ถึง พี่ฟ้า
สวัสดีค่ะ พี่ฟ้า สบายดีใช่มั้ยค่ะ ส่วนปันสบายดีค่ะ ช่วงนี้ที่บ้านเราคึกคักน่าดูค่ะ เพราะนักท่องเที่ยวมากขึ้นกว่าปีก่อน ๆ คุณแม่ และพี่โป่งยิ้มหน้าบานเชียวค่ะ คงเพราะรีสอร์ทของเรากำลังไปได้สวย อยากให้พี่ฟ้ามาเห็น ช่วงบ่อบัวบ่อใหม่ที่พี่โป่งลงทุนขุดเองกับมือเชียวนะ มันใหญ่กว่าเดิม และมีปลามากกว่าเดิมด้วย หล่ะค่ะ ตอนนี้ปันกำลังสอบค่ะ อีกไม่นานก็จะจบแล้ว อยากให้พี่ฟ้ากลับมาไว ๆ นะค่ะ
ตั้งใจเรียนนะค่ะ
คิดถึง
ปันฝัน
ผมพับจดหมายสีชมพูที่มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ลงในซองสีเดียวกันก่อนจะวางมันไว้ในกล่องไม้สีน้ำตาลเข้ม
แล้วเก็บมันไว้ในตู้ใกล้ ๆ หัวเตียงอีกที รอยยิ้มบาง ๆ บังเกิดขึ้น ปันฝันคนอยู่ปลายฟ้าปลายทะเลที่ไม่เคยขาด
การติดต่อผมเลยแม้สักครั้ง อีกไม่นานผมคงได้กลับไปหาเจ้าของจดหมายเกือบสามร้อยฉบับที่เธอส่งหาตลอดเวลา
ที่กำลังเรียนอยู่ที่โรงเรียนนายเรือ
ปันฝันเด็กผู้หญิงผมยาวที่ผูกเปียไว้สองข้างเสมอ ผมยาวเหยียดตรงสีดำราวกับไหมเนื้อดี
นั้นมักถูกมัดไว้เป็นประจำ น้องสาวสุดที่รักของนายโป่ง ผมกับโป่งรู้จักสนิทสนมกันมานาน ใช่นานมาก ก็ตั้งแต่จำ
ความได้ก็นายโป่งเป็นเพื่อนอยู่แล้ว ต่อมาไม่นานความทรงจำของผมก็มีเด็กหญิงตัวเล็ก ผิวขาว ตาโตเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน หากใครได้เห็นผมและนายโป่งเดินไปโรงเรียนใกล้ ๆ บ้านสองคนเป็นประจำหละก็ จะมีเด็กหญิงคนนั้นเดินอยู่
ตรงกลางระหว่างเราด้วยเช่นกัน
ไม่แปลกหากผมกลายเป็นลูกชายอีกหนึ่งคนของบ้านนายโป่ง ที่เปิดเป็นรีสอร์ทริมทะเล แต่ผมห่างมา
ใช่ช่วงเวลาของการเริ่มต้นเดินทางที่เป็นของตัวเอง หลังจากตัดสินใจเรียนต่อที่โรงเรียนนายเรือแล้วนั้น ผมก็แทบ
จะห่างออกจากนายโป่งและปันฝันเช่นกัน หากแต่ก็ไม่เพราะปันฝันมักจะมีจดหมาย โปสการ์ด หรือแม้แต่ของ
เล็ก ๆ น้อย ๆ บอกกล่าวเรื่องราวของเขาและนายโป่งรวมไปถึงรีสอร์ทของเธอ
บางครั้งคราวที่ผมตอบจดหมายของเธอที่ส่งมาให้ไม่ทันด้วยเพราะเป็นช่วงการฝึกอย่างหนัก ยิ่งถึงตอน
นี้แล้ว กระดุมเม็ดสุดท้ายของชั้นปีที่ห้านี่แล้วเป็นช่วงที่หนักที่สุดก็ว่าได้ เพราะอีกไม่นานผมคงสำเร็จกลายเป็น
นายทหารเรือเต็มขั้นเสียที ถึงคราวนั้นผมคงมองเธอได้อย่างภาคภูมิ และเต็มใจจะทำตามความรู้สึกของตัวเองเสีย
ที
ผมพับซองจดหมายสีขาวตรงหัวมุมมีเครื่องหมายของโรงเรียนติดอยู่ก่อนจะพับมันซองสีเดียวกัน ส่ง
ให้กับคนอยู่ปลายฟ้าเจ้าของจดหมายในกล่องสีน้ำตาลใน
ตู้ข้างหัวเตียง เรื่องวันรับกระบี่ติดยศของผม คงจะดีหากเธอยืนเคียงข้างผมในวันที่ผมภาคภูมิที่สุด
************************
ถึง ปันฝัน
พี่ได้รับจดหมายแล้วครับ สบายดีแต่ฝึกหนักไปหน่อย อยากให้ปันสอบเสร็จไว ๆ จะได้ช่วยเจ้าโป่งและคุณป้าทำงาน คิดว่าปันน่าจะชอบกล่องใส่จดหมายที่พี่ส่งให้ อีกสองเดือนพี่จะติดยศแล้ว อยากให้ปัน โป่ง และคุณป้ามาด้วยที่สุด เรื่องบ่อบัวหากพี่กลับไปถึงที่รีสอร์ทเมื่อไร พี่จะรีบไปดูและจะช่วยปันลงปลา แปลงต้นไม้หลังเรือนลีลาวดี หากปันยังไม่ลืมพี่ซื้อพันธ์ไม้ที่เราชอบไว้ให้แล้ว กลับคราวนี้จะได้ลงให้ปันเสียที ทิ้งไว้นานคงจะแห้งเหี่ยวตาย ตั้งใจเรียน ตั้งใจสอบนะครับ พี่เป็นกำลังใจให้
. ป.ล. ปันอย่าลืมบอกคุณป้า กับเจ้าโป่งเรื่อง วันรับกระบี่นะครับ พี่อยากให้ปันมาดูพี่ใส่ชุดใหญ่มากที่สุด
ท่าเทียบเรือฟิลิปปินส์
คิดถึง
ฆนากร
ฉันยิ้มกับจดหมายสีขาวก่อนจะวิ่งออกจากห้องของตัวเองโดยที่ไม่ลืมเก็บมันไว้ในกล่องใส่
จดหมายที่ถูกส่งมาไกลจากญี่ปุ่น จดหมายและโปสการ์ดเกือบสามร้อยฉบับ ตลอดเวลาที่คนส่งไปศึกษาต่อใน
โรงเรียนนายเรือนั้น ฉันเก็บและดูแลมันเป็นอย่างดี ราวกับว่าเป็นสมบัติล่ำค่าเสียก็ไม่ปาน
บ่อบัวบ่อใหม่ของพี่โป่ง คนลงทุนขุดเองกันมือ เห่อมันเอามาก ๆ หากว่างจากงานที่รีสอร์ทเป็นต้อง
หลบมาอยู่ที่นี่ ฉันยิ้มกว้างกับพี่ชายของฉัน ผมยาวที่ตอนนี้ไม่ได้ถูกมัดไว้เหมือนแต่ก่อนแล้ว หากแต่ฉันปล่อยให้มัน
ยาวเหยียดตรงปลิวลู่กับสายลมในตอนบ่าย
ทำไมไม่มัดผมละปัน เดี่ยวมันก็พันกันเหมือนตอนนั้นหรอก พี่โป่งถามพร้อมทั้งแซวเรื่องผมของฉัน
เมื่อตอนเด็ก ๆ ที่พันกับต้นไม้ข้างบ้านจนต้องผูกเปียไว้
เสมอ หากแต่ตอนนั้นคิดถึงทีไรมันก็ทำให้ฉันยิ้มได้ทุกทีสินะ เด็กชายร่างสูง ผิวเข้ม ช่วยฉันแกะมันอยู่นาน พร้อม
ทั้งปลอบเรื่องผมที่ฉันกลัวว่ามันจะขาด
ปันไม่ต้องกลัว เดี่ยวพี่จะแกะเบา ๆ รับรองว่าไม่ขาด เสียงปลอบประโลมนุ่ม ทุ่มตามอายุของคนพูด พี่
ฟ้ายิ้มกว้างกับฉัน พร้อมทั้งเอื้อมมือเช็ดน้ำตาให้ฉันอย่าง
เบามือที่สุด
พี่ฟ้าเขียนจดหมายมาบอกว่าอีกสองเดือนจะ
ติดยศแล้ว อยากให้แม่ พี่โป่ง และปันไปด้วย พี่ว่ายังไง ฉันถามพี่ชายที่ตาโตกับข่าวที่ได้ยิน
ก็ต้องไปสิ เพื่อนรักติดยศรับกระบี่ทั้งที แล้วทำไมมันไม่บอกพี่แต่บอกเรา ไอ้นี่ชักจะแปลก พี่โป่งบ่น
พึมพำไม่จริงจังเท่าไร หากก็ยิ้มให้ฉันแล้วเราก็พูดคุยถึงพี่ฟ้ากันอีกสักครู่ ก่อนที่ฉันเดินเลี่ยงมายังหลังเรือนลีลาวดีที่
พี่ฟ้าบอกว่าจะนำพันธุ์ไม้มาลงให้ แล้วก็ลองนึกภาพดอกไม้ที่พี่ฟ้าซื้อมาลงในแปลงดอกไม้ที่ตอนนี้เป็น
ดอกกุหลาบที่ปลูกเป็นแนวยาวไปตลอดแปลง
. จะอยู่ไกลห่าง สักเท่าไร สิ่งหนึ่งที่ยึดใจเราอยู่
ผูกไว้ ไม่ให้เราห่างกัน
คือความห่วงใยที่เธอให้ฉัน
คำพูดเหล่านั้นที่เธอคอยส่งมา
. *
จากคุณ :
ขุนเขา
- [
14 มิ.ย. 48 21:25:03
A:202.5.88.14 X:
]
จดหมาย ...จากปลายฟ้า
