ความคิดเห็นที่ 1         วนิสาแปลกใจและข้องใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นนัก นาวิน... ชายหนุ่มแปลกหน้าผู้ที่เข้ามาร่วมอาศัยในชายคาเดียวกับเธอ โดยที่เธอไม่มีโอกาสได้รู้เลยว่าเขาเป็นใครมาจากไหน และที่สำคัญก่อนหน้านี้เธอก็ไม่เคยเห็นหรือรับรู้ว่าโสภิดาแม่ของเธอจะเคยรู้จักหรือคุ้นเคยกับนาวินมาก่อน จะเป็นญาติก็ไม่น่าจะใช่          “นิสา ทำไมลงมาช้าแบบนี้ล่ะ” โสภิดาถามแกมต่อว่าเมื่อหญิงสาวเข้ามานั่งที่โต๊ะ อาหารเย็นมื้อค่ำถูกจัดวางเอาไว้อย่างเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มที่วนิสารู้สึกไม่ชอบหน้าตั้งแต่แรกเห็นก็มานั่งรอที่โต๊ะแล้วด้วย “แม่กับวินมานั่งรอเราอยู่นานแล้วนะจ๊ะ”          “เอ่อ...ขอโทษนะคะ คือนิสาอาบน้ำเพลินไปหน่อย” ใช่ว่าเธอจะเพลิดเพลินกับการอาบน้ำ แต่วนิสามัวแต่คิดวกวนซ้ำไปซ้ำมากับการมาอยู่ในบ้านนี้ของนาวินต่างหาก          “อืม... เหรอจ๊ะ งั้นไม่เป็นไร อ้าว! แก้วตักข้าวเลยสิ ยืนนิ่งอยู่ทำไม”            เด็กรับใช้ตักข้าวเสร็จก็เลี่ยงออกไปทำงานในครัวต่อ วนิสาแกล้งทำทีว่ารับประทานอาหารไปอย่างเงียบๆ แต่เธอคอยลอบมองพฤติกรรมแปลกๆ ของผู้รวมโต๊ะอีกสองคนอยู่เสมอ นาวินคอยเอาอกเอาใจแม่ของเธออยู่ไม่ห่าง อีกทั้งยังพลัดกันตักอาหารให้อยู่บ่อยๆ ทำให้เธอยิ่งอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาเป็นใครกันแน่            “แม่สร้อยเขาทำกับข้าวอร่อยม๊ากมากเลยนะวิน ฉะนั้นต้องกินเยอะๆ นะ”          “โอ๊ย! ถ้าอย่างนั้นอีกไม่นานตัวผมคงจะอ้วนเป็นหมูแน่ๆ เลยครับคุณโส”          นาวินหันไปยิ้มหวานให้โสภิดา ก่อนจะหันมามองหญิงสาวหน้าสวยที่นั่งร่วมโต๊ะอีกคน “แต่แปลกนะครับ ทั้งที่กับข้าวบ้านนี้อร่อยจะตาย แต่คุณนิสาไม่เห็นจะอ้วนเลย”          “นิสาควบคุมอาหารและก็ออกกำลังกายสม่ำเสมอน่ะ ใช่มั้ยจ๊ะลูก”          “ค่ะคุณแม่” วนิสาพูดพร้อมกับรวบช้อน แล้วยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม          “อ้าว! อิ่มแล้วเหรอครับ ทำไมทานนิดเดียวเองล่ะ แต่แหมอย่างนี้นี่เอง...คุณทานข้าวนิดเดียวแบบนี้ถึงได้ใส่ชุดว่ายน้ำแล้วสวยแบบนั้น หุ่นก็ดี้ดีอย่างกับนางแบบแนะ ” นาวินพูดแหย่พร้อมกลับส่งสายตาพราวระยับ ทำเอาอีกฝ่ายต้องรีบสะกดอารมณ์ตัวเอง         เมื่อคิดถึงว่านาวินเห็นเธอตอนที่กำลังนุ่งน้อยห่มน้อยอยู่ในสระน้ำ ก็ยิ่งทำให้วนิสายิ่งเขินและยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่         คนบ้า... ฉันรู้นะว่านายคิดอะไรอยู่            “นิสาเขาต้องเข้าสังคมออกงานอยู่บ่อยๆ จะปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้อ้วนพุงพลุ้ยได้ยังไงกัน แล้วยังสาวยังแส้อยู่ด้วย ปล่อยให้อ้วนก็ไม่มีชายหนุ่มมองน่ะสิจ๊ะ” โสภิดาพูดอย่างอารมณ์ดี          “คุณโสเองก็ยังสวยอยู่นะครับ” นาวินหันไปส่งสายตาหวานเชื่อมให้คนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ          “แหมวินก็! มาพูดให้คนแก่ๆ ดีใจ”          “ไหนครับคนแก่ ไม่เห็นมีเลย ผมเห็นแต่สาวๆ นั่งอยู่แถวนี้” นาวินหยอดคำหวานไม่แพ้สายตาส่งไปให้โสภิดา ก่อนที่มดจะรุมกับคนทั้งโต๊ะเพราะความหวานจากคำพูดของนาวิน วนิสาจึงตัดสินใจยกเรื่องงานขึ้นมาถามขัดความหวานของทั้งสองคน          “คุณแม่คะ เรื่องการประชุมที่จันทบุรี ” แต่ยังไม่ทันที่จะพูดจบชายหนุ่มที่นั่งตรงกับข้ามก็รีบพูดแทรกขัดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว          “คุณโสว่ามิสเตอร์โรแนนด์เขาจะตกลงเซ็นสัญญากับเรามั้ยครับ ผมว่าเขาสนใจงานตัวใหม่ของเราไม่น้อยเลยนะ เสียดายที่เมื่อกลางวันผมกลับบ้านมาก่อน ก็เลยไม่รู้ผลเลย...”          “เขาบอกว่าจะกลับไปปรึกษากับทางบริษัททางโน้นให้เร็วที่สุดนั่นแหละวิน เราก็คงต้องรอกันก่อน ทำการค้าก็ต้องใจเย็นๆ สิวิน อย่าเพิ่งใจร้อน”            “ก็ผมกลัวว่าเขาจะไปซื้อกับคนอื่นนี่ครับ” แม้จะสนทนาอยู่กับโสภิดา แต่นาวินก็หันมาส่งสายตาเยาะเย้ยใส่หญิงสาวอีกคนที่นั่งรวมโต๊ะ เป็นเชิงว่า คุณโสเขาไม่สนใจเรื่องของคุณหรอกนะครับ          “มิสเตอร์โรแนนด์เขาไม่ไปซื้อที่ไหนหรอก เชื่อฉันสิ เขาเป็นลูกค้าของบริษัทเรามาตั้งหลายปี ค้าขายกันจนรู้ใจแล้วล่ะ”          เมื่อเห็นว่าแม่สนใจกับเรื่องราวของนาวินมากกว่า วนิสาก็ต้องถอนใจอย่างหงุดหงิด เรื่องที่เธอจะพูดนั้นสำคัญกว่าเรื่องของนาวินเสียอีก แต่แม่ของเธอกลับทำเป็นไม่สนใจ           “งั้นนิสาขอตัวขึ้นข้างบนเลยนะคะคุณแม่” หญิงสาวหันไปบอกผู้สูงวัยกว่าตามมารยาทบนโต๊ะอาหารที่ดี          “วันนี้แม่เหนื่อยมาก หนูมีอะไรอยากจะเล่า อยากจะถามก็ไว้พรุ่งนี้นะ” โสภิดาดักคอเหมือนจะรู้ว่าลูกสาวจะต้องตามไปถามเรื่องของชายหนุ่มที่นั่งยิ้มแป้นอยู่ข้างๆ แน่ๆ          “...ค่ะ” ร่างบางลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะอาหารทันทีที่โสภิดาพูดจบ โดยไม่รู้ว่ามีอีกหนึ่งสายตาที่จ้องมองเธออย่างไม่วางตา          “คิดอะไรอยู่วิน” โสภิดาหันมาถามเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มเงียบไป          “เปล่าครับเปล่า” ชายหนุ่มหันมาตอบยิ้มๆ          “’งั้นก็ดี กลับมาคุยเรื่องของเราต่อดีกว่าว่าจะเอายังไงต่อไป....” แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 48 15:45:23 แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 48 15:36:36 จากคุณ : ตลาลี - [ 27 มิ.ย. 48 15:35:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แม้จะพยายามข่มให้หลับ แต่พอนึกถึงนัยน์ตากวนประสาทของนาวิน ก็ทำให้วนิสาต้องลุกขึ้นมานั่งหวั่นใจอยู่บนเตียง          ตาบ้านี่เป็นใครกันแน่นะ แล้วทำไมคุณแม่ถึงไม่บอกไม่เล่าอะไรให้เราฟังเลยล่ะ          เอ๊ะ! หรือว่าตานั้นจะเป็น....แฟนใหม่ของแม่.... ไม่หรอกถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ แม่ต้องบอกเราก่อนสิ          ถ้าคุณแม่จะมีแฟนใหม่จริงๆ ล่ะ เราจะทำยังไง อันที่จริงมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเพราะคุณแม่ก็ยังสาวอยู่เลย และเราก็คงไม่ห้าม แต่... จะเป็นคนอื่นได้มั้ย นายนาวินนั่นยังหนุ่ม สามารถเป็นลูกของคุณแม่ได้เลยนะ... แถมยังกวนประสาทเป็นทีหนึ่งอีกดัวย          แต่... หญิงสาวสะบัดหัวแรงๆ เธอไม่อยากให้ทุกอย่างมันเป็นอย่างที่เธอคิด         มันคงไม่ใช่แบบนั้นหรอกนิสา คิดอะไรบ้าๆ คุณแม่ไม่หาพ่อใหม่ให้เราหรอก...          เมื่อเห็นว่าคืนนี้ท่าจะหลับไม่ได้ง่ายๆ วนิสาจึงลุกขึ้นหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวมทับชุดนอนผ้าซาตินสีชมพูอ่อนสดใสเนื้อบางเบา ก่อนจะเยื้องย่างเปิดประตูออกไปยืนรับลมที่ระเบียง          ดอกไม้ไทยอย่างดอกแก้วและดอกราตรีที่ปลูกเอาไว้บริเวณสนามด้านล่างโชยกลิ่นหอมขึ้นมาตามลมที่พัดแผ่วเบา คืนนี้ดวงดาวเต็มท้องฟ้าส่องประกายสุกใส จึงทำให้ความคิดฟุ้งซ่านต่างๆ นานาในสมองวนิสาลดลงได้บ้าง           “ยังไม่นอนอีกเหรอครับ” เสียงทุ้มของใครบางคนทำให้อารมณ์สุนทรีย์ของหญิงสาวต้องสะดุดลง แม้จะไม่หันไปมองแต่วนิสาก็รู้ว่าคนที่พูดคือใคร มีอีกเรื่องที่เธอเพิ่งจะได้รู้ก็คืนห้องนอนของนาวินติดอยู่กับห้องนอนของเธอ อีกทั้งระเบียงของทั้งสองห้องยังอยู่ใกล้กันจนเห็นหน้าได้ชัดเจนอีกต่างหาก ดีที่มันไม่เชื่อมต่อกัน          “....” เงียบไม่มีเสียงตอบ          “หรือว่าคิดเรื่องผมจนนอนไม่หลับ”          รู้ได้ยังไงยะว่าฉันคิดเรื่องของนายอยู่          “....” หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงระเบียงห้องข้างๆ ยังนิ่ง แถมยังไม่ยอมหันมามองอีกต่างหาก          “ที่ไม่หันมาพูดกับผมนี่เป็นเพราะอะไรครับ”          “....”          “เขินเหรอ”            “....” ตาบ้า! หลงตัวเองชะมัดเลย          “ไม่เป็นไร ไม่พูดกับผมวันนี้ก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงเราก็ต้องได้คุยกัน ผมยังต้องอยู่บ้านนี้อีกนาน... คงตลอดไปเลยมั้ง”          “เพื่ออะไร” วนิสาสวนกลับทันควัน “ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าคุณเป็นใคร และมาอยู่ที่นี่เพื่ออะไรกันแน่”          “....” ชายหนุ่มแกล้งทำเป็นเฉยบ้าง          “บอกฉันมาสิ”          “....” ยังคงทำท่าเหมือนไม่ยินเสียงอะไร          “ตาบ้า!!!” แล้วร่างระหงก็รีบเดินกลับเข้าห้องปิดประตูไปอย่างรวดเร็ว          “คนบ้าๆๆๆๆๆๆ ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่านายคือใคร” มือเล็กทุบรัวลงบนหมอนนุ่มที่วางอยู่บนเตียงอย่างโมโห “นี่แนะๆๆๆๆ ฉันจะทุบนายให้ตายคามือไปเลย ตาบ้า! กวนประสาทนัก”             ก๊อก ก๊อก ก๊อก          เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำเอาเอาหมัดน้อยๆ หยุดชะงัก          “คะ”          “ผมเอง” เสียงทุ้มดังอยู่ภายนอก          “ผมเองน่ะใคร! ผีหรือคน หรือว่าเจ้าตูบ แต่เอ๊ะ! หมาพูดไม่ได้นี่” เมื่อพอเดาออกว่าใครยืนอยู่หลังประตู วนิสาก็เลยกวนกลับไป          “นาวิน” เสียงเข้มตอบกลับมา          “มีอะไร!!!” เสียงใสกระชากถาม          “ผมอยากจะบอกอะไรบางอย่างกับคุณ เปิดประตูก่อนสิครับ”          “ฉันไม่ต้องการเสวนากับคุณไม่ว่าจะเรื่องอะไรทั้งนั้น”          “แต่ผมรับรองว่าเรื่องที่ผมจะพูดกับคุณนี่เป็นเรื่องที่คุณอยากฟังละกัน”          วนิสาลุกขึ้นมาเปิดประตูห้องอย่างรวดเร็ว  ร่างสูงในชุดนอนสีเข้มเดินมายืนกอดอกพิงประตูห้องอย่างสบายอกสบายใจ          “มีอะไร! รีบพูดมาแล้วกลับไปห้องของคุณซะ”          “ผมจะมาบอกคุณว่า... ราตรีสวัสดิ์ครับ” แล้วนาวินก็หันหลังเดินยิ้มกลับไปเปิดประตูเข้าห้องตัวเองอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้วนิสายืนโมโหกับพฤติกรรมของชายหนุ่มอยู่นาน          “ตาบ้าเอ้ย!.... ทุเรศที่สุด!” จากคุณ : ตลาลี - [ 27 มิ.ย. 48 15:44:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แอ๊ะ.... ลืมบอกว่าเป็นตอนที่ 1 อ่ะ...ไม่เป็นไรนะคะ ฝากเรื่องไวในอ้อมใจของผู้อ่านด้วย (พูดเหมือนพระเอกลิเกเวลาแสดงต่อหน้าแม่ยกเลย....) จากคุณ : ตลาลี - [ 27 มิ.ย. 48 15:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อยากรู้จังว่านาวินเป็นใคร? จากคุณ : พราวตะวัน (พราวตะวัน) - [ 27 มิ.ย. 48 16:15:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เอ่อ.....ราตรีสวัสดิ์.....เนี่ยนะที่จะบอก กวนจริงๆ..........เฮ้อ จากคุณ : namtanzay - [ 27 มิ.ย. 48 16:16:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรียน คุณ ตลาลี ชักสนุกแล้วสิแฮะ ผมไม่เดาดอกว่า ใครเป็นใคร แต่จะตามอ่าน...อย่างกวดขัน ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ - [ 27 มิ.ย. 48 16:40:33 A:61.90.21.233 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : nongwin - [ 27 มิ.ย. 48 17:24:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กวนมั่กๆ...ล่ำบึ้กด้วย เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 27 มิ.ย. 48 20:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พระเอก - -" กลุ้มใจแทนนางเอกเลย จากคุณ : mrs_ricken - [ 27 มิ.ย. 48 22:06:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10 กวนซะ จากคุณ : scottie - [ 28 มิ.ย. 48 00:52:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณพระเอกนี่จะกวนไปทั้งเรื่องเลยมั้ยเนี้ย จากคุณ : trick - [ 28 มิ.ย. 48 20:42:16 A:203.156.34.254 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 พระเอกคนนี้ ต้องให้พายกรอบจัดการให้...จะได้อยู่หมัด 55555 !!!! จากคุณ : PieKrob (PieKrob) - [ 29 มิ.ย. 48 14:20:59 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 30 มิ.ย. 48 11:46:04 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่ใช่พระเอกใช่ไม๊คะ ไม่ใช่พระเอกใช่ไม๊คะ ไม่ใช่พระเอกใช่ไม๊คะ ไม่ใช่พระเอกใช่ไม๊คะ ไม่ใช่พระเอกใช่ไม๊คะไม่ใช่พระเอกใช่ไม๊คะ ไม่ใช่พระเอกใช่ไม๊คะ ไม่ใช่พระเอกใช่ไม๊คะ ไม่ใช่พระเอกใช่ไม๊คะ ไม่ใช่พระเอกใช่ไม๊คะ ไม่ใช่พระเอกใช่ไม๊คะ ไม่ใช่พระเอกใช่ไม๊คะ ไม่ใช่พระเอกใช่ไม๊คะ ไม่ใช่พระเอกใช่ไม๊คะ จากคุณ : Nong Kob - [ 30 มิ.ย. 48 15:56:47 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แต่ผมว่าพระเอกนา น้องกบ เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 30 มิ.ย. 48 17:14:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 55555555555555รอตอนต่อไปคะ ดูว่าอีตาพระเอกจะกวนอะไรอีกฮิๆๆๆๆๆ จากคุณ : รียา - [ 3 ก.ค. 48 01:02:03 A:203.172.104.152 X: TicketID:103817 ]