.



จำได้ว่าตอนรู้จักกับคุณนายวีครั้งแรก  
รู้สึกไม่ชอบหน้าเอาเสียเลย
เพราะหน้าแกดูร้ายๆอย่างไรก็ไม่รู้  


ตาดำกลมโต  ปากอิ่มเต็มเกือบล้น
ผมเส้นเล็กดำเป็นมันและมักจะรวบไว้เสมอ
หน้าตาแกดูไปบางทีก็ดุเหมือนกันนะ  
รูปร่างสะโอดสะอง  


เอ.. จะว่าไปแล้วคุณนายวีก็หน้าตา
เหมือนนางแบบไทยที่เคยไปเป็นนางแบบระดับโลกอยู่นะ
คนที่หน้าตา ไท๊ย ไทย น่ะ


แต่รูปลักษณ์ภายนอกบางทีก็ไม่เหมือนสิ่งอยู่ข้างใน  
เนี่ยะ.. ขอพูดเป็นปรัดชะยาหน่อยนะ  
เพราะพอได้รู้จักกันแล้วคบหัน เอ๊ย.. คบหาไปเรื่อยๆก็รู้ว่าแกเป็นคนซื่อดี  
ไม่เห็นเหมือนหน้าตาแกเลย  


บ้านของคุณนายวีอยู่คนละอำเภอกับวิทยาเขต
ดังนั้นทุกเช้าหรือบ่ายที่มีเรียน  
คุณนายวีต้องใช้บริการรถสองแถวเขียวเหลืองมาเป็นประจำ  
แกอาจจะเข้าห้องช้าบ้างหากรถสองแถวโอ้เอ้
หรือไม่มีรถมาเลย O_o !!!



ตอนรู้จักกันใหม่ๆคุณนายวียังมีความเป็นตัวของตัวเองสูง  
แต่อยู่ไปนานๆไม่รู้ทำไมเหมือนกันว่าคุณนายแกไปติดมันตั้งแต่เมื่อไหร่  
สำหรับวัยรุ่นสมัยนี้อาจมีบ้างที่หลงผิดติดยา  
คุณนายวีของเราไม่มีหรอกอย่างนี้


บอกไปอาจไม่มีใครเชื่อแต่มันเป็นเรื่องจริงที่เจ็บปวด
เมื่อรู้ว่าเพื่อนเราติดลิปสติกอย่างแรง !!!


ไปหาหมอที่ไหนก็ไม่เคยหาย  มีแต่อาการจะรุนแรงมากขึ้น  
อ๊ะ.. แต่อย่างเพิ่งเข้าใจผิดนะว่า
คุณนายแกเอาลิปสติกมาเสพ สูบ ฉีด
หรือปั้นเป็นลูกกลอนกินวันละสามเวลาหลังอาหาร

แกใช้ทานี่ล่ะ เพียงแต่ปากแกเต็มอิ่มเลยต้องใช้มากหน่อย



คุณนายเคยแจงให้ฟังว่าที่ติดลิปเป็นเพราะปากแห้งแตกและเจ็บมาก  
ตอนแรกแกใช้ลิปมันธรรมดานี่ล่ะ  
แต่ปากก็ยังแตกอยู่  แกเลยไปหาหมอ  
คราวนี้เดิ้นไปใหญ่  เพราะหมอให้ขี้ผึ้งมาสีปาก


ขี้ผึ้งค่า...
ขี้ผึ้งใส่ในตลับเหมือนของคุณยายของแว้งเลย
ที่เอาไว้สีหลังตวัดหมากใส่ปาก  นัยว่ากันปูนกัดนั่นล่ะค่ะ
นี่ถ้าคุณนายวีมียาฉุนเหน็บเหงือกอีกหน่อยก็เหมือนเลยล่ะ  



ได้ขี้ผึ้งมาใหม่ๆ  วิธีทาของคุณนายก็ธรรมดาเหมือนกับคุณยายของแว้ง  
คือบรรจงเอานิ้วชี้ป้ายขี้ผึ้งแล้วมายีกับหัวแม่โป้ง
ก่อนที่จะทำปากเป็นรูปตัวโอสีไปสีมา  
ย้ำทุกครึ่งชั่วโมง  


ทีเด็ดของคุณนายอยู่วิธีการทาตอนหลังนี่แหละ  
คือเธอใช้ตลับมาแตะปากหรือจะเรียกว่าเอาถูกับขี้ผึ้งในตลับก็ว่าได้  
ขอย้ำว่าไม่ใช่ลิปนะแต่เป็นตลับขี้ผึ้ง  


เห็นครั้งแรกแว้งซึมไปเลยค่ะ  
โอ..เพื่อนช่างมีความคิดสร้างสรรค์เหลือเกิน  


อ้อ.. แต่วิธีที่ว่านี่ต้องค่อยบรรจงก้มหน้าลงไปให้อยู่ระดับเดียวกับพื้นโต๊ะนะ  
หรือไม่อย่างนั้นก็ก็หาที่ซุกหน้า  
อาจจะเป็นซุกลงในกระเป๋าสะพายแล้วค่อยๆกระมิดกระเมี้ยนทา  


เคยถามคุณนายวีอยู่เหมือนกันว่าทำไมช่างสีปากได้พิสดารเหลือเกิน  
เจ้าหล่อนตอบว่าจะได้ไม่เลอะมือ
และขี้ผึ้งตลับนี้  หล่อนก็ใช้คนเดียว  


แน่ล่ะย่ะ  ใครจะไปกล้าใช้ของหล่อนล่ะ!



เพื่อนๆทุกคนเป็นรู้กันว่าลิปสติกคือยอดดวงใจของคุณนายวี  
ดังนั้นไม่ว่าใครได้ข่าวว่ามียี่ห้ออะไรที่ใช้ดีเป็นต้องซื้อหามาให้

เอ.. ต้องเรียกว่าเอามาขายสินะ  
เพราะแว้งก็เห็นทุกคนเอาเงินคืนทุกที  
แล้วถ้ายี่ห้อไหนตั้งราคาลงท้ายด้วยเลขเก้าตามสมัยนิยมนั้น  
แว้งก็เห็นผองเพื่อนและตัวแว้งเองด้วย ( อิ..อิ.. )
ค้ากำไรเกินควรไปหนึ่งบาททุกที  



พูดถึงวิธีสีขี้ผึ้งของคุณนายแล้ว  
ถ้าไม่พูดเรื่องทาลิปก็จะขาดรสเด็ดไป  
เพราะวิธีการทาของคุณนายไม่เหมือนใคร
และคาดว่าคงไม่มีใคร(อยาก)เหมือน  


คนธรรมดาอย่างเราๆเวลาทาก็ใช่วาดบนปากเลยใช่ไหมคะคุณขา  
แต่คุณนายวีแกไม่ธรรมดาน่ะสิคะ  
เพราะแกใช้วิธีจิ้มๆเอาเหมือนว่าแกกำลังเคาะลิปสติกอยู่กับริมฝีปาก  


คุณบันเทิงแกเรียกวิธีนี้ว่า” หย่ม หย่ม”


ถ้าใครจะจำไปใช้บ้างคุณนายก็ไม่สงวนลิขสิทธิ์แต่อย่างใด




คำเตือน.. ทั้งวิธีสีปากและทาปากของคุณนาย  
กรุณาทำในที่ลับตาคนหรือหรือเบื้องหน้าชายหนุ่มที่ท่านไม่พึงประสงค์  
หามิเช่นนั้นแล้วท่านอาจต้องเสียใจด้วยชายที่ท่านหมายปองตีจาก
เพราะรับไม่ได้กับวิธีการพิเศษเช่นนี้ T^T



             



ชีวิตของวีรยาไม่เคยห่างจากลิปสติกเลยก็ว่าได้    
ก่อนนอนต้องทาลิป  
อาจเป็นเพราะกลัวว่าเวลาฝันจะเห็นตัวเองปากแตกแล้วไม่สวย  
เช้าตื่นขึ้นมาถ้ายังไม่ล้างหน้าแปรงฟันอาจมีการทาอีก  


แว้งกับคุณนายวีเคยอยู่หอพักนักศึกษาห้องเดียวกัน  
ดังนั้นแว้งจึงเคยเห็นเธอตื่นขึ้นมากลางดึกอาจจะตื่นมาดื่มน้ำหรือเข้าห้องน้ำ  
แต่ก่อนล้มตัวลงนอนอีกครั้งเธอต้อง..ทาลิป  



           

อย่าว่าแต่ช่วงสบายดีเลย  
เวลาไม่สบายเป็นไข้สูงนอนพะงาบพะงาบอยู่บนเตียง
ให้แว้งคอยเช็ดตัวให้เธอยังเรียกหาลิปสติกเลย  


ถ้าใครเห็นเธอนอนซมแล้วมีหลอดพลาสติกอยู่ในมือ
อย่าคิดว่าเป็นยาดมโดยเด็ดขาด






เรียนจบแล้ว  แว้ง คุณนายวีและบันเทิงขึ้นมาหางานทำที่กรุงเทพฯ  
สมัยนั้นงานยังหาไม่ยากเท่าในยุคไอเอ็มเอฟหรอกนะ  
เพราะฉะนั้นจะมีหลายแห่งที่เปิดรับสมัคร  


ความที่กลัวจะไม่ได้งานทำ  สาวสาวสาวก็ตระเวนสมัครเป็นโซนไป  
และพวกเราต้องหาที่พักใกล้กับบริษัทที่จะไปสมัครเพื่อจะได้ไม่มีปัญหารถติด  




วันหนึ่งเราก็ไปค้างที่คอนโดของรุ่นพี่แถวบางนาเพื่อไปสมัครงานแถบนั้น  
แต่เนื่องจากมีหลายแห่งที่เปิดรับเราเลยขออาศัยอยู่หลายวันหน่อย  


วันแรกที่ไปถึงก็ต้องมีการพักผ่อนเป็นธรรมดา  
พอรุ่นพี่ออกไปทำงานก็เหลือพวกเราเพียงสามคน  

ที่คอนโดแห่งนี้มีร้านอาหารอยู่ด้านล่างรวมทั้งมีร้านขายของชำด้วย  
เราจึงไม่ต้องเดือดร้อนเรื่องอาหารการกิน  
แถมอุปกรณ์อำนวยความสะดวกในห้องรุ่นพี่ก็ครบครัน  


แว้งกับบันเทิงไม่มีปัญหาหรอก  ถึงแม้คุณนายวีก็เช่นกัน  หากว่า..



เธอไม่ลืมเอาลิปสติกยอดดวงใจติดมาด้วย !!!!!



จะทำอย่างไรดีล่ะ  ร้านขายของชำใต้คอนโดก็ไม่มีขายเสียด้วย  


ก็ใครจะไปคิดล่ะว่าลิปสติกจะเป็นปัจจัยที่ห้าในการดำรงชีวิตของคนบางคน


คุณนายวีแทบจะขาดใจตายให้ได้ทีเดียว  
พวกเราก็ไม่รู้จะช่วยยังไงนอกจากภาวนาให้รุ่นพี่กลับห้องเร็วๆ
จะได้ออกไปซื้อของที่ศูนย์การค้าใกล้บ้าน


และแล้วเหมือนสวรรค์เมตตาเมื่อคุณนายเหลือบเห็นลิปสติก..


ลาเบลโลแท่งสีน้ำเงิน  ..

แว้งจำได้แม่นเลยล่ะ  




ด้วยความดีใจว่ารอดตายแล้ว
คุณนายก็บรรจงทาอย่างทะนุถนอมและทาเกือบตลอดทั้งบ่าย


สิ่งที่แว้งกับบันเทิงแปลกใจก็คือ  
ในห้องหนุ่มโสดอย่างรุ่นพี่ทำไมถึงมีลิปสติกได้  


จะว่ารุ่นพี่แอบหวานเหมือนบันเทิงก็ไม่เคยเห็นมีทีท่า  
รู้จักกันมาสามปีก็ออกแมน  
แถมรูปร่างหน้าตาก็ไม่ให้เอาเสียเลย  


จะว่าเป็นของแฟนรุ่นพี่ก็ไม่น่าจะใช่  
ก็หน้าตารุ่นอนุรักษ์ไม่น่าจะหาแฟนได้เร็วขนาดนี้    
อย่างรุ่นพี่มีหรือถ้ามีแฟนแล้วจะไม่อวด  


เราสองคนก็ได้แต่นั่งสงสัย  แต่คุณนายวีรยาไม่สน





แล้วก็เป็นเรื่องใหญ่เมื่อรุ่นพี่กลับมาถึงห้อง  


ก็ลิปสติกเจ้ากรรมนั่น
รุ่นพี่เขาเอาไว้  ...ทาส้น T-e-e-n...   เวลาแตกน่ะสิ O_O !!!!



พอได้รู้เท่านั้นแหละ
คุณนายวีพุ่งพรวดเข้าห้องน้ำ  โก่งคออาเจียนหน้าดำหน้าแดงไปเลย



แว้งกับบันเทิงสงสารเพื่อนเป็นที่สุด
ไม่อยากหัวเราะเพราะจะเป็นการซ้ำเติมเพื่อน

...


...


แต่แหม... คุณๆเจ้าขา
ไอ้เราก็กัลยาณมิตรอ่ะนะคะ
ทำอะไรมันก็ควรจริงใจหน่อย



กร๊ากกกกกกกกกกกก ^o^
บันเทิง...อย่าไปหัวเราะเพื่อนเสียงดังอย่างนั้นสิยะ ..ฮี่ฮี่








+++++++++++++++++++++++++++++++++++++


เปิดตัวhttp://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3525757/W3525757.html


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ว่าจะเอาวีรกรรมมาเล่าให้ฟัง
...อืมมม...แต่อย่างนี้มันจะใช่เร้อ


ปล.แฟนๆคับ ไอ "เรื่องนั้น" อ่ะ จนวันนี้ก้อยังมะด้ายแปะ
รู้สึกผิดเหมือนกันคับ แต่แบบว่าอยากให้มันออกมาอย่างดีอ่ะคับ

ปล.2 ตอนนี้งานมันยุ๊งงงง ยุ่ง มะด้ายแก้ตัว (แต่ใครล่ะเชื่อล่ะเนี่ยะ -"-)


.

แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 48 10:29:29

แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 48 18:34:17