บ้านของผมเป็นบ้านไม้กึ่งปูนหลังใหญ่
พื้นยกสูง..พอที่จะกั้นห้องนั่งเล่นเล็ก ๆ ได้
ชั้นบนเป็นห้องนอนของแม่กับพ่อ..ขึ้นไปอีกชั้นเป็นห้องผมกับน้องอยู่ติดกัน
ห้องผมจะมีระเบียงยื่นออกจากตัวบ้านไปเล็กน้อย..เป็นที่ที่ผมมักจะใช้นอนเล่นและอ่านหนังสือ
และบางทีผมก็เอาไว้พักสายตา มองลอดกิ่งใบของต้นมะม่วงที่ปลูกเป็นรั้วนั้นไปบ้านข้าง ๆ
เปล่านะ..ผมไม่ได้แอบดูใคร
ก็ทั้งบ้านมีแต่ป้าชั้นกับลุงขาว..จะมีอะไรให้แอบดู??
แก่ออกอย่างนั้น..
*_*
..........................................................................
เพื่อนบ้านหลังนี้ มีความสัมพันธ์ที่ดีกับบ้านของผมเป็นอย่างมาก
แค่กิ่งมะม่วงยื่นเลยเขตเข้าไปหน่อย ลุงขาวก็ช่วยมาตัดให้
ไม่สนใจว่าจะมีดอกมีผลติดอยู่มากน้อยแค่ไหน
แค่ผมเปิดเพลงเสียงดังไปนิด..แกก็ช่วยเตือนด้วยการตะโกนบอกว่าเบา ๆ หน่อยโว้ย
แม่เคยบอกว่าชีวิตของป้ากับลุงคู่นี้น่าสงสาร
ลูกเต้าโตแล้วก็ย้ายหนีไปหมด..เพราะการปากร้ายขี้บ่นของแกนี่แหละ
ลุงขาวเป็นทหารเก่า..เจ้าระเบียบและดุชะมัด
ส่วนป้าชื้นเป็นครู ครูแก่ใส่แว่นเหมือนครูไหวใจร้ายเดี๊ยะเลย
.........................................................................
มาวันหนึ่งบ้านนี้ก็มีสิ่งน่าสนใจเกิดขึ้นมา
คืนนั้นประมาณสี่ทุ่ม..ผมก็ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาจอด
พอดีผมยังไม่หลับ..นั่งทำการบ้านงุด ๆ อยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ
จำได้ว่าช่วงนั้นเป็นช่วงเตรียมสอบเข้ามหาฯลัย..ต้องขยันทำการบ้านและอ่านหนังสือจนดึกเป็นพิเศษ
ด้วยความแปลกใจ..นานเท่าไรแล้วนี่กับการที่จะมีใครมาเยี่ยมป้ากับลุงคู่นั้น
ผมเลยเดินออกไปดูที่ระเบียง มองลอดใบมะม่วงออกไป
เห็นรถยนต์คันหนึ่ง ยี่ห้ออะไรไม่ได้สังเกต สังเกตคนที่ก้าวออกมาจากรถมากกว่า
หนึ่งเป็นชายอายุคงไร่เรี่ยกับพ่อของผม..สองเป็นหญิงอายุก็คงใกล้เคียงกับแม่ของผม
ส่วนอีกหนึ่ง..อุว๊าว!
ผมขยี้ตา..
หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ..ขณะที่ตะลึงจ้องมองภาพที่เห็นตรงหน้า
..........................................................................
จะบรรยายว่ายังไงดี?
ร่างผอมเล็ก..ในเสื้อยืดขาวลายการ์ตูนสีชมพู ยืนอยู่ใกล้โคมไฟแสงสีส้ม
มันอาบร่างของเธอ..จนผิวขาวใส..ผมดำปรกหน้าผาก..ตาหวานปากแดง..อายุอานามยังคะเนไม่ถูก
แต่พอเหลือบตาลง..กางเกงขาสั้นสีขาวนั้น..ทำให้ผมรู้ว่าเธอคงไม่เด็กกว่าผมไปสักกี่ปี..
ขาสวยออกขนาดนั้น
..........................................................................
ในอ้อมกอดของเธอมีอะไรชนิดหนึ่ง
สีน้ำตาลเข้ม มองแทบไม่เห็นอันไหนหัวอันไหนหู
เห็นแต่ลิ้นแดงที่แลบออกมา..
มันพยายามดิ้นรนให้พ้นอ้อมอกของเธอ..ส่งเสียงงี๊ดง๊าด
เธอจุ๊ปากขมวดคิ้ว..แล้วก็ยอมปล่อยลงบนพื้น..
พอเธอยืดกายขึ้น..ผมก็ต้องเปลี่ยนใจ
พร้อมกับการกลืนน้ำลาย..ผมเดาใหม่ว่าเธอคงอายุเท่าผม..
ยอมให้แก่กว่าสองปีเลยเอ้า..
เอื๊อกส์..
..........................................................................
เช้าวันนั้นผมเลยต้องตื่นเช้าเป็นพิเศษ
ประตูที่จะเปิดไประเบียงถูกทำงานอีกครั้ง หยั่กไย่ฝุ่นผงร่วงกราว
มันถูกปิดตายมานานแค่ไหนแล้วนี่?
ผมฉวยไม้กวาดมากวาด..ทำเป็นคนขยันแต่เช้า..
สายตาก็ชำเลืองข้ามรั้ว..รถคันนั้นยังจอดอยู่..เธอยังไม่กลับแน่ ๆ
เธอคงมาเยี่ยมป้ากับลุงพร้อมกับแม่และพ่อของเธอ..วันนี้เป็นวันหยุด..เธอคงไม่รีบกลับ
แต่ทำไมตื่นสายจัง?
กวาดจนไม่รู้จะกวาดอะไร..เธอก็ยังไม่ตื่น
เลยเอาเสื่อมาปูนอน..ฉวยหนังสือเล่มหนึ่งติดมือมาด้วย
อากาศยามเช้าสดชื่น..เสียงนกกาฟังแล้วเพลินดีจัง
ยกมือที่มีหนังสือขึ้นอ่าน..
แล้วก็หลับปุ๋ย
..........................................................................
ตกใจตื่นขึ้นมาอีกทีเพราะได้ยินเสียงหมาเห่า
พร้อมกันนั้นก็ได้ยินเสียงตวาดเล็ก ๆ ของเจ้าของหมา
ค่อย ๆ หรี่ตาดู แล้วก็ใจหายวาบ
เธอมาอยู่ที่ใต้ต้นมะม่วงนั้นตั้งแต่เมื่อไร?
รีบพลิกตัว..บอกตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมต้องแอบดูเธอ
มันตื่นเต้นไงก็ม่ายรุ
..........................................................................
แสงยามเช้ายิ่งทำให้ทุกอย่างกระจ่างชัด
สาวน้อยคนนี้ไม่ว่าจะดูมุมไหนก็น่ารักเหลือเกิน
เธอสดใสอยู่ในเสื้อเชิร์ตรัดรูปไร้แขนสีอิฐ ซึ่งช่วยขับเน้นความขาวเนียนของผิวให้เห็นชัดยิ่งขึ้น
เธอกำลังวิ่งตามหมาของเธอ..ซึ่งกำลังกระโดดหยองแหยงแล้วโก่งคอเห่าอย่างเอาเป็นเอาตาย
อ้าว..มันกำลังเห่าผมหรือนี่?!?
..........................................................................
จากคุณ :
รันนรา 
- [
21 มิ.ย. 48 22:27:33
]
สาวข้างบ้าน
