ดอกไม้...หลายหลาก...ในโลกนี้
ล้วนต่างมี...สีสัน...น่าหลงใหล
ดึงดูด...แมลงภู่ผึ้ง...บินเข้าไป
เอาหัวใจ...ของเจ้า...ไว้เชยชม
พอถึงวัน...เขานั้น...ต้องบินจาก
ช้ำอนาถ...ทุกข์ตรม...ร้องห่มไห้
เขาไปแล้ว...ทิ้งเจ้าเหี่ยว...เศร้าเดียวดาย
เจ็บแทบตาย...เขาไม่แล...เหลียวมามอง
ดอกไม้เอ๋ย...เจ้าเคย...หันมองไหม
ว่ามีใคร...คอยเคียงข้าง...ไม่ห่างหาย
แมกไม้ใหญ่... สายน้ำ...ลำธารทราย
โอบปลอบเจ้า...ให้คลาย...ความเจ็บไป
เจ้ายังมี...เพื่อนพี่...พ่อแม่น้อง
คอยยื่นสอง...มือให้...เจ้าจับไว้
อย่ามัวแต่คิด...ว่าโลกนี้...ไม่เหลือใคร
จำเอาไว้...ขอให้หัน...มองรอบกาย
จากคุณ :
ละอ่อนแม่อาย 
- [
12 มิ.ย. 48 19:08:57
]
>>........บทกลอนแห่งดอกไม้............<<
