หญิงสาวร่างบางในชุดนักศึกษาละสายตาจากหนังสือข้างหน้า เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ นี่ขนาดเธอหลบมานั่งที่สวนหลังคณะแล้วนะ ยังมีคนตามมากวนจนได้ แต่เมื่อเห็นว่าเป็นใคร หน้าใสก็มีรอยยิ้มผุดขึ้นมา
ทำไมแพนมานั่งหลบมุมอย่างนี้ล่ะ หาตั้งนาน เพื่อนสาวผมยาวต่อว่าอย่างไม่จริงจังนัก ดูดิ๊ เสียตังค์ไปตั้งสิบบาท
ตามหาแพนต้องเสียตังค์ด้วยหรอ พันธิตาถามอย่างงงๆ
ก็ต้องเสียเงินซื้อน้ำเพราะเหนื่อยไง อย่างว่า คนมันแก่แล้วก็เงี้ย สายชลแอบกัดเพื่อนที่เดินไปทิ้งแก้วน้ำ แล้วทรุดนั่งด้านตรงข้ามกับพันธิตา
พันธิตาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนทั้งสอง แล้วไปไหนกันมาหรอ เห็นพอเลิกเรียนแล้วก็รีบวิ่งออกไปเลย
เปรมิกาเดินกลับมานั่งข้างๆพันธิตา ไปประชุมชมรมมาน่ะ พี่โก้บอกว่าจะชวนไปเที่ยวทะเล เสาร์-อาทิตย์นี้แหละ
พวกพี่ๆบอกให้ชวนแพนไปด้วย สายชลยิ้ม
คนถูกชวนทำตาโตแต่แพนไม่ได้อยู่ชมรมบาสเหมือนน้ำกับเปลนี่นา
ไม่อยู่ก็เหมือนอยู่น่ะแหละ เปรมิกายิ้มให้เพื่อน
อะไร พูดอะไรไม่รู้เรื่อง พันธิตาทำหน้าไม่เข้าใจ
นั่นไงคำตอบ สายชลบุ้ยหน้าไปยังชายหนุ่มร่างสูงที่เดินตรงมาหา หน้าคมมีรอยยิ้มแตะแต้มอยู่
หวัดดีครับ โดยไม่รอคำเชิญ ชายหนุ่มทรุดลงนั่งเมื่อเห็นสิชลเขยิบที่ให้ เขาหันไปสบตากับพันธิตาที่นั่งตรงข้าม
แหมพี่ภพ สวัสดีครับแบบไม่เจาะจง แต่สายตานี่กะจะเฮลโหลแค่ตนเดียวเลยนะ เปรมิกาแซว
พิภพยิ้มนิดๆ แต่ไม่ได้แย้งอะไร ราวกับจะยอมรับว่าสิ่งที่รุ่นน้องสาวพูดเป็นความจริงและนั่นก็ทำให้คนที่ถูกมองหน้าแดงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
แล้วมีอะไรหรือเปล่าคะเนี่ย เพิ่งเจอกันเมื่อกี้ที่ชมรมเอง เอ...หรือว่าทนคิดถึงน้ำกับเปลไม่ไหว คราวนี้เป็นสายชลที่เป็นคนเย้าชายหนุ่มรุ่นพี่
พี่จะมาชวนน้องแพนไปเที่ยวด้วยกันน่ะ เขาลูบต้นคอด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ
ก็ชวนสิคะ เปรมิกาตอบนิ่งๆ
พิภพมองหน้ารุ่นน้องทั้งสองเหมือนจะขอความเป็นส่วนตัวนิดนึง หากที่ทั้งสองทำให้มากที่สุดก็คือการขยับไปนั่งที่มุมโต๊ะอีกด้าน (ก็อยากรู้ว่าคุยอะไรกันอ่ะ หึ)
น้องแพนครับ เขาเปิดฉากเมื่อเห็นว่าสายชลกับเปรมิกายังคงไม่ไปไหนแน่ๆ คือพี่อยากชวนน้องแพนไปเที่ยวกับชมรมครับ
แต่แพนไม่ได้อยู่ชมรมบาสนี่คะ หญิงสาวเอียงคอถาม ซึ่งพิภพคิดว่าเป็นกิริยาที่น่ารักมาก
ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับ น้องแพนก็รู้จักทุกคนอยู่แล้วไม่ใช่หรอ เมื่อเห็นหญิงสาวพยักหน้า เขาจึงพูดต่อ อีกอย่าง ทุกคนยังให้มาชวนน้องแพนด้วย
เมื่อได้ยินอย่างนั้น พันธิตาจึงยิ้มออกมา แพนต้องขอแม่ก่อนนะคะ
เดี๋ยวพี่ไปขอให้ก็ได้ค่ะ ชายหนุ่มตอบเสียงหวาน ทำให้หญิงสาวคู่สนทนาอดใจสั่นกับคำลงท้ายนั่นไม่ได้
ยังไม่ทันที่พันธิตาจะตอบอะไรออกไป เสียงโทรศัพท์ของพิภพก็ดังขึ้น เขาพูดอะไรกับปลายสายอยู่สองสามคำแล้วจึงวางโทรศัพท์ เดี๋ยวพี่ต้องไปติวหนังสือให้เพื่อนก่อนนะครับ แล้วยังไงเดี๋ยวเย็นนี้พี่ไปส่งที่บ้านนะ
เสียงที่เป็นคำตอบหาได้เป็นคำตกลงของพันธิตาไม่ หากเป็นเสี่ยงโห่แซวของคนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องทั้งสอง ส่วนคนถูกชวนก็ได้แต่ยิ้มรับ
เมื่อลับหลังรุ่นพี่หนุ่ม เปรมิกาก็เริ่มปฏิบัติการซักฟอกเพื่อนสาว
เมื่อไหร่แพนจะตอบตกลงเป็นแฟนกับพี่ภพสักทีล่ะ เป็นเปลนะ เสร็จไปนานแล้ว
ก็เขาไม่ได้ขอเราเป็นแฟนนิ พันธิตาอ้ำอึ้ง
ไม่ต้องขอก็น่าจะรู้ ใครๆก็รู้ว่าพี่เขาคิดยังไง ดูอย่างเมื่อกี้ดิ มีคะ มีขา ทีตอนอยู่ในชมรมนะ ศัพท์พ่อขุนกระจาย สายชลช่วยอีกแรง หรือว่าแพนไม่ชอบพี่ภพ
ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่...ไม่รู้สิ บางทีผู้หญิงก็ต้องการฟังคำนั้นนี่นา แพนไม่เหมือนเปลกับน้ำนะ ที่แบบมองตาก็รู้ใจน่ะ หญิงสาวพูดเสียงจริงจัง
ไม่เหมือนหรอก ยัยเปลอ่ะ มองตาแล้วท้อง ฮ่าๆๆๆ สิชลเหน็บเพื่อนสาวที่นั่งยิ้มหน้าแป้น ระหว่างที่ทั้งสองมัวแต่ทะเลาะกันอยู่ พันธิตาก็หวนนึกไปถึงวันแรกที่เจอกับรุ่นพี่ที่แสนดีคนนี้
วันนั้นเป็นวันรับน้องของคณะ พวกรุ่นพี่ไม่ได้พาไปไหนไกล แต่ให้ค้างที่คณะแทน และทำกิจกรรมภายในมหาวิทยาลัย (เพื่อนชายหลายคนแอบเหน็บว่ารุ่นพี่ขี้งก) พันธิตาจับกลุ่มอยู่กับเปรมิกาและสายชลเนื่องจากเป็นเพื่อนมาด้วยกันตั้งแต่มัธยมปลาย กิจกรรมทั้งหมดผ่านไปได้ด้วยดี มีหัวเราะ ร้องไห้กันบ้าง จนกระทั่งตอนรวมกลุ่มครั้งสุดท้ายก่อนจะได้กลับบ้าน มีเพื่อนผู้หญิงหลายคนที่กลับเข้ามาช้าเพราะมัวแต่ล้างคราบสกปรกที่ติดมาจากการเล่นซุ้มต่างๆ และพอพวกเธอเข้ามาถึงก็ถูกเรียกออกไปยืนตรงกลางและถูกทำโทษ
จนกระทั่งพี่ที่ทำหน้าที่เป็นพี่ว้ากสองคนเดินเข้ามา คนหนึ่งเป็นคนผมยาวหน้าดุ หนวดเคราเต็มหน้า (ซึ่งตอนหลัง เอาหนวดออกแล้วก็ยังน่ากลัวอยู่ดี) ส่วนอีกคนเป็นผู้ชายร่างสูง หน้าตาคมเข้มทำให้เพื่อนเธอหลายคนออกอาการติดอกติดใจ กลับมาที่บทลงโทษต่อ รุ่นพี่ทั่งสองทำหน้าที่ว้ากเพื่อนร่วมรุ่นของเธอจนหนึ่งในนั้นเริ่มจะร้องไห้ และถึงแม้ว่าจะร้องออกมาเท่าไหร่ พวกรุ่นพี่ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุด คนอื่นๆและตัวเธอเองก็เข้าใจว่าการว้ากอาจจะช่วยในการสร้างความสามัคคี แต่ถ้าเป็นอย่างนี้เธอก็ทนไม่ได้เหมือนกัน เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว หญิงสาวร่างเล็กจึงทนไม่ไหว โพล่งออกมาท่ามกลางนักศึกษาใหม่และนักศึกษาเก่าที่นั่งเรียงรายกันอยู่
พอเถอะค่ะ และนั่นก็ทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่หล่อน ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนสนิทอย่างเปรมิกาและสายชลที่อ้าปากค้างอย่างตกใจ และนั่นก็ทำให้รุ่นพี่คนต้นเหตุมองเธออย่างพิจารณา
ก็เข้าใจนะคะ ว่าการว้ากน่ะ มันเป็นธรรมเนียมของการรับน้อง แต่พี่ไม่คิดบ้างหรอคะว่านี่มันออกจะเกินไปหน่อย
แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อพี่ว้ากคนที่หน้าตาไม่รุงรังส่งยิ้มมาให้เธออย่างอ่อนโยน ในวินาทีนั้น เธอคิดว่าเธออาจจะต้องโดนบทลงโทษด้วยเป็นแน่ แต่เมื่อเสียงปรบมือจากทั่วห้องดังขึ้น เธอก็ค่อยโล่งอก เหลือบไปเห็นเพื่อนร่วมรุ่นคนที่ร้องไห้ ก็เห็นว่าเขาปรบมือให้เธอด้วยเหมือนกัน เธอมารู้ทีหลังว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นรุ่นพี่ แต่ปลอมตัวมาอยู่รุ่นเดียวกัน (แถมยังเป็นนางเอกละครเวทีอีก มิน่า ร้องไห้ตามใจสั่งได้) และรุ่นพี่ทั้งหมดก็อยากรู้ว่าจะมีรุ่นน้องคนไหนออกมาปกป้องเพื่อนบ้าง ซึ่งทั้งหมดก็สารภาพว่าแปลกใจที่ฮีโร่กลายเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ไม่ได้เป็นชายหนุ่มมาดแมนอย่างที่คิดกันไว้
และจากเหตุการณ์นั้น ทำให้พันธิตาเป็นที่รู้จักของคนทั้งคณะและมันก็ทำให้เธอได้รู้ว่า แท้จริงแล้ว พี่ว้ากคนที่เพื่อนเธอหลงปลื้มกันนั้น เป็นชายหนุ่มเนื้อหอมของคณะ เข้าสูตรรูปหล่อพ่อรวย บวกเรียนเก่งไปด้วย แถมเป็นนักกิจกรรมตัวยง
หลังจากวันรับน้อง รุ่นพี่คนที่ว่านี้ก็เข้ามาสานความสัมพันธ์กับเธออย่างเปิดเผย ไม่แคร์สายคนรอบข้าง หากแต่เธอยังไม่ตอบตกลงอะไร แม้ว่าจะมีใจให้เขาอยู่ไม่น้อยก็ตาม นี่ก็สามปีแล้ว แต่ก็เหมือนว่าเขาเข้าใจเธอดี และยังคงเสมอต้นเสมอปลายกับเธอมาตลอด
มีต่อ
จากคุณ :
ohayo
- [
2 มิ.ย. 48 11:06:57
A:210.86.128.34 X:
]
เพียงคำๆนั้น (ตอนเดียวจบ)
