญในมือ เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ผู้ประกาศบนเวทียังคงพูดต่อไป “เพื่อให้เป็นการไม่เสียเวลาพักผ่อน   ต่อไปนี้พี่จะแนะนำคณะอาจารย์ และกรรมการสโมสรนักศึกษาของเรา   ขอเชิญครับ” อิษฎา  ผายมือไปยังผู้ที่กำลังเดินออกมาจากข้างเวที “ท่านแรก คือ พลเอก . ศจ.ดร.นายแพทย์เป็นยอด  ยิ่งปฐพี  เป็นผู้อำนวยการบริหาร และ อธิการบดีของสถาบันแห่งนี้” ชายสูงอายุน่าจะถึง 60 ปีก้าวออกมา ก้มหัวนิดหน่อยพอเป็นพิธี   เสียงปรบมือกึกก้อง หลังจากสิ้นเสียงแนะนำ “เก่งจัง  เป็นทั้ง พลเอก  เป็นทั้งนายแพทย์  แล้วเราจะต้องเรียกแกว่าไงล่ะเนี่ย” อิษฎายิ้มเมื่อได้ยินเสียงชื่นชม “เราจะเรียกท่านว่า  ท่านพ่อ  เพราะจะได้ง่ายสำหรับน้อง ๆ เพราะถ้าให้เอ่ยตำแหน่ง หน้าที่การงานทุกอัน กว่าจะเรียกท่านเสร็จ ท่านก็คงเดินไปไกลแล้ว” อิษฎา ปล่อยมุก  รุ่นน้องหัวเราะแอบหัวเราะคิกคัก การที่อิษฎาได้ยินเสียงในระยะไกลของคนคนหนึ่งนั้น เขาจะได้ยินจากคนที่พูดถึงเขา หรือ ว่าพูดถึงเรื่องที่เขากำลังทำอยู่เท่านั้น  เขาไม่สามารถจะได้ยินเรื่องที่คนอื่นพูดแต่ไม่เกี่ยวกับเขา   และเขาเองก็ยังมีความพิเศษอีกหลายอย่าง ซึ่งเขาไม่ต้องการ แต่............. คนที่มีความสำคัญกับชีวิตของเขาต้องการ จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 31 พ.ค. 48 14:08:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 “ท่านต่อไปนายแพทย์เก่งเกิน  ยิ่งปฐพี   ดำรงตำแหน่งรองผู้อำนวยการ   ” “เป็นหมออย่างเดียวเหรอ  นึกว่าจะเก่งกว่านี้ซะอีก” เอาอีกแล้ว เสียงก่อกวน จะไม่ตอบก็ไม่ได้   เพราะจะทำให้นักศึกษาคนอื่นหมดศรัทธาไปด้วย “ความจริงแล้ว  ท่านเก่งเกินนี่เป็นทั้ง วิศวกร  สถาปนิก  ระดับปริญญาเอกหลายใบ และมีผลงานที่สร้างชื่อก็คือ  เป็นสถาปนิกผู้ออกแบบโลกจำลอง  ที่ชื่อ True man World  ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งทางฮอลลีวูดได้มาเช่าไปทำเป็นฉากในภาพยนตร์เรื่อง True man show  จำกันได้มั้ยครับ” มีเสียงฮือฮาขึ้นมาเป็นระยะ เจ้าของวีรกรรมที่ที่อิษฎากำลังเอ่ยถึง ยืดอกด้วยความภาคภูมิใจ เขาหันไปค้อมหัวให้อิษฎาเป็นการขอบคุณ อิษฎาแนะนำอาจารย์คนอื่น  และ กรรมการนักศึกษา ที่อยู่ราว ๆ 10 คนเสร็จสิ้น   เขาสั่งให้น้องเฟรชชี่ทุกคนมาเข้าแถวตามคณะและ สาขาของตัวเอง   เป็นเรื่องน่าแปลกที่สี่สาวนั้นอยู่คณะเดียวกัน หรือว่า...ก่อนจะมานั่งที่นี่พวกเธอคุยกันก่อนว่าเรียนคณะอะไร แล้วปรากฎว่าเป็นคณะเดียวกัน  จึงได้เกาะกันเป็นปลิงแบบนี้ เมื่อน้อง ๆ เข้าแถวกันเรียบร้อยแล้ว  อิษฎามองไปทั่ว ๆ ปีนี้ที่นี่มีนักศึกษาราวหนึ่งพันคน  มากกว่าปีที่แล้วเกือบเท่าตัว   และมากกว่าเมื่อครั้งเขาเข้ามาเป็นปีหนึ่งเกือบ 10 เท่า “ให้น้อง ๆ ตามพี่เลี้ยงที่เราจัดไว้ให้ไป  ข้าวของทุกอย่างจะถูกจัดให้ตามความต้องการ และ ความพอใจ   ถ้าต้องการอะไร หรือขาดเหลืออะไร ให้แจ้งที่ผู้จัดการหอพัก  ที่พี่เลี้ยง หรือว่าที่พี่อิสคนนี้ก็ได้” “ครับ / ค่ะ”นักศึกษาใหม่ตอบรับ “โอ้โห  เตรียมไว้ให้ทุกอย่าง เกิดมาก็เพิ่งเคยได้ยินนี่แหละ  อะไรมันจะเว่อร์ขนาดนั้นวะเนี่ย   หรือว่าเราฝันไปรึปล่าว  ฝันไป รึปล่าว  ที่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม  ให้จริงรึปล่าว นี่ฉันฝันไปรึปล่าวเธอ” กวิตาร้องเพลงล้อเลียน   เครือฟ้าหัดมาหยิกกวิตาเบา ๆ “มาหยิกเราทำไม เครือ” ผู้ถูกทำร้ายร่างกายร้องโอย “ก็กิ๋วน่ะสิ  ไปร้องเพลงล้อเขาทำไม” “ก็มันจริง ๆ นี่  ตั้งแต่เกิดมา  อยากได้อะไรไม่เคยได้เลย  แค่มาที่นี่วันแรก อยากได้อะไรเขาจัดให้ทุกอย่าง   ทำไมเราวาสนาดีแบบนี้นะ” กวิตานึกถึงความลำบากในครอบครัว  ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยมีอะไรที่เธอได้มาง่าย ๆ เลยซักอย่าง “ไปเหอะ  เดี๋ยวไม่อยากเล่นบทโศกตอนนี้” เอธยาดันหลังเพื่อนให้เดินออกจากหอประชุม “เราไม่เห็นมีพี่เลี้ยงเลย” ชฎาลบอกไปที่กลุ่มอื่น มีพี่เลี้ยงคอยแนะนำ และพาไปยังห้องพัก ทั้งสี่สาวยืนเก้ ๆ กัง อยู่ทางออก “นี่น้อง  ทำไมไม่ไปหอพักล่ะครับ ไม่เหนื่อยกันหรือไง” เสียงผู้พูดทำให้สาว ๆ หันกลับไปมอง “โห  อย่างหล่อเลย” เอธยากระซิบกับเครือฟ้า  เครือฟ้าอายหน้าแดงทันทีที่สบตาเขา “นี่น้อง  เขาให้ไปพักผ่อน ก็ไปซิครับ  จะมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ เห็นมั้ยมันเกะกะคนอื่น” น้ำเสียงของผู้พูดดูไม่ชอบใจเท่าไหร่ “อะไรของพี่คนนี้วะ  ก็มันไม่รู้จะไปไหนนี่น่า” กวิตา คิดในใจ กลัวว่าถ้าเขาได้ยินในที่ไกลเหมือนอิษฎามันจะแย่ “หน้าตาก็ดี แต่ปากมอมไปหน่อยนะเนี่ย” เอธยาคิดในใจเหมือนกัน  กวิตาหัวเราะ “นี่น้อง  ที่พี่พูดน่ะ ไม่ได้ยินกันหรือไง อย่ามายืนเกะกะทางออก  ถ้าจะคิดอะไร ช่วยหลบทางก่อนได้มั้ย” เขาเหลืออดแล้วนะ  คำพูดง่ายๆ ไม่น่าเข้าใจยากขนาดนี้นี่น่า ชฎาลจำได้ว่าเขาเป็นหนึ่งในกรรมการในศึกษาที่อิษฎาแนะนำเมื่อซักครู่   เขาคือ “นายอาธสิทธิ์  มลิตธิลากุล”  รองประธานนักศึกษาฝ่ายกิจกรรม   แต่ว่า ...ทำไมเขาจะต้องพูดจาไม่ดีแบบนี้กับน้องใหม่ด้วยนะ  อันนี้ทั้งสี่สาวก็ยังไม่เข้าใจ จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 31 พ.ค. 48 14:11:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แหม...ได้ทราบชื่อของท่านผู้อำนวยการแล้วค่ะ หุหุ ได้ใจไปจริงๆ อิอิ จากคุณ : NIS (NiS*Za) - [ 31 พ.ค. 48 18:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 31 พ.ค. 48 20:45:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ้าว แล้วทำไมพูดถึงหมอเก่งเกินถึงได้ยินล่ะ? จากคุณ : scottie - [ 31 พ.ค. 48 23:32:06 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ้วน ดำ ล่ำ เตี้ย ?? I am so sad for those 4 girls. ^^" Wait for the next chapter ka. จากคุณ : Reader - [ 1 มิ.ย. 48 07:32:46 A:67.183.137.32 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 จำไม่หมดเก่งกันจัง >< จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 1 มิ.ย. 48 12:11:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โห..สงสัย ความสามารถแบบเรา จะเข้าได้ไหมหว่า  ขนาด อ.เก่งขนาดนี้ น.ศ ก็เก่งสุดยอด  ลูกหมอเก่งเกินนี่น่าจะ ชื่อเก่งฉกาจ ไม่งั้นก็ เก่งเกินคน จากคุณ : robroy - [ 1 มิ.ย. 48 18:54:22 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ชื่อแต่ละชื่อ สุดยอดจริงๆเลยนะเนี่ย... จากคุณ : Bangkokian - [ 1 มิ.ย. 48 20:20:16 A:144.131.90.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตัวละครเยอะได้ใจมากๆ  จะจำได้ป่าวอ่ะเนี่ยฉาน เอ่อ คนเล็กจ๋า  4สาวทำไมต้องอ้วนล่ำดำ & เตี้ยด้วยเล่า T_T จากคุณ : namtanzay - [ 4 มิ.ย. 48 12:34:05 ]