
๑ และแล้วก็มาถึงยังจุดหนึ่ง
เป็นจุดซึ่งทำชีวิตต้องพลิกผัน
หักเหไปสู่อาชีพนักประกัน
จากวันนั้นถึงตอนนี้ที่ยาวนาน
๒ สามสิบพฤษภาปีสามแปด
ยินเสียงแผดร้องให้ในสถาน
เมื่อรับทราบข่าวร้ายยามวิกาล
เป็นข่าวสารจากตำรวจที่ตรวจเจอ
๓ ใครคนหนึ่งซึ่งพบอุบัติเหตุ
จากเภทภัยที่เกิดได้เสมอ
ขับรถยนต์ชนกันยามเผลอเรอ
เจ็บกันเกร่อนอนกองสองข้างทาง
๔ หนึ่งในนั้นนั่นหรือคือพี่ฉัน
หนักเข้าขั้นไม่รอดดังหมออ้าง
จนไม่รับเข้ารักษาให้เบาบาง
ความหวังลางเลือนลับจวนดับสูญ
๕ ได้พูดคุยขอร้องโรงพยาบาล
ให้บริการรับเอาเข้าสู่ศูนย์
ไอซียูอย่างด่วนด้วยช่วยเกื้อกูล
ด้วยอาดูรกลัวหมดหวังรั้งชีวี
๖ ต้องรับรองน้องมีค่ารักษา
และสัญญาจะส่งให้ในวันนี้
โทรไปตามประกันทันท่วงที
เนื่องด้วยมีเพื่อไว้จ่ายทดแทน
๗ เขาจึงรับด้วยจำใจไม่ต้องการ
คงกลัวผ่านเข้าแล้วจะเสียแผน
ชื่อเสียงของโรงพยาบาลจะคลอนแคลน
หากคนแดนถิ่นไพรวายชีวี
๘ เข้าผ่าตัดสมองต้องเร่งด่วน
ชีพเรรวนหมดหมอรอถอยหนี
ต้องขอร้องให้พยายามทุกวีธี
เพื่อให้พี่ยังอยู่เคียงคู่เรา
๙ ค่าใช้จ่ายเงินสดหมดไปเยอะ
แต่ช่างเถอะเพื่อให้คืนฟื้นชีพเขา
แล้วค่อยค่อยเก็บหอมรอมริมเอา
จนเงินเก่าหมดสิ้นแทบดิ้นตาย
๑๐ รักษาตัวเก้าวันในไอซียู
ยังไม่รู้สึกตัวน้องใจหาย
คอยสวดมนต์ขอพรเพื่อพี่ชาย
จะกลับกลายมาเป็นพี่คนเดิม
๑๑ จากนั้นจึงขอรับกลับคืนบ้าน
เข้าสถานพยาบาลรักษาเพิ่ม
ต้องผ่าตัดอีกครั้งยังจุดเดิม
เพื่อช่วยเสริมที่สมองต้องลองดู
๑๒ แพทย์ไม่ได้ให้ความหวังมากมายนัก
เพียงแค่ทักว่าอาจหายนะหนู
หรือไม่ก็พิการนะโฉมตรู
จะยอมสู้ต่อไปไหวไหมเธอ
๑๓ ไม่เป็นไรหรอกหมอช่วยพี่ด้วย
ยามเจ็บป่วยต้องรักษาเสมอ
แล้วค่อยว่าอีกทีตอนนี้เบลอ
จนเกือบเอ๋อตามไปด้วยใจเพลีย
๑๔ ยังสถานพยาบาลรัฐสามเดือน
มีผองเพื่อนของพี่เราเขาใจเสีย
เพิ่งทราบข่าวจึงมาปลอบกล่อมเพยีย
แถมช่วยเคลียค่าใช้จ่ายไปหลายตังค์
๑๕ กราบขอบคุณศิษย์เก่ารุ่นสิบสอง
แม่สะลองทุกท่านได้ให้ความหวัง
มาช่วยเติมเสริมแต่งแต้มพลัง
ยามกำลังเริ่มลาว่าถอดใจ
๑๖ เมื่ออาการของพี่เริ่มดีขึ้น
หมอบอกฟื้นขึ้นแล้วนะคนไข้
แต่ทว่าจะพิการตลอดไป
สมองได้กระเทือนกลบลบความจำ
๑๗ จากวันนั้นถึงวันนี้ปีที่สิบ
ความหวังลิบหมดลงคงถลำ
เหลือแค่เพียงร่างกายชายกำยำ
และถ้อยคำเก่าก่อนสอนน้องมา

จากเหตุการณ์ในอดีตที่ผ่านมา
มีทั้งเรื่องราวดี ๆ ให้จดจำ และมีเรื่องร้าย ๆ ที่ไม่อยากจำ แต่ใจไม่เคยลืม *_*
หลายวันก่อนคิดถึงบ้าน คิดถึงแม่ คิดถึงพี่ชาย และหลาน ๆ
รวมทั้งคิดถึงสาเหตุที่ทำให้หิ่งห้อยน้อยใจ
ต้องกลายเป็นนกขมิ้นเหลืองอ่อน ร่อนเร่พเนจร ค่ำไหนนอนนั่น
จึงได้เขียนออกมาเป็นกลอนให้พี่น้องผองเพื่อนชาวถนนได้อ่านกัน
.....
อุบัติเหตุที่เกิดขึ้น
ทำให้พี่ชายที่แสนดีของหนูหิ่ง ฯ กลายเป็นบุคคลทุพพลภาพ
ไฟล์รูปภาพ
จากคุณ :
หิ่งห้อยน้อยใจ
- [
วันสุนทรภู่ 10:51:06
]