วันรุ่งขึ้นภูวนาทรีบตื่นนอนแต่เช้า และแน่ล่ะว่าเป้าหมายนั้นอยู่ที่บ้านหลังข้างๆนี้เอง
หลังจากที่วางโทรศัพท์จากแม่ของภัทรลดา เขาก็เห็นว่าควรให้ภัทรลดาเข้ามาทำงานในบริษัทโดยเร็ว เนื่องจากว่ามารดาของภัทรลดานั้นมีความสามารถพิเศษ
หากว่าต้องการรู้อะไรแล้วล่ะก็ นักสืบยังอายและหากรู้ว่าภัทรลดาไม่ได้ทำงานที่บริษัทเขาจริงแล้วก็ก็จะต้องเอาตัวหญิงสาวไปอยู่ด้วยแน่ และที่แน่นอนไปกว่านั้นคือ เขายอมไม่ได้ !
ก็ยัยพายกับเขาโตด้วยกันมาและเขาก็เป็นคนดูแลหญิงสาวมาตลอดโดยเฉพาะที่พ่อแม่ของภัทรลดาไม่อยู่เพราะฉะนั้นเขาย่อมมีสิทธิ์ในตัวหญิงสาวเช่นเดียวกัน
อ้าว คุณใหญ่ วันนี้มาแต่เช้าเชียวนะคะ มีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่าจะมาทานข้าวเช้าด้วย
เสียงป้าน้อมทักขึ้นอย่างแปลกใจที่เห็นชายหนุ่มมาตั้งแต่ยังไม่หกโมงดี
ไม่มีอะไรหรอกครับ แล้วนี่พายตื่นหรือยังครับ
โอ๊ย รายนั้นยังหรอกค่า คุณใหญ่ก็รู้ รู้อยู่ เอาอย่างนี้เดี๋ยวน้อมขึ้นไปปลุกให้นะคะ
ว่าแล้วแม่บ้านของภัทรลดาก็ทำท่าจะขึ้นไปห้องของหญิงสาวหากแต่เสียงภูวนาทขัดขึ้นก่อนว่า
ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวผม ไปปลุกแกเองดีกว่า
แล้วร่างสูงก็ขึ้นไปยังห้องนอนของภัทรลดา เมื่อเปิดประตูเข้าไป หญิงสาวยังคงนอนอยู่บนเตียงเล็กๆ ห้องนอนของภัทรลดา เป็นสีชมพูดูน่ารักสดใสเข้ากับเจ้าของห้อง ภูวนาทมองไปยังหัวเตียง ที่มีรูปของเขากับภัทรลดาถ่ายคู่กันวางเรียงรายอยู่เต็มไปหมด ตั้งแต่เล็กจนโต
นั่นทำให้ชายหนุ่มอดยิ้มออกมาไม่ได้ ทีมุมข้างมีตู้เล็กที่เจ้าตัวซื้อมาด้วยเหตุผลที่ว่า
พายจะเอาไว้เก็บของขวัญของพี่ใหญ่ค่ะ"
และตู้เดียวนี้แหละที่ป้าน้อมบอกว่า
ตู้นี่คุณพายหวงมากเลยค่ะ กุญแจก็มีที่เธอคนเดียวของในตู้นั้นก็รักสุดใจเชียวค่ะ
ขนาดน้อมเองยังแตะไม่ได้เลย
ชายหนุ่มนั่งลงที่ข้างตัวหญิงสาวก่อนที่จะเอื้อมมือไปเขย่าตัวหญิงสาวเบาๆ
พาย พาย ตื่นได้แล้ว เจ้าแมวขี้เซา
อืม พี่ใหญ่เหรอคะ เสียงเจ้าตัวเล็กตอบกลับมา หากก็ยังไม่ตื่นดีนัก
ใช่ พี่เอง ตื่นแล้วก็อาบน้ำได้แล้ววันนี้พี่จะพาไปข้างนอก
หา พี่ใหญ่จะพาพายไปข้างนอก คราวนี้หญิงสาวดีดตัวขึ้นมาทำตาโต
เอ้า จริงสิ ทำไมล่ะไม่เชื่อพี่เหรอ ชายหนุ่มถามยิ้มๆ
เปล่าค่ะ แต่ว่าพี่ใหญ่ไม่โกรธพายแล้วเหรอคะ หญิงสาวถามเสียงอ่อย ทำเอาชายหนุ่มอดใจอ่อนไม่ได้เอื้อมมือมาขยี้หัวเจ้าตัวยุ่งเบาๆ
ไม่หรอก และนั่นทำให้หญิงสาวยิ้มกว้างอย่างยินดี
ไปกันสองคนนะคะภัทรลดาถามเพื่อความแน่ใจ เกิดถ้ายัยวิรันดาไปด้วยหล่อนจะได้เตรียมรับมือทัน
อ้าวก็ไปกันสองคนน่ะสิ หรือว่าพายอยากให้คนอื่นไปด้วย
ไม่ค่ะ งั้นพายไปอาบน้ำก่อนนะคะ
แล้วร่างบางก็วิ่งเข้าห้องน้ำโดยมีภูวนาทนั่งยิ้มอยู่อย่างเอ็นดู
ที่ห้างสรรพสินค้า
เอ วันนี้พี่ใหญ่ใจดีพาพายมาห้าง มีอะไรหรือเปล่าคะ
มีสิ พี่อยากให้พายทำงานน่ะ เลยจะพามาซื้อชุดทำงาน
ทำงาน! หญิงสาวร้องทวนคำอย่างไม่เชื่อหู น้ำตาเริ่มคลอเบ้า ก่อนจะพูดออกมาว่า
ถ้าพี่ใหญ่เห็นว่าพายว่างงานแล้วรบกวน ก็บอกพายก็ได้นะคะ ไม่ต้องไล่ให้พายไปทำงานอย่างนี้ก็ได้ พายคงรบกวนพี่ใหญ่มากไป งั้น.. ภัทรลดาพูดไม่ทันจบก็ทำท่าจะผละไป
หากแต่ร่างสูงเอื้อมมือมาคว้าแขนของหญิงสาวได้ทัน
เดี๋ยวสิ ที่พี่พูดคือ จะให้พายไปทำงานกับพี่ต่างหาก
หา จริงหรือเปล่าคะ
จริงสิ หรือว่าไม่อยากไป
เปล่านะคะ ไปค่ะ พายอยากทำงานกับพี่ใหญ่ แล้วนี่เราไปซื้อชุดทำงานของพายกันเลยนะคะ แล้วร่างบางก็ฉุดแขนภูวนาทไปยังแผนกเสื้อผ้าสตรี
แม่ขา กลับมาเมื่อไหร่พายจะหอมซ้ายหอมขวาเลย
หากเอาเข้าจริงการซื้อเสื้อผ้ากับภูวนาทก็ไม่ได้ง่ายนัก
ไม่เอา โป๊ไป
อะไรกันคะพี่ใหญ่ พายลองจนจะครบโหลแล้วนะคะแล้วตัวนี้พายก็ไม่เห็นว่ามันจะโป๊ตรงไหน ภัทรลดาบอกอย่างเหลืออด
อ้าว พายไม่เห็นเหรอ นี่ไงคอกว้างจะตาย ก้มทีเห็นไปถึงไหนๆ ภูวนาทตอบกลับอย่างไม่เดือดร้อนเท่าไหร่
แล้วพี่ใหญ่จะให้พายใส่ชุดปิดคอ ปิดหน้าไปทำงานเลยหรือไง
ถ้าได้อย่างนั้นก็ดี เอ่อแล้วชุดที่น้องเขาว่าไม่ทราบว่ามีมั๊ยครับ
ประโยคหลังชายหนุ่มหันไปถามพนักงานขายที่ตีหน้าปุเลี่ยนอยู่ข้างๆ
พี่ใหญ่ นั่นพายประชด!
อ้าว เหรอ โทษที พี่ไม่รู้ภูวนาทพูดหน้าตาเฉยหากแต่เมื่อมองหน้าภัทรลดาจึงเห็นสมควรว่าควรจะหยุดการล้อเล่นได้แล้ว มิฉะนั้นยัยลูกแมวน้อยอาจแปลงร่างเป็นเสือน้อยๆได้เหมือนกัน
เอาล่ะๆ พี่ไม่แกล้งแล้วแต่ชุดพวกนั้นมันโป๊ไปจริงๆนี่นา เอางี้ พายใส่ไซส์นี้ใช่มั๊ย เดี๋ยวพายไปรอพี่ที่ร้านอาหารก่อนนะ เดี๋ยวพี่เลือกชุดให้พายเองแล้วพี่ตามไป
อันที่จริงเธอก็ไม่อยากมานั่งรอคนเดียวหรอกนะ แต่เห็นว่าขืนลองเสื้อผ้ากับพี่ใหญ่มีหวังทั้งวันคงเลือกไม่ได้ อีกอย่างเขาทำงานเป็นถึงผู้บริหารคงจะเลือกเสื้อผ้าที่เหมาะสมให้เธอได้
ภัทรลดานั่งรออยู่ไม่ถึง15นาทีภูวนาทก็เข้ามาที่ร้าน
พี่ใหญ่ซื้อเสร็จแล้วเหรอคะ ภัทรลดาถามอย่างแปลกใจเมื่อกี๊พี่ใหญ่นั่งติอยู่เป็นชั่วโมงทำไมคราวนี้เสร็จเร็วจัง
เสร็จแล้ว พายสั่งอาหารหรือยัง
ยังค่ะ รอพี่ใหญ่ก่อน พายขอดูเสื้อหน่อยได้มั๊ยคะ
เดี๋ยวกลับบ้านค่อยดูแล้วกัน เชื่อมือพี่เถอะน่า ชุดที่เลือกมาให้เหมาะกับพายจริงๆ
ได้ยินดังนั้นภัทรลดาจึงไม่ได้สงสัยอะไร หากแต่อะไรบางอย่างบอกเธอว่าแบบนี้มันแปลกๆอยู่
..................................................................................
"กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!!!"
"ตายแล้ว ตายแล้ว มีอะไรคะคุณพาย"เสียงของป้าน้อมร้องถามขึ้นพร้อมกับร่างที่วิ่งเข้าไปในห้องนอนของภัทรลดาอย่างรวดเร็ว
"ก็พี่ใหญ่นะสิคะ แกล้งพาย นี่อะไรบอกว่าเลือกชุดทำงานที่เหมาะกับพายให้ แล้วดูสิคะ ชุดพวกนี้น่ะ อี๋" ภัทรลดาร้องบอกอย่างหัวเสียเมื่อเห็นว่าชุดที่ชายหนุ่มบอกว่าเหมาะกับภัทรลดานั้นคือชุดสูทแขนยาว กระโปรงยามถึงตาตุ่ม กางเกงขายาว และแน่นอนว่าใครก็ตามที่ใส่ชุดพวกนี้ ไม่ต้องขาอ่อนหรอด แม้แต่ตาตุ่มก็ยังไม่ได้เห็น
"คุณใหญ่คงไม่ได้ตั้งใจหรอกค่ะ " ผู้สูงวัยกว่าพยายามปลอบใจหากแต่ก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้น
"ตั้งใจสิคะ พี่ใหญ่ตั้งใจ คอยดูก็แล้วกัน"
ดังนั้นในวันรุ่งขึ้นเมื่อภูวนาทมาที่บ้านภัทรลดา จึงได้รับคำบอกว่า
"คุณหนูออกไปแล้วค่ะ ไปตั้งแต่เช้ามืด"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ งั้นผมไปทำงานก่อนแล้วกัน" ชายหนุ่มรับรู้อย่างไม่มีวี่แววโมโห เนื่องจากคิดว่าภัทรลดาคงงอนเรื่องชุดทำงาน(อันที่จริงเขารู้ตั้งแต่ได้ยินเสียงกรี๊ดบ้านแตกนั่นแล้วล่ะ) จึงไม่รอไปทำงานพร้อมกัน หากแต่ชายหนุ่มก็รู้ว่าตัวเองคิดผิดเมื่อไปถึงที่ทำงานแล้วเลขารายงานว่า
"คุณพายยังไม่เข้ามาเลยค่ะ"
จากคุณ :
ช่อชมพู
- [
วันสุนทรภู่ 14:33:53
A:202.5.88.143 X:
]
หัวใจ...ใกล้ใกล้ตัว(ตอนที่4)
