ความคิดเห็นที่ 1 ลุงหวังเงียบไปนาน เหมือนกำลังคิดทบทวนเรื่องราวครั้งเก่าก่อนหรือไม่ก็คงระอาผมเต็มทนที่เฝ้าถามเรื่องนี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่สีหน้าและแววตาของแกยามนี้เปล่งประกายต่างจากคราก่อนมากมายนัก ผมนั่งมองแกเพลินคิดตามไปว่า แกคงมีความสุขมากตอนนั้น แล้วอยู่ๆ แกก็ทำลายความเงียบโดยการพูดออกมาว่า “ดอกหน้าวัวสีขาว จานรองรูปหัวใจ พันธุ์ขาวพระสังขศาสตร์” ผมกลัวได้ยินผิดเลยต้องถามแกซ้ำ และเมื่อแกย้ำว่า ‘เป็นคำตอบสุดท้าย’ นั้นแหละ ผมเลยมีอาการ อึ้ง แล้วก็ ทึ่ง พร้อมๆ กันเลยทีเดียว ‘อึ้ง’ เพราะคาดไปไม่ถึง ส่วน ‘ทึ่ง’ นี่เพราะคิดไปไม่ถึงเช่นกันว่าแกจะกล้าทำขนาดนั้น แล้วยิ่งไปกว่านั้นแกย้ำมาอีกว่า “ลุงขอความรักน้องนาด้วยดอกหน้าวัวในวันวาเลนไทน์ด้วย” มือหนาของตัวเองบีบขมับแรงๆ ตามด้วยใช้สันมือตีต้นคอตัวเอง กลัวว่าสิ่งที่ได้ยินเป็นเรื่องโจ๊กหรือไม่ก็หูแว่วไปเอง หน้าตาและคิ้วผมคงผูกโบว์เป็นเครื่องหมายคำถามไปแล้ว “ทำหน้าเหมือนตอนลิงถ่ายไม่ออก แบบนี้ไม่เชื่อละซี ” แกต่อว่าผมไม่จริงจังมากนัก ส่วนผมก็บอกตัวเองอยู่ในใจว่า ‘ไม่อยากจะเชื่อ’ลุงเลยครับ แล้วแกก็จะเล่าประวัติความเป็นมาของดอกหน้าวัวให้ผมฟังอย่างผู้ชำนาญงาน ทั้งวิธีการปลูก การขยายพันธุ์ การดูแลรักษา ผมก็ตั้งใจฟัง เพราะเป็นความรู้ใหม่ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเช่นกัน “ดอกหน้าวัวน่ะ จัดเป็นไม้ดอกเศรษฐกิจส่งออกขายต่างประเทศ รายได้ต่อปี ต่อไร่นี่เป็นแสนเชียวนะพ่อนักปราชญ์ อย่าเห็นว่าชื่อไม่เป็นมงคลไปแล้วจะไม่สำคัญ ” ฟังไปฟังมาชักจะเริ่มเชื่อเรื่องที่แกเล่าเสียแล้วซี เพราะหลักฐานที่แกอ้างถึงนั้นมีอยู่จริง ก็ภายในสวนบริเวณบ้านของแก ขาวโพลนไปด้วยดอกหน้าวัว ‘พันธุ์ขาวพระสังขศาสตร์’ ดอกไม้อื่นอย่างกุกลาบขาวและแดงมีให้เห็นบ้างประปราย ถึงว่าซีผมถามตอนนั้นว่าทำไมปลูกแต่ดอกหน้าวัว แกถึงไม่ยอมตอบ เป็นที่มาของ ‘ความรัก’ นี่เอง ผมนั่งคุยกับกับแกอีกพักใหญ่ จนได้เวลาเรียนและแกก็ได้เวลาไปหาภรรยาที่ร้านเช่นกัน เราเลยล่ำรากันตามธรรมเนียม แต่ก่อนจะเข้าเรียน “อย่าลืมพรุ่งนี้นะลุง ผมจองไว้หนึ่งก้าน แล้วจะรีบมารับแต่เช้าเลย” ผมย้ำเตือน เดี๋ยวแกจะลืม ก่อนจะเข้าเรียนตลอดช่วงบ่าย @<><><><><>@ วันนี้ 14 กุมภาพันธ์ ใครๆ ต่างรู้ดีว่าเป็น ‘วันแห่งความรัก’ ได้เวียนบรรจบครบรอบมาเยือนชาวโลกอีกครา เป็นวันที่นักบุญเซนต์วาเลนไทน์ผู้เปี่ยมไปด้วยความรักและความปรารถนาดีต่อเพื่อนมนุษย์ต้องจบชีวิตลงด้วยคำสั่งประหารชีวิต ถึงจะรู้ว่าวันนี้เป็นวันที่ทั่วโลกต่างระลึกถึงชีวิตและความรักอันยิ่งใหญ่ของนักบุญคนนั้น แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ความจริงว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไร นอกเสียจากทำตาม ‘กระแส’ และ ‘สังคมนิยม’ เสียมากกว่า ผมพอรู้เรื่องเหล่านี้มาบ้างแต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่หาซื้อดอกกุหลาบให้สาวคนไหน จนลุงหวังมักเอาเรื่องนี้มาล้อผมอยู่บ่อยๆ “ผู้หญิงกับดอกไม้เป็นของคู่กันพ่อนักปราชญ์ นี่อะไร....ริจะจีบหญิง แต่ไม่เคยให้ดอกไม้สาวในวันวาเลนไทน์” ลุงหวังล้อผมเสมอ ยิ่งแกมารู้ความจริงว่าผมอกหักจากสาวมาสามครั้งแล้ว ปีละครั้งสำหรับการศึกษาปริญญาตรี แล้วนี่ย่างเข้าปีที่สี่ ผมคิดจะเปลี่ยนแปลงตนเองตามแนะนำของแกดูสักครั้ง ซื้อดอกไม้ให้น้องแซนผู้น่ารักของผม ที่คบหามาได้เกือบปีแล้วล่ะ “ดอกลิลลี่ที่ผมจองไว้ล่ะลุง” ผมทวงถามหน้าตื่นมาแต่ไกล เช้านี้ตื่นสายแล้วรถก็ติดเหลือเกิน กว่าจะมาถึงนี้ได้ก็สายมากแล้ว ลุงหวังง่วนอยู่กับลูกค้าสาวๆ หนุ่มๆ ของแก ที่วันนี้ดูจะคึกคักเป็นพิเศษในรอบหนึ่งปี ก็นี่ล่ะ ที่ผมเรียกว่า สังคมนิยมล่ะ แล้วปีนี้ผมเองก็เป็นเหมือนกับคนอื่นเสียด้วยซี ลุงหวังก้มหาอยู่นานแล้วบอกเหมือนสำนึกผิดในทีว่า “ไม่มี...สงสัยหลานสาวคงขายให้คนอื่นไปแล้วมั้ง ลุงก็ลืมบอกหลานแตงโมด้วยว่าพ่อนักปราชญ์จองไว้” แล้วนี่ หลานสาวแกก็เข้าเรียนแล้วด้วย เป็นอันว่าดอกลิลลี่สีขาวที่ผมตั้งใจดิบดีว่าจะเอาไปให้น้องแซนในวันนี้ เพื่อบอกรักเสียที เป็นอันว่า อดกัน! ดอกกุหลาบก็หมดไม่ว่าจะแดงหรือขาว เพราะขายดีมาก ครั้นจะไปหาซื้อที่อื่นเห็นจะไม่ทันเวลาเข้าเรียนเสียแล้ว แกเลยให้ผมเอาดอกหน้าวัวสีขาวที่แกปลูกไว้ที่บ้านซึ่งแกคัดมาพิเศษสำหรับวันนี้โดยเฉพาะเอาไปให้แทน ผมส่ายหน้าลูกเดียว ไม่เล่นกับแกด้วย น้องแซนน่ะ ไม่เหมือนพี่นาหรอก แต่แกก็พูดจนผมเคลิ้มอยากลองเหมือนกัน สุดท้ายเลยทำตามที่แกแนะนำอีกครั้ง เป็นครั้งแรกในการมอบดอกไม้ให้สาวในวันวาเลนไทน์ด้วยหัวใจไม่ค่อยปกตินัก “น่า...เชื่อลุง แล้วจะดีเอง” แกสำทับไล่หลังผมมาเหมือนให้กำลังใจ แต่ผมก็ยังอดหวั่นๆ อยู่ไม่น้อยทีเดียว @<><><><><>@ “อ้าว...ไงนักปราชญ์ ไม่เรียนหรือ? แล้วให้ดอกไม้สาวยัง? ” ลุงหวังถามผมทันทีที่ผมเดินมาถึง ก็จะให้มีใจเรียนได้อย่างไรในเมื่อทำตามที่แกแนะนำแล้วผลออกมาอย่างที่ผมหวั่นเสียด้วย ความเงียบจากผมแกคงรู้ได้ด้วยตนเอง และเมื่อแกเห็นดอกไม้ในมือผมยังอยู่เหมือนเดิม แกก็ไม่ซักถามอะไรอีก เราต่างนิ่งเงียบด้วยกันปล่อยให้เวลาผ่านไป ...ลุงหวังเก็บของเสร็จแต่ยังไม่กลับ นี่คงรอผมหรืออย่างไรไม่รู้ เพราะดอกไม้ก็ขายหมดตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว “เชื่อลุง แล้วจะดีเอง” คำพูดของแกยังก้องอยู่ในหูผมเมื่อไม่กี่นาทีนี้เอง แล้วผลเป็นไง ไม่น่าเชื่อคนแก่เลยจริงๆ ผมบอกตัวเอง ดีเท่าไหร่แล้วทีไม่โดนตบหน้า มีต่อค่ะ จากคุณ : อนงค์นาง - [ 27 มิ.ย. 48 19:58:17 A:203.113.70.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 “พี่ปราชญ์...อย่าบอกนะว่าพี่จะให้ดอกหน้าวัวให้แซนน่ะ” น้องแซนหน้าบึ้งว่าดักคอผม ทันทีที่ดอกไม้ในมือผมซึ่งซ่อนอยู่ด้านหลังค่อยๆ แย้มออกมาทีละนิด เหมือนพระเอกในละครทีวี... ดอกหน้าวัวสีขาวบริสุทธิ์ของลุงหวังเลยค้างเติ่งอยู่กลางอากาศ เป็นตัวกั้นระหว่างผมกับน้องแซนให้ห่างออกไป แล้วค่อยๆ ลดลงอย่างคนหมดแรง แล้วยิ่งห่างขึ้นไปอีกเมื่อน้องแซนที่ผมรักเดินไปหยิบช่อดอกไม้หลายช่อซึ่งฝากเพื่อนเอาไว้แล้วพูดใส่หน้าผมว่า “นี่เห็นมั้ยพี่ปราชญ์ ใครเค้าให้ดอกหน้าวัวบ้าๆ นั่นเหมือนพี่ จะเอาไปให้ใครที่ไหนก็ไป ” เห็นท่าว่าจะจบสำหรับคนที่สี่ ผมบอกตัวเองแผ่วเบา “ไหนลองเล่าให้ลุงฟังซิ ว่าเรื่องเป็นยังไง” ลุงหวังทำลายความเงียบระหว่างเราสองคน ผมเลยเล่าให้แกฟังอย่างไม่มีปิดบัง อยากจะบอกว่าทั้งหมดเป็นความผิดของแกที่ทำให้เรื่องออกมาเป็นแบบนี้ แต่แทนที่แกจะสำนึกผิด แกกลับหัวเราะร่วน มันขำตรงไหน ผมอยากจะถามแกนัก “เห็นมั้ย บอกแล้วว่าทำตามลุงแล้วจะดีเอง” “ดียังไง” ผมถามออกแนวประชดๆ กับท่าทีของแก “โธ่...พ่อมหานักปราชญ์ ชื่อออกดี แต่ทำไมคิดไม่ออก ก็เห็นๆ กันอยู่ว่า เธอคนนั้นมีเจ้าคนเดียวเสียเมื่อไหร่ เธอยังมีอีกหลายคน แล้วจะไปเสียใจทำไม อีกอย่างนะ ดอกไม้ทุกดอกไม่ว่าชนิดไหน ยังคงความเป็นดอกไม้อยู่วันยังค่ำ ดอกไม่คือสิ่งสวยงาม แล้วทำไมเราต้องไปตีค่าว่า ดอกไหนควรให้โอกาสไหน อย่าไปเสียดมเสียดายเลยเรื่องแค่นี้ ก็ขนาดเธอคนนั้นยังเลือกคุณค่าของดอกไม้เลย แล้วจะมั่นใจได้อย่างไรต่อไปว่าหากเป็นผัวเมียกัน จะยอมทนยอมเหนื่อยต่อสู้ยามมีปัญหาไปกับเราน่ะ แล้วเห็นค่าของเรายามแก่ชรา แล้วนี่ก็เป็นข้อพิสูจน์อย่างดีว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้รักเรา หากรักกันจริงไม่ว่าคนรักเราให้ดอกไม้ชนิดไหน ย่อมต้องเห็นค่าของมัน ” แกจ้องหน้าผมเหมือนกับให้ผมจำคำใส่สมอง แล้วจึงพูดต่อ “แม้แต่ดอกบัวซึ่งเป็นตัวแทนของ ‘ปัญญา’ ยังสำคัญกว่าดอกกุหลาบที่แทนค่าของ...ความรัก” “สำคัญกว่ายังไง?” เรื่องดอกไม้นี่ผมยอมรับว่าไม่มีความรู้เอาเสียเลย ต้องยอมรับว่าแกเป็นผู้ชำนาญการไม่อย่างนั้นคงไม่เปิดร้านดอกไม้หลายสาขาให้พี่นาเป็นคนดูแลหรอก ส่วนแกยังคงติดดินเหมือนเดิม “ตราบใดที่หัวใจไร้ปัญญา อาจนำพารักไปผิดทาง” แล้วก่อนแกจะไป ยังทิ้งท้ายประโยคยาวๆ ให้ผมนั่งตรองและคิดตามเสียอีก “อันว่าความรักเราต้องมีความศรัทธาและเชื่อมั่นก่อน ยามใดที่เรามีสองสิ่งนี้อยู่ในหัวใจไม่ได้เสแสร้งและเป็นไปตามกระแสสังคมนิยม ยามนั้นความรักมักจะเข้ามาหาเราเองโดยไม่ต้องวิ่งไขว้คว้าหามา หรือบางทีอาจเข้ามาโดยเราไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ...ลุงไปล่ะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้ ” ชายชราผู้ศรัทธาความรักเปี่ยมล้นอย่างลุงหวังเดินจากผมไป ปล่อยให้ผมนั่งจมภวังค์ของตัวเอง มีเพียงสิ่งเดียวที่ผมคิดออกจากคำแก นั่นคือผลตอบแทนที่แกได้รับคงเป็นพี่นาภรรยาวัยสาวกับลูกน้อยวัยกำลังซนซีนะ ผมนั่งอยู่ที่ป้ายรถเมล์หน้ามหาวิทยาลัย เป็นเวลานาน นั่งอยู่อย่างนั้น หันมองผู้คนสัญจรไปมา ในมือต่างมีดอกไม้คนละดอกสองดอก บ้างก็มาเป็นช่อ ไม่เว้นแม้กระทั่งเด็กชั้นประถมศึกษา ส่วนของผมเป็นดอกหน้าวัวสีขาวของลุงหวัง ถึงแม้ครั้งหนึ่งเคยเป็นสื่อรักให้คนสองคนมาแล้วก็ตาม แต่ตอนนี้ดอกไม้ชื่อเดียวกันนี้ยังอยู่ในมือผม ถึงแม้จะทำหน้าที่เป็นสื่อกลางผูกมัดหัวใจของผมกับน้องแซนไม่ได้ แต่ค่าของมันยามคิดถึงคำของลุงหวังก็ทำให้ผมทิ้งมันลงไปในถังขยะมิได้ เย็นย่ำของวันนี้อากาศเริ่มขมุกขมัว ท้องฟ้าเริ่มมืดคลึ้ม ผมคิดว่าจะรอให้รมเมล์ผ่านไปอีกสักหนึ่งคันแล้วค่อยกลับบ้าน คิดได้ดังนั้นความสนใจของผมเลยหันซ้ายหันขวาสนใจกับรถราที่วิ่งผ่านบนท้องถนน แต่พลัน...ทางซ้ายมือของผมมีอนงค์นางหนึ่งกำลังยื้อย่างมาในชุดนักศึกษา ในมือของเธอถือดอกลิลลี่สีขาวช่อกำลังน่ารัก มีโบว์สีชมพูผูกติดอยู่ด้วย สีขาวนวลของดอกไม้ ดูจะเหมาะสมกันดีกับใบหน้ายิ้มแย้มได้รูปอย่างเธอ “น้องแตงโม เดินอมยิ้มมาเชียว สงสัยได้ช่อดอกไม้จากแฟนละซีท่า” ผมนึกอิจฉาเธออยู่คนเดียว ทันทีที่เธอมาถึงป้ายรถเมล์ที่ผมนั่งอยู่ “จะกลับบ้านหรือคะ?” เธอถามผมยิ้มๆ ต่างจากครั้งก่อนมากนักที่ถามคำตอบคำ และส่วนมากเป็นผมเริ่มก่อน ครั้งนี้มาแปลก หรือเป็นเพราะดอกไม้ช่อนั้นก็ไม่รู้ ผมคิดอย่างเคืองๆ ผมไหวไหล่แสดงคำตอบทางร่างกาย แต่ดูเหมือนเธอจะจงใจล้อเลียนผม “ดอกหน้าวัวสวยจังนะคะ แซนให้ละซี” จะมาไม้ไหนนี่วันนี้ แล้วฟังจากน้ำเสียงเหมือนเยาะเย้ย ก็น้องแซนน่ะ เป็นเพื่อนเธอ นี่คงรู้มาแล้วซีว่าผมโดนทิ้งน่ะ “เปล๊า...!! ของพี่เองลุงหวังให้มา” ผมไม่ได้โกหกเธอ ครั้งจะบอกความจริงก็กลัวเสียหน้า แต่ดูว่ารู้แล้วมากกว่าท่าทางแบบนี้...จากนั้นเราสองคนเงียบ ผมเองก็ไม่ได้สนใจ ตานั้นมองแต่บนถนนมากกว่า จะรีบกลับบ้าน ไปอาบน้ำนอนหลับให้รู้แล้วรู้รอดไป อยู่ๆ น้องแตงโมก็อุทานออกมาเบาๆ จนผมต้องหันไปมองว่าเป็นอะไร แต่ไม่เจอสิ่งใดผิดปกติ “โมฝากของแป๊บนะคะ ลืมของไว้บนโต๊ะหน้าคณะ เดี๋ยวมาค่ะ” ว่าแล้วเธอก็ไปแบบไม่ให้ผมตอบรับหรือปฏิเสธ ดอกลิลลี่ช่อสวยเลยตกมาอยู่ในมือผมอย่างไม่เต็มใจ หันมามองดอกหน้าวัวของตัวเอง แต่เอ๊ะ ! วางไว้ตรงนี้นี่น่า ผมก้มๆ เงยหา บางทีอาจจะตกอยู่บนพื้น แต่ไม่มีก่อนจะคิดขึ้นได้ว่าน้องแตงโมหยิบเอาไปดู นั่นจริงด้วย เธอถือเดินจ้ำอ้าวเข้าไปในมหา’ลัยนั่นแล้ว หยิบไปตอนไหนกันล่ะนั่น? มีต่อค่ะ จากคุณ : อนงค์นาง - [ 27 มิ.ย. 48 19:59:52 A:203.113.70.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ห้านาที...สิบนาที...ผ่านไปครึ่งชั่วโมง น้องแตงโมยังไม่กลับมา รถเมล์สายที่ผมจะกลับผ่านไปหลายคันแล้ว จนผมขี้เกียจรอ พอรถเมล์มาอีกคันผมเลยกลับบ้านเสียเลย ไม่สนใจแล้ว ดอกไม้นี่ค่อยเอามาให้วันพรุ่งนี้แล้วกัน @<><><><><>@ ช่วงสองวันที่หยุดเรียน ผมใช้เวลาทั้งหมดไปกับการนอน นั่ง เบื่อก็ดูทีวี เบื่ออีกก็นั่งเล่นเกม หิวก็หาอะไรกินง่ายๆ ไม่พิถีพิถันเหมือนครั้งเก่าก่อน อาจจะเบื่อโลกบ้างบางครั้งแต่ไม่คิดจะลาโลก อกหักแต่ไม่ถึงร้องไห้ฟูมฟาย ชกกำแพง เอาหัวโขกกระจก ไม่กรีดข้อมือตัวเอง ไม่เปิดน้ำรดตัวแช่อยู่นานๆ เหมือนในมิวสิกวีดีโอที่มีในโทรทัศน์เกือบทุกช่องของเมืองไทย แต่เช้านี้ผมรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก จนต้องรีบมาหาลุงหวังแต่เช้าตรู่ เป็นมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ อยากเร่งเวลาให้เช้าเร็วๆ แกเองคงแปลกใจว่าทำไมผมมาเช้าได้ขนาดนี้ ปกติถึงจะมาบ่อยแต่ไม่เช้ามากนัก “อยู่คนเดียวหรือครับลุง” ผมส่งเสียงทักทาย “แล้วเห็นกี่คนล่ะ” แกย้อนผม แล้วดักคอผมเหมือนอ่านใจผมออก “หลานแตงโมละซี โน่นไง มาแล้ว” แกบุ้ยปากให้ผมดูจากนั้นก็หัวเราะในลำคอ แล้วไม่สนใจผมอีก นั่งจัดดอกไม้ของแกไปตามเรื่อง ครั้งพอน้องแตงโมมาถึง เรื่องที่จะถามกลับหายไปหมด ไม่รู้ทำไมซีน่า จนเวลาผ่านไป น้องแตงโมขอตัวเข้าเรียนช่วงเช้า ผมเลยเดินตามมาเหมือนหุ่นยนต์ก็ไม่ปาน ไม่ได้บอกกล่าวลุงหวังสักคำ ก่อนจะเข้าประตูมหา’ลัยเลยตัดสินใจเรียก “น้องแตงโม” เธอหยุดชะงักนิดหนึ่ง แล้วจะเดินต่อจนผมต้องเรียกย้ำไปอีกทีคราวนี้เธอหยุดพร้อมทั้งหันมามองผม “เอ่อ...คือ ดอก...ดอกไม้ช่อนั้นให้พี่หรือ?” ช่างพูดยากเย็นเสียนี่กระไร กว่าจะหาคำพูดเจอก็ทำเอาคนข้างหน้าทำหน้าเหรอหรา แต่ครู่เดียวเปลี่ยนมาอมยิ้มแก้มบุ๋มไปแล้ว “เปล่าสักหน่อย แค่ฝากไว้เฉยๆ ” เธอว่า แต่หลบตาผม “ก็เห็นเขียนว่าให้พี่นี่น่า” ได้ที เห็นเธออายเลยพูดได้คล่องขึ้นหน่อย “โมแค่ฝากไว้ ไม่ได้ให้สักหน่อย อย่าขี่ตู่เอาเองซี” เธอมองผมแวบหนึ่ง แล้วเสมองนู่นมองนี่ไปเรื่อย ผมเพิ่งสังเกตมองเธอถนัดๆ ก็วันนี้นี่เอง แก้มใสขาวผ่อง ยามยิ้มก็มีเสน่ห์น่าชวนมอง ยังสงสัยตัวเองอยู่เหมือนกันว่าทำไมเพิ่งมาเห็นเอาตอนนี้ “โมไปเรียนล่ะ สายแล้ว” ว่าแล้วเธอก็หันหลังกลับ เดินจ้ำเข้าไปในมหา’ลัย ไม่แม้แต่หันมามอง แต่ผมเห็นนะว่าเธอยิ้มด้วย “ตกลงว่าให้พี่ใช่มั้ย?” ผมตะโกนถาม “ไม่รู้ไม่ชี้” หูผมเหมือนได้ยินแว่วๆ ว่าน้องแตงโมตอบมาแบบนี้น่า ผมเลยยืนอมยิ้มชื่นใจอยู่ตรงหน้ามหา’ลัย ลืมไปเลยว่าเพิ่งอกหักมาเมื่อสองวันก่อน หากเมื่อวานไม่มาเจอดอกไม้ช่อนั้นเสียก่อน ร่ำๆว่าจะโยนทิ้งถังขยะเสียแล้ว แต่บังเอิญว่าเห็นการ์ดหล่นลงมาเลยเปิดออกมาอ่านทั้งที่รู้ว่าเสียมารยาทก็ตามที และผมคงไม่รีบตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อมาพิสูจน์ด้วยตัวเองแบบนี้ หากข้อความบนการ์ดนั้นไม่เขียนถึงผมว่า to P’ prach For valentine’s day Form tangmo ถึงดอกหน้าวัวของลุงหวังจะไม่ได้ตกอยู่ในมือของสาวคนนั้นตามเจตนาของผม ที่มาที่ไปอาจไม่เหมือนแบบชายชราอย่างลุงหวังที่ให้พี่นาด้วยตนเอง แต่จะเป็นไรไปเล่าในเมื่อดอกไม้ดอกนั้นตกอยู่ในมือของสาวอีกคนซึ่งรับไปด้วยความเต็มใจ มันเหมือนเราสองคนให้ดอกไม้ในวันแห่งความรักซึ่งกันและกัน แต่วิธีการให้ของเรา แปลกดีจัง เห็นทีต้องตื่นมาขายดอกไม้กับลุงหวังทุกวันเสียแล้วซี ...จบแล้วค่ะ... จากคุณ : อนงค์นาง - [ 27 มิ.ย. 48 20:01:35 A:203.113.70.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ...ลุ้นกับการจัดหน้าน่ะค่ะ ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง พอจะอ่านแบบสบายตา บ้างมั้ยค่ะ... นางค์เอาเรื่องสั้นอีกเรื่องมาฝากเพื่อนๆ น้องๆ ค่ะ ติชมได้นะคะ ไม่ว่ากัน หรืออ่านแล้ว ขอรอยยิ้มสักนิดก็ยังดี ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3563316/W3563316.html เรื่องที่ผ่านมาค่ะ หนุ่มสาวแรงสูง จากคุณ : อนงค์นาง - [ 27 มิ.ย. 48 20:05:51 A:203.113.70.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 อือฮึ ! หน้าวัวเนี่ยนะ คิดได้ไง เลิศซะไม่มี แต่ก็น่ารักดี ชอบชื่อนางเอกจังเลย มีลูกตั้งงี้ซักคนดีกว่าวุ้ย แลท่าจะดี โอเค นอกเรื่องมาพอแล้ว เข้าเรื่องดีกว่านะ .. ก็มาติดตามอ่านเหมือนเดิมนะค่ะ เรื่องนี้ก็น่ารักพอๆก่ะ เรื่องที่แล้วเลย ถ้าอ่านในวันวาเลนไทน์ คงมีความสุขพิลึก เค้าถึงบอกไงว่า เวลามองใครอย่ามองที่ภายนอก แต่ต้องมองให้ถึงแก่นแท้ข้างใน เนอะ เอาเป็นว่ามาบอก แค่นี้แหละค่ะ แล้วจะติดตามอ่านเรื่องต่อไปอีกนะค่ะ จากคุณ : onwic - [ 27 มิ.ย. 48 20:18:33 A:203.113.81.139 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 มีเรื่องสั้นๆ น่ารักๆ แบบสองเรื่องที่ผ่านมาเยอะ หรือค่ะ เอามาลงอีกนะค่ะ  เป็นไปได้อยากให้เรื่องน่ารักๆ แบบนี้ได้รวมเล่มจัง เขียนได้น่ารักมากเลยค่ะ ภาษาก็ลื่นไหลดีด้วย +++++++++++++++++++++++++++++++ รอเรื่องใหม่อยู่น๊า... แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 48 20:39:08 จากคุณ : พิณพลอย (meanjaa) - [ 27 มิ.ย. 48 20:38:40 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ^_____________^ ขำนายปราชญ์ แน่ใจนะว่าเพิ่งอกหัก 555+ ป.ล. อยากได้ดอกไม้บ้างจัง ToT จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 27 มิ.ย. 48 20:42:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หุหุ ตามมาอ่านแล้วน๊า.. ปล. ก่อนจะได้ดอกหน้าวัวเนี่ยย ท่าทางจะต้องหาคนที่จะเอามาให้ก่อนเนอะ จากคุณ : น้ำแข็งใส - [ 27 มิ.ย. 48 22:42:42 A:203.170.129.103 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 โผม โดนบังคับอ่า ........................................ ล้อเล่นนะพี่นางค์ ชอบอ่านเรื่องที่พี่เขียนมากๆๆเลยน่ารักดี จากคุณ : す - [ 27 มิ.ย. 48 22:46:31 A:61.19.173.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ชอบจังเลย น่ารักดีค่ะ จากคุณ : T@nGmO - [ 27 มิ.ย. 48 23:04:58 A:61.19.173.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 แวะเวียนมาทักทายค่ะ จากคุณ : คณิตยา - [ 27 มิ.ย. 48 23:14:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หอบกำลังใจมาให้ค่ะ จากคุณ : คณิตยา - [ 27 มิ.ย. 48 23:14:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อีกหนึ่งกำลังใจค่ะ จากคุณ : คณิตยา - [ 27 มิ.ย. 48 23:15:24 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คนขายดอกไม้คมมาก ชอบ ถึงหน้าวัวจะกลิ่นไม่หอม แต่ตัวดอกเป็นรูปหัวใจจริงๆ ด้วย :) เสียดายน่าจะเอารูปมาแปะด้วย จากคุณ : scottie - [ 28 มิ.ย. 48 01:36:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านะ ก็มันว่าง จากคุณ : onwic - [ 28 มิ.ย. 48 07:40:00 A:203.113.81.139 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาทำลิงค์เรื่องเก่าให้ค่ะ เรื่อง หนุ่มสามแรงสูงค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3563316/W3563316.html จากคุณ : เนตรนภัส - [ 28 มิ.ย. 48 08:34:09 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เอาดอกหน้าวัวมาฝากค่ะ จากคุณ : เนตรนภัส - [ 28 มิ.ย. 48 13:57:50 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แหมๆๆๆน่ารักเชียวน้องแตงโม  อิอิอิ จากคุณ : namtanzay - [ 28 มิ.ย. 48 15:55:38 ]

ความคิดเห็นที่ 19 “ตราบใดที่หัวใจไร้ปัญญา อาจนำพารักไปผิดทาง” ชอบประโยคนี้มากๆๆๆ "อันว่าความรักเราต้องมีความศรัทธาและเชื่อมั่นก่อน" เห็นด้วยกับประโยคนี้มากๆค่า จากคุณ : พราวตะวัน - [ 28 มิ.ย. 48 17:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ^^ น่ารักจังงงงงงงง นักปราชญ์กะน้องแตงโม จะคอยอ่านเรื่องต่อไปนะค่ะ ^^ จากคุณ : B i E w - [ 28 มิ.ย. 48 18:25:23 A:61.90.113.47 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 เห็นด้วยกับคุณครูก๊อตตี้ครับ หน้าวัวเนี่ยเป็นรูปหัวใจนะ (น่าจะเรียกว่าดอกหัวใจ อิๆๆ) เรื่องนี้น่ารักครับ จัดหน้าก็อ่านง่ายสบายตา สำนวนภาษาก็ดี ติดนี้ดดด เดียวเอง... . . . พี่หวังน่ะ ยังเอ๊าะอยู่เลย ตั้งชื่อเรื่องว่า "ดอกไม้ของชายชรา" แล้ว เสียหายโม้ด... (ต้อง "ดอกไม้ของชายหนุ่ม" ถึงจะเหมาะ ฮ่าๆๆ) เอาหน้าวัวสีขาวมาฝากครับ พันธุ์ไรก็บ่ฮู้ จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 28 มิ.ย. 48 19:12:50 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เรียน คุณอนงค์นาง กระผมอ่านเรื่องของคุณเรื่องแรกก็คือ หนุ่มสาวแรงสูง ชอบตั้งแต่ชื่อไปเลย มัน "เตะ" ดีขอรับ พออ่านแล้วก็ยิ่งชอบมากขึ้นอีก เลยตามมาอ่านเรื่องนี้อีก กระผมว่า คุณเป็นนักเขียนที่มีแนวความคิดแปลก แหวกแนว แต่สร้างสรรค์ มากทีเดียวแหละขอรับ เลยว่าจะขอยืมไอเดียไปใช้บ้าง หวังว่าคงจะอนุญาตนะ ขอรับ... ดอกหน้าวัว... ดอกหน้าวัว... อือม์...ดอกหน้าวัว... เข้าท่าแฮะ เห็นจะต้องยืมตำราพี่หวังไปใช้บ้างแล้วแหละ ก้อ..... เคยให้ (เธอ) มาหลายชนิดแล้วไง กุหลาบเอย คาร์เนชั่นเอย ทิวลิปเอย แม้แต่ช่อแก้วขาว (เธอ)ก็ยังเฉย ๆ อยู่ ทีนี้จะลองหน้าวัวบ้างฮิ ถึงจะโดนตบ (นิดหน่อย) ก็ยังดีกว่าเฉยชา-อย่างที่เคยเป็น แต่ถ้าหน้าวัวแล้วยังเฉยอีกละก้อ..... ก็เห็นจะต้องถึงขั้น ดอกไม้จันทน์ แล้วนะ คราวนี้...ฮึ่ม... จากคุณ : พจนารถ - [ 28 มิ.ย. 48 21:07:04 A:61.91.79.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 ^ ^^ ^^^ อ่านแล้วก๊ากเลยค่ะ คุณพจนารถน่ารักจัง อิๆๆ ========== ดีใจกับนางค์ด้วยค่ะที่มีคนชื่นชอบเรื่องสั้นมากจริงๆ :) เป็นกำลังใจนะคะ จากคุณ : คณิตยา - [ 28 มิ.ย. 48 23:05:11 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เอารูปหน้าวัว...มาฝากค่ะ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : อนงค์นาง (คณิตยา) - [ 28 มิ.ย. 48 23:05:56 ]

ความคิดเห็นที่ 25 นางค์เอามาฝากค่ะ ดอกน้าวัวสีขาวฐานรองรูปหัวใจ ============== (โพสต์ภาพแทนอนงค์นางค่ะ) ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : องค์นาง (คณิตยา) - [ 28 มิ.ย. 48 23:08:19 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เรื่องนุ่มนวลราบเรียบเช่นเคย แต่ใจหายที่คุณแตงโม เห็นคนอายุห้าสิบเป็นลุงไปเสียแล้ว เศร้าจังครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 29 มิ.ย. 48 06:06:16 ]

ความคิดเห็นที่ 27 @...พื้นที่สีเขียวเข้ามาขอบคุณนักอ่านทุกท่านค่ะ...@ onwic >> คุณน้องขา คิดไปถึงตั้งชื่อลูกเลยรึ ขอบใจนะจ้ะ ทีเข้ามาอ่านเรื่องของพี่นางค์นะ เป็นกำลังที่ดีสำหรับ พี่เลยค่ะ พิณพลอย (meanjaa) >> มีไม่เยอะหรอกค่ะน้องพิณพลอย เพิ่ง หัดเขียนกับเขา เอาเป็นว่าจะเอาเรื่องใหม่มาลง เร็วๆค่ะ ตอนนี้ยังไม่ได้เขียนเลยค่ะ แต่วางพล็อตเอา ไว้แล้วค่ะ ไว้คอยติดตามน้า แมวเหมียวสีขาว >> อย่าไปขำแกเลยค่ะ ไม่ถึงกะอกหัก เรียกว่า ไม่สมหวังในรักดีกว่าค่ะ แกผิดหวังปีละคนเองค่ะ แล้วนี่คงเห็นน้องแตงโมเป็นคนที่ห้า น้ำแข็งใส>> จอบใจเจ๊มากที่เข้ามาเมนท์ อย่าเอาเปรียบคนเขียนซี ส่งให้อ่านแล้วต้องเข้ามาลงชื่อรู้มั้ย แหะๆๆ T@nGmO>> อ่านะ น้องแตงโมนางเอกตัวจริงเปล่าคะนี่ น่ารักอยู่แล้วค่ะ ว่าแต่น้องแตงโมเองหรือ ว่าน้องนางเอกคะ? คณิตยา >> ขอบคุณค่ะ แหม กำลังใจมาเพียบเลยค่ะ ดอกไม้ สวยค่ะ ชอบๆๆ scottie>> เอารูปมาให้ดูแล้วนะคะคุณscottie คือแบบว่าต้องวาน คนอื่นเค้า ตัวเองไม่ได้ล็อกอินอะค่ะ แหะๆ ถึงดอกจะ ไม่หอดแต่สวยค่ะ อยู่ได้ทนตั้งสิบวันน่ะค่ะ หาดอกไม้ ที่อยู่ทนและก็สวยแบบหน้าวัวนี่ยากค่ะ เพราะงั้น เรา อย่ามองข้ามดอกหน้าวัว เนตรนภัส>> น้องเนตรนภัส ขอบใจมากมายเลยค่ะ ทั้งทำลิ้งให้ แถมเอาดอกหน้าวัวสีแดงสดใสมาให้ชมกันอีก น่ารักมั๊ก มากค่ะ ขอให้ยอดขาย นภัสฯ ดีเหมือน เอาน้ำกับท่า เทรวมกันนะคะ อิอิ namtanzay>> แบบว่าแอบชอบเค้ามานานนะค่ะ พอเห็นเจ้าตัว ไม่สมหวังในรัก เลยน่า ใจกล้านิดหนึ่ง แต่สุด ท้าย ยังอายอยู่นั้นเอง พราวตะวัน >> ดีใจค่ะที่น้องชอบประโยคนั้น แต่ก็สารภาพว่า พี่นางค์ก็ไปอ่านเจอมาเหมือนกัน เลยเอาแต่งเพิ่ม เสริมแต่งขึ้นมาใหม่ อิอิ เลยออกมาอย่างที่เห็น B i E w>> ขอบใจจ้าน้องบิว ที่เข้ามาเมนท์ให้พี่นางค์นะ วันหลังเข้ามาอีกนะ คุณพีท (PeterPuck) >> เรื่องอายุนี่ ตอนแรกตั้งใจว่าจะเอาสัก หกสิบ แต่เปลี่ยนใจมาลงตัวที่ห้าสิบ แหะๆ ก้ออายุตั้ง ขนาดนี้แล้วนะ นางค์ว่าแก่แล้วนะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ที่เอาดอกหน้าวัวสีขาวให้คนอื่นได้ดูกัน น่ารักมากค่ะ คุณพจนารถ>> เมนท์อย่างเป็นทางการมากเลยค่ะ อ่านไปอ่านมา รู้สึกเขิลตัวเองกับคำชม เรื่องเอาไปใช้นี่ ไม่หวงค่ะ ยินดีเป็นอย่างยิ่ง และขอให้เธอคนนั้นรู้สึกหวั่นไหว ไปกับดอกหน้าวัวค่ะ แต่ถ้าเฉยอีก คงต้องทางใคร ทางมันแล้วมั้งคะ เอาใจช่วยค่ะ เจียวต้าย >> สงสัยนางค์ต้องคิดใหม่เรื่องลุงหวังหรือพี่หวังแล้ว ละค่ะ ขอบคุณคุณเจียวต้ายค่ะ ...สุดท้ายของพื้นที่สีเขียว ขอบคุณจากใจจริงของนางค์ ที่ทำให้นางค์มีกำลังใจเอาตัวอักษรมาเรียบเรียงให้เป็นคำ เป็นประโยคให้ทุกคนได้อ่านกันอีก แล้วเจอกันเรื่องใหม่ค่ะ.... จากคุณ : อนงค์นาง - [ 30 มิ.ย. 48 08:08:16 A:203.188.22.18 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 ^_^ ดอกหน้าวัว สวยออกค่ะ จากคุณ : อาทิมา - [ 5 ก.ค. 48 09:13:44 A:203.188.8.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 แข็งแรงทนทานดีออก  เหอๆ ^ ^ V ^ ^ จากคุณ : มิรันตี (Lady Virago) - [ 13 ก.พ. 49 21:42:21 ]