๔...



“ก็เพิ่งจะมาคิดได้ครั้งหลังสุดนี่แหละค่ะ”

“ถ้างั้นก็เลิกเสียใจได้แล้วซี?”

“ผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนหรือคะ?” เธอไม่ตอบหากย้อนถาม

“ก็อาจจะน่า ธรรมชาติสร้างมาให้เป็นแบบนี้”

“โลกไม่ยุติธรรมเลย ให้ผู้ชายเป็นฝ่ายได้เปรียบทุกด้าน” น้ำเสียงของเธอแสดงความไม่ชอบใจ “ผู้ชายเจ้าชู้ได้ มากรักหลายใจได้ แต่ผู้หญิงทำไม่ได้”

“เพราะผู้หญิงเสียหายง่ายไงครับ”

“คุณเอาอะไรมากำหนดล่ะ ความคิดของผู้ชายที่เป็นมาแต่โบราณใช่ไหมล่ะ ฉันว่าผู้หญิงกับผู้ชายมันก็เท่าๆ กันนั่นแหละ เพียงแต่เราถูกฝังหัวมาตั้งแต่ยุคสร้างโลกว่าผู้ชายจะต้องใหญ่และอยู่เหนือกว่าผู้หญิง มันก็เลยถือปฏิบัติกันเรื่อยมา”

กัตวัฏฐ์หัวเราะเหมือนขำอะไรสักอย่าง

พันไฉนมานึกได้ว่าเขาคงแปลความหมายในตอนท้ายของคำพูดเธอไปในทางสองแง่สองง่ามก็ยิ่งไม่ชอบใจมากเข้าไปอีก

“ฉันรู้ละว่าพวกผู้ชายอย่างคุณยอมรับไม่ได้ ถึงจะทำเหมือนว่าให้สิทธิสตรีเท่าเทียม แต่ในความเป็นจริงมันก็ยังไม่ใช่”

“ผมไม่อยากเถียงเรื่องนี้กับคุณ มันเป็นประเด็นละเอียดอ่อนที่รังแต่จะทำให้ทะเลาะถกเถียงไม่สิ้นสุด”

หญิงสาวหน้างอ

“ฉันไม่ได้ชวนทะเลาะถกเถียง แต่ฉัน...เอางี้ ผู้ชายชอบไหมล่ะถ้าผู้หญิงจะลุกขึ้นมาทำเจ้าชู้บ้าง?”

“สมัยนี้ผมก็ว่าเยอะนะ ผู้หญิงที่จีบผู้ชายก่อน แล้วก็คบผู้ชายทีละหลายๆ คน อย่างที่วัยรุ่นเขาเรียกว่า ‘กิ๊ก’ นั่นไง มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน แล้วมันคืออะไรล่ะ ก็คือผู้หญิงเริ่มจะหันมาทำตัวเหมือนผู้ชาย ไม่ได้ซื่อสัตย์กับคู่ของตนเเพียงคนเดียวอย่างที่เคยแล้ว ที่แย่กว่านั้นก็คือพวกที่ฟันผู้ชายเพื่อทำสถิติ”

“เคยถูกผู้หญิงจีบบ้างไหมล่ะคะ?”

เขาอมยิ้ม ไม่ตอบ

“ต้องเคยแน่ๆ เลย” เธอพูดเบาๆ เหมือนพูดกับตัวเอง

หน้าตาแบบนี้ แถมฐานะก็ล่อใจ คงมีผู้หญิงคิดจะไล่จับบ้างละน่า

“คิดจะจีบผมหรือเปล่าล่ะ?”

พันไฉนสะดุ้งโหยง

เขาหัวเราะหึๆ

เธอทำจมูกย่น

“เสียเวลา ฉันข้ามขั้นตอนไปกว่านั้นแล้ว”

ชายหนุ่มชายตามามองอย่างสนใจ

“ช่วยพูดให้เคลียร์หน่อยครับ”

“ก็ชวนไปนอนด้วยเลยไง รวดเร็วทันใจกว่ากันดีไหมล่ะ?”

เขาปล่อยหัวเราะออกมา

“จริงด้วย”

เธอแค่อยากเอาชนะ ไม่ได้มีความคิดอย่างที่พูดด้วยสักนิด เมื่อพูดไปแล้วก็ต้องเล่นต่อไป

“ถ้าคืนนั้นฉันไม่ได้อ้วกใส่คุณแล้วชวนคุณไปคุณจะไปไหม?”

เขาพยักหน้า

“แน่นอน”

“โห ตอบเร็วไม่คิดเลยหรือเนี่ย”

“สาวสวยมาชวนใครปฏิเสธก็โง่ละ”

เธอรู้สึกเซ่อไปเลย

“ไม่เชื่อก็ลองชวนอีกทีสิ” เขาหันมาทำตาเจ้าชู้

พันไฉนนึกด่าตัวเองที่อวดเก่งทำปากดี แล้วก็จนมุม ติดกับตัวเอง

“มัวแต่คุยเพลิน ยังไม่ได้ถามเลยว่าจะให้ไปส่งที่ไหน” เขาเปลี่ยนเรื่อง “อย่าบอกเชียวนะว่าม่านรูดน่ะ”

แหน่ะ ยังอุตส่าห์มาดักคอให้เธอได้อายอีก ร้ายจริงตาคนนี้

“จะไม่ประเมินกันต่ำไปหน่อยหรือคะคุณกัตวัฏฐ์ ม่านรูดเนี่ย” เธอโต้กลับอย่างไม่ยอมเสียเชิง “และฉันก็เชื่อว่าคนระดับคุณคงไม่มีรสนิยมแบบม่านรูด ถ้าเป็นโรงแรมระดับห้าดาวค่อยว่าได้หน่อย”

เขาหัวเราะอีกแล้ว จนพันไฉนนึกฉุนว่าไม่รู้จะหัวเราะอะไรกันนักหนา

“ห้าดาวก็ห้าดาว ผมเชื่อแล้วว่าคุณเก่ง เพิ่งรู้จักกันแต่รู้ใจผมไปเสียหมด” ตอนท้ายมีหันมาหยอดตาพราวหวานใส่อย่างเจ้าชู้ยักษ์เสียด้วย

พันไฉนเบ้ปากใส่

“ถ้าผมพาเข้าโรงแรมห้าดาวคุณกล้าไปกับผมจริงๆ หรือ?” ลองใจและท้าทายในขณะเดียวกัน

เลือดลมในกายหญิงสาวแล่นพล่าน ปากไวกว่าสมองจะตรองคิด สวนกลับทันควัน

“คุณล่ะกล้าทำจริงหรือเปล่า?”

เขาหัวเราะอยู่ในลำคอไม่ตอบ ขับรถต่อไปเรื่อยๆ

หญิงสาวแอบเบะปากใส่ ก็ไม่แน่จริงเหมือนกันละว้า

พันไฉนลืมไปเลยว่ายังไม่ได้บอกเขาว่าบ้านอยู่ที่ไหน ปล่อยให้เขาขับไปเรื่อยๆ จนกระทั่งรถเลี้ยว

ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง อุทานอื้ออึงในใจ

เอาแล้วไหมล่ะ เขาเอาจริงด้วย

รถคันหรูคลานไปจอดนิ่งสงบเรียบร้อยหน้าโรงแรมขนาดใหญ่สูงระฟ้าที่ขึ้นชื่อลือชาไปถึงต่างประเทศที่มีพนักงานแต่งกายสีขาวในเครื่องแบบคล้ายทหารยืนคอยท่าอยู่

ประตูรถด้านที่พันไฉนนั่งถูกเปิดออกโดยพนักงานผู้แต่งกายงามสง่าคนนั้น เธอหันมองคนขับอย่างแค้นๆ ซึ่งเขากำลังยิ้มเหมือนเย้ยได้น่าตบมาก

เธอกัดฟันแล้วแข็งใจก้าวลงจากรถ เช่นเดียวกับเขาที่เปิดประตูอีกฝั่งลงมา

กัตวัฏฐ์เดินเข้ามายืนเคียงคู่ ยื่นมือออกไปให้เธอจับ แต่หญิงสาวมองเมิน

เขาก็เลยจับมือเธอขึ้นมาเสียเอง

“เปลี่ยนใจไหม?”

พันไฉนกลืนน้ำลาย สั่นหัว

เขายิ้มถูกใจ จูงเธอเดินเข้าประตู

ภายในนั้นเลิศหรูสวยงามสมกับเป็นโรงแรมชั้นนำที่เป็นหน้าเป็นตาของประเทศ แต่หญิงสาวหาได้มีความรู้สึกชื่นชมกับความงามหรูราวราชวังย่อมๆ นั่นเลยไม่ เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกนำเข้าสู่หลักประหารอย่างไรอย่างนั้น

ทิฐิหนอทิฐิ พาอับจนแท้ๆ

เขาเช็กอินเรียบร้อยก็พาจูงมือเธอเดินตามพนักงานไปที่ลิฟต์

พันไฉนหน้าร้อนผ่าวตลอดเวลานั้น คนอื่นจะคิดยังไงที่เธอกับเขาเข้าพักโดยไม่มีกระเป๋าสักใบ เขาจะคิดกันไหมนะว่ามาเข้าโรงแรมเพื่ออะไร

ห้องพักอยู่บนชั้นที่สิบ กว้างขวางและหรูหราพอสมควร โดยเฉพาะเตียงขนาดคิงไซส์กลางห้องที่หญิงสาวมองแล้วให้รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ บอกไม่ถูก

เมื่อประตูปิดลงโดยบริกรที่พามาส่ง และเขากับเธออยู่ตามลำพังความเงียบก็บังเกิดขึ้น

กัตวัฏฐ์เดินเข้ามาใกล้ มองเธอนิ่งๆ ด้วยรอยยิ้มกริ่มประดับเรียวปากได้รูป

พันไฉนหายใจติดขัด สู้ตาเขาด้วยใจที่เต้นแรง

มือใหญ่ของเขายกขึ้นผัสผัสพวงแก้มของเธอแผ่วเบา ลูบไล้ด้วยปลายนิ้วอุ่น

หญิงสาวตัวแข็งเกร็งไปหมด เหลือบมองมือนั้นด้วยสายตาหวาด

หัวแม่มือเขาเคลื่อนมาที่ริมฝีปากนุ่มหยอกเย้าเบาๆ

พันไฉนแทบจะหยุดหายใจ อกสั่นขวัญแขวน ใจสั่นรัวไปหมด

ไม่น่าเชื่อเลยว่าแค่นิ้วสัมผัสจะทำให้เธอตื่นเต้นได้ถึงเพียงนี้

หลังจากหยอกเย้าจนพอใจเขาเปลี่ยนมาเป็นจับปลายคางมนของเธอไว้ ดวงตาคู่คมสีดำสนิทจ้องลึกเข้ามาในดวงตาตื่นๆ ของเธอ

หญิงสาวอยากหลับตา แต่เกรงว่าจะเป็นการแสดงความขลาด จึงจ้องตอบทั้งที่ใจสั่นตัวสั่น

ใบหน้าคมคายเป็นสีเข้มขึ้นกว่าเดิม นัยน์ตาก็ดูฉ่ำและแวววาวกว่าทุกครั้ง เขาดูหล่อเหลามีเสน่ห์บาดใจ แต่ก็ดูชั่วร้ายนิดๆ

จะไม่ให้พันไฉนรู้สึกว่าเขาชั่วร้ายได้อย่างไร ก็เขากำลังพาเธอมา ‘ฟัน’

มือใหญ่เขาจับปลายคางเธอไว้มั่นเมื่อโน้มใบหน้าลงมาหา เริ่มจากแตะริมฝีปากอุ่นเบาๆ ที่หน้าผากก่อน ตามด้วยจมูก แล้วก็ค่อยประทับลงที่ริมฝีปากนุ่มสีสด

เหมือนโลกหมุนติ้ว พันไฉนมึนไปกับจูบของเขา

ขยับริมฝีปากเพียงเบาและแสนอ่อนโยนก็จริงแต่ทำให้เธอรู้สึกสะเทือนราวกับเกิดแผ่นดินไหว

แค่จูบเนิบๆ แต่ก็ทำเอาซาบซ่านไปทั้งตัวเหมือนกัน

ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกเพื่อจับความรู้สึกของอีกฝ่าย แล้วเขาก็ได้เห็นใบหน้าแดงก่ำของหญิงสาว

เมื่อเขารั้งเธอเข้ามากอดก็รับรู้ถึงอาการสั่นเทาเหมือนเป็นไข้จับสั่น

เขาแกล้งไซ้ปากและจมูกกับต้นคอขาวหอมกรุ่น เท่านั้นเองพันไฉนก็หดคอหนีและพยายามจะผลักเขาออก

กัตวัฏฐ์ปล่อยเธอเป็นอิสระทันที

หญิงสาวถอยหลังไปสองสามก้าว หน้าตาแดงสลับซีด

“อะไรกัน ยังไม่ทันเริ่มต้นเลย” พอเห็นตาแดงๆ ของเธอก็ทอดถอนใจ “โอ.เค. จบแค่นี้”

มีความแปลกใจบนใบหน้าตื่นกลัวนั่น

พันไฉนไม่คิดว่าเขาจะรามือง่ายๆ

ชายหนุ่มเท้าสะเอวมองเธอเหมือนผู้ใหญ่มองเด็กตัวเล็กๆ ส่ายหน้าขันๆ

“ผมไม่คิดว่าคุณจะไม่เคย นายณัฐเขาไม่เคยอะไรๆ กับคุณบ้างเลยหรือ?”

“ฉันไม่เปิดโอกาส” เธอบอกเสียงสั่น กอดอกแน่น “จริงๆ เขาก็พยายามอยู่เหมือนกันนะ เคยจะปล้ำอยู่ครั้งหนึ่ง แต่โดนฉันเตะเข้ากลางหว่างขาก็เลยเข็ดๆ ไป แต่ฉันก็ต้องระวังตัวไม่ให้เผลอเหมือนกัน”

“จุ๊ๆ ร้ายเหมือนกันนะคุณนี่ นึกแล้วหวาดเสียว ดีนะที่ผมหยุดก่อน”

พันไฉนไม่นึกขำเลยสักนิดกับคำพูดตั้งใจติดตลกของเขา เธอกำลังซีเรียส

“อือ์ม ผมก็นึกสงสัยอยู่ว่าคุณรอดมาได้ไง” เขาพูดต่อไป “เสือผู้หญิงอย่างนายณัฐไม่น่าจะอดใจกับผู้หญิงสวยๆ แบบคุณได้”

“เพราะอย่างนี้ไง เขาถึงไปมีคนโน้นคนนี้อยู่เรื่อยๆ พอเบื่อก็กลับมาหา”

“ผู้ชายเขาต้องการเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว นิดๆ หน่อยๆ ก็ยังดี แต่นี่คุณไม่ให้เขาเลยเขาก็ต้องไปหาเอาจากคนอื่นน่ะสิ”

“ฉันถึงเจ็บใจไง ถึงประกาศจะทำ...บ้าๆ ออกไปในคืนนั้น”

“ริเล่นกับไฟ ดีนะว่าเป็นผม ถ้าเป็นคนอื่นคุณไม่เหลือแน่”

“คุณเป็นเกย์หรือคะ?”