(2)

ติ๊งหน่อง…………ติ๊งงงง…..หน่องงงงง……….แคร๊ก! แอ๊ดดด………ตึง! ตึง! ตึง!………

“พี่เอพริล! ตื่นเร็วดิ้!”

“อารายง่าาาาา…..ฮ้าว……”

“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วพี่!”

“เมื่อคืนพี่จัดของจนดึกนะ อย่ากวนกันได้มั้ยแอปเปิล… ไปไกลๆเลย”

“พี่เฟิร์สมารออยู่หน้าบ้านแล้ว!”

“แล้วมันทำไมวะ!!!!”

“พี่ต้องไปขึ้นรถที่โรงเรียนตอนแปดโมงครึ่งไม่ใช่เหรอ…ไปเข้าค่ายไง”

ประโยคสุดท้ายของแอปเปิลน้องรัก…ทำให้ฉันได้สติ……วันนี้ฉันต้องไปเข้าค่าย……

“เฮ้ย!!! กี่โมงแล้วเนี่ย”

“แปดโมงเด๊ะ…….โอ้ย!!!!”

“หลีกทางหน่อยเดะ! นั่งขวางทาง’ไมวะ!!!”

“……………………”
>>……………………(=0+;)……………………

แปดโมงสิบนาที ฉันเปิดประตูบ้านออกมาประจันหน้ากับเฟิร์ส……0_=;……โอ้เฟิร์ส!… นายแต่งชุดสารวัตรนักเรียนนี้แล้วก้อดูดีเหมือนกันนะ^^……….

“……..^^……….”
“มองอยู่ได้! จะไปมั้ย… มาซ้อนเร็วๆดิ รีบนะเว้ย!”

“จ้า…จ้า”

“ระหว่างทางก้อรวบผม แต่งหน้าทาปากด้วยนะ  หน้าซีดๆสยองว่ะ”

“……….^^;………”

…….……..ไอ้หมาเฟิร์ส…………..……
>>…………………{(:-_-;)}………………….

เราถึงโรงเรียนก่อนประตูรถโรงเรียนจะปิดเพียงฉิวเฉียด

“นี่เอพริล…ถ้าชั้นไม่จองที่ให้เธอ เธอคงต้องไปนั่งกะคนขับแล้วรู้มั้ย”

“จะทวงบุญคุณรึไง…เอ้าเอาไป… ช๊อกโกแลค”

“ขอบใจจ้า^0^”

“นี่เอพริล…ถ้าฉันไม่เตือนเธอเรื่องกระเป๋า เธอจะเตรียมจัดมันทันมั้ย”

“จ้า….จ้า  แม่คนรอบคอบ เอาไปเลยเฟียส”

“ว้าว! อันนี้มีอัลมอนด้วยนะ เกรซ”

“อะไรวะ!”

“…………(-__-)…………”

“นี่! แล้วเฟิร์สมันหายไปไหนแล้วง่ะ…เมื่อกี้ยังวิ่งขึ้นรถมาด้วยกันเลยนี่”

“นู้น… มันอยู่ชั้นบนกับพวกอาจารย์แล้ว สารวัตรนักเรียนได้อยู่ชั้นบน”เมย์ตอบ

“เห็นว่าพวกสารวัตรนักเรียนถ้าเห็นสมควรก้อใช้ไม้พลองทำร้าย พวกเด็กที่ถูกดัดสันดานได้ด้วยนี้” ฉันเปิดประเด็น

“ได้ไงง่ะ!! ถ้าเกิดเราไม่ถูกกับสารวัตรนักเรียนคนใดคนหนึ่ง อาจโดนซ้อมน่วมเลยล่ะสิ”

“ไม่หรอก” เรนโบว์สวนขึ้นมา

จริงสิ!……เรนโบว์ก้อถูกสั่งให้เข้าค่ายด้วยนี่… ถึงต่างห้องกับพวกเรา …แต่เราก้อรักเรนโบว์เหมือนเพื่อนสนิทเลยล่ะ…

“จำนวนสารวัตรนักเรียนกับนักเรียนที่ได้เข้าค่ายน่ะ อัตรา1ต่อ3นะ แล้วเราสามารถเลือกสารวัตรนักเรียนที่มาควบคุมกลุ่มเราได้ด้วย ถ้าถูกกดขี่เกินไป สามารถร้องเรียนให้เปลี่ยนคนคุมได้ด้วยล่ะ ในระยะเวลาห้าวันนี้เราไม่ต้องกังวลว่าจะถูกกลั่นแกล้งจากกลุ่มอื่นด้วย เพราะสารวัตรนักเรียนที่คุมเราเค้ามีหน้าที่ต้องปกป้องเราเต็มที่”

“……………………”

“ดีจังเลยเนอะ” …เมย์เริ่มฝันหวานแล้ว

นี่หล่อน…เข้าค่ายดัดสันดานนะยะ ไม่ใช่ทัศนศึกษา….

“แต่ว่าการเข้าค่ายนี้ เค้าว่าโหดมั่กๆเลยใช่ป่ะ”

“………(*_*)………”

เมย์หายเคลิ้ม หันมาจ้องฉันตาเขียว ก้อใช่น่ะสิยะ  บอกแล้วว่าค่ายดัดสันดาน….

“โหดไงฟะ” …เกรซถาม

“ฉันว่าคงให้ทำกิจกรรมอะไรผาดโผนแน่ๆ   อิอิ  ชอบ……” เมย์พูดปิดประเด็น
>>………………………>{(^0^)}<………………………………….


ในที่สุดรถโรงเรียนเราก้อได้มาถึงจุดมุ่งหมาย …Oh!My God!!!!!(=0=) ค่ายดัดสันดานเป็น…….เป็น………วะ………วัด

“……(=0=)(*0*)……”

วิทยากรผิวคล้ำถือโทรโข่งหันหน้ามาทางฉัน… แล้วกรอกเสียงทุ้มนุ่มลึกที่ตรงข้ามกับหน้าว่า

“ทุกคนเข้าไปในวิหารนะ กราบพระซะ แล้วออกมาเข้าแถวตามโรงเรียน เข้าใจมั้ย?”

หลังจากกราบพระเสร็จแล้วพวกเราก้อออกมาสมทบคนอื่นๆ …มีนักเรียนมาจากสามโรงเรียนคือมัธยมปลาย T, J, H …สงสัยพวกเด็กโรงเรียนม.ต้นต้องไปอีกวัดแน่เลย…ส่วนมากเด็กที่มาเข้าค่ายเป็นเด็กที่มาจากห้อง F  ของทุกโรงเรียน(เรียงลำดับความฉลาดที่สุด-โง่ที่สุดเป็นห้องA-E ห้อง F เป็นห้องพิเศษคือ โง่+ชั่ว)
จากนั้นก้อถึงคิวการจับกลุ่ม…ที่ว่ากลุ่มละสามคนน่ะ…พี่วิทยากรเค้าจับให้ แต่ละกลุ่มต้องมีนักเรียนจากโรงเรียนละ1คน…..และที่น่าเซอร์ไพรส์ที่สุดนั่นก้อคือฉันอยู่กลุ่มกับ……O()O……มิ……มิก……มิกเกล

“นังชะนีมิกเกล ถ้าแกทำร้ายเพื่อนฉัน…โดนแน่!!!”… เกรซซึ่งอยู่กลุ่มข้างๆ ตะโกนข้ามหัววิทยากรมาที่กลุ่มฉัน

“กลัวตายล่ะ!!!แน่จริงมาดิ” …มิกเกลสวนกลับไปอย่างท้าทาย

“ท้าเหรอ!!”

แล้วเกรซก้อเดินแตกกลุ่มออกมา……ตายแล้ว! เพิ่งวันแรกนะนี่………

…….โหม๊งงงงงง!!!!……… “โอ้ย!?!”

วิทยากรผิวคล้ำคนนั้นเอาโทรโข่งที่ยังไม่ปิดสวิตส์โขกหัวเกรซทันทีที่เธอกระโจนผ่านหน้าเขาไป

“อยากซ่าไปซ่าที่อื่น!! อยากโดนลงโทษรึไง…ใครมีเรื่อง จะโดนสารวัตรนักเรียนจัดการ”

เกรซคลำหัวป้อยๆ แต่สายตายังคงมองมิกเกลอย่างแค้นเคือง

“’จารย์ขา เค้ามองหนูน่ากลัวมากค่าาาา”

หนอย…………อีดัดจริต……………


“ฉันเมื่อยแขนไปหมดแล้วว่ะ”… เฟียสบ่น

“นั่นสิ จะมีอะไรกินบ้างน้า   … แฮ่!ข้าวเที่ยงๆๆ”

“นี่เอพริล ถ้าสมองเธอคิดแต่เรื่องอาหารอย่างเนี่ย เมื่อไหร่จะผอมวะ”

“เธอพูดเหมือนชั้นอ้วนเลย  ชั้นแค่อวบๆย่ะ”

              “อวบตายล่ะ…อีอ้วน!!”

              “นี่!!!”

พวกเรากำลังเดินไปที่โรงอาหาร…หลังจากที่กวาดลานวัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว…วันนี้นักเรียนทั้งหมดต้องทำความสะอาดลานวัดและบริเวณรอบๆให้สะอาดที่สุด… ฉันเหนื่อยมากเลยเพราะต้องระวังยัยมิกเกลตลอดเวลาน่ะสิ…ถึงค่อนข้างจะมั่นใจว่ายัยนี่จะไม่ทำอะไรฉันต่อหน้าสารวัตรนักเรียนก้อเถอะ…แต่ก้อไม่มีหลักประกันอะไรว่ามันจะไม่บ้าเลือดคว้าไม้มาทุบหัวฉันนี่…

“โหย….ทำไมของกินเหลือน้อยอย่างนี้นะ นึกว่ามาเร็วแล้วเชียว”

“ก้อถ้าไม่เพราะมัวแต่รอยัยเกรซเสริมสวยอยู่ล่ะก็นะ..”

              “หยุดเลย อย่ามาโทษชั้น”

ฉันไม่สนใจพวกนี้ที่มัวแต่โทษกัน ฉันรีบตักอาหารอย่างรวดเร็ว…ดีจริง  อาหารที่นี่เป็นบุฟเฟต์  ฉันจะตักเยอะเท่าไหร่ก้อได้ …อุ๊ย! นั่นผัดกะเพรานี่นา ทำไมไม่มีเนื้อเลยล่ะ มีแต่ถั่วกับโปรตีนเกษตรง่ะ…ช่างเหอะ!ตักเลยๆ….ตามสูตรฉันต้องกินกับไข่เจียว…ว้าว! โชคดีจังเหลืออยู่ฟองเดียวซะด้วย…ฉันเอื้อมมือหยิบคีมจะไปคีบไข่…แต่…  โอ๊ะ! ทำไมไอ้บ้านี่ถึง…………..

“………(*0*)………”

“โทษทีนะ เธอช้าเอง”

“………(*^*)………”

“ไหงมองชั้นแบบนั้นล่ะ  ของกินดีใครไวคนนั้นได้สิ………ไปละนะ”

“………(*=*)………”

ในที่สุดฉันก้อ…………ฟั่บ…………..

“ดึงแขนเสื้อชั้นทำไม?”

               “ไอ้หัวขโมย”

               “ห๊าาาาาา!?!”

               “แกขโมยไข่เจียวสุดที่รักชั้นไป ชั้นจะเอากินกับผัดกะเพรา …..แกทำงี้ได้ไง!”

              “ก้อชั้นตักได้ก่อนนี่!”

              “ชั้นมองมันก่อนแกนานแล้วนะ!!”
ตอนนี้คนทั้งโรงอาหารมองมาที่ฉันและไอ้นี่……เสียงฉันคงดังเกินไปจริงๆล่ะ…… มันหันซ้ายหันขวาหาคนช่วย ……แต่ฉันไม่สนใจ……

“ไร้สาระ!!!…… ปล่อยแขนเสื้อชั้นเดี๋ยวนี้!”

“คืนไข่เจียวมาให้ชั้น!!!”

“จะบ้าเหรอ!! ไข่ดาวก้อเหลือนี่นา ไปเอาไข่ดาวดิ”

“คืนไข่เจียวมาให้ชั้น!!!”

“ไม่ได้ไข่เจียวแล้วจะตายเหรอไง!!!”

“คืนไข่เจียวมาให้ชั้น!!!”

“ไม่คืนโว้ย!!!”

แล้วไอ้บ้านั่นก้อสะบัดหลุดออกจากเกาะกุมของชั้น …แล้วเดินหน้าแดงจ้ำอ้าวเข้าไปในห้องรับรองพิเศษสำหรับ………มันเป็นสารวัตรนักเรียน………ชั้นทำอะไรมันไม่ได้

“…….=^=……..”

“นี่เอพริล รู้จักอายมั่งมั้ย คนทั้งโรงอาหารมองเธอตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ” เมย์สะกิด

“…….Y^Y……”

“เราไปหาที่นั่งดีกว่านะ” เรนโบว์ชวน

“…….T^T……”

“รีบเดินดีกว่า”

“ชั้นเกลียดมัน……Y0Y”

“เออๆชั้นก้อเกลียดมันเหมือนแกนั่นแหละ”

“ขอบใจนะ เฟียส……T0T”

แล้วเราก้อเจอที่นั่งที่ถูกใจ หลังจากที่ไม่ตกเป็นเป้าสายตาประชาชนแล้ว……

“โอยยยย   ตูอายยยยยย”

“ยัยเกรซไม่ต้องมาบ่นเลย….ทีตอนหาเรื่องนังมิกเกล เธอยังไม่อายคนเลย”

“มันผ่านไปแล้วย่ะ ยัยดำ!!”

“ว่าฉันดำอีกที แกจะได้กินซุปเห็ดร้อนๆ”

“พูดมากอยู่ได้! เดี๋ยวเราต้องไปขัดพื้นลานวัดอีกนะ”

เฟียสขัดบทสนทนาระหว่างเกรซและเรนโบว์… เธอหันมามองฉันที่ยังสะอื้นอยู่แล้วพูดว่า…
“อีอ้วน!!! รีบกินดิ… ไม่มีใครเค้าสงสารแกหรอก ร้องไห้อยู่ได้ ฮู้!…”


-------------------

แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 48 13:54:42