PANTIP.COM : W3548097 ชีวิตของป๊อกกี้...! [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 1

ในเวลานั้นเอง ป๊อกกี้ก็ถูกพี่พนักงานอุ้มขึ้นรถ และพวกเขาก็ขับพาป๊อกกี้ไปที่บ้านหลังหนึ่ง มันเป็นบ้านชั้นเดียวที่ไม่ใหญ่โตนัก แต่มีสนามหญ้าและมีบริเวณบ้านที่น่าวิ่งเล่น ป๊อกกี้โดนอุ้มไปวางไว้ที่ชานหน้าบ้าน ที่นั่นป๊อกกี้เห็นหมาสองตัว ตัวนึงเป็นตัวเมีย ตัวอ้วน ขนเป็นมัน สีเทา ท่าทางเขาไม่ค่อยชอบป๊อกกี้นัก ขู่ป๊อกกี้ และแอบจ้องมองป๊อกกี้แบบคุมเชิงอยู่เรื่อย ๆ ป๊อกกี้ได้ยินพี่คนที่อุ้มป๊อกกี้เข้าไปเรียกหมาตัวนั้นว่า “สีหมอก” อีกตัวเป็นตัวผู้ มีขนยาวสีดำ ซึ่งพี่คนเดิมเรียกหมาตัวนั้นว่า “ริงโก้” เมื่อป๊อกกี้โดนพาเข้าไปนั่งที่ชานบ้านแห่งนั้น ป๊อกกี้ไม่ได้เดินสำรวจบ้าน ป๊อกกี้เดินตามพี่ที่อุ้มป๊อกกี้ พี่คนนั้นเดินไปไหน ป๊อกกี้ก็ไปอยู่ใกล้ ๆ อย่างน้อย พี่เค้าก็มีกลิ่นที่ป๊อกกี้พอคุ้นอยู่บ้างในสถานที่อันแปลกใหม่แห่งนี้ ป๊อกกี้เห็นผู้ชายหน้าตาใจดีคนนึงเดินออกมาจากตัวบ้าน เค้ามองป๊อกกี้ยิ้ม ๆ แล้วฟังเรื่องที่พี่คนที่อุ้มป๊อกกี้มาเล่าให้ฟัง ผู้ชายคนนั้นกระดิกนิ้วและเรียกป๊อกกี้ แต่ป๊อกกี้ยังไม่กล้าเดินไปไหน ป๊อกกี้กลัวหมาตัวอ้วนตัวนั้น ป๊อกกี้ไม่อยากเดินห่างจากพี่ที่อุ้มป๊อกกี้ หลังจากนั้นไม่นาน พี่คนที่อุ้มป๊อกกี้มาก็ขับรถออกไป โดยบอกกับผู้ชายที่พี่คนนั้นเรียกว่า “พ่อ” ว่า “พ่อค่ะ เดี๋ยวหนูกลับไปทำงานก่อนนะ ฝากป๊อกกี้ด้วยนะพ่อ กลัวเจ้าหมอกมันจะกัดเอา เพื่อนเขาขอให้เอาป๊อกกี้มาหลบไว้บ้านเราแค่วันสองวัน” และคนที่ชื่อ “พ่อ” นั้นก็บอกว่า “ไม่ต้องห่วงหรอก กลับไปทำงานเหอะ เดี๋ยวมันก็เข้ากันได้เองล่ะ”

และในช่วงที่เหลือของวันนั้น ป๊อกกี้ก็ถูกต้อนรับน้องโดยหมาทั้งสองตัวที่อยู่ในบ้าน สีหมอกหรือที่ป๊อกกี้จะเรียกว่า “พี่หมอก” มาเดินวนเวียนดมตัวป๊อกกี้พร้อมทั้งขู่สำทับป๊อกกี้ตลอดเวลา ส่วนหมาขนสีดำทั้งตัวหรือที่ป๊อกกี้เรียกว่า “พี่ริงโก้” นั้นก็มาดม ๆ ป๊อกกี้ด้วย แต่ไม่ได้ขู่ และก็ไม่ทำท่าสนใจป๊อกกี้เท่าใดนัก ตอนนั้นป๊อกกี้
รู้สึกตื่นตาตื่นใจกับสถานที่แปลกใหม่จนรู้สึกเหนื่อยและหลับไปในที่สุด

วันนั้น ตอนบ่ายแก่ ๆ พี่คนเดิมก็กลับมาและเข้ามาลูบหัวป๊อกกี้ด้วยความเอ็นดูพร้อมทั้งถามว่า “เป็นยังไงบ้าน ป๊อกกี้ โดนพี่หมอกแกล้งหรือเปล่า” ป๊อกกี้สังเกตเห็นพี่หมอกรีบเดินเข้ามาใกล้พี่คนนั้นอย่างเร็ว และแสดงความอิจฉาอย่างออกนอกหน้า ซึ่งสิ่งที่ป๊อกกี้พอทำได้ก็แค่ทำหัวตก และหางลู่ลงอย่างแสดงความจำนนอยู่ในที
เมื่อพ่อของพี่เค้าเดินออกมารับพี่ที่เพิ่งกลับมาบ้าน พ่อเค้าก็บอกพี่ว่า “ไม่เห็นมันกัดกันนี่ เจ้าตัวที่มาใหม่มันก็หลับ ท่าทางมันคงตื่นเต้นน่ะแหละ พ่อว่าเลี้ยงเค้าไว้ก็ได้นะ ไม่ต้องเอาเขากลับไปหรอก” พี่คนนั้นเงยหน้าขึ้นมองพ่อ “เอางั้นเหรอพ่อ เราเลี้ยงไหวนะ เรามีหมาตั้งสองตัวแล้วนะ” พ่อตอบว่า “เลี้ยงได้น่ะ แค่เพิ่มมาอีกตัวเดียว สงสารมัน” พี่คนนั้นก็ยิ้มและลูบหัวป๊อกกี้ “เอาก็เอานะป๊อกกี้ อยู่ที่นี่ด้วยกันแล้วกันนะ”
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ป๊อกกี้ก็อยู่ในบ้านหลังนั้นอย่างมีความสุข ป๊อกกี้เรียนรู้ว่า พี่ ๆ ในบ้านเป็นผู้หญิง มีอยู่กัน 3 คน อาศัยกับผู้ชายใจดีที่พี่พวกนั้นเรียนว่า “พ่อ” พี่คนนั้นซึ่งอุ้มป๊อกกี้มาเป็นพี่สาวคนโตของพี่ ๆ ในบ้านหลังนี้ และเป็นผู้รับผิดชอบหลักของชีวิตหมา ๆ

จากคุณ : Prettypooh - [ 16 มิ.ย. 48 16:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3

เหตุการณ์สำคัญอันหนึ่งคือ การที่ “พ่อ” ผู้ชายใจดีคนนั้นก็ต้องจากพี่ ๆ ไปด้วยโรคมะเร็ง วันที่พ่อจากไป ป๊อกกี้ยังจำได้ดีถึงกระแสความเศร้าที่ถาโถมมาที่บ้านเล็ก ๆ หลังนี้ พี่ ๆ ทุกคนร้องให้กันตลอดเวลา ป๊อกกี้พยายามอย่างมากที่จะทำให้พี่ ๆ คลายความเศร้าโดยการเข้าไปเลียหน้า เลียตา เลียมือของพวกเขา เช่นเดียวกับที่พี่หมอก และนายเม่นพยายามทำเช่นกัน แต่ดูเหมือนพวกพี่ ๆ เค้าไม่สามารถรับรู้อะไรได้เลยในขณะนั้น พวกเขาร้องให้และตกอยู่ในความเศร้าโศกกันเป็นเวลาหลายเดือน วันหนึ่งพี่คนกลางก็หอบกระเป๋าใบใหญ่และล่ำลาพี่หมอก ป๊อกกี้ และนายเม่นไปพร้อมกับบอกว่า พี่ไปก่อนนะ ป๊อกกี้เรียนรู้ว่าพี่คนนั้นหายไป มีเพียงเสียงโทรศัพท์ที่พี่คนนั้นโทรกลับมาหาพี่คนโตเป็นครั้งคราว เห็นพี่คนโตเคยพึมพำกับป๊อกกี้ว่า “พี่เค้าไปอยู่กับแม่ที่เมืองนอก” ป๊อกกี้ไม่รู้หรอกว่าเมืองนอกมันอยู่ที่ไหน ป๊อกกี้รู้แต่ว่าป๊อกกี้ยังมีความสุขในบ้านหลังนี้ มีพี่สองคนคอยให้ความรักข้าวให้กิน มีพี่หมอกและนายเม่นอยู่เป็นเพื่อน แต่แล้ววันหนึ่ง พี่คนเล็กก็หอบกระเป๋าใบใหญ่มาล่ำลาพี่หมอก ป๊อกกี้ และนายเม่นอีกคน เห็นว่าเค้าก็ต้องไปอยู่กับแม่ที่เมืองนอกเพื่อไปเรียนหนังสือ ป๊อกกี้จับกระแสความรู้สึกเศร้าของพี่คนโต พร้อมกับกระแสความรู้สึกอาลัยอาวรณ์ของพี่คนเล็กได้ดี พี่คนเล็กเฝ้าล่ำลาและกอดพี่หมอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า พี่คนเล็กเค้าสนิทกับพี่หมอกมาก ป๊อกกี้รู้มาว่าเค้าเป็นคนอุ้มพี่หมอกมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ ในช่วงนั้นเองก็มีสมาชิกใหม่เข้ามาอยู่ในบ้าน เธอชื่อพี่นีมาอยู่เป็นเพื่อนพี่คนโต พี่นีคนนี้มาจากฝั่งลาว ใจดี และชอบให้ขนมพี่หมอก ป๊อกกี้ และนายเม่นกินบ่อย ๆ แต่เสียงพี่เค้าออกจะดังไปหน่อย และชอบหัวเราะเสียงดัง ๆ แต่ป๊อกกี้ก็ไม่ว่าอะไร ตราบใดที่พี่เค้าดีกับป๊อกกี้ และให้ข้าว ให้ขนมป๊อกกี้ กินบ่อย ๆ

วันนึง ป๊อกกี้เห็นพี่คนโตเก็บกระเป๋าใบโต พี่คนโตมาพูดกับป๊อกกี้ พี่หมอก พี่เม่นว่า “พี่ไปเรียนก่อนนะจ๊ะ พี่ไม่ได้ทอดทิ้งพวกเจ้านะ รอพี่ด้วยนะ แต่ถ้าเจ็บป่วยทนไม่ไหวก็ไม่เป็นไร พี่รักพวกเจ้าทุกตัวนะ” พี่เค้าร้องให้ กอดพี่หมอก ลูบหัวป๊อกกี้ และนายเม่นอยู่เป็นนานสองนานกว่าพี่เค้าจะเปิดประตูเดินออกไป

หลังจากนั้นป๊อกกี้ก็ไม่เห็นพี่เค้าอยู่ช่วงใหญ่ ๆ ในช่วงนั้น เจ้าแมวอ้วนสองตัวในบ้านก็มีอันเป็นไป ป๊อกกี้แอบ ๆ ฟังได้ความว่า พวกมันเป็นโรคไตเพราะกินอาหารกระป๋องมากไป ป๊อกกี้ได้ยินเสียงโทรศัพท์ และได้ยินเสียงพี่นีคุยกับใครในโทรศัพท์ นัยว่าเป็นหมอที่รักษา และพี่คนโตที่โทรมาถามข่าวคราวบ่อย ๆ ในที่สุดเจ้าแมวอ้วนก็จากไป เหลือแต่พี่หมอก ป๊อกกี้ และนายเม่นอยู่ลำพังกับพี่นีในบ้านหลังนี้ ป๊อกกี้ก็มีความสุขตามอัตภาพ ได้กินข้าว ได้กินยา มีคนดูแลอาบน้ำจับเห็บให้ บางวันก็ทะเลาะกับพี่หมอก บางวันก็ทะเลาะกับนายเม่น เรื่องส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องอาหาร หรือการเดินเข้าไปใกล้รัศมีกันและกันเกินไปจนทำให้เกิดความหมั่นไส้กันและกัน จริงๆ แล้วป๊อกกี้เป็นหมาที่ไม่ชอบทะเลาะหรือมีเรื่องกับใคร ส่วนใหญ่จะเป็นฝ่ายยอมเสียมากกว่า แต่นาน ๆ ทีป๊อกกี้ก็อยากมีอารมณ์กับใครเขาบ้าง ก็ป๊อกกี้ก็เป็นหมาที่มีหัวจิตหัวใจมีความรู้สึกนี่นา

และแล้ว พี่คนโตก็กลับมา ป๊อกกี้ดีใจมากที่เห็นพี่เค้าอีกครั้ง พี่เค้ามีขนมมาฝากพวกเราด้วย ซึ่งเกิดมาป๊อกกี้ก็ไม่เคยกินขนมอร่อยอย่างนั้นมาก่อน ป๊อกกี้แทบจะกลืนมันโดยไม่เคี้ยวทีเดียว และแล้วพวกเราก็มีพี่คนโตมาอยู่ร่วมกันในบ้าน โดยมีพวกเราเฝ้าบ้านและคอยเป็นเพื่อนพี่เค้าอย่างไม่รู้สึกเบื่อ บางวันพวกเราก็จับงูให้พี่เค้าได้ บางวันเราก็คอยเห่าพวกสัตว์ประหลาดที่คลานต้วมเตี้ยมเข้ามาในบ้าน ป๊อกกี้มีความพิเศษในการรับกลิ่นของพวกสัตว์ประหลาดเหล่านี้ พี่คนโตชอบบอกใครต่อใครว่า เค้ามีป๊อกกี้เป็นองครักษ์คอยกัดงูและสัตว์ประหลาดให้เค้า ซึ่งทำให้ป๊อกกี้ภูมิใจมาก

จากคุณ : Prettypooh - [ 16 มิ.ย. 48 16:59:47 ]