CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    เอาเรื่องสั้นอีกเรื่องมาให้วิจารณ์ครับ = =' " เศษเดน "

    วิจารณ์ได้ตามใจชอบเลยครับ  
    ฝากกระทู้เก่าผมด้วยครับ

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3385244/W3385244.html

    Heaven Gate <<< ติชมได้ตามสบายคับผม >>>

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3536883/W3536883.html

    เอาเรื่องสั้นมาให้ติชมครับ " IMAGINE

    (ป.ล. เรื่องที่สองอาจมี rewrite ครับ)

    ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ
    -----------------------------------------------------------------
    1.
    แสงจากข้างนอกส่องผ่านมาพอทำให้วายุมองเห็นอะไรรอบตัวได้บ้าง
    รอบๆตัวนั้นเป็นแค่ห้องแคบๆ ผนังรอบข้าง บ้างก็ถูกจับด้วยตะไคร่ บ้างก็มีรอยขีดเขียน
    แต่มีด้านหนึ่งกลับแตกต่างออกไป ด้านอื่นนั้นเป็นปูน แต่ด้านที่แตกต่างกลับเป็นลูกกรงเหล็ก
    เมื่อมองผ่านออกไปเห็นตำรวจสามสี่นายอยู่ข้างนอก และยังมีบุคคลอื่นนอกเหนือจากตำรวจเหล่านั้น
    ผู้หญิงคนหนึ่ง..................
    เขาจำได้ว่าเมื่อประมาณหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ผู้หญิงคนนี้ถูกจับมายังที่โรงพักปากพร่ำบ่นว่า
    " หนูแค่ไปยืนอยู่เฉยๆเองนะหมวด  ไอ้ที่บอกเจ็ดแปดร้อยก็แค่พูดเล่นๆเท่านั้นเอง "
    สักครู่เธอถูกจับโยนมายังในห้องขังข้างๆ
    ผ่านไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง ก็มีตำรวจนายหนึ่งมาคุยกับผู้หญิงคนนั้น  
    แล้วเธอถูกนำตัวออกไปยังที่ไหนสักแห่ง
    พร้อมตำรวจ สาม สี่นายที่เขาเห็นในตอนนี้ได้หายไปด้วย

    เธอหายไปประมาณเกือบชั่วโมงแล้วกลับมาด้วยสภาพโทรมกาย
    ผมกระเซอะกระเซิง กระดุมเม็ดบนหลุดลุ่ย
    ตำรวจที่ตามหลังพูดแซวตามหลังว่า
    " มาติดบ่อยๆได้ไหมจ๊ะน้อง น้องมาติดทีพี่ก็โล่งเลย " ตามด้วยเสียงหัวเราะกันครืนใหญ่

    และตอนนี้เธอออกจากสถานีตำรวจแห่งนี้ไปแล้ว
    ต่างกับเขาที่อยู่ยังในกรงเหล็กมานานเกือบสองสัปดาห์
    เรื่องมันเริ่มต้นมาจาก........

    2.
    " เมื่อไหร่แม่งจะมาวะ " วายุสบถออกมา มือพลางก้มดูนาฬิกา นึกบ่นในใจถึงเรื่องรถเมล์ที่แทบจะไม่แตะป้าย
    ไม่แปลกเท่าไหร่
    เพราะป้ายรถเมล์นี้มัน.....
    รกร้าง...ว่างเปล่า...และห่างไกลผู้คน
    ความจริงแล้วเขาไม่ควรจะอยู่ที่นี่ซะเท่าไหร่แต่มันเกิดจากรถเมล์เขียวเจ้ากรรมที่จู่ๆก็ไล่ผู้โดยสารที่มีเพียงคนเดียวบนรถลงกลางทาง
    และตอนนี้มันเวลา......เกือบเที่ยงคืนแล้ว
    พรุ่งนี้เช้าคงกลายเป็นซอมบี้ไปมหาลัยแน่
    รถเมล์ผ่านไปอีกคัน เขาโบก แต่มันไม่ได้จอด ............
    ผ่านมาอีกคัน.......รถจอดแต่เมื่อจะขึ้น คนขับกลับบอกว่า "โทษทีวะ ไอ้หนู แค่จะลงมาบอกว่าจะเข้าอู่เฉยๆ"
    แล้วเขาก็ด่าไล่หลังเมื่อรถนั้นออกตัวไป

    สักครู่ชายหนุ่มนั่งลง ตอนนี้รถอะไรมาคงโบกไว้ก่อน
    ไม่ทันไรก็ได้ยินเสียงเหมือนรถวิ่งมา
    เขาโบก เสียงนั้นหยุด
    สักพัก....มีคนกรูลงมาสองสามคน
    คนหนึ่งจับมือเขาไขว้หลัง
    แล้วเอาอะไรบางอย่างล๊อคที่ข้อมือ
    " เฮ้ยทำอะไรว่ะ " เขาตวาดอีกฝ่าย แต่กลับได้รับคำตอบด้วยการถูกชกที่หน้าท้อง
    ชายหนุ่มร้องดัง " อ๊าก " ตัวทรุดลงไปกองกับพื้น  และดูเหมือนเป้ที่หลังจะถูกดึงไป
    แล้วก็มีเสียงหนึ่งพูดดังๆมาว่า " หมวดครับ เราเจอไอ้นี่ "
    พอได้ยินคำว่า “หมวด” วายุเริ่มรู้แล้วว่าคนพวกนี้เป็นใคร
    อีกเสียงหนึ่งบอกว่า " ยาบ้าหรือ ? เอาตัวมันตัวไปโรงพัก "
    " ยาบ้า? " เขาถามตัวเอง ความสับสนเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
    แต่ยังไม่ทันที่จะได้หาคำตอบก็ถูกลากตัวไปยังในรถ


    3.
    " เอ็งจะรับหรือไม่รับหา "  เสียงนายตำรวจตะคอกใส่เขา มันเป็นคำถามซ้ำๆตั้งแต่เข้ามายังโรงพัก
    ไม่มีการถามว่าวายุไปอยู่ยังที่นั่นได้อย่างไร เมื่อจะเอ่ยปากบอก " ให้ฟังเขาบ้าง "
    ฝ่ายนายตำรวจก็พูดว่า " อ้อ เอ็งจะพูดล่ะซิ ว่าไม่ได้ทำ แต่หลักฐานมันอยู่ทนโท่ขนาดนี้ …."
    เมื่อเห็นวายุไม่ให้คำตอบที่ต้องการจึงถามว่า
    " :-)ต้องการพบใครไหม "
    เขาพยักหน้า นายตำรวจผู้นั้นก็ยื่นกระดาษมาบอกให้จดชื่อ นามสกุล และ เบอร์โทรของคนต้องการพบ

    นายวิชาญรู้สึกสมเพช ระคนโมโหกับภาพที่ปรากฏ
    นางมาลีกำลังกอดบุตรชายของตัวเองด้วยน้ำตานองหน้า
    แล้วพร่ำถามตัวเองว่า มันไม่จริงใช่ไหม  
    สักครู่นางมาลีก็เรียกเขา
    " พ่อๆ จะทำยังไงกับลูกต่อดี "  นายวิชาญนิ่งเงียบนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์หนึ่งที่คล้ายๆกัน

    ครอบครัวของเขาในสมัยที่ยังเป็นเด็กชายวิชาญอยู่นั้นประกอบด้วย พ่อ แม่ เขา และ
    พี่ชาย....................ซึ่งทุกคนมองด้วยสายตาชื่นชมเสมอ
    แต่แล้ววันหนึ่งความชื่นชมนั้นกลับมลายหมดสิ้น เมื่อได้รับรู้ว่าพี่ชายติดยา แถมพ่วงด้วยคดีอีกนับสิบ
    พ่อรู้เข้าจึงพยายามวิ่งเต้นประกันตัวด้วยการจำนองบ้าน ส่วนแม่นั้นล้มหมอนนอนเสื่อ และตามด้วยชื่อเสียต่างๆนา
    เวลาผ่านไปพ่อเสียเวลาและเงินทองกับการขึ้นโรงขึ้นศาลมากขึ้น
    ขณะที่อาการแม่หนักขึ้นเรื่อยๆ
    สุดท้ายเรื่องนี้จบที่ลงตรงที่ว่า แม่ตรอมใจตาย
    ส่วนพ่อถูกฟ้องล้มละลายเนื่องจากไม่สามารถใช้หนี้ที่ยืมมาเพื่อขึ้นศาลและรักษาแม่ได้หมด
    หลังจากนั้นเขาก็เหมารวมว่าคนติดยาเลวเสมอ โดยไม่ฟังเหตุผลว่ามันมาจากอะไร

    ความคิดหยุดลงตรงนี้ เมื่อตำรวจเรียกให้ฟังเรื่องตรงหน้า

    " เอ่อ คุณวิชาญครับ โทษของลูกคุณนี่ถึงประหารเลยนะครับ ตกลงจะให้ทางเราช่วยไหม "
    ยังไม่ทันที่จะได้สอบนางมาลีพูดแทรกขึ้นมา " ค่ะๆ  จ่ายเท่าไหร่ชั้นก็จะจ่าย "
    ตำรวจไม่ได้สนใจกับคำพูดนางมาลีหันไปถามกับนายวิชาญอีกครั้ง
    " ตกลงคุณจะยอมจ่ายห้าแสนใช่ไหมครับ แลกกับทางเราไม่เอาความลูกคุณ "
    นายวิชาญนิ่งเงียบหันไปมองยังหน้าลูกตัวเองด้วยความโกรธแค้น นึกไปว่าถ้าช่วยประวัติศาสตร์อาจซ้ำรอยเดิม

    ครอบครัวของเขา............. อนาคตของลูกอีกสามคนอาจจะต้องจบลงเพราะไอ้เวรนี่  

    " ไม่ ผมจะไม่จ่ายเพื่อช่วยไอ้เวรนี่เด็ดขาด " ทันทีที่พูดจบนางมาลีปล่อยโฮทันที วายุกลับตะลึงกับคำพูดที่ได้ยิน
    " แล้วหมวดก็ไม่ต้องโทรไปหาผมอีกเข้าใจไหม แม่งจะเป็นยังไงก็ช่างหัวมัน "
    เมื่อพูดจบก็ลากตัวนางมาลีกลับบ้านทันที

    แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 48 09:55:46

    แก้ไขเมื่อ 13 มิ.ย. 48 13:40:50

    แก้ไขเมื่อ 13 มิ.ย. 48 01:56:30

    แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 48 23:07:33

    จากคุณ : stan401 - [ 12 มิ.ย. 48 23:07:23 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป