เพราะความสุขทุกข์โศกโลกย์กำหนด
บริบทสารพัดแห่งผัสสะ
สัญชาติญาณชี้ทางสร้างภาระ
จึงพันธะทุรกรรมนำมนุษย์

ปรุงตัณหาแต่งนามความยึดติด
สมมติจิตเคืองคลั่งยากยั้งหยุด
เพลิงกิเลสโหมไหม้ใจทรามซุด
ปราชญ์ชำรุดเปรตชำเรามั่วเมากัน

หลงเห็นสิ่งเลวทรามคือความสุข
จึงเกิดทุกข์เพราะนิยามความยึดมั่น
ถือรักโลภหลงโกรธลืมโทษทัณฑ์
เพราะดื้อรั้นดิ้นรนบนอัตตา

สุมซ่อนเพลิงอับปะรีที่เปียกชื้น
รอเติมฟืนไฟกามความบอดบ้า
เพื่องมโง่งี่เง่าเผากายา
ยิ้มอย่างไม่ประสาสิ่งราคี

นกอยู่ฟ้าบอดใบ้ไม่เห็นฟ้า
ก็เหมือนปลาบอดน้ำทรามบัดสี
หนอนไม่เห็นความชั่วมั่วกาลี
จึงกินขี้ของเหม็นเล่นอาจม

ประสบการณ์กรองโลกสุขโศกเศร้า
ทุกโง่เขลาวันคืนเคยขื่นขม
ซึ่งโลดตามตัณหาห้วงอารมณ์
จึงเพาะบ่มบ่งชัดศรัทธาธาร

เบื่ออยากมีอยากเป็นการเข่นฆ่า
เหยียบอัตตาตัดต่อใจต่อต้าน
เพื่อขุดรากสันดอนถอนสันดาน
ล้างวิญญาณเย่อหยิ่งสิ่งมืดมัว

กร้าวประกาศสงครามความศักดิ์สิทธิ์
ฆ่าความคิดเลวต่ำระยัมมั่ว
ไตรสิกขากู่ก้องร้องระรัว
แผดต่อต้านความชั่วของตัวกู

แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 48 23:04:19

แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 48 22:31:05

แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 48 22:28:08

แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 48 22:26:53