CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    ความรักริมฝั่งแม่น้ำเทมส์ (ตอนที่16) มาตอนเดียวก็จริงแต่รับประกันว่ามีทั้งหวานทั้งตื่นเต้นในตอนเดียวกันค่ะ

    ความสัมพันธ์ระหว่างทรายกับนิโคลัสยังคงดำเนินไปอย่างเป็นปกติ...

    คำว่า ‘ปกติ’ ในที่นี่ ก็คือเป็นลักษณะของความสัมพันธ์ที่พิเศษมากเกินกว่าอาจารย์และลูกศิษย์ทั่วๆไป มีการแอบหวานกันบ้าง หยอกล้อกันบ้าง เป็นห่วงเป็นใยกันบ้าง แต่ความพิเศษนั้นก็ยังไม่ลึกซึ้งจนถึงขั้นที่ทั้งสองจะบอกรักกันตรงๆ หลายครั้งที่ทั้งคู่อยู่ในภาวะที่สับสนกับบทบาทของตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับนิโคลัส บางครั้ง เขาก็พยายามทำตัวเหมือนเป็นอาจารย์ของทรายคนหนึ่ง แต่บางครั้ง เขาก็เผลอตัวเผลอใจ แสดงออกให้ทรายรู้สึกได้ว่าเธอคือคนพิเศษ แต่นิโคลัสก็ยังคงรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเอง นั่นก็คือ จะไม่แตะต้องตัวทราย มากไปกว่าการจับมือ ขนาดแค่จับมือ เขาก็เคยทำแค่ไม่กี่ครั้ง น้อย..จนแทบจะนับครั้งได้ ครั้งสุดท้ายก็วันที่ไปเที่ยววินด์เซอร์ด้วยกันและเดินเล่นที่เดอะลองวอร์คนั่นแหละ

    นิโคลัสเปลี่ยนไปเรียกทรายว่า ‘ทราย’ แทน ‘สรัลดา’ อย่างที่เคยเรียกสมัยก่อน เขายกเหตุผลว่ามันฟังดูห่างเหินชอบกล อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ ต้องมานั่งเรียกชื่อจริงกันเสียยาว ซึ่งทรายเองก็เห็นดีด้วย

    แต่ผ่านจากช่วงเวลาอันหวานซึ้งนั้นมาได้เพียงแค่สองสัปดาห์ นิโคลัสก็ดูเงียบขรึมผิดปกติ เขาไม่ได้ชวนเธอออกไปไหนในวันหยุดเหมือนก่อน

    และบ่ายวันอาทิตย์วันหนึ่ง ในขณะที่ทั้งคู่กำลังดูโทรทัศน์ด้วยกันในห้องนั่งเล่น อยู่ๆนิโคลัสก็ทำลายความเงียบขึ้นโดยการถามว่า “วิทยานิพนธ์ไปถึงไหนแล้วทราย”

    ทรายนิ่งคิดอยู่ชั่วครู่ “ก็เพิ่งจะทำแบบสอบถามเสร็จน่ะค่ะ กะว่าอาทิตย์หน้าก็คงออกไปเดินแจกแบบสอบถาม เนี่ยพูดถึงก็เครียดเหมือนกันนะคะ อยู่ๆให้ไปยืนแจกคนเดินผ่านไปผ่านมาในทาวน์ เขินแย่เลย”

    “จริงๆแล้วผมก็อยากช่วยนะ แต่...” เขาแสดงความอึดอัดใจ ใครจะไปอยากปล่อยทรายให้ออกไปยืนแจกแบบสอบถามอยู่คนเดียวล่ะ... แต่ถ้าเขาออกไปด้วย มันก็นับว่าเสี่ยงมาก เพราะทาวน์เป็นสถานที่ๆมีโอกาสเจอคนในคอร์สได้เยอะที่สุด ทั้งนักเรียน ทั้งอาจารย์ด้วยกัน แล้วถ้าเกิดเป็นอย่างนั้นขึ้นมา เขาจะทำหน้าอย่างไร

    “ฉันเข้าใจค่ะนิค ถึงคุณจะอยากช่วย ฉันก็ไม่กล้ารบกวนหรอก” ทรายพูดอย่างเข้าใจจริงๆ นึกภาพตัวเองไปยืนแจกแบบสอบถามกับนิโคลัส แล้วอยู่ๆมีคนรู้จักเดินเข้ามาทัก ตาย..ตายกันพอดี ฆ่าตัวเองตายกันชัดๆ

    “ผมอยากให้ถึงวันที่คุณส่งวิทยานิพนธ์เร็วๆจัง” นิโคลัสเผลอพูดสิ่งที่ใจคิดออกมาโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ และคำพูดของเขาก็ทำให้ทรายถึงกับเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ

    “ทำไมคะ” เสียงหวานใสนั้นมีแววสงสัยดังที่แสดงออกผ่านทางสีหน้าและแววตา

    แทนที่จะได้คำตอบที่กำลังรอคอยอยู่ นิโคลัสกลับนิ่งไป ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉยว่า “ไม่มีอะไรหรอก ผมก็แค่พูดไปอย่างนั้นเอง”

    พูดออกไปอย่างนั้น แต่ในใจคนพูดกลับคิดไปอีกอย่าง

    ทำไมนะ ทรายถึงไม่เข้าใจคำพูดของเขา หรือเธอจะไม่เคยรู้เลยว่าเขารู้สึกพิเศษกับเธอเช่นไร และรอคอยวันที่เธอจะสำเร็จการศึกษาอย่างใจจดใจจ่อขนาดไหน

    เขาอยากให้ถึงวันนั้นไวๆ เพื่อที่จะได้บอกรักเธออย่างเต็มปากและคบกับเธออย่างเปิดเผยเสียที

    แต่ถ้าทรายมีใจให้กับเขา อย่างที่เขาคิดมาโดยตลอด เธอก็น่าจะรอคอยวันๆนั้นเหมือนๆกับเขา ไม่ใช่หรือ...
    ถ้าอย่างนั้น เหตุใดเธอถึงไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาถาม

    ฝ่ายทราย หลังจากที่ไม่ได้คำตอบในสิ่งที่ตัวเองถามออกไป ก็กลับพบว่านิโคลัสเงียบไป เงียบ..เสียจนบรรยากาศเริ่มอึดอัด ลอบมองเขา ก็เห็นแววตาและสีหน้าของเขาดูเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ อยู่ในโลกส่วนตัว ที่ไม่ได้สังเกตเอาเสียเลยว่าเธอกำลังประหลาดใจและไม่เข้าใจ

    ทรายอดคิดไปเองไม่ได้ว่า..หรือที่จริงแล้ว การที่เธอมาอยู่กับเขาแบบนี้ เป็นภาระสำหรับเขา จริงๆแล้วเขาอาจจะนั่งนับวันรอให้เธอเรียนจบ ส่งงานไวๆ จะได้ย้ายออกไป

    นี่ทุกวันนี้ เราทำให้เขาอึดอัดใจ อยู่ในสภาพที่กลืนไม่เข้า คายไม่ออกหรือเปล่านะ...

    มิน่าล่ะ...วันนี้เขาถึงดูเงียบไป ผิดปกติ หรือจริงๆแล้วเขาอยากจะให้เราย้ายออกไปและอยู่อย่างเป็นส่วนตัวอย่างที่เคยอยู่ แต่ไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ...

    แค่คิดก็รู้สึกน้อยใจจนแทบจะร้องไห้ออกมา เออ..แปลกดีนะ บางที กับเรื่องบางเรื่อง คนเราก็สามารถอ่อนแอและหวั่นไหวได้ง่ายอย่างไม่มีเหตุผล

    ไม่อาจฝืนทนนั่งอยู่ตรงนั้นได้อีกต่อไป ทรายจึงขอตัวกลับไปนั่งทำงานต่อที่ห้องนอน แต่พอเข้าไปในห้องจริงๆก็กลับไม่มีสมาธิพอที่จะนั่งทำงาน เธอแอบหยิบรูปที่ถ่ายคู่กับเขาวันที่ไปเที่ยววินด์เซอร์ขึ้นมาดู อยากย้อนเวลากลับไปในตอนนั้น วันที่เขาเดินจูงมือกับเธอเดินที่ ‘เดอะลองวอร์ค’

    หลังจากวันนั้น ถึงแม้จะมีหลายครั้งที่เขาหยอกล้อกับเธอเหมือนเช่นคู่รัก หลายครั้งที่แสดงออกว่าห่วงใย หรือมีความรู้สึกพิเศษกับเธอ แต่เขาก็ไม่เคยแสดงอาการใกล้ชิดเท่ากับวันนั้นอีกเลย ไม่เคยสัมผัส ถูกเนื้อต้องตัวเธอแม้แต่แค่ปลายนิ้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาดูห่างเหินไปอย่างเห็นได้ชัดตลอดหลายวันที่ผ่านมา และจะว่าไป นับจนถึงวันนี้ ซึ่งเป็นเวลาร่วมเดือนแล้วที่ทั้งสองอยู่ร่วมบ้านเดียวกัน ความสัมพันธ์ความผูกพันนั้นแน่นแฟ้นขึ้นทุกวันๆ และแม้นิโคลัสจะแสดงออกชัดเจนเพียงไรว่าเธอมีความสำคัญต่อเขา ก็ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาพูดอะไรออกมาให้ชัดเจน

    แต่สิ่งหนึ่งที่ทรายมองข้ามไปก็คือ ‘ความเหมาะสม’

    เธอไม่เคยรับรู้ถึงความลำบากใจของนิโคลัสในหลายๆครั้งที่เขาต้องพยายามอย่างยากเย็นที่จะไม่ทำตามหัวใจของตัวเองจนเกินไป เพราะถึงอย่างไรก็ตาม ทรายก็ยังได้ชื่อว่าเป็นลูกศิษย์

    สำหรับนิโคลัส สิ่งที่เขาได้ทำลงไป มันก็ผิดมากเกินไปแล้ว แต่บางครั้ง ทั้งๆที่รู้ว่าผิด ก็ยังจะทำ

    ตั้งแต่ทรายลุกเข้าห้องนอนไป นิโคลัสเองก็จมอยู่ในภวังค์ เขาเริ่มทบทวนสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาด้วยความรู้สึกผิดและกลัดกลุ้มใจ และนี่เองก็เป็นสาเหตุที่ตลอดหลายวันที่ผ่านมา เขาดูคนเงียบขรึมมากขึ้น มากจนทรายก็คงจะสัมผัสได้

    เขารู้สึกผิดที่ปล่อยให้อารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผลในหลายๆครั้ง...

    เอาเถอะ อีกเพียงแค่เดือนครึ่งเท่านั้น... เขาก็จะมีอิสรภาพที่จะปฏิบัติตัวกับทรายได้อย่าง ‘คนรัก’ โดยที่จะไม่ต้องรู้สึกผิดอีกต่อไป

    แต่อีกเดือนครึ่งที่ว่านั้นย่อมหมายถึงเวลาที่เขาจะได้อยู่กับเธอจะต้องหมดลงด้วยเช่นกัน

    จะทำใจได้อย่างไร เมื่อคิดว่าวันที่เขาจะได้มีสิทธิ์รักเธออย่างเต็มหัวใจอาจจะเป็นวันเดียวกับที่เธอจะต้องเดินไปจากชีวิตของเขา...ไปไกลแสนไกล โดยที่ไม่รู้เลยว่าจะมีโอกาสได้เจอกันอีกหรือไม่

    จากคุณ : I aM nOt PerFecT - [ 22 มิ.ย. 48 21:00:26 A:202.183.135.99 X: ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป