ตอน ขุนทัศนะปราการ กวีแปลกหน้าจากแดนไกล
จากเรื่องราวทั้งหมดที่แปลกไป มากปรานทัศน์รีบกลับมาดูหนังสือตันเหตุเล่มนั้นทันทีที่นึกออก เขาเปิดดูหน้าที่ต่อจากเรื่องของพระอภัยมณี ประวัติของสุนทรภู่และเรื่องราวทั้งหมดกลับมาแล้วแต่มีบางส่วนที่หายไป ในขณะเดียวกันก็มีเรื่องราวใหม่ๆ เพิ่มขึ้นมาด้วยเช่นกัน ต่อจากนั้นก็เป็นนิราศเจ้าปัญหา มันกลับมาอยู่ในหนังสือเล่มนี้แล้วและในหนังสือยังกล่าวถึงขุนทัศนะปราการสหายสนิทต่างวัยของสุนทรภู่อีกด้วย คงเพราะเหตุนี้เองจึงทำให้เรื่องราวในปัจจุบันทุกอย่างเปลี่ยนไป

ชายหนุ่มยังคงคิดต่อไปอีกว่าเรื่องราวของขุนทัศนะปราการคงไม่ได้มีดแค่บางส่วนในประวัติสุนทรภู่เล่มนี้อย่างแน่นอน

รุ่งเช้าเขารีบไปที่มหาวิทยาลัยแต่เช่าตรู่และมุ่งตรงไปยังห้องสมุดของมหาวิทยาลัยเพื่อค้นหาบางอย่าง ใช่แล้วมันคือเรื่องของขุนทัศนะปราการเขาจะไปดูให้แน่ชัดว่าสิ่งที่เขาคิดจะเป็นจริงหรือไม่ ในชั้นหนังสือชีวประวัติปรานทัศน์พบว่ามีเรื่องราวประวัติของขุนทัศนะปราการคนนี้จริงๆ มีทั้งเรื่องราวของประวัติ ผลงาน และเรื่องราวต่างๆ เหมือนของสุนทรภู่ทุกประการ

“ มีเรื่องราวพวกนี้ได้ยังไง ” เขาคิด “ เรากลับมาก่อนที่ที่นิราศบทนั้นจะเขียนเสร็จนี่นา…อืม...แล้วขุนทัศนะปราการเป็นใครนะ ดูหน่อยดีกว่าไหนๆ ก็หามาแล้ว ” เขาเปิดหนังสือประวัติของขุนทัศนะปราการดูปรากฏว่ามีเรื่องราวเขียนไว้อย่างละเอียดจนไม่น่าเชื่อ ความว่า

ขุนทัศนะปราการ ชื่อเดิม ทัศน์ หรือ ปรานทัศน์ เป็นชื่อที่แปลกมากเพราะในสมัยของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 3 ยังไม่นิยมตั้งชื่อ 2 พยางค์ แต่ได้มีคนสันนิดฐานว่า ขุนทัศนะปราการมาจากเมืองอื่น ซึ่งไม่ระบุแน่ชัดว่ามาจากเมืองไหน ประวัติของท่านมาชัดแจ้งตอนที่เข้ารับราชการ มีบางเหตุการณ์บอกว่าท่านขุนสุนทรโวหารและขุนทัศนะปราการผิดใจกันตอนที่ยังไม่ได้รับตำแหน่ง ทำให้ขุนทัศนะปราการ หรือทัศน์ในตอนนั้นต้องหายหน้ากลับบ้านเมืองของท่านไป ทำให้สุนทรภู่ตรอมใจมากจึงคิดสั้นออกบวช แต่ก็ไม่แน่ชัดและมีบางเหตุการณ์ที่กล่าวอ้างว่า ทั้งสองทะเลาะกันอย่างหนักเรื่องที่แย่งความดีความชอบและใคร แต่งนิราศได้ดีกว่ากัน ที่หน้าแปลกก็คือ หากทั้งสองมีเรื่องกันจริงๆ ทำไม “ นิราศสหายแก้ว ” นิราศบทที่ทำให้ขุนทัศนะปราการได้มีผลงานจึงถูกนำเข้าเฝ้าถวาย และเป็นเหตุให้ ท่านได้เข้ารับราชการ ในเวลาต่อมา อยู่ในตำแหน่งขุนเป็นกวีรองจากสุนทรภู่และได้ทำงานร่วมกันและทั้งคู่ไม่มีทีท่าว่าจะมีปัญหากันแต่อย่างใด จึงทำให้เรื่องนี้ตกไป



ปรานทัศน์ยิ่งอ่านก็ยิ่งไม่เข้าใจและเมื่อเขาเปิดไปดูหน้าของผลงาน ปรากฏว่า นิราศบางเรื่องของสุนทรภู่อยู่กับเขาและเป็นผลงานของเขา และสิ่งที่น่าแปลกไปกว่านั้นคือ หลังจากที่สุนทรภู่เสียชีวิตแล้วแทนที่ขุนทัศนะปราการอะไรนี่จะเงียบหายไปกลับมีบทบาทและได้รับตำแหน่งสูงขึ้นและทำงานต่อไปจนถึงรัชกาลที่ 5 ปลายๆ และเขายังมีส่วนร่วมในการเลิกทาสด้วย!! ซึ่งในหนังสือยังระบุว่าเขาเป็นตัวตั้งตัวตีของข้อเสนอเลิกทาสอีกด้วย เรื่องราวมันชักจะไปกันใหญ่ ตอนนี้ปรานทัศน์ไม่เพียงแค่เปลี่ยนประวัติศาสตร์หากยังสร้างประวัติศาสตร์บทใหม่ขึ้นมาอีกมาย ปัญหาครั้งนี้ใหญ่มากเสียแล้ว ก่อนที่มันจะมีอะไรมากกว่านี้เขาต้องรีบแก้ เขาคิด

เขาไม่แน่ใจว่าหนังสือเล่มนี้จะพาเขากลับไปได้อีกหรือไม่เพราะการที่เขาย้อนเวลากลับไปนั้นคงแค่ไปทำให้สุนทรภู่มีกำลังใจและเป็นผู้ช่วยของสุนทรภู่ตอนกำลังโศกเศร้าแค่นั้น ซึ่งตอนนี้มันก็เข้าที่เข้าทางเรียบร้อยแล้วแต่ทำไมมันกลับยุ่งเหยิงไปกันใหญ่อย่างนี้ หรือว่าสิ่งสำคัญไม่ใช่แค่เรื่องนั้น ขณะที่เขาคิดอยู่นั้นหางตาของเขาก็ได้สังเกตุเห็นชายแก่คนหนึ่งนุ่งขาวห่มขาวเหมือนพราหมนั่งจ้องมองเขาอยู่!!!