"ทำอะไรอยู่ยะ...ยัยโบว์" เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้วสาที่นั่งจับจ้องอยู่ตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์สะดุ้งสุดตัว
"อ้าวผึ้ง! มาได้ยังไง"
"แล้วแกมัวแต่ทำอะไรอยู่ล่ะ ถึงไม่ได้ยินเสียงรถของฉัน หลับรึไงจ๊ะ นี่แม่ของแกบอกว่าแกหมกตัวอยู่บนห้องตั้งแต่เมื่อวาน ฉันก็เลยเดินขึ้นมาหานี่แหละ" เพื่อนสาวก็เดินไปลากเก้าอี้ตัวเล็กมานั่งข้างๆ เก้าอี้ที่วสานั่งอยู่ ตาไวดุจเหยี่ยวมองปราดไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่เจ้าของห้องยังเปิดค้างเอาไว้อย่างสนใจ
"ทำอะไรอยู่..... เฮ้ย!!! เอานี่แกเอาเรื่องตัวเองไปลงในเน็ตทำไม จะบ้ารึเปล่า" ผึ้งโวยวายเสียงดังลั่น
"ก็ฉันอยากระบายนี่หว่า เล่าให้แกฟังกี่ครั้ง แกก็พูดเหมือนเดิมทุกครั้ง อีกอย่างถ้าแต๊กเกิดเข้ามาเห็น เขาจะได้รู้ว่าฉันคิดยังไงกับการหายไปของเขาแบบนี้"
หญิงสาวพูดพร้อมกับถอนหายใจยาว กี่ครั้งแล้วที่เธอยังระบายความอัดอั้นให้ผึ้งซึ่งเป็นเพื่อนที่คบกันตั้งแต่สมัยมัธยมฟัง แต่ผึ้งก็บอกให้เธอเลิกคิดมาก และตัดใจจาก 'ธีรทัศน์' ผู้ชายที่เธอยังเฝ้ารักและเฝ้ารออยู่ทุกครั้ง
"ก็ที่ฉันพูดมันจริงนี่ คิดไปก็เท่านั้น ไอ้แต๊กมันก็หายไปเป็นชาติแล้ว แกเลิกสนใจมันเถอะ หาแฟนเป็นตัวเป็นตนมาดามใจดีกว่า มัวแต่มานั่งเสียอกเสียใจ อีกอย่างไม่แน่นะป่านนี้พ่อแต๊ก ยอดรักยอดดวงใจของแกอาจจะแต่งงานมีลูกเป็นโขยงแล้วก็ได้" ยัยผึ้งพูดฉอดๆ พลางคลิกเลื่อนเม้าท์อ่านความคิดเห็นของหลายๆ คน ที่มีต่อเรื่องของเพื่อน
ความคิดเห็นที่ 1
ฉันว่าคุณใจร้าย เหมือนกับชื่อที่คุณใช้นั่นแหละ ถ้าฉันเป็นเค้าคนนั้น ฉันจะไม่ยอมให้อภัยคุณไปตลอดชีวิต
จาก ม่าม่า [16 ส.ค. 47 21:13:06]
ความคิดเห็นที่ 2
อันที่จริงถ้าคุณเปิดใจว่ารักเค้าตั้งแต่ตอนแรก ก็ไม่ต้องมานั่งเห็นเสียใจแบบนี้หรอก ถ้ามีผู้หญิงคนไหนมาหลอกผมเป็นตั้งหลาย แบบนี้ผมทนไม่ได้หรอก ถึงคุณจะบอกว่าตอนนี้คุณรักและคิดถึงก็เถอะนะ ยังไงก็รับไม่ได้ ตบหัวแล้วลูบหลัง
จาก ... [16 ส.ค. 47 21:18:36]
ความคิดเห็นที่ 3
ฉันสงสารคุณนะคะ ตอนนั้นคุณเองอาจจะเด็กไปสำหรับความรักก็ได้ แต่ทำใจดีกว่าค่ะ เพราะถึงเขาให้อภัยคุณ แต่โอกาสที่จะกลับมารักคุณเหมือนเดิมนั้นมันน้อยมากค่ะ เลิกหวังดีกว่า
จาก ลูกตาล [16 ส.ค. 47 22: 45:11]
ความคิดเห็นที่ 4
สมน้ำหน้า ก่อนทำทำไมไม่คิด พอเสียถึงได้รู้คุณค่า กรรมกำลังตามสนองคุณอยู่ คนใจร้ายทำได้แม้กระทั้งผู้ชายดีๆ เวรกรรมมันกำลังวิ่งไล่ตามคุณอยู่
จาก [17 ส.ค. 47 10:08:36]
ความคิดเห็นที่ 5
นี่คุณเจ้าของความคิดเห็นที่ 4 ถ้าเป็นคุณบ้าง คุณจะรู้สึกยังไง ถ้าไม่เจอกับตัวเองคุณก็ไม่รู้หรอก อีกอย่างเจ้าของกระทู้เขาก็รู้สึกตัวแล้วว่าเค้าผิด คุณยังไปซ้ำเติมเค้าอีกทำไม
จาก ลูกตาล [17 ส.ค. 47 11:12:05]
ความคิดเห็นที่ 6
ทำใจเถอะคุณ เพราะคุณเป็นหญิงใจร้ายมาตั้งแต่ต้น คุณจะมากลายเป็นหญิงสำนึกผิดตอนนี้มันไม่มีประโยชน์แล้ว ไม่มีใครเขายังมานั่งรักคุณ รอคุณอยู่หรอก มันมีแต่ในนิยายน้ำเน่า และคุณก็ไม่ต้องหาหนทางที่จะได้เขาคืนมา เพราะถึงแม้จะเจอคนที่เป็นแบบคุณ เคยมีประสบการณ์แบบคุณก็ช่วยคุณไม่ได้ เพราะเค้าก็อาจจะยังเอาตัวเค้าเองไม่รอด บอกให้ก็ได้วิธีที่ดีที่สุดคือ "ตัดใจ"
จาก ทัศน์ [20 ส.ค. 47 11:32:58]
"เห็นมั้ยล่ะ! แกเอาเรื่องตัวเองไปลงในเน็ต คนพวกนี้พูดเหมือนอย่างที่ฉันคอยพูดกับแกกันทั้งนั้นแหละ และดูสิบางคนก็มาสมน้ำหน้าแก เป็นไงล่ะ สะใจมั้ย อยู่ดีไม่ว่าดีหาเรื่องให้คนมาด่า เฮ้อ...ตัดใจสักทีเถอะโบว์ ฉันว่ายังไงแต๊กมันไม่กลับมาแล้ว"
"โธ่! แกก็อย่ามาซ้ำเติมฉันสิ"
"เฮ้ยๆๆๆ โบว์ แกดูของคนนี้สิ" ผึ้งร้องเรียกอย่างตื่นเต้น
"ไหน! ดูอะไร ทำไมเขาด่าฉันแรงสะใจแกดีใช่มั้ย"
"จะบ้าเหรอ! เห็นฉันเป็นคนยังไง เขาไม่ได้ด่าแก แต่เขาบอกว่าเคยรักผู้หญิงคนหนึ่งมากเหมือนกัน และผู้หญิงคนนั้นก็ทำร้ายจิตใจเขาซะเจ็บปวด แต่ยังไงเขาก็ยังรักผู้หญิงคนนั้นอยู่ เออ...สงสัยเป็นพวกเจ็บแต่ไม่จำมั้ง"
"จริงเหรอ จะมีผู้ชายแบบนั้นอยู่บนโลกนี้อีกเหรอ ฉันอยากให้แต๊กเป็นอยากคุณคนนี้บ้างจังเลย" วสาพูดพร้อมกับรีบอ่านข้อความของชายเจ้าของความคิดเห็นนั้นทันที
ความคิดเห็นที่ 13
ผมเห็นใจคุณนะ และผมก็คิดว่าผมเข้าใจคุณด้วย ถึงแม้ผมจะเคยโดนผู้หญิงคนนึงหักอกผมซะจนผมแทบจะอยู่ไม่ได้ อยากจะฆ่าตัวตายไปให้มันรู้แล้วรู้รอด แต่ผมก็ยังเฝ้ามองเธอ ยังเป็นห่วงเป็นใยเธอ ยังอยากที่จะอยู่ดูเธอมีความสุขกับครอบครัวของเธอ ผมเลยตายไม่ได้ แต่ในตอนแรกผมก็ยังเสียใจอยู่ ก็เลยขอห่างเธอไปทำใจไกลๆ สักพัก แต่พอผมกลับมา เธอก็หายไป ผมพยายามตามหาเธอจนทั่วแต่ก็ไม่พบ ผมแทบบ้านะ แต่คุณรู้มั้ยว่าเพราะอะไร ก็เพราะผมยังรักเธออยู่ ผมลืมเธอไม่ได้ ไม่ว่าเธอจะทำให้ผมเสียใจมากแค่ไหน ผมก็จะยังรักเธอ รักเธอตลอดไป และผมก็คิดว่าถ้าเขาคนนั้นของคุณยังรักคุณอยู่ ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ใด เขาก็จะต้องยังคิดถึงคุณ เหมือนที่ผมคิดถึงเธอคนนั้นของผมแน่นอน.
จาก ชายผู้หวังดี. [22 ส.ค.47 12:00:30]
"อีตานี่ท่าจะบ้า โดนผู้หญิงใจร้ายคนนั้นทิ้งไปตั้งนาน ทำมาเป็นยังรัก โกหกแน่ๆ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ไร้หัวใจ ทำร้ายคนดีๆ ได้ลงคอ!"
"ผึ้ง....." วสาพูดอะไรไม่ออก คำพูดของเพื่อนเหมือนเป็นมีดทิ่มเข้ามาในอกอย่างรวดเร็ว
"เฮ้ย!!! โทษทีโบว์ ฉันไม่ได้จะว่าแก" ยัยผึ้งรีบโวยวายแก้ตัว เมื่อหันมาเห็นสีหน้าสลดของวสา
"ฉันเข้าใจว่าแกไม่ได้ตั้งใจ ช่างมันเถอะ"
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ติดใจอะไร ผึ้งจึงหันกลับไปสนใจคอมพิวเตอร์ต่อไป วสาแอบมองแล้วลอบส่ายหัวเบาๆ กับความเป็นเด็กของเพื่อน เมื่อกี้โวยวายแทบเป็นแทบตายที่เธอเอาเรื่องราวไประบายลงอินเตอร์เน็ต แต่ตอนนี้แม่เพื่อนสาวกลับมานั่งจ้องมันคอมพิวเตอร์ตาเป็นมัน เหมือนกับเป็นเจ้าของกระทู้ซะเอง
"เฮ้ยโบว์! แกดูนี่สิ อีตาคนเมื่อกี้เขาอยากเป็นเพื่อนกับแกด้วยวะ ท่าจะบ้าหรือไม่ก็บ๊องจริงๆ"
ทั้งๆ ที่กำลังจะลุกไปนอนเล่นที่เตียง แต่วสาก็ตัดสินใจเดินกลับนั่งลงอ่านข้อความเงียบๆ โดยมีผึ้งนั่งหัวเราะอยู่ข้างๆ
"ท่าทางตานี่จะบ้าเนอะโบว์ หรือไม่ก็อาจจะเป็นพวกโรคจิต"
ความคิดเห็นที่ 14
ถ้าคุณมีปัญหาอะไร อยากระบาย อยากปรึกษา ผมยินดีรับฟังคุณ เป็นเพื่อนคุยให้คุณ นี่อีเมล์ของผม jonatan_991 @xxxxxxxx.com ส่งมาหาผมได้เลยนะ
ผมอยากเป็นเพื่อนกับคุณจริงๆ นะครับ อยากน้อยแค่ช่วยแบ่งเบาความทุกข์ของคุณบ้าง ก็ยังดี
จาก ชายผู้หวังดี. 22 ส.ค.47 12:03:10]
"สงสัยเค้าอยากจะได้คนที่มีประสบการณ์ไม่ได้เกี่ยวกับความรักเหมือนๆ กับไปเป็นเพื่อนคุยมั้ง ฉันว่าก็ดีเหมือนกันนะ มีเพื่อนคุยแลกเปลี่ยนความคิด เพื่อจะได้ประสบการณ์หรือคำแนะนำอะไรใหม่ๆ และเรื่องราวเลวร้ายๆ จะได้ลดลงจากหัวฉันได้บาง"
แม้ว่าปากจะพูดกับเพื่อนสาว แต่สายตาของวสายังคงจับจ้องอยู่ที่จอคอมพิวเตอร์ ไม่รู้ว่าอะไรมาดลใจเธอให้สนใจผู้ที่เป็นเจ้าของข้อความนี้นัก และยิ่งได้อ่านข้อความแสดงความคิดเห็นของเขาหลายๆ รอบเข้าก็ยิ่งทำให้เธอเริ่มอยากรู้เหมือนกันว่าชายคนนี้จะมีความคิดเหมือนคนที่เธอรักรึเปล่า
"โบว์"
"โบว์!!!" ยัยผึ้งตะโกน
"เฮอะ...อะไร! อยู่แค่นี้ทำไมต้องเรียกเสียงดังด้วย" วสาหันกลับมาต่อว่าเพื่อนสาว
"ก็เรียกแล้วแกไม่ได้ยิน เป็นอะไรไป นี่...อย่าบอกนะว่าแกจะส่งเมล์ไปคุยกับตานี่จริงๆ มันเป็นใครก็ไม่รู้ อย่าไปหลงเชื่อเชียวน้า เดี๋ยวโดนหลอกไม่รู้ด้วย"
"คงไม่เป็นไรมั้งแก แค่ส่งเมล์คุยกันเฉยๆ" หญิงสาวพูดพร้อมกับคว้าปากกากับกระดาษมาจดอีเมล์แอ็ดเดรสของเขายิกๆ
"ฉันเตือนแกแล้วนะโบว์... แต่ถ้าแกก็ไม่เชื่อฉันก็ไม่เป็นไร ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจะมาโทษกันไม่ได้นะ ฉันลงไปขอขนมแม่แกมากินดีกว่า อยู่กับแกแล้วปวดหัวจริงๆ" พอพูดจบผึ้งก็เดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้เพื่อนนั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆ คนเดียว
แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 48 14:31:25
แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 48 14:30:27
แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 48 14:20:31
แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 48 14:19:10
เรื่องในวันนั้น...ฉันขอโทษ ตอนที่ 2 (ช่วยคอมเมนท์ด้วยนะคะ)
