ความคิดเห็นที่ 1 . คนโฆษณา          ฮัลเซียนคอมมิวนิเคชั่นเคยเป็นโกดังของโรงงานแปรรูปอาหารในชาติปางก่อน  ผนังอิฐลายครามตอนนี้ตระการตาไปด้วยภาพกราฟิกสีสดที่ตัดทอนมาจากป้ายโฆษณาขนาดยักษ์ รวมถึงงานศิลปะเหมาโหลที่เช่ามา แขวนไว้ บรรดาคุณหญิงคุณนายที่มาหาซื้อเฟอร์นิเจอร์ลดราคาสไตล์พระเจ้าหลุยส์ที่สิบห้าย่านแจ็กสันสแควร์มักจะนึกว่าเลขานุการิณีของที่นี่เป็นนางแบบแฟชั่นชั้นนำ          แมรี่แอนชอบตรงนี้          สิ่งที่เธอไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นักคืองานของเธอ          “ชักธงรึยัง แมรี่แอน”          เป็นคำถามแรกที่ฮัลเซียนถามเธอในตอนเช้า... ทุกเช้า          “ค่ะท่าน”  เธอรู้สึกเหมือนลอเร็น ฮัตตันน้อยลงทุกขณะ  ไม่มีใครสั่งให้ลอเร็น ฮัตตันชักธงชาติอเมริกาก่อนเก้านาฬิกาทุกเช้าแน่          “กาแฟหมดแล้วเหรอ”          “ดิฉันตั้งไว้ให้ท่านในห้องประชุมค่ะ”          “แล้วจะเอาไปไว้ตรง... อ้าวเฮ้ย!... พวกอะดอระเบิ้ลมาถึงแล้วเรอะ”          แมรี่แอนพยักหน้า  “ประชุมเก้าโมงเช้าค่ะ”          “เวรแล้วมั้ยล่ะ  บอกบีชชั่มย้ายตูดขึ้นมานี่ด่วนที่สุด”          “ดิฉันเช็คแล้ว  เขายังไม่เข้าค่ะท่าน”          “ตายห่า”          “ให้ดิฉันลองเช็คกับมิลเดร็ดดูมั้ยคะ  บางทีเขาก็นั่งดื่มกาแฟอยู่ที่โปรดักชั่นค่ะ”          “ด่วนเลย”          แมรี่แอนจัดการตามสั่ง รู้สึกคล้ายกับเป็นนักเรียนชั้นประถมห้าช่างฟ้อง  ที่จริงแล้วเธอ ชอบ บีชชั่มแม้เขาจะไม่ค่อยมีความรับผิดชอบเท่าไหร่  หรือเธออาจจะชอบตรงที่เขาไม่ค่อยรับผิดชอบก็ไม่รู้          บีชชั่มเป็นลูกเขยของเอ็ดการ์ ฮัลเซียน สามีของดีดี ฮัลเซียน หญิงสาวที่พ้นวัยขบเผาะมาหลายปีเต็มที  หนุ่มรูปงามจากบอสตันจบการศึกษาจากโกรตันและสแตนฟอร์ด ดูราวกับเป็นสมาชิกโดยธรรมชาติของสมาคมหนุ่มโสด ทันทีที่เขาย้ายมาเป็นพนักงานฝึกหัดของธนาคารชาติที่ซานฟรานซิสโกในปี 1971          คอลัมน์ซุบซิบเขียนบอกไว้ว่า เขาพบรักกับว่าที่ภรรยาสาวที่งานราตรีสาวโสดสโมสร 1973  ภายในไม่กี่เดือนเขาก็ร่วมละเลียดความรื่นรมย์ของปาร์ตี้สระน้ำในแอ็ธเธอร์ตัน  อาหารมื้อสายที่เบลวีเดียร์  และสกีที่ทาโฮ          การควงคู่ดูใจกันของหนุ่มสาวฮัลเซียน-เดย์รวดเร็วราวกับพายุหมุน  ดีดีกับบีชชั่มแต่งงานกันในเดือนมิถุนายน 1973 ท่ามกลางแดดอุ่นบนลาดเนินฮัลเซียนฮิลซึ่งเป็นที่ทางของครอบครัวเจ้าสาวในฮิลส์เบอเรอะ  เจ้าสาวยืนกรานที่จะเข้าพิธีด้วยเท้าเปล่า  เธอใส่ชุดชาวนาออกแบบโดยอดอลโฟแห่งร้านแซ็กส์ฟิฟธ์อเวนิว  เพื่อนเจ้าสาวคนแรก มัฟฟี่ วอนวิค ซึ่งเป็นรูมเมตของเธอที่เบนนิงตันด้วย อ่านบทโศลกของคาลิล ยิบราน ในขณะที่วงสตริงควอเต็ตเล่นเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่อง ‘เอลวิรา มาดิแกน’          หลังจากพิธีแต่งงาน แฟรนนี่  ฮัลเซียน แม่ของเจ้าสาวให้สัมภาษณ์นักข่าวว่า “เราภูมิใจในดีดีของเรามาก  เธอเป็นตัวของตัวเองแบบนี้เสมอ”          บีชชั่มและดีดีย้ายเข้าไปอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์แบบอาร์ตเดโคสวยหรูที่เทเลกราฟฮิล  พวกเขาจัดงานเลี้ยงเป็นว่าเล่น แล้วทุกคนก็ยังเห็นคู่นี้ออกงานอภิมหาราตรีการกุศลบ่อยครั้ง... เกือบทุกคน ยกเว้นแมรี่แอน ซิงเกิลตัน          แมรี่แอนคุยกับดีดีครั้งหนึ่งเมื่อตอนมีแข่งซอฟต์บอลกระชับมิตรระหว่างเอเยนซี่โฆษณา (ฮัลเซียนสู้กับ เฮอเฟอร์ดีทริคแอนด์บราวน์)  เลขานุการสาวไม่รู้สึกว่ามิสซิสเดย์ทำตัวไฮโซอะไร แต่แมรี่แอนได้เรียนรู้ว่าผมทรง ‘ดิน่า เมอริล’ ดูน่าตลกสำหรับสาวอายุยี่สิบหกปี          ในทางตรงกันข้าม บ่ายวันนั้นบีชชั่มหล่อเหลาราวกับเทพบุตร และเนรมิตเนินดินที่ผู้เล่นตำแหน่งพิตเชอร์ยืนประจำให้เป็นเขาโอลิมปุสน้อยๆ เลยทีเดียว          นัยน์ตาสีฟ้า  เส้นผมสีดำ  ลำแขนสีน้ำตาลประหยาดเหงื่อเป็นประกายใต้เสื้อลาคอสต์สีเขียวซีด...          เธอทายถูกเผง  เขากำลังนั่งดื่มกาแฟอยู่ที่โปรดักชั่น          “ฝ่าบาทมีโองการให้คุณเข้าพบที่ท้องพระโรงค่ะ”  เธอไม่ลังเลที่จะใช้คำล้อเลียนแบบนี้กับบีชชั่ม เธอแน่ใจว่าเขาเป็นพวกเดียวกัน          “ทูลฝ่าบาทว่า เจ้าชายแสบกำลังเสด็จไป”          ภายในไม่กี่วินาที บีชชั่มก็มายืนส่งยิ้มแบบหนุ่มเจนโลกที่มั่นใจเกินร้อยอยู่ตรงหน้าโต๊ะของเธอ  “ให้ผมทายนะ  ผมทำโปรเจ็กต์ของอะดอระเบิ้ลล่มใช่มั้ย”          “ยังหรอกค่ะ  มีประชุมตอนเก้าโมงเช้า  ท่าทางท่านห่วงๆ ก็แค่นั้นเอง”          “ท่านก็ห่วงเรื่อยแหละ  ผมเปล่าลืมซะหน่อย”          “ฉันรู้ค่ะว่าคุณไม่ได้ลืม”          “คุณว่าผมโอเคเปล่า”          “ในฐานะเออีเหรอคะ”          “ทุกอย่างแหละ”          “ถามอย่างนี้แกล้งกันนี่คะ  เอาลูกอมมิ้นต์หน่อยมั้ย”          บีชชั่มสั่นหน้าและทรุดฮวบลงบนแก้าอี้แบบบาร์เซโลน่า  “ตาเฒ่านี่ขี้บ่นเลยจริงๆ ใช่มะ”          “บีชชั่มคะ...”          “มื้อกลางวันพรุ่งนี้เป็นไง”          “รู้สึกว่าท่านจะมีนัดแล้วค่ะ”          “ไม่ใช่ท่าน คุณตะหาก  ท่านจะยอมปล่อยคุณออกจากกรงซักชั่วโมงนึงมั้ย”          “อ้อ... ได้สิคะ  ดัทช์เหรอคะ”          “อิตาเลี่ยน”          แมรี่แอนหัวเราะกิ๊ก แล้วก็สะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงออดจากฮัลเซียนดังเรียกขึ้น  “พร้อมแล้ว ให้มันเข้ามาได้”  เจ้านายสั่งการ          บีชชั่มลุกขึ้น ขยิบตาให้แมรี่แอน  “แต่ผมไม่ยักพร้อมแฮะ” . จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 09:16:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 . เอ็ดการ์ระเบิด          เอ็ดการ์จ้องลูกเขยเขม็ง นึกสงสัยว่าคนที่แต่งตัวดี พูดจาดี และโดยทั่วไปแล้ว วางตัวดี ทำไมช่างเป็นหอกข้างแคร่ได้ขนาดนี้          “ฉันว่าแกคงรู้นะว่ามันเรื่องอะไร”          บีชชั่มโน้มตัวไปข้างหน้าและปัดฝุ่นเกล็ดหนึ่งออกจากรองเท้ากุชชี่  “ครับ เรื่องโฆษณาถุงน่อง  ผมว่าเราควรจะเลิกล้มไอเดียเรื่องครบรอบสองศตวรรษซะ”          “ฉันกำลังพูดถึงดีดี  แกก็รู้อยู่แก่ใจ”          “ผมรู้เหรอครับ”          เอ็ดการ์หรี่ตา มือกำแน่นรอบคอของเป็ดปลอมไม้มะฮอกกานี ที่แฟรนนี่ซื้อให้เขาจากร้านอุปกรณ์ล่าสัตว์แอบเบอะครอมบี้  “เมื่อคืนแกไปอยู่ไหนมา บีชชั่ม”          เงียบ          “ฉันไม่สนุกไปกับแกหรอกนะ รู้ไว้ด้วย  ฉันไม่ปลื้มกับการที่ลูกสาวฉันโทรมากลางดึกกลางดื่น ร้องห่มร้องไห้...”          “ว่ากันตามตรง ผมไม่เห็นว่าเรื่องนี้มันจะ...”          “ไอ้เวรเอ๊ย  แฟรนนี่นั่งพยายามปลอบดีดีอยู่สองชั่วโมง  เมื่อคืนแกกลับมากี่โมงกี่ยามกันหา”          “ทำไมไม่ถามดีดีล่ะครับ  ผมว่าเธอจดไว้ชัวร์”          เอ็ดการ์หมุนเก้าอี้กลับหลังหันหน้าเข้าฝาผนัง นั่งเพ่งมองภาพการล่าสัตว์ พยายามสงบสติอารมณ์ แล้วพูดด้วยเสียงเบาเรียบแต่หนักแน่น เพราะรู้ว่าเป็นน้ำเสียงที่ฟังดูน่ากลัวที่สุด          “ฉันถามแกอีกครั้งเดียวบีชชั่ม เมื่อคืนแกอยู่ไหน”          คนตอบมองท้ายทอยของคนถาม  “ผมมีประชุมกรรมการที่คลับ”          “คลับไหน”          “มหาลัยครับ  ไม่อลังการเหมือนพียู แต่ก็หรูใช้ได้...”          “ถึงเที่ยงคืนเลยเรอะ”          “เราดื่มกันต่อนิดหน่อยหลังประชุมครับ”          “เรา?  แกกับอีตัวแถวรัฟเฟิลเรอะ”          “ริปเปิลครับ  และเมื่อคืนผมก็ไม่ได้หามาหรอกครับ...  เมื่อคืนผมอยู่ที่คลับ ถามปีเตอร์ ชิปริอานิสิครับ  เขาก็อยู่ด้วยกัน”          “ฉันไม่ได้เปิดสำนักงานนักสืบ”          “อ้าว นึกว่าใช่ซะอีกครับ  เท่านี้ใช่มั้ยครับ”          เอ็ดการ์นวดหน้าผากด้วยปลายนิ้ว ยังคงไม่หันกลับมา  “เดี๋ยวเรามีประชุม”          “ครับ”  บีชชั่มลุกออกไป          ทันทีที่พักเที่ยง  แมรี่แอนตรงไปหาโมนาเพื่อสรุปข่าวเช้านี้          “เฮ้อ” ก๊อปปี้ไรเตอร์สาวครางขณะดื่มพิมส์คัพ  “ฉัน บ้า มากเลยวันนี้”          แมรี่แอนไม่แปลกใจเลย  โมนาถูก จ้าง ให้ ‘บ้า’  เธอเป็นสาวสติแตกแห่งฮัลเซียนคอมมิวนิเคชั่น  ลูกค้าคนไหนที่ไม่ประทับใจกับความสร้างสรรค์ของเธอทันทีที่พบกัน พอเห็นออฟฟิศเธอเข้าก็จะเปลี่ยนใจไปเอง  ไม่ว่าจะเป็นบรรดาไปป์ฮูก้าห์ทั้งหลาย หีบน้ำแข็งไม้โอ๊คที่ใช้แทนบาร์เครื่องดื่ม รถเข็นคนป่วยบุร่ำบุราณ  ภาพคอลลาจที่ตัดแปะมาจากรูปหนุ่มบึกแห่งเพลย์เกิล  แล้วก็ไฟนีออนรูปแก้วมาร์ตินี่จากบาร์เทนเดอร์ลอยน์          “ทำไมล่ะ”  แมรี่แอนถาม          “เมื่อคืนฉันล่อเมสซาลีนเข้าไปน่ะสิ”          “โห”          “เราไปถนนมิชชั่นแล้วก็เดินดูร้านเฟอร์นิเจอร์เชยๆ พวกที่มีโคมไฟพู่ๆ เตียงกลมๆ และก็... ไอ้นั้นน่ะ... ไอ้ที่มันเป็นน้ำตกปลอมๆ อยู่ในโหลแก้วน่ะ  มันช่างดูจอมปลอม แต่... รู้มั้ย... มันจอมปลอมแบบจักรวาลนะ... และในบางแง่ที่พิลึก มันก็ยกระดับจิตวิญญาณน่ะ เธอรู้ใช่มั้ย          แมรี่แอน ไม่รู้  เธอเลี่ยงเสียโดยการสั่งแซนวิชไก่งวงกับสลัดถั่วฝักยาว  โมนาสั่งพิมส์คัพมาอีกแก้วหนึ่ง          “ทายซิฉันมีข่าวอะไร”  แมรี่แอนเอ่ยขึ้น          “อะไรเหรอ”          “ฉันจะไปกินข้าวเย็นกับมิสซิสมาร์ดิกรัลคืนนี้”          “ยินดีด้วยนะ  แกชอบเธอ”          “อันนี้เธอบอกฉันแล้ว”          “แหม... งั้นเปลี่ยนเป็นแกเชื่อใจเธอละกัน”          “ทำไมต้องเชื่อใจฉันด้วยล่ะ”          “เปล่าหรอก... ฉันแค่หมายถึงว่า...”          “ฉันจะทำตัวยังไงดีนะ โมนา”          “ทำตัวอะไร”          “ก็ทำตัวกับแกไง  ไม่รู้สิ... ฉันรู้สึกยังกับว่าแก คาดหวัง อะไรจากฉันอย่างนั้นแหละ”          “วิตกจริตอีกแล้ว”          “รู้แหละ... แต่แหม  เธอสนิทกับแกนี่นา ฉันก็เลยคิดว่าเธอน่าจะบอกฉันได้ว่าแก... แบบว่า... มีอะไรแปลกๆ หรือเปล่า”          “เธอรู้ดีรู้ชั่ว  นั่นแหละความแปลกของแก  อ้อ... แล้วแกก็ทำซี่โครงแกะอร่อยอย่างนี้เลย”          โมนาเลิกงานตอนสี่โมงเย็น เธอจงใจเลี่ยงเวิ้งของแมรี่แอนซึ่งอยู่ใกล้ลิฟต์  พอเธอกลับถึงบ้านก็เจอมิสซิสมาร์ดิกรัลอยู่ในสวน          เจ้าของบ้านสตรีใส่กางเกงลายตาราง เสื้อคลุมทำงานเปื้อนสี กับหมวกฟาง  ใบหน้าเป็นสีแดงจัดจากการออกแรง  “อ้าว... กลับจากงานเร็วจังเลยหนู”          “ค่ะ”          “คุยแต่เรื่องถุงน่องคงไม่สนุกซักเท่าไหร่กระมังจ๊ะ”          โมนายิ้ม  “ฉันอยากจะบอกอะไรคุณสักอย่างค่ะ  ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก”          “เอาสิจ๊ะ”          “แมรี่แอนถามฉันเรื่องคุณอยู่เรื่อย”          “แล้วหนูบอกอะไรแกหรือเปล่าจ๊ะ”          “ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องของ คุณ น่ะค่ะ”          “หนูคิดว่าแกยัง ใหม่ เกินไปใช่มั้ยจ๊ะ”          โมนาพยักหน้า  “ถ้าตอนนี้ก็ใช่ค่ะ”          “แกจะมากินข้าวเย็นกับฉันคืนนี้น่ะ”          “ค่ะ เขาบอกฉันแล้วล่ะ  ฉันถึงได้... คือ ฉันไม่อยากให้คุณขายหน้าเท่านั้นเอง”          “ขอบใจมากจ้ะ หนู”          “ฉันไม่ควรยุ่งเรื่องของคนอื่นใช่มั้ยคะ”          “เปล่าเลยจ้ะ ฉันดีใจที่หนูเป็นห่วงนะ  มาด้วยกันสิจ๊ะคืนนี้”          “คือฉัน... ไม่ดีกว่าค่ะ ขอบคุณมาก”          “หนูเป็นคนที่พิเศษมากสำหรับฉันนะจ๊ะ”          “ขอบคุณค่ะ มิสซิสมาร์ดิกรัล” . จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 09:19:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3 . โบฮีเมียอันรุ่มร้อน          หลังเลิกงาน เอ็ดการ์ไปนั่งกรอกดับเบิ้ลสก๊อตช์ที่โบฮีเมียนคลับ          กฎกติกาแห่งชีวิตที่เป็นระเบียบไม่เคยเพียงพอเมื่อคนอื่นปฏิเสธที่จะทำตาม  บีชชั่มเป็นแค่หนึ่งในอีกหลายคน          ห้องการ์ตูนมีคนแน่น  เอ็ดการ์นั่งคนเดียวในห้องโดมิโน่เพราะอยากอยู่เงียบๆ  ความกลัวเริ่มคืบคลานเข้ามาอีกครั้ง          เขาลุกไปที่โทรศัพท์ มือที่จับหูฟังเปียกลื่นไปด้วยเหงื่อ          สาวใช้รับสาย          “ฮัลเซียนฮิลค่ะ”          “เอ็มม่า... มิสซิสฮัลเซียนอยู่หรือเปล่า”          “สักครู่ค่ะ มิสเตอร์ฮัลเซียน”          แฟรนนี่พูดเสียงเต็มปาก  “มมม... ที่รัก... ชีสพัฟที่ฉันหิ้วกลับมาจากปาร์ตี้ของซีริลอร่อยจริงๆ  แล้วเอ็มม่าก็ทำบลองแก็ตเดอโวได้เลิศมาก  คุณจะกลับถึงบ้านซักกี่โมงคะ”          “คืนนี้ผมต้องขอผ่านดีกว่า แฟรนนี่”          “เอ็ดการ์!  คงไม่ใช่เจ้าถุงน่องบ้าพวกนั้นอีกนะ”          “เปล่าหรอก ผมอยู่ที่คลับน่ะ มี... ประชุมกรรมการ”          เงียบ          “แฟรนนี่?”          “อะไร”  เธอตอบเสียงเย็นเยียบ          “ผมต้องทำพวกนี้น่ะ คุณก็รู้นี่นา”          “เราทำอะไรที่เรา อยาก ทำ เอ็ดการ์”          เลือดฉีดขึ้นหน้า  “งั้นก็ได้ ให้ฟ้าผ่าสิ  ผม อยาก มาประชุมนี่  พอใจแล้วใช่มั้ย”          แฟรนนี่วางสาย          เขายืนถือหูโทรศัพท์ค้างอยู่ตรงนั้น วางมันลง แล้วก็ควักผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเหงื่อ  เขาหายใจลึกๆ หลายครั้ง เอื้อมไปหยิบสมุดโทรศัพท์และเปิดหาเบอร์ของรูบี้ มิลเลอร์          เขาหมุนโทรศัพท์          “สวัสดีค่ะ รูบี้รับสายค่ะ”  เสียงเธอเหมือนคุณยายมากยิ่งกว่าครั้งก่อนเสียอีก          “สวัสดีครับ มิสซิสมิลเลอร์ นี่เอ็ดการ์ ฮัลเซียน”          “โอ้... ดีใจจังค่ะที่ได้ยินเสียงคุณอีกครั้ง  ตายจริง นานแล้วเหมือนกันนะคะเนี่ย”          “ครับ... ก็แบบว่า... งานน่ะครับ”          “ค่ะ งานยุ่งสินะคะ”          คิ้วของเขาเปียกชุ่มอีกแล้ว  “ผมไปหาคืนนี้พอจะได้มั้ยครับมิสซิสมิลเลอร์  ผมทราบว่าไม่ได้แจ้งให้ทราบล่วงหน้า”          “อ๋อ... งั้นรอประเดี๋ยวนะคะ มิสเตอร์ฮัลเซียน  ขอฉันดูสมุดก่อน”  เธอลุกจากโทรศัพท์ ฮัลเซียนได้ยินเสียงกระดาษสวบสาบ  “ได้เลยค่ะ” เธอกลับมาตอบในที่สุด “ซักสองทุ่มไหวมั้ยคะ”          “ขอบคุณมากๆ เลยครับ”          “ไม่เป็นไรมิได้ค่ะ มิสเตอร์ฮัลเซียน”          ตอนนี้เขารู้สึกดีขึ้นเยอะ  รูบี้ มิลเลอร์เป็นความหวังของเขา ถึงจะเลือนรางก็ตามที  เขาตัดสินใจไปหาอะไรดื่มที่บาร์ในห้องการ์ตูน          “เอ็ดการ์!  ไอ้ควายเฒ่า  ทำไมแกไม่อยู่บ้านทำสวนวะ”          นั่นคือโรเจอร์ มานิโกลท์ รองประธานอาวุโสชองแปซิฟิกเอ็กเซลซิเออร์  สนามเทนนิสของพวกมานิโกลท์อยู่ติดกับสวนแอปเปิลของครอบครัวฮัลเซียนในฮิลเบอเรอะ          เอ็ดการ์ยิ้ม  “เลยเวลานอนของ แก เหมือนกันบู๊ตเตอร์”  ชื่อเล่นที่แปลว่านักเตะนี่ตกค้างมาตั้งแต่สมัยสแตนฟอร์ด ครั้งที่มานิโกลท์ดังคับฟ้าเป็นดาราอเมริกันฟุตบอล และหลังจากนั้นทุกอย่างในชีวิตก็ดูไม่น่าพิสมัยไปเสียหมด          ตอนนี้เขากำลังหงุดหงิดงุ่นง่านอยู่กับการสิ้นสุดของ ‘อินเดียนสแตนฟอร์ด’          “คนเดี๋ยวนี้มันช่างเซ้นสิทิฟอะไรกันนักกันหนาวะ  อินเดียนไม่เป็นอินเดียนเสียแล้ว... ไม่ได้เลย... ต้องเป็นคนพื้นเมืองอเมริกัน  ฉันเสียเวลาเป็นสิบปีหัดพูดคำว่า ‘นิโกร’ จนถูก แล้วตอนนี้ก็ดันเปลี่ยนเป็นคนดำซะอีก  ไอ้ห่าเอ๊ย ฉันไม่รู้จะเรียกคนใช้ว่าอะไรแล้ว”          เอ็ดการ์กระดกเครื่องดื่มอีกอึกแล้วพยักหน้า  เขาเคยฟังอะไรพวกนี้มาหมดแล้ว          “ตานี้แกดูอย่างคำว่า ‘เกย์’ นะเอ็ดการ์  มันเคยเป็นคำธรรมด๊าธรรมดาที่แปลว่าสนุกสนานฮาเฮ  ไอ้ห่าเอ๊ย แม่ง ดูตอนนี้เซะ”  เขาจัดการสก๊อตช์หยดสุดท้ายแล้วกระแทกแก้วโครมลงมา  “คู่หนุ่มสาวแทบจะอายม้วนเวลาบอกใครๆ ว่าไปคลับ เกย์ตี้ส์ มา”          “เออจริง”  เอ็ดการ์ว่า          “แหงแก๋อยู่แล้ว อ้อ... นึกขึ้นมาได้ โรเจอร์กับซูซี่บอกว่าเจอบีชชั่มกับดีดีที่เกย์ตี้ส์  ซูซี่บอกว่าบีชชั่มเต้นรำเก่งเป็นบ้า... ฮัสเซิลหรืออะไรซักอย่างนี่แหละ”          เอ็ดการ์คิดว่าคำว่าฮัสเซิลน่าจะใช้ได้ในกรณีของบีชชั่ม  เขาเคยนึกสงสัยความสัมพันธ์ระหว่างบีชชั่มกับซูซี่หลายทีแล้ว  “โทษทีนะบู๊ตเตอร์  ฉันสัญญาแฟรนนี่ว่าจะกลับเร็วคืนนี้”          เมื่อดูจากข้ออ้างเพื่อไปหารูบี้ มิลเลอร์แล้ว  ช่างชวนให้คิดว่าเธอเป็นภรรยาลับของเอ็ดการ์ทีเดียว          ที่ยูนิเวอร์ซิตี้คลับบนเนิน บีชชั่มแสวงหาการปลอบโยนจากปีเตอร์ ชิปริอานิ ทายาทกองมรดกธุกิจดอกไม้ที่รวยไม่รู้เรื่องจนเป็นตำนานในซานมาเตโอ          “ฉันกำลังวิตกจริตว่ะ ฉันว่า”          “ตาเฒ่าอีกล่ะสิ”          “อื้อ  มานั่งกดดันฉันเรื่องดีดี”          “สงสัยเหรอ”          “ตลอดแหละ”          “แล้วดีดีคิดว่าไง”          “แกกำลังบอกว่าเธอคิดเป็นนะนั่น”          “แหม เธอทึ่มไปหน่อย แต่เธอก็เป็นคนจ่ายเงินซื้อ ‘วิลก์ส แบชฟอร์ด’ ที่แกติดนักติดหนานี่นา... แล้ว ‘หลุม’ เธอก็เจ๋ง”          บีชชั่มขมวดคิ้ว          “ที่สนามกอล์ฟ บีชชั่ม”          “ตลกมาก”          “ฉันก็ว่างั้น”          “ฉันไม่ได้จะมาถกเรื่องเมียกับแก ปีเตอร์”          “อืม... ตลกแฮะ คนอื่นเขามาเพื่อเหตุนี้กันทั้งนั้น”          เงียบ          “ขอโทษว่ะ มุขโลว์ไปหน่อย  อยากฟังเรื่องงานราตรีหนุ่มโสดมั้ยล่ะ”          “หน้าฉันเหมือนคนอยากฟังเหรอวะ”          “เอาเถอะ ยังไงพวกเราก็คิดถึงแกแหละ  ที่จริง เราคิดถึงชุดราชนาวีสีขาวมากกว่าว่ะ  มันช่างได้อารมณ์ของงานดีเหลือเกิน เหมือนหลุดมาจากโอเปร่าของกิลเบิร์ตกับซัลลิแวนยังไงยังงั้น”          “ขอบใจ”          “เจ้าชายลูกพรุนใส่ชุดโอเปร่ามีหางของน้องชายปู่มันมาปีนี้”          “จอห์น สโตนซีเฟอร์เหรอ”          “นั่นแหละ  ฟังนะ มันทำเอมิลหกในกระเป๋าเสื้อ”          “ตายห่า”          “ตอนที่ กำลัง เต้นรำอยู่กับแมดจ์ด้วย”          “แล้วเธอทำไงล่ะ”          “ก็... เธอก็เต้นวอลท์ซไปเรื่อยๆ ตามระเบียบแหละ สงสัยเธอคงทำเป็นว่าคู่เต้นของเธอเหม็นเหมือนถุงเท้าไม่ได้ซักกันทุกคนน่ะสิ...  เออ แกต้องไปงานที่บ้านเธอคืนนี้ไม่ใช่เหรอ”          “ฉิบหาย”          “ลืมเหรอวะ”          “ดีดีอาละวาดแน่”  เขาเทเครื่องดื่มลงคอ  “ฉันไปล่ะ”          “ไม่ต้องห่วง ไปไม่กลับแน่แกงานนี้” . จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 09:23:25 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ปิดท้ายด้วยภาพและข้อมูลครับ lauren Hutton ลอเร็น ฮัตตัน นางแบบในยุคนั้นน่ะครับ เกิดปี 1943 เห็นจะได้ ตอนนั้นก็กำลังสามสิบหน่อยๆ ปัจจุบันนี้เป็นเจ้าของกิจการเครื่องสำอางแต่งหน้าครับ   อันนี้เป็นรูปที่ผมพยายามคัดมาให้ได้อารมณ์แบบสมัยนั้นนะ อุๆๆ แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 48 09:27:32 จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 09:26:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 Elvira Madigan เอลวิรา มาดิแกน เป็นหนังโรแมนติกสุดเศร้าปี 1967 ครับ เพลงประกอบที่ใช้คือ Andante ของโมสาร์ต นิยมใช้เป็นเพลงประกอบพิธีแต่งงานกันมาก เวอร์ชั่นที่หาได้ เป็นของนักดนตรีแพนไพพ์ครับ (ขนาดไฟล์ 5 KB ครับ) ไฟล์เสียง จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 09:31:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 Dina Merril เจ้าของทรงผมที่แมรี่แอนลงความเห็นว่า ดูตลกสำหรับสาวอายุ 26 ปี เหมือนกับทรงผมของซาแมนธา ในเรื่องแม่มดสาวเจ้าเสน่ห์ (Bewitched) เลยครับ ผมเข้าใจว่าคงเป็นทรงผมสำหรับผู้ใหญ่หน่อยมั้ง ทีนี้หนูดีดีแกแต่งงานแล้ว และก็เป็นสาวไฮโซ เลยไว้ทรงนี้ แต่หน้าแกอาจจะเด็กไปหน่อย เลย อุๆๆ จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 09:34:49 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เออี ใน คคห 1 คนโฆษณา มาจาก Account Executive คือคนที่ดูแลลูกค้าแต่ละเจ้าน่ะครับ ผมเข้าใจว่าคนในแวดวง เขาเรียกติดปากว่า "เออี" ก็เลยไม่แปลออกมาให้เยิ่นเย้อ ไม่รู้ถูกเปล่า คุณจันทร์จ๋าเจ้าแม่โฆษณา ช่วยตรวจหน่อยจิครับ อิๆๆ เก้าอี้แบบบาร์เซโลน่า นี่ก็เหมือนกับคราวที่แล้ว ฟังชื่อแล้วหูไม่กระดิก แต่เห็นรูปแล้วร้อง ฮ่อ เอ๊ย อ๋อ... (กดปุ่มชิฟต์ผิดที่ แหะๆๆ) จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 09:39:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หอกข้างแคร่ อันนี้แปลถูกรึเปล่าไม่รู้ครับ สารภาพ  แหะๆๆ ค้นไม่เจอว่าความหมายจริงๆ ของสำนวนนี้มันตรงเป๊ะหรือเปล่า กับที่ต้องการ ในต้นฉบับใช้ "... royal pain in the ass." ถ้าผิดก็ช่วยท้วงด้วยครับ  ขอบคุณหลายๆ ภาพการล่าสัตว์ มาจากคำว่า hunt print สัตว์ที่ล่า อาจจะเป็นควาย ไม่ก็หมาจิ้งจอก หน้าตาเป็นแบบนี้ครับ (รูปนี้เป็นอินเดียนแดง กับควายพื้นเมืองครับ) แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 48 09:43:09 จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 09:40:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 Pimm's Cup พิมส์คัพ เครื่องดื่มยามเที่ยงวันของหนูโมนา ก็เป็นค็อกเทลอีกแล้ว (คราวก่อนเจอน้องวัวกล้วย Banana Cow ของคอนนี่ไปทีนึงแระ) อันนี้เป็นเหล้า Pimm ผมกับน้ำมะนาวครับ   เหล้าพิมม์ เป็นเหล้าอ่อนๆ ที่ผู้หญิงเขาดื่มกันครับ หน้าตางี้ จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 09:46:00 ]

ความคิดเห็นที่ 10 Hookah Pipe ไปป์ฮูก้าห์ เป็นไปป์สูบยาแบบตะวันออก ที่มีท่อให้ควันผ่านน้ำ เพื่อให้ละมุนขึ้นอะไรเนี่ยแหละครับ ค้นเจอหลายรูป ทั้งแบบอียิปต์ แบบอินเดีย แต่ผมเลือกรูปนี้ เพราะสวยด้วย แถมมีบอกอีกว่าส่วนไหนเป็นอะไร เผื่อใครอยากลอง ฮ่าๆๆ จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 09:48:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รีบมาลงชื่อก่อนครับ เดี๋ยวจะ print ออกไปอ่านครับผม นายตั๋ม จากคุณ : นายตั๋ม (คั่วกลิ้ง) - [ 14 มิ.ย. 48 09:48:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไฟนีออนรูปแก้วมาร์ตินี่ ตะแรกผมก็งงๆ ว่ามันอะไรกันหว่า (นึกว่าเป็นแก้วเรืองแสงซะอีก ฮ่าๆๆ) พอค้นดู ก็เลย อ๋อ... อีกแล้ว มันเป็นป้ายไฟที่เป็นสัญลักษณ์ของพวกบาร์น่ะครับ คล้ายๆ กับที่ไฟหมุนเกลียวๆ เป็นสัญลักษณ์ของร้านตัดผมแหละ นี่เขาขายไอ้เจ้านีออนมาร์ตินี่บนเน็ตด้วยนะครับ เยอะเลย สงสัยเป็นของสะสมแบบเซเว่นตี้ล่ะมังเนี่ย อ้าวแว้ก ลืมรูป  ไปห้อยอยู่ข้างล่างแล้วกันครับ แหะๆๆ แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 48 10:27:02 จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 09:50:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 Mescaline เมสกาลีน ที่หนูโมนาล่อเข้าไปเมื่อวาน เป็นยาประเภทกล่อมประสาทครับ กินแล้วลอยๆ อะไรเทือกนั้น (ไม่ยู้ ไม่เคยลอง แหะๆๆ) โคมไฟพู่ หน้าตาเป็นงี้ครับ (จะได้จินตนาการบรรยากาศร้านพวกนี้ออก) จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 09:54:22 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ชุดที่มิสซิสมาร์ดิกรัลใส่ทำสวน หน้าตาเป็นงี้ครับ รวมกันเป็นชุดเดียวละกัน ประหยัด คคห (ที่จริงมันมาจากคนละร้านนะ) หมวกฟางไม่ได้หามาแหละ ฝากช่วยจินตนาการด้วยครับ แหะๆๆ จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 09:59:48 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คคห 3 โบฮีเมียอันรุ่มร้อน นี่ มีภาพประกอบน้อย แต่คำอธิบายเพียบเลย เอาคำอธิบายก่อนนะครับ Bohemia โบฮีเมีย ดินแดนกำเนิดของเผ่าเร่ร่อนยิปซี ปัจจุบันอยู่ในเขตสาธารณรัฐเช็คครับ เผ่ายิปซีเป็นพวกที่อยู่อย่างไม่ห่วงกังวลในโลก วันๆ เอาแต่ร้องรำทำเพลงมีความสุข คนเขียนเขาเปรียบเทียบชีวิตคนรวยพวกนี้ว่า ในแง่นึงก็เหมือนกับชีวิตไร้ทุกข์ของพวกยิปซี แถมชื่อคลับ (บรรทัดแรก) ก็ชื่อ Bohemian Club อีก ชื่อตอนก็หมายความว่า แม้ในดินแดนโบฮีเมียนี่ ก็ยังมีความรุ่มร้อนอยู่ครับ ฮัสเซิล ที่จริงต้นฉบับใช้รูปคำว่า "hustling" แต่คนไทยเวลาทับศัพท์พวกนี้ ไม่ผันกริยา ผมก็เลยคงรูปเดิมไว้ นายบู๊ตเตอร์เพื่อนเอ็ดการ์เนี่ย ตั้งใจจะเอ่ยชื่อการเต้นรำ ที่มีคำนี้อยู่แต่นึกไม่ออก ก็เลยใช้เติม -ing ผมรู้จักชื่อการเต้นรำประเภทนี้อยู่ชื่อนึงคือ Cowboy Hustle (มีฮัสเซิลอื่นอีก แต่จำได้ชื่อเดียว) คาดว่าคงเป็นแนวเดียวกัน ท่า hustle คือออกแนว โยกๆ คลึงๆ สะโพกน่ะครับ ส่วน "ฮัสเซิล" ที่เอ็ดการ์ใช้ เป็นอีกความหมายนึงโดยสิ้นเชิง หมายถึงการป้อ หรือก้อร่อก้อติก หรือ flirt อะไรทำนองนั้น แต่ผมจะประดิษฐ์ชื่อท่าเต้นใหม่ให้เป็นภาษาไทย เพื่อสื่อความหมายนี้ก็กระไร ก็เลยขอทับศัพท์ตรงนี้ครับ Wilkes Bashford วิลก์ส แบชฟอร์ด ที่นายบีชชั่มสุดหล่อโปรดนักหนา จนถูกหาว่าเสพติด เป็นร้านแฟชั่นชายระดับหรูสุดๆ ครับ  ดูแค่หน้าร้านก็อลังการแร่ว... จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 10:11:48 ]

ความคิดเห็นที่ 16 Oh ชีวิต... ยิ่งอ่านก็ยิ่งชอบ โดนตัวเองเต็ม ๆ หลายเรื่อง สำนวนประชดประชันของคุณพีทจริง ๆ เออี ตัวเต็มถูกต้องแล้วค่ะ   แหะ แหะ ฮัดชิ้ว ฮัดชิ้ว มะช่ายเป็นเจ้าแม่เน้อ แค่อยู่มานานเกินไป  แหะ แหะ ไปป็สูบยานี่ชอบมาก แก้วสีเขียวสวยถูกใจค่ะ ความสวยงามของไปป์ตัวนี้อยู่ที่แก้วกับสายท่อ ชอบดูน้ำเวลามันเดือด แล้วมีกระไอ ความนุ่มนวลของยาเส้น ยาเส้นนะคะ ไม่ใช่ยาอย่างอื่น ก็ละเอียดจนเคลิ้มที่เดียวแหละ พวกยุค 60  70 ชอบกันนัก หอกข้างแคร่ ชอบสำนวนนี้ แต่ในแง่ของนักแปล ไม่ค่อยแน่ใจนักนะคะว่าถูกหรือเปล่า ยิ่งอยู่ในวงการโฆษณา หรือในออฟฟิศก็เหอะ มันคอยทิ่มแทงให้เจ็บก้นอยู่ตลอดเวลา เหมือนคนคอยแทงข้างหลัง เลื่อยขาเก้าอี้ มันเกิดขึ้นได้ทุกสำนวนอยู่ตลอดเวลา .... เดี๋ยวรอบบ่ายมาอีกทีนะคะ... จากคุณ : Tethys - [ 14 มิ.ย. 48 10:20:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หลุม ของดีดี ที่นายปีเตอร์เอ่ยถึง อันนี้แบบ ตันจริงๆ ขอไปแบบข้างๆ คูๆ เลยครับ ไม่ไหวแล้ว ต้นฉบับเป็นงี้ครับ "... and she's got a nice box." Beauchamp frowned. "At the opera, Beauchamp." ไอ้เจ้าคำว่า "box" เนี่ย มันถูกใช้เอามาเล่นคำ ครับ คือในความหมายหนึ่ง มันก็คือ ที่นั่งดูโอเปร่า (หรือหนัง) ชั้นบ๊อกซ์ คือชั้นพิเศษ คล้ายห้องส่วนตัว มีม่านกัน มีระเบียงเป็นของตัวเอง แบบที่พวกรวยๆ เขาเช่าไว้ประจำเลย ในอีกความหมายนึง มันเป็นสแลงแปลว่า ของลับของผู้หญิง ผมเลยอึ้งไปเลย ไม่รู้จะแปลยังไง ให้มันได้ทั้งคำและความ ขออนุญาตถูไถไปด้วยหลุมกอล์ฟ (แต่ยังไม่ถูกใจอย่างแรง  แถมไม่รู้สมัยนั้นเขาเล่นกอล์ฟกันรึยังอีกต่างหาก เฮ้อ...)  Gilbert and Sullivan นักแต่งโอปะเร็ตเตอร์ (คือโอเปร่าขนาดย่อมๆ) ที่โด่งดังในแง่การเสียดสีครับ ภาพฉากในเรื่องส่วนใหญ่ก็จะแนวเทพนิยายพาฟัน มีเจ้าหญิงเจ้าชาย กระโปรงบานไสว อะไรทำนองนั้น เอมิล ที่เจ้าชายลูกพรุนทำหกในกระเป๋าเสื้อ คือ Amyl Nitrate หรือที่มีชื่อเล่นเรียกกันเดี๋ยวนี้ว่า Popper (ป๊อบเปอร์) เป็นขวดเล็กๆ มีไว้ดม ดมแล้วจะแบบล่องลอย ลืมโลก อะไรเทือกนั้นอีกเหมือนกัน (และทำให้มีความรู้สึกทางเพศมากขึ้น ฯลฯ แหะๆๆ) ว่ากันว่ากลิ่นฉุนเฉียวมาก เหมือนถุงเท้าเหม็นเหงื่อที่หมกไว้ไม่ได้ซักอะครับ (น่าสยดสยองเนอะ) Blanqette de Veau บลองแก็ตเดอโว (ดันมาต่อเอมิลพอดีเลย ฮ่วย...) อาหารฝรั่งเศสครับ เป็นสตูว์ในซอสขาว หน้าตาแบบข้างล่างนี้ ไม่ไหวแล้ว หิวจริงๆ ยังมะได้กินข้าวเช้าเรย บ่ายกว่าแล้ว ขอตัวไปหากินก่อนนะครับ (แต่คงไม่หรูเหมือนรูปนี้แน่) จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 10:23:05 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ไฟนีออนรูปแก้วมาร์ตินี่ ซ่อมๆๆ ครับ แหะๆๆ จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 14 มิ.ย. 48 10:27:51 ]

ความคิดเห็นที่ 19 นี่ขนาดสั้นแล้วนะเนี้ยะ ปล ข้อมูลเพียบ จากคุณ : january winds - [ 14 มิ.ย. 48 10:30:26 A:58.10.18.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 .^ __ _ __ _ _ _ _ _  __ _ _ ^ ตั้งแต่ดูมา หนุชอบรูปของกินที่สุดค่ะ แฮ่ๆ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 14 มิ.ย. 48 11:47:04 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ทำการบ้าน ข้อมูลเพียบ เก่งจังคะ จากคุณ : แม่ละมุน - [ 14 มิ.ย. 48 12:01:37 A:203.170.137.130 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ข้อมูลเพียบอีกเช่นเคย ชอบมากค่ะ อ่านสนุกแถมได้เกร็ดความรู้ด้วย^^ จากคุณ : sushii - [ 14 มิ.ย. 48 14:24:49 A:202.142.192.115 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 แอบแวบมาดูค่ะ *^_^* ขยันหาข้อมูลนะคะ  เก่งจัง จากคุณ : Magic of Azure - [ 14 มิ.ย. 48 17:46:01 ]

ความคิดเห็นที่ 24 "รู้มั้ย... มันจอมปลอมแบบจักรวาลนะ... และในบางแง่ที่พิลึก มันก็ยกระดับจิตวิญญาณน่ะ เธอรู้ใช่มั้ย" หุหุ "จอมปลอมแบบจักรวาล"  ชอบมากค่ะคำนี้ ประโยคเด็ดสะใจส่วนตัวจริง ๆ ... จากคุณ : Tethys - [ 14 มิ.ย. 48 19:56:22 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ อ่านจบ แล้วตามไปอ่านลิ้งค์เดิมด้วย ชอบและถูกใจมากๆกับนิยายสไตล์นี้ค่ะ ถ้าคนแปลมาแปะช้าสงสัยต้องไปหาต้นฉบับภาษาปะกิตมาอ่านเองซะแร่วว ชอบเชิงอรรถอธิบายมากค่ะ กระจ่างขึ้นเยอะ จากคุณ : ปอมปอมเกิร์ล - [ 14 มิ.ย. 48 23:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ชอบเชิงอรรถจัง ^_^ (ลิงก์ มะใช่ ค์ เน้อ) จากคุณ : scottie - [ 15 มิ.ย. 48 00:07:03 ]

ความคิดเห็นที่ 27 หวัดดีคร้าบบบ... โอ๊ย หัวหมุนเล็กน้อย ช่วงนี้ทำอะไรก็ไม่ค่อยทันเลย อุๆๆ นี่เจ้าของกระทู้มาตอบช้าไปรึเปล่าเนี่ย นายตั๋ม(คั่วกลิ้ง) ขอบคุณครับ รีบมาคนแรกเลย  ขึ้นไปแอบอยู่บนนู้น   ตอนที่ลงชื่อ ผมยังลงข้อมูลไม่หมดนี่นา ถ้าจะปริ๊นต์ อย่าลืมมาเก็บข้อมูลข้างล่างไปด้วยนะครับ จะได้ชัดเจนมากขึ้น ป.ล.เห็นชื่อ "คั่วกลิ้ง" ทีไร หิวขึ้นมาตะหงิดๆ ทุกทีเล้ย... คุณหนูจันทร์ ขอบคุณคร้าบ... สำนวนประชดประชันของผมนี่ ไม่ได้ครึ่งต้นฉบับ ขอบอก ฮ่าๆๆ โห คุณหนูจันทร์ รู้จักฮูก้าห์ไปป์ด้วย  แว้กๆๆ ตัวจริงเสียงจริง ผมดูรูปอ่านคำบรรยายแล้วยังงงๆ อยู่เลย ใครอยากเรียนเชิญทางนี้คร้าบ แหะๆ ป.ล. ไอ้ "จอมปลอมแบบจักรวาล" เนี่ย ผมก็เหมือนแมรี่แอนเลยครับ คือ บ่ฮู้ดอกเจ๊า ว่ามันคืออิหยัง   สงสัยจริงน้อ ว่ามันสะใจคุณหนูจันทร์ตรงไหนหว่า นายกริชลมมกรา สั้นแล้ว 3 ตอนเอง ปกติ 4 น่ะ ป.ล. หาข้อมูลเหนื่อยมาก  เอ่อ่อ่ะนะคะ (สะกดถูกแล้วมั้งคราวนี้) ตั้งแต่หนูลงชื่อกระทู้เฮียมา ก็มีคราวนี้แหละ ที่หนูเม้นยาวสุด (ทีหลังจะเอารูปของกินมาลงบ่อยๆ) แม่ละมุน ขอบคุณคร้าบ  ยกความดีให้คุณครูก๊อตตี้ที่แนะนำ กับคุณปาล์ม. ที่เป็นต้นแบบครับ หวังว่าข้อมูลคงเป็นประโยชน์ในการทำความเข้าใจเรื่องนะครับ คุณซูชิสหายเก่า กำลังนึกว่าจะงอนคุณซูชิดีเปล่า เพราะตอนนี้ใน "มนตรา" สาวๆ ล้มตายกันเป็นใบไม้ร่วง ฮ่าๆๆ ดีใจที่ชอบครับ อิๆๆ คุณ Magic of Azura (ไม่กล้าอ่าน กลัวผิด แหะๆ) ขอบคุณคร้าบ  ข้อมูลพวกนี้ต้องใช้ตอนแปลอยู่แล้วน่ะครับ เพราะถ้าไม่รู้ก็แปลไม่ออก เด๋วแปลผิดไปอีก แย่เลย  แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ ก็เลยจิ๊กมาฝากคนอ่านด้วยเลยน่ะครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยครับ ไว้จะแวะไปเยี่ยมกระทู้นะ  คุณปอมปอมเกิร์ล ดีใจที่ชอบคร้าบ นี่ถ้าหาต้นฉบับได้ ผมว่าอ่านต้นฉบับจะได้อารมณ์กว่านี้อีกครับ พวกที่เล่นคำหลายอย่าง อ่านภาคภาษาไทยมันไม่ "ได้ใจ" เท่าของเดิมเลย แล้วค่อยมาอ่านข้อมูล ดูรูปประกอบในกระทู้ผมก็ได้ครับ อิๆๆ  คุณครูก๊อตตี้คร้าบ ดีใจที่ชอบเชิงอรรถครับ (หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง ไว้อาทิตย์หน้าค่อยเหนื่อยใหม่) (ตกลง "ลิงก์" ก็ "ลิงก์" ครับ  ว่าแต่ ขอใส่ไม้โทด้วยได้มั้ย  อ่านแล้วมันนึกถึง "ลิง" ทุกที แหะๆๆ) แว้ก รู้สึกว่าสองครั้งหลัง ผมจะลืมให้ชื่อคนแต่งไว้หัวกระทู้  ขอไปเติมหน่อยนะครับ (นี่แน่ะ ทีหลังอย่าลืมอีก) จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 15 มิ.ย. 48 13:35:43 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เห็นด้วยกะคุงกริชค้า   ยาวๆ แล้วพลอยทำให้ขี้เกียจอ่านไปด้วย เออ ... นึกไปถึงตอนที่แล้ว แล้วนี่เมรี่แอนจะป่องกะเจ้านายด้วยไหมเนี้ย ... เผลออ่านชื่อผิดตั้งกะหน้าแรก... อ่าน ฮัลเซียน เป็นอัลเซเชี่ยน -_-" อารายหว่า อะดอระเบิ้ล adultable = ที่สามารถเป็งผู้ใหญ่ได้ เอ๊กกก เกี่ยวกานไหมเนี้ย นู๋ก็ชอบรูปของกินที่สุดเหมือนกันอ่ะ ตอนนี้กะลังกินไอ้นี่อยู่ จากคุณ : i_tua_yung - [ 15 มิ.ย. 48 15:19:53 ]

ความคิดเห็นที่ 29 นอกจากจะแปลให้อ่านแล้วยังมีข้อมูลให้ด้วยแหะ เยี่ยมgood  ^ ^ จากคุณ : บู้บี้twist - [ 15 มิ.ย. 48 20:43:42 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เพิ่งจะแว้บเข้ามาดูกระทู้ในห้องนี้ค่ะ เพราะกำลังเกาะติดสถานการณ์ในห้องเฉลิมไทยเรื่องรับน้องอยู่ เปิดเข้ามาดูก็เห็นเรื่องรสแซ่บของคุณพีทเลย อ่าน ---ซะ----- ชอบที่ขึ้นต้นประโยค บรรยายได้บรรยากาศเสียดสีกระดี๊กระเดี่ยมจริงๆ นึกได้ไงเนี่ย ...เคยเป็นโกดังของโรงงานแปรรูปอาหารในชาติปางก่อน ...งานศิลปะเหมาโหลที่เช่ามา แขวนไว้ บรรดาคุณหญิงคุณนายที่มาหาซื้อเฟอร์นิเจอร์ลดราคาสไตล์พระเจ้าหลุยส์ที่สิบห้า... อืมมม เจ้านายเขาถามเรื่องชักธงกะเลขาหรือคะเนี่ย (ปล. ปาล์มคิดลึกเรื่องชักธงอ้ะป่าว เขาชักธงจริงๆแบบเคารพธงชาติ หรือ masterbation หว่า) แล้วก็ตรงนี้...รูปหนุ่มบึกแห่งเพลย์เกิล   เพื่อให้มันแซ่บเข้ากันทั้งเรื่อง น่าจะเป็น...รูปหนุ่มบึ้กแห่งเพลย์เกิล   (เข้าใจว่าไม่ถูกความราชบัณฑิตฯ แต่มันดูลงตัวกับเรื่องและภาษาคุณพีทมากกว่า) ส่วนประโยคนี้...มันจอมปลอมแบบจักรวาลนะ... และในบางแง่ที่พิลึก มันก็ยกระดับจิตวิญญาณน่ะ อ่านแล้วงง บุปผาชนเขาพูดเรื่องยากๆอย่างนี้หรือ โอยปวดเฮดตามแมรี่แอนด้วยอีกหนึ่งคน ปล.1  ควายพื้นเมือง=ควายไบซันไหมเจ้าคะ ปล.2  ไปป์ฮูก้าห์=มอระกู่ไหมคะ ปล.3  โบฮีเมีย ปัจจุบันกระแสแฟชั่นแนวโบฮีเมียนกลับมาอีกครั้ง ด้วยชุดลายปัก หนังปักลายดอกไม้ พร่างๆพราวๆ ฟูๆฟ่องๆ ปักลูกปัด เสื้อผ้าสีสดๆลายดอก (เกี่ยวไหมหว่ากะเรื่องคุณพีท อิ อิ) เอารูปมาให้ดูด้วย แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 48 22:17:29 ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ปาล์ม. - [ 15 มิ.ย. 48 22:16:12 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ส่วนรูปนี้ สูบมอระกู่ค่ะ จากคุณ : ปาล์ม. - [ 15 มิ.ย. 48 22:21:03 ]

ความคิดเห็นที่ 32  คุณไอ้ตัวยุ่ง แว้ก ยังยาวไปอีกเหรอครับ แหะๆๆ เอางี้มั้ยครับ  เข้ามาอ่านวันละตอนดีมะครับ จะได้ไม่ยาวเกินไป อย่างกระทู้นี้ก็แบ่งอ่านสามวัน อะไรเงี้ย แหะๆๆ (คือก็ยังไม่อยากให้ขี้เกียจอ่านแล้วทิ้งกันไปไง) อะดอระเบิ้ล คือ Adorable ครับ ชื่อบริษัทถุงน่องน่ะ แปลว่าน่ารักน่าชังมั้ง ส่วนลุงอัลเซเชี่ยน เอ๊ย ฮัลเซี่ยน แกคงไม่สนหนูแมรี่แอนมั้งครับ วิ่งไปหาคุณยายรูบี้ซะแร้ว ป.ล. งือๆๆ อยากกินด้วย  แถวนี้ไม่มีกิน  คุณบู้บี้ทวิสต์ ขอบคุณคร้าบ  ข้อมูลนี่ นอกจากผมหาแล้ว ก็ยังมีเพื่อนๆ ช่วยเอามาแบ่งปันกันด้วยนะครับ ทั้งคุณหนูจันทร์ คุณครูก๊อตตี้คราวก่อน แล้วก็คุณปาล์ม.ข้างบนนี้ครับ เห็นยังเอ่ย คุณปาล์ม. คุณปาล์มคร้าบบบบ รักคุณปาล์มจริงจริงเล้ย มาอ่าน มาคุย แล้วยังมาช่วยกันอธิบายอีก มามะ ขอผมหอมที... หมายถึงโอทัสน่ะครับ ขอหอมโอทัสที แหะๆๆ ไอ้ประโยคขึ้นต้นนั่น ผมก็แปลเขามาทั้งดุ้นแหละครับ ตัวผมเองน่ะ เสียดสีใครเค้าไม่เป็นร้อก  (ปกติด่าตรงๆ แหะๆๆ) มันมาจากนี่ครับ ------------------------------------- เรื่องชักธงนี่ ธงชาติอเมริกาจริงๆ คร้าบ  ไม่ใช่ธงนั้น (คุงปาล์ม.จ๋า ไอ้คำภาษาปะกิตที่ว่าน่ะ ว่าวครับ บ่ใจ้ธง ถ้าชักธง หมายถึงตั้งชี้เด่เฉยๆ ไม่ถึงขั้นนั้น แหะๆๆ) (วงเล็บหลังวงเล็บ นี่เราคุยกันโป๊ไปมะเนี่ย) ส่วน "บึก" ผมไปเปลี่ยนในต้นฉบับเป็น "บึ้ก" นะครับ เด๋วผมใส่เขี้ยวเดี่ยวครอบไว้ละกัน จะได้รู้ว่าเป็นคำนอกพจนานุกรม อิๆๆ ไอ้ประโยคนั้น ผมก็อ่านไม่รู้เรื่องครับ เลยแปลมันตรงๆ นั่นแหละ ฮ่าๆๆ (มีคุณหนูจันทร์เก็ตอยู่คนเดียวนะเนี่ย) ป.ล.หนึ่ง แหะๆ มั้งครับ ไม่รู้จิ ป.ล.สอง ก็ไม่รู้อีกแหละ  (จะรู้ไรบ้างมั้ยเนี่ยฉาน) ป.ล.สาม ดูรูปแล้ว เอ๊ยราคาไม่แพงนะ (หรือเราคำนวณผิดหว่า...) ขอบคุณอีกทีคร้าบ Halcyon Communication had been a food-processing warehouse in an earlier incarnation.  Now its mellow brick walls blazed with supergraphics and rental arts.  Matron shopping for Louise Quinze bargains in Jackson Square often mistook its secretaries for top fashion models. ------------------------------------- จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 16 มิ.ย. 48 13:21:27 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เหมือนโดนจุดธูปเรียก อิอิ "จอมปลอมแบบจักรวาล"  นี่ก็อย่างที่คุณพีทแปลไงคะ หนูจันทร์เข้าใจความนะคะว่า ถึงมันจะเป็นของปลอม ก็ไม่ใช่ปลอมธรรดาสามัญนะ ปลอมแบบจักรวาล มีระดับ อย่างน้อยมันก็บ่งบอกถึงจิตวิญญาณได้ 5555 เดี๋ยวแฉลบไปออกเมตาฟิสิกส์อีก เอิ๊ก เอิ๊ก งานโฆษณาจริง ๆ ก็มักมีพวกชอบโกปี้ MV บ้าง โกปี้ชิ้นงานฝรั่งบ้าง ยิ่งพวก print Ad ตามหน้านิตยสาร จะเจอความเหมือน ความคล้ายอยู่บ่อย ๆ พวกเราถือว่าหากทำได้เนียนกลมกลืนก็ถือว่า ตอแหล (จอมปลอม) ระดับจักรวาล   (แดกดันประชดประชันไปในตัวว่าเห็นจิตวิญญาณของคนทำงานด้วยนั่นแหละ) แหะ แหะ คราวนี้จะเข้าใจใกล้เคียงกันหรือไม่นี่ แต่นั่นก็เป็นภาษาเมื่อหลายปีกันแล้วนะคะ สมัยนี้ไม่ค่อยใช้กันเท่าไรแล้วอ่ะ... จากคุณ : จันทร์จ๋า แอบมาเฉพาะกิจ (Tethys) - [ 16 มิ.ย. 48 19:44:18 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ฮ่าๆๆ บอกได้เลยสำนวนลีลาเด็ดสะระตี่มากๆ ขอบอก แต่ละประโยคสนทนา กัดเจ็บจริงๆ น่อ ข้อมูลแน่นเช่นเคย ไปมุดมุ้งขุดคุ้ยจากไหนจ๊ะถามหน่อย แต่ก็ดีมากๆ เลยที่มีเชิงอรรถช่วย ก็นะ คนมันเกิดไม่ทันยุคนั้นนิ และวัฒนธรรมตะวันตกสมัยนู้นก็ไม่คุ้นเท่าไหร่ บอกได้เลยนะ แปลได้ขนาดนี้ ต้องใช้ความมานะอุตสาหะมากๆ ชื่นชมนะ หุหุ รอตอนต่อไป จากคุณ : ณัฐกร (ไม่ได้ล็อกกอิน) - [ 19 มิ.ย. 48 01:00:24 A:61.90.250.17 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 คุณจันทร์จ๋า แอบมาเฉพาะกิจ แหะๆๆ ไม่ได้จุดธูปเรียกซะหน่อย แค่พาดพิงด้วยความระลึกถึงและชื่นชมตะหาก แต่มาช่วยไขข้อข้องใจก็ดีเลยครับ อ่านแล้วร้อง "อ๋ออออออออออออออ..."  เลยนะ ยิ่งอธิบายเปรียบเทียบกับงานโฆษณาแล้ว ยิ่งเห็นภาพใหญ่เลย แบบว่า... อยากจอมปลอมได้ขนาดนั้นมั่งจัง ท่าทางสนุกฮิ เอิ๊ก นายณัฐกร ขี้เกียจกระทั่งล็อกอิน (ก.ไก่ตัวเดียวก็พอมั้ง) ข้อมูลทั้งหลายทั้งปวง ก็ขุดมาจากเว็บนี่แหละ ณัฐกรเอ๋ย แบบว่า คนแปลก็เกิดไม่ทัน เอ๊ย เกิดทัน แต่โตไม่ทัน แถมไม่เคยเหยียบซานฟรานฯ ซะอีก  เลยต้องค้นลูกเดียว ไม่งั้นมีหวังแปลผิด ฮ่าๆๆ ส่วนสำนวนภาษาที่เด็ดสะระตี่นั้น ขอยกความดีให้คนใกล้ตัว ซึ่งเป็นแหล่งที่พึ่งสุดท้าย เวลาทั้งดิกชันนารี และเว็บยอมแพ้หมดแล้ว คนใกล้ตัวก็จะยืนอธิบายให้ฟัง แถมภูมิหลังอีกต่างหาก แบบว่าฟังแล้วนึกภาพตาม เห็นหน้าตัวละครเลย อะไรแบบนั้น (เช่นตอนที่ว่าด้วย ปจด เมื่อครั้งก่อน) เรียกว่าเห็นภาพจน "คำ" มันผุดตามมาด้วยถึงสองในสามเชียว ส่วนอีกหนึ่งในสามนั้น อาศัยนึกหน้าคนบนถนนเอา (หลายคน) แต่ละคนแสบๆ คันๆ ทั้งน้าน... แล้วคำมันก็ค่อยๆ กระดื๊บๆ มาเองเจ๊า อิๆๆ วันนี้วันอาทิตย์อีกแล้ว รับรองไม่เกินวันอังคาร (เหมือนคราวที่แล้ว) โผล่แน่ครับ สาทุ จะพยายามให้ได้ 4 ตอนเหมือนเดิม (นายกริชครับผม กับคุณไอ้ตัวยุ่ง แบ่งอ่านซักสี่วันแล้วกันนะ แหะๆๆ) จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 19 มิ.ย. 48 07:43:08 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ครั้งที่ 4 หนุ่มหน้าบ้าน (น่ากินด้วย อุๆๆ)  ออกแล้วคร้าบบบ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3557041/W3557041.html จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 21 มิ.ย. 48 08:59:08 ]