PANTIP.COM : W3554435 =[+] ฉิกจับอิด [+]= นิยายจีนร่วมแต่งแนวทดลอง : ตอนที่ 84 "สูงสุดคืนสู่สามัญ" ( อาวุธของเสี่ยวซา(2) ) [นิยาย]

ความคิดเห็นที่ 2

หลี่เฉินเชียงขบกรามแน่นวกฝ่ามือกลับ รวบนิ้วทั้งห้า เปลี่ยนฝ่ามือเป็นหมัด ตวัดต่อยออกอย่างหนักหน่วงรุนแรง บังเกิดเป็นพลังไร้สภาพลูกมหึมาเคลื่อนผ่านอากาศเสียงดัง หวืดหวือ กระแทกเข้าใส่เสี่ยวซาอย่างหนักหน่วง เสี่ยวซาแม้มิสามารถมองเห็นรูปร่างของพลังดังกล่าว แต่สามารถรับรู้ได้ถึงอานุภาพกว้างไพศาลที่ครอบคลุมและแตกระเบิดออกทุกทิศทางนี้ได้!

เด็กหนุ่มเพ่งมองกระแสอากาศเบื้องหน้าเขม็ง จวบจนกระแสอากาศเบื้องหน้าระยะศอกหนึ่งของมันบิดเบี้ยวแปรเปลี่ยน ร่างของเสี่ยวซาพลันสลายวับราวกับหมอกควันหอบหนึ่ง จากนั้นปรากฏร่างขึ้นที่ระยะห่างออกไปเพียงครึ่งก้าว เด็กหนุ่มเดินลมปราณเป็นอยู่ด้วยจิตว่าง แผ่พุ่งกำลังภายในกายออกประดุจกำแพงเหล็ก กางกั้นพลังจู่โจมไร้สภาพของหลี่เฉินเชียง เสียง ปง! ดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบริเวณ ร่างของเด็กหนุ่มพลันลอยคว้างขึ้น ปลิวระลิ่วถอยหลังไปหลายวา ส่วนหลี่เฉินเชียงยังคงปักหลักอยู่ที่เดิมราวกับมิมีอันใดเกิดขึ้น!

เมื่อครู่หลี่เฉินเชียงพลิกแพลงฝ่ามือที่แฝงไว้ด้วยพลังทั้งมวล แปรเปลี่ยนเป็นเพลงหมัดที่แผ่พุ่งสนามพลังไร้สภาพแผ่กระจายออกมาโดยรอบ หากเสี่ยวซาเดินพลังเข้าต้านปะทะโดยตรง ด้วยสภาพที่เสียเปรียบจากกระบวนท่าแรก เด็กหนุ่มย่อมมิอาจสลายพลังของหลี่เฉินเชียงได้ทั้งหมด และนั่นอาจทำให้มันถูกพลังหมัดของหลี่เฉินเชียงกระแทกกระทั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสได้ ดังนั้นเด็กหนุ่มจึงเลือกใช้วิธีการอีกแบบหนึ่ง นั่นคือมันเลือกใช้วิธีอ่อนต้านแข็งมิยอมใช้กำลังเข้าหักหาญ ชิงเคลื่อนไหวร่างกายถอยห่างไปครึ่งก้าวเป็นเหตุให้หลุดพ้นจากรัศมีพลังหมัดที่ครอบคลุม มีส่วนช่วยผ่อนคลายอานุภาพของพลังอันไพศาลของหลี่เฉินเชียงไปได้ถึงสามส่วน!!! จากนั้นเดินลมปราณก่อเกิดเป็นกำแพงลมปราณกล้าแข็งหนาแน่น ต้านทานรับพลังหมัดอีกเจ็ดส่วนของฝ่ายตรงข้าม รอจนพลังของทั้งคู่แตกระเบิดออกมันก็หยิบยืมพลังคู่ต่อสู้พลิ้วกายถอยหลังเอาตัวรอดจากจากการจู่โจมของฝ่ายตรงข้ามได้อย่างหวุดหวิดเฉียดฉิว!

หลี่เฉินเชียงขบกรามกรอดไม่ยอมให้โอกาสทองหลุดมือ ตระเตรียมพุ่งทะยานเข้าหาฝ่ายตรงข้ามอีกครั้ง ครั้งนี้มันมั่นใจว่าต้องจู่โจมสังหารเด็กหนุ่มเบื้องหน้าลงได้อย่างแน่นอน!!! เนื่องเพราะครานี้มันมีความได้เปรียบยิ่งกว่าการจู่โจมสองครั้งคราแรกมากนัก เพราะฝ่ายตรงข้ามยังลอยอยู่เหนือพื้น ขอเพียงเด็กหนุ่มเปลี่ยนลมหายใจคราหนึ่ง ย่อมต้องบังเกิดช่องโหว่ให้ฉกฉวย โดยมิอาจใช้พลังตั้งรับได้อย่างเต็มที่ ฝ่ามือที่สามนี้เมื่อรวมกับเหตุผลข้างต้น แม้มีอานุภาพใกล้เคียงกันกับฝ่ามือแรก แต่หลี่เฉินเชียงยังมั่นใจว่าร้ายกาจกว่าฝ่ามือแรกเป็นร้อยเท่าพันทวี!!!! และครานี้เมื่อถูกใช้ออกเด็กหนุ่มต้องมิอาจตั้งรับเอาไว้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดใดก็ตาม!!!!!!!!

บางทีไม่ว่าผู้ใดก็ไม่อาจหลบรอด หรือต้านรับฝ่ามือนี้!!!!!!!!!!!!!!

เสี่ยวซาเองก็มิสามารถหลบรอด หรือต้านทานเช่นกัน ถ้าอย่างนั้น เด็กหนุ่มคงต้องตกตายเสียแล้วหรือ?!

ทว่าเสี่ยวซายังมิตกตาย!!!! เพราะหลี่เฉินเชียงมิได้ซัดฟาดฝ่ามือที่สามนี้ออก!!!!

นี่เป็นเรื่องราวใด? อยู่ๆ หลี่เฉินเชียงเกิดเมตตาจิต หรือเพราะเสียดายในพลังฝีมือของอีกฝ่ายจนมิอาจลงมือปลิดชีวิตฝ่ายตรงข้ามได้? โอ! หลี่เฉินเชียงแท้จริงกลับเป็นคนใจอ่อน? ความมุ่งมั่นของมันในตอนต้นหายไปจนหมดสิ้นแล้วหรือ?!

คำตอบคือ....มิใช่หลี่เฉินเชียงไม่คิดซัดฟาดฝ่ามือออก!!! มันคิดแทบตาย!!!! เสียดายยังมิมีปัญญาใช้ออก!!!!!!!!!!!!!

ชั่วเสี้ยววินาทีแห่งความเป็นตาย ก่อนที่หลี่เฉินเชียงจะพุ่งเข้าฟาดฝ่ามือใส่ร่างเสี่ยวซาที่กำลังล่องลอยดุจดังใบไม้แห้ง เสี่ยวซารีบเร่งโคจรลมปราณแผ่พลังครอบคลุมไปทั่วบริเวณ กระทั่งตัวของประมุขใหญ่แห่งฉิกจับอิดก็ล้วนถูกปราณของเด็กหนุ่มครอบคลุมจนสิ้น พลังปราณที่คล้ายร่างแห คล้ายเส้นใยที่มีชีวิตชีวาพลันผสานสอดคล้องเข้ากับสภาวะ แลทุกสรรพสิ่ง!! ฉับพลันนั้นเสี่ยวซาอาศัยกระแสลมปราณที่สอดคล้องกลมกลืนกับทุกสรรพสิ่งนี้ ทำการโยกย้ายสับเปลี่ยนกระแสลมปราณคราแล้วคราเล่า ก่อเกิดเป็นคลื่นอากาศปั่นป่วนรุนแรง ก่อกวนจนสภาวะกาลเวลาระหว่างคนทั้งสองให้บิดเบี้ยว อวกาศโค้งงอ ยืดระยะห่างระหว่างมันกับหลี่เฉินเชียงจากไม่เกินสิบวา เป็นยืดยาวจนสุดลูกหูลูกตา!!!!!!!!!

หลี่เฉินเชียงมองเห็นร่างของอีกฝ่ายในยามนี้คล้ายล่องลอยห่างไกลออกไปจนแทบลับตา หากมิใช่โสตประสาทของมันมีความพิเศษ และปราดเปรียวยิ่งกว่าผู้ใด มันคงมิอาจมองเห็นร่างของเสี่ยวซาแล้ว!!!!

หลี่เฉินเชียงท่องยุทธภพมาหลายปี เคยประมือกับจอมยุทธมากมายเหลือคณานับ แต่พลังเช่นนี้มันกลับเคยพบเป็นครั้งแรก!!!!!!!!!!

มันกัดฟันรวบรวมพลังจิตอันมุ่งมั่น เร่งเร้าพลังธาตุไฟอย่างหนักหน่วง โผนพุ่งทะยานเข้าหาฝ่ายตรงข้ามรวดเร็วยิ่งขึ้นปานประหนึ่งดาวตก! กาลเวลาคล้ายหยุดนิ่งเนิ่นนาน หลี่เฉินเชียงยังคงโผนทะยานเข้าจู่โจมเด็กหนุ่ม ทว่ายิ่งเคลื่อนไหว ยิ่งคล้ายกับไล่ไขว่คว้าดวงดารา หรือไล่จับเงา ยังไม่มีทีท่าจะติดตามฝ่ายตรงข้ามได้ทัน ยิ่งติดตามยิ่งห่างไกลมากขึ้น!!!!!

พลังของเสี่ยวซาครานี้คลับคล้ายกับวิชามายาของหลวงจีนหัวหลิน ต่างกันที่ตรงของหัวหลินไต้ซือเป็นมายาภาพ เป็นการแทรกเข้าสู่จิต โดยอาศัยพลังจิตอันเข้มแข็ง แต่ของเด็กหนุ่มเป็นความจริงอันเที่ยงแท้!!! นั่นเป็นเพราะกับชนชั้นเยี่ยงหลี่เฉินเชียงแล้ว หากเพียงมายาภาพ ย่อมมิอาจครอบงำจิตใจอันมุ่งมั่นกล้าแข็งยากจะสั่นคลอนของประมุขพรรคฉิกจับอิดผู้นี้ได้!!!!!

หลี่เฉินเชียงลอบรำพึงในใจ

"เด็กหนุ่มผู้นี้กลับรอบรู้วิชาอันพิสดารลึกล้ำสุดหยั่งเช่นนี้ แต่อย่างไรย่อมมิอาจต้านทานยอดวิชาผลาญธาตุของเรา!!!!"

พริบตานั้นมันเร่งเร้าพร้อมระเบิดพลังธาตุไฟอันแรงกล้า พลังแห่งธาตุไฟอันร้อนแรงพลันเปล่งรัศมีเป็นคลื่นความร้อนถาโถมเข้าปะทะกับลมปราณของเสี่ยวซาที่ครอบคลุมทั่วบริเวณ เกิดการหักล้างกันพอดิบพอดี เสียง ทึบ ดังกึกก้องสะท้อนสะท้านไปทั่ว

เส้นสายใยปราณของเสี่ยวซาพลันฉีกขาดสะบั้นออก พร้อมๆ กับพลังคลื่นธาตุไฟของหลี่เฉินเชียง ทั้งสองกระเด็นถอยหลังไปคนละหลายก้าว ร่างทั้งร่างสั่นไหวเนิ่นนานค่อยหยุดยั้ง สรรพสิ่งรอบร่างของทั้งสองในบริเวณรัศมีสิบวาพลันหวนคืนกลับสู่สภาพปกติ ระยะห่างระหว่างทั้งสองย่นย่อลงเหลือเพียงไม่กี่วา มวลอากาศที่บิดเบี้ยวพลันสลายหายไป ทิ้งไว้เพียงสภาพรอบตัวของทั้งสองที่เปลี่ยนแปลง ต้นไม้ใบหญ้าบ้างแห้งเหี่ยวล้มตาย บ้างเจริญงอกงามจากต้นเพียงเท่าขากลายเป็นใหญ่โตหลายคนโอบยืนต้นสูงตระหง่านกว่าเดิมคล้ายผ่านกาลเวลาไปหลายสิบ หลายร้อยปี!!!!

ยามนี้เสี่ยวซายืนปักหลักมั่นคง อยู่ในสภาวะปลอดโปร่งมิคำนึงถึงเรื่องราว ผล แพ้ชนะ เพียงมีสมาธิจดจ่ออยู่กับการต่อสู้ในครั้งนี้

หลี่เฉินเชียงเองก็มิสนใจสภาพรอบข้างที่เกิดขึ้น เกร็งลมปราณสุดกำลัง อาศัยพลัง "ผลาญธาตุ" อันร้อนแรงเผาผลาญพลังลมปราณ และพลังชีวิตของตนเอง ก่อเกิดเป็นพลังปราณร้อนแรงเข้มข้นยิ่งขึ้น!!!!

มองเห็นพื้นดินที่ประมุขพรรคฉิกจับอิดยืนอยู่คล้ายถูกเถ้าถ่านร้อนแรงเผาผลาญจนไหม้เกรียม บรรยากาศโดยรอบพลันอบอ้าวยิ่งขึ้น อากาศที่ไหลเวียนรอบตัวหลี่เฉินเชียงพลันบิดเบี้ยวจากความร้อนที่เกิดขึ้น มันเตรียมใช้กระบวนท่าที่สี่แล้ว!!!!!

ตั้งแต่มันสำเร็จยอดวิชา "ผลาญธาตุ" มิว่าคราใดที่มันต่อสู้กับผู้อื่นโดยอาศัยสี่กระบวนท่าสังหารนี้ เพียงจู่โจมมิเกินสองกระบวนท่าก็โค่นฝ่ายตรงข้ามลงได้!!!! มิมีข้อยกเว้นมาก่อน กระทั่งกับกระบี่เมฆา "เกี่ยมฮุ้น" มันก็ลงมือเพียงกระบวนท่าเดียว!!!!

ส่วนฮั่นตง และหัวหลินไต้ซือนั้นมันมิมีโอกาสใช้สี่กระบวนท่าสังหารนี้ เนื่องเพราะทั้งสองคนมิเปิดโอกาสให้มัน ไต้ซือชราก็คอยต่อสู้ก่อกวน และหลบเลี่ยงไปมา

กับฮั่นตงยอดมือปราบนั้นแม้ปะทะกันโดยตรง แต่ก็มิเปิดโอกาสให้มันได้ใช้ เนื่องเพราะ ฮั่นตงมีกระบวนท่า "เงาพรายไร้รูป" อันรุนแรงร้ายกาจเกินไป หากผิดพลาดย่อมหมายถึงชีวิตของมัน!!!! ดังนั้นจึงต้องทุ่มสุดตัวในกระบวนท่าเดียว! ไม่มีโอกาสใช้สี่กระบวนท่าสังหารออกมา

แต่กับเสี่ยวซานั้นเป็นอีกรูปแบบหนึ่ง ตั้งแต่ประมือกันเด็กหนุ่มยังมิเคยลงมือตอบโต้มันเลย!!!! มันกลับเป็นฝ่ายจู่โจมเข้าใส่โดยตลอด อีกฝ่ายเพียงรับมือมิตีโต้ แต่ถึงกระนั้นมันจู่โจมถึงสามกระบวนท่าติดต่อก็ยังมิอาจทำอันตรายอีกฝ่ายได้แม้เพียงผิวเผิน!!!!

หลี่เฉินเชียงกำลังจะใช้กระบวนที่สี่!!!! ครั้งนี้มันทุ่มสุดตัวแล้ว!!!!!

จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 19 มิ.ย. 48 23:42:26 ]

ความคิดเห็นที่ 3

พริบตานั้น หลี่เฉินเชียงดึงธาตุไฟอันคลุ้มคลั่งออกมามากยิ่งขึ้น พลังความร้อนในกายของมันแทบแผดเผาสรรพสิ่งจนหมดสิ้น

"ฟุ่บ!"

ฝ่ายตรงข้ามที่มิเคยตีโต้มาก่อน พลันเคลื่อนไหวแล้ว!!!!!!หากเปรียบเทียบการจู่โจมของหลี่เฉินเชียงเป็นหนักหน่วง ยิ่งใหญ่ ลึกล้ำ!! การจู่โจมของเสี่ยวซาก็เปรียบได้กับว่องไว เรียบง่าย และกลมกลืน!

เงาฝ่ามือวูบวาบ หลี่เฉินเชียงยังมิทันเห็นเงาร่างของอีกฝ่ายชัดตา ก็พบว่า ฝ่ามือซ้ายขวาของเด็กหนุ่มพลันทยอยจู่โจมเข้าใส่ร่างท่อนบนของมันอย่างว่องไว ประมุขฉิกจับอิดยังโคจรพลังมิจบสิ้น หากเคลื่อนไหวตอนนี้ กระบวนท่าสังหารที่สี่ย่อมมิอาจใช้ออกแล้ว ดังนั้นฝืนใจยืนอยู่กับที่ ร่างท่อนบนเอนไปเบื้องหลัง หมุนคว้างร่างท่อนบนเป็นวงซ้ายขวา หลบเลี่ยงเงาฝ่ามือของอีกฝ่ายที่ทยอยจู่โจม!

มองเห็นหลี่เฉินเชียงเท้าทั้งสองข้างยึดแน่นติดกับพื้น ร่างท่อนบนเคลื่อนซ้าย แทยงขวา หลบเลี่ยงกระบวนท่าฝ่ามือของเสี่ยวซาอย่างว่องไว!

"พลั่ก!!!"

ร่างทั้งร่างของหลี่เฉินเชียงในท่ายืน พลันกระเด็นถดถอยไปเบื้องหลังเกือบสองวา ท่อนแขนทั้งสองข้างของมันไขว้สลับที่ช่วงอก บนแขนเสื้อทั้งสองข้างฉีกขาด มีคราบดินโคลนแปดเปื้อน!!!

เสี่ยวซากับอาศัยฝ่ามือจู่โจมล่อหลอก รอจนอีกฝ่ายเผลอไผลก็ตวัดเท้าเตะเข้าใส่ทรวงอกของอีกฝ่ายอย่างดุดัน ทว่าอีกฝ่ายมิใช่ชนชั้นธรรมดา แม้ท่อนร่างมิเคลื่อนไหว ช่วงบนเอนราบหลบหลีก ยังสามารถวกแขนทั้งสองข้างกลับมาต้านรับท่าเตะของเสี่ยวซาเอาไว้ได้!

แต่นั่นมิได้หมายความว่าหลี่เฉินเชียงรอดพ้นจากสภาวะจู่โจมของเสี่ยวซาได้แล้ว เพราะตอนนี้พลันปรากฎฝ่ามือทั้งสองข้างของเด็กหนุ่มกดคุกคามเข้าใส่อีกฝ่ายอย่างว่องไว และรุนแรง

หลี่เฉินเชียงกลับมองมิออกว่าอีกฝ่ายจู่โจมมาถึงแต่เมื่อใด กระทั่งเงาร่างก็ยังมิพบเห็น เพียงปรากฎเป็นมือสองข้างจู่โจมเข้ามา คล้ายกับเป็นมือที่จู่โจมมาจากมนุษย์ล่องหนผู้หนึ่ง!!!
หลี่เฉินเชียงมิอาจสะกดกั้นใจ เร่งเร้าพลังธาตุไฟเพื่อจู่โจมท่าสังหารที่สี่ได้อีก ตัดสินใจซัดฟาดฝ่ามือสองข้างตีโต้กลับไปทันที!

ในที่สุดกระบวนท่าสังหารที่สี่ ใน "สี่กระบวนท่าสังหาร" ก็มิอาจใช้ออกได้ กลายเป็นถูกบังคับให้ปะทะฝ่ามือกันคราหนึ่งแทน!!!

"พลั่ก"

ฝ่ามือของทั้งคู่แนบติดกันคล้ายต่างฝ่ายต่างดึงดูดกันไว้ แท้จริงต่างคนต่างผลักดันพลังลมปราณเข้าใส่กันอย่างมิออมรั้งยั้งมือ พลังและลมปราณของทั้งคู่ พลักดัน หักล้างกันพอดิบพอดี! คนทั้งสองต่างเร่งเร้าพลังและลมปราณเพื่อเอาชนะฝ่ายตรงข้าม ทว่าดูเหมือนมิมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้เปรียบแม้เพียงเล็กน้อย คนทั้งสองยืนประกบฝ่ามือกันอยู่เช่นนั้นจนหลายชั่วยามผ่านไป จนแล้วจนรอดทั้งคู่ก็ยังพบว่าพลังลมปราณของคู่ต่อสู้ยิ่งมายิ่งลึกล้ำไพศาล มิได้ยิ่งหย่อนไปกว่าของตนเองเลย!!!!

หลี่เฉินเชียงเริ่มตระหนักว่า เด็กหนุ่มผู้นี้คือคู่มือที่ทัดเทียมกับตน หากมันเป็นยอดอัจฉริยะในรอบร้อยปี อีกฝ่ายคงเป็นบุคคลที่มิอาจพบพานได้ในรอบพันปี อาศัยอายุเพียงสิบกว่าปีกลับมีความสำเร็จใหญ่หลวง มิใช่บุคคลที่มันจะสามารถหักหาญเอาชนะได้โดยง่าย ถึงแม้ว่ามันจะได้เปรียบที่มีประสบการณ์และความชำนาญในการต่อสู้มากกว่าก็ตาม!

มันจำเป็นต้องเปลี่ยนวิธีการต่อสู้ เพื่อให้ได้ชัยชนะในที่สุด มันกัดฟันกระแทกฝ่ามือโดยแรง พลังธาตุไฟพุ่งทะลักเข้าใส่ฝ่ายตรงข้ามราวทำนบแตก ฉับพลันมันพบว่า ปฏิกริยาตอบโต้จากฝ่ายตรงข้ามนั้นรุนแรงหนักหน่วงไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน เสี่ยง ตูม คราหนึ่ง ทั้งคู่กระเด็นถอยไปคนละหลายก้าว จากนั้นพากันกระอักโลหิตออกมาคำหนึ่ง ต่างฝ่ายต่างจ้องมองฝ่ายตรงข้ามด้วยแววตาตื่นตะลึง ทั้งยังแฝงความนับถือเลื่อมใสอีกหลายส่วน

"ท่านประมุข พวกเราใช่ยุติเพียงเท่านี้ดีหรือไม่? ต่างฝ่ายต่างมิต้องเหน็ดเหนื่อยเสี่ยงชีวิตกันอีก?" เด็กหนุ่มเป็นฝ่ายกล่าวขึ้นก่อน

หลี่เฉินเชียงนิ่งฟังอีกฝ่ายกล่าว แววตาคล้ายบังเกิดระลอกขึ้นเล็กน้อย มิกล่าวอันใด

พลันเหินร่างขึ้นประดุจนกอินทรียักษ์ หลี่เฉินเชียงคิดหลบหนีแล้วหรือ?

ย่อมมิใช่ คนเช่นหลี่เฉินเชียงย่อมมิรามือโดยง่ายดายเช่นนี้ มองเห็นร่างของมันตลอดร่างแดงฉานประดุจเพลิงนรก ร่างทั้งร่างพุ่งสวนเข้าหากระแสน้ำตกที่เชี่ยวกรากรุนแรง มันพลันตวัดมือทั้งสองข้างซัดออกอย่างสุดกำลัง เป้าหมายจู่โจมกลับมิใช่เสี่ยวซา แต่เป็นกระแสน้ำตกเชี่ยวกรากนั้น!!!!

ที่แท้หลี่เฉินเชียงจู่โจมหลายครั้งครายังมิสามารถทำให้เสี่ยวซาต้องรับมือด้วยความยากลำบากได้ ดังนั้นจึงคิดหยิบฉวยพลังธรรมชาติ รวมกับพลังลมปราณที่ฝืนธรรมชาติของตัวมัน ผสานสองสิ่งที่เป็นด้านตรงข้ามเข้าด้วยกันเพื่อจู่โจมเด็กหนุ่ม!!!!

มองเห็นกระแสน้ำตกที่หนักนับหมื่นชั่งพลันหยุดไหลลงสู่เบื้องล่าง จากนั้นค่อยยกตัวสูงขึ้นตามพลังฝ่ามือของหลี่เฉินเชียง สุดท้ายมิมีแม้เพียงหยดเดียวที่สามารถร่วงหล่นลงมา หลี่เฉินเชียงกลับอาศัยพลังเพียงลำพังแบกรับน้ำตกนับหมื่นชั่งเอาไว้ได้!!!!

ยอดฝีมืออันดับหนึ่งผู้นี้เมื่อเห็นกระแสน้ำหนักนับหมื่นชั่งพลันพวยพุ่งขึ้นตามกระแสฝ่ามือ ก็รีบบิดม้วนมือทั้งสองข้างฉวัดเฉวียนไปมา จากนั้นพลิกฝ่ามือซัดออกอย่างหักโหม กระแสน้ำตกทั้งลำก็พลันแปรเปลี่ยนทิศทาง พวยพุ่งแตกระเบิดเข้าใส่ร่างของเสี่ยวซา!!!!

กระแสน้ำที่หลี่เฉินเชียงซัดฟาดออก แตกระเบิดกลายเป็นกระแสน้ำลำเล็กๆ นับหมื่นนับแสนลำ แบ่งเป็นหน้าหลัง ซ้ายขวา ทแยงมุม แต่ละลำพุ่งทะยานพุ่งเข้าหาร่างของเด็กหนุ่มจากทุกทิศทุกทางราวกับลูกธนูที่ถูกยิงออกจากคันธนูแข็งแกร่ง แตกต่างเพียงกระแสน้ำเหล่านี้แฝงไปด้วยพลังธาตุไฟร้อนแรงของหลี่เฉินเชียง ทำให้มันมีความรุนแรงยิ่งกว่าลูกธนูปกตินับร้อยเท่าพันทวี!!!!

หลี่เฉินเชียงกลับสามารถใช้พลังลมธาตุไฟแรงของวิชา "ผลาญธาตุ" ห่อหุ้มกระแสน้ำเหล่านั้นเอาไว้โดยที่มิทำให้กระแสน้ำระเหยกลายเป็นไอ!!!!!

เสี่ยวซาซึ่งยืนเฉยอยู่ในท่า "สงบเย็น" เบื้องหลังเด็กหนุ่มแต่เดิมเป็นลำธารใหญ่สายหนึ่งที่มีต้นกำเนิดมาจากสายน้ำตกที่หลี่เฉินเชียงซัดฟาด ดังนั้นเวลานี้ลำธารดังกล่าวกลับกลายเป็นตื้นเขินแห้งขอด เนื่องจากกระแสน้ำทั้งมวลถูกตัดขาดไปช่วงหนึ่ง!!!!!

ครั้นเด็กหนุ่มเห็นอีกฝ่ายจู่โจมโดยหยิบยืมพลังของกระแสน้ำเข้าช่วย ก็มิอาจนิ่งเฉยอยู่ได้อีก พลันเคลื่อนไหวร่างกาย ร่างท่อนบนเคลื่อนไหวแผ่วพริ้ว เท้าสองข้างแยกกางออก มือซ้ายขวาที่ข้างลำตัวพลันแยกกางออก จากนั้นเคลื่อนไหวเป็นวงจรสองวง ร่ายรำกระบวนท่าอันอ่อนช้อยงดงามออกมา

เป็นเพลงมวยไท้เก๊ก!!!! ทว่าเพลงมวยไท้เก๊กครานี้กลับยิ่งใหญ่ไพศาลกว่าทุกคราที่เด็กหนุ่มเคยสำแดง ร่างของเด็กหนุ่มกลมกลืนเข้ากับสภาพแวดล้อมยิ่งกว่าทุกครา อานุภาพของเพลงมวยในครานี้ราวกับหลอมรวมพลังธรรมชาติรอบข้างเข้าด้วยกัน เสี่ยวซาเพียงแต่เป็นผู้ที่สำแดงอานุภาพเหล่านั้นออกมาแทนฟ้าดินเท่านั้น!!!!

มองเห็นกระแสน้ำลำแรกพุ่งเข้าเกือบถึงร่างของเด็กหนุ่ม แต่แล้ว!! ก็คล้ายกับว่ากระแสน้ำรุนแรงแทบมิอาจหาที่เปรียบลำนั้นพลันเผชิญเข้ากับกำแพงอ่อนหยุ่น จากนั้นมือของเสี่ยวซาปาดวูบ กระแสน้ำลำดังกล่าวคล้ายถูกเส้นใยที่มองไม่เห็นชักจูง กลับพุ่งติดตามมือของเสี่ยวซาโดยมิห่างหาย

มองเห็นมือของเด็กหนุ่มเคลื่อนไหวมิชักช้า ปาดวูบวาบไปมา กระแสนน้ำจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสี่ จากสี่เป็นแปด จากแปดเป็นสิบหก ทุกครั้งคราที่มือของเสี่ยวซาปาดผ่าน กระแสน้ำก็พลันถูกชักจูงเป็นเท่าทวีคูณ ช่วงเวลาเพียงลัดนิ้วมือกระแสน้ำนับหมื่นนับแสนลำกว่าครึ่งค่อนพลันถูกฝ่ามือซ้ายขวาของเสี่ยวซาชักนำมารวมกัน รอจนกระแสน้ำที่หนักนับพันชั่งถูกฝ่ามือทั้งสองของเสี่ยวซาชักจูงจนหมดสิ้น เด็กหนุ่มก็พลันหมุนควงฝ่ามือทั้งสองบีบอัดเข้าหากัน จากนั้นควงฝ่ามือทั้งสองเป็นวงกลมราวกับจะปั้นขนมเปี๊ยะก้อนหนึ่ง!!!!

กระแสน้ำทั้งหมดทั้งมวลที่ถูกพลังของหลี่เฉินเชียงซัดฟาดออกเป็นหมื่นแสนลำ ก็พลันหลอมรวมเข้าหากันอีกครั้งครา!!! จากนั้นเด็กหนุ่มพลันเบี่ยงกายหลบหลีกอย่างแผ่วเบา มือสองข้างปลดปล่อยกระแสน้ำทั้งหมด กระแสน้ำที่ถูกกักอยู่ก็พลันโผนทะยานประดุจมังกรร้ายผ่านข้างกายของเด็กหนุ่มไปอย่างรุนแรงบ้าคลั่ง ทิศทางที่มันพุ่งทะยานพอดิบพอดีกับได้พุ่งลงไปยังลำธารด้านหลังของเด็กหนุ่ม

"ครืนนนนนน"

กระแสน้ำทั้งลำกลับลงสู่ลำธารอีกครั้งคราราวกับว่ามันมิเคยถูกตัดขาดให้หายไปแม้เพียงเล็กน้อย!!!

จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 19 มิ.ย. 48 23:42:53 ]