 |
โอ้ ชีวิต อาชีวะ
แม่หวังเจ้า เช้าไปถึงโรงเรียน แม่พากเพียรอดออมริบรอมให้ มิอาจมีสี่ล้อส่วนตัวใด เงินมีค่ารอได้ป้ายรถเมล์
แม่หวังเจ้า ขึ้นรถ ไปจรดสาย รีบเร่งกายถึงโรงเรียนเพียรมิเห แม่รู้เจ้าลำบาก..มิเกเร มิเที่ยวเตร่หวังเจ้า..เยาวชน
แม่หวังเจ้า เรียนจบพบคุณค่า ถือใบเบิกวิ่งหางานทุกหน คงมีเงินยังชีพพอเลี้ยงตน แม่มิบ่นทนลำบากเพื่อคนดี
บัดนี้แล้วแก้วตาแม่เหลือแต่ร่าง วิญญาณร้างข้างถนน ฤาสุขี อาชีวะ มันอะไร ไทยบุรี ฆ่าทุกวัน.บั่นชีวี..นี้เพื่อใคร
แม่สิ้นหวังนั่งเหม่อข้างโลงเจ้า ร้องไห้เร้าแสนทุกข์รุกขมไหม้ ย้ายโรงเรียน อาจมิดับ..แสนคับใจ นักเลงไทย ยิงทิ้ง..ดิ่งโลกันตร์
แม่จะหวัง กระไรให้เจ้าฟื้น เพื่อขมขื่น สังคมไทย..ใครสุขสันต์ ? อาชีวะ ไยเถื่อน ปานฉะนั้น ต้องลงยันต์...ตราสัง หมดทั้งกรม
แม่ทุกคน สร้างลูก ล้วนปลูกฝัง พ่อแม่หวัง ลูกจบ ประคบประหงม กว่าจะโต พ่อแม่ ร้าวระบม แล้วอกตรม ลูกตาย..วายคาปืน....
หมดสิ้นแล้ว..วิชา..อาชีวะ ไล่ฆ่าดะ..ยิงกัน..มันสุดฝืน ประชาไทย..เบิ่งจ้อง..มองกล้ำกลืน ถือจุดยืน..ตัวกู..วิ่งหลบกรรม...
ไว้อาลัยให้แม่พ่อลูกหน่อชาติทั้งหลาย ที่ต้องมลายสลายชีพบนลูกปืนบ้าง ระเบิดบ้าง มีดบ้าง ไม้บ้าง ฯลฯ ที่แต่ละคน นักเลงนักเรียน ทั้งหลาย สั่งสมอบรมกันทั้งในจิตวิญญาณ แห่งความแค้นกันมาแต่ชาติปางไหน... ใครนะจะแก้ไข ?
ทิกิ_tiki เขียนสักทีหลังจากที่ไม่อยากจะเขียนถึงมาเป็น หลายปี...ถามว่า ผู้มีอำนาจสูงสุดของชาติบ้านเมือง นี้ จะแก้ไข เยียวยาจิตใจ เด็กนักเรียนอาชีวะที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ตายคาตีน คาปืน คามีด ริมถนน ...ได้ไหม...ทำไม พ่อแม่จะต้อง เลี้ยงลูกให้โต มาด้วยความยากลำบาก เพื่อให้พวกเขา มากลายเป็นเหยื่อ เวร เดน สังคม ปานนี้
จะบิณฑบาต ไปที่ใครหนอ?
จากคุณ :
tiki_ทิกิ
- [
9 มิ.ย. 48 14:44:55
]
|
|
|
|
|