จับลมปราณทั้งปวงในดวงจิต
เขาครุ่นคิดคร่ำเคร่งเพ่งกสิณ
มนตร์คาถาท่องจำยังย้ำยิน
หวังดวงจินต์แจ่มจ้าคว้านิพพาน
เขาผูกติดกับอัตตาสมาบัติ
หลงกำหนัดละเลงรุกจึงพลุกพล่าน
ยิ่งยึดความสันโดษโชติญาณ
จึงดักดานในตัณหาห้วงอารมณ์
ฉวยนิพพานไม่ได้ใจจึงทุกข์
กิเลสรุกกระหน่ำลาญผสานผสม
จิตยื้อแย้งแย่งหน้ากรรมพาตรม
กำเนิดปมเปรอะเปื้อนเลอะเลือนไป
สับสนซ้อนแทรกฝ่าสมาธิ
ครรลองตริตามเตลิดเกิดสงสัย
ตะลึงหลง ตัวกู อยู่ร่ำไป
แล้วเมื่อไรจะดับทุกข์รุกราคี
เขาจึงหยุดแค้นผิดจิตสงบ
กั้นทำนบอหังการมารวิถี
เปิดดวงไฟปัญญาดับกาลี
ฆ่าความอยากมากมีที่แจกแจง
แค่ "คิดเป็น" ครั้งหนึ่ง จึงหยุด "เป็น"
ด้วยปัญญาเยือกเย็นซึ่งเร้นแฝง
พลังจิตปิดม่านการแสดง
รอรับแสงส่องสว่างทางนิพพาน
แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 48 10:04:01
แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 48 10:00:56
แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 48 23:03:13
จากคุณ :
เชษฐภัทร 
- [
15 มิ.ย. 48 22:54:58
]
เขาคิดเขาจึงไม่เป็น
