ตอนที่ 1
คุณทำงานประสาอะไรเนี่ย
โครม !!!!
เอกสารปึกใหญ่ถูกจับโยนไปบนโต๊ะเบื้องหน้า หญิงสาวที่นั่งก้มหน้านิ่งอยู่ทำเอาเจ้าหล่อนถึงกับสะดุ้งสุดตัว ใบหน้าสวยด้วยเครื่องสำอางทว่าตอนนี้ซีดเซียว ริมฝีปากบางแทบไม่มีสีเลือด แถมตัวสั่นอย่างน่ากลัว หากชายหนุ่มตรงหน้ากลับไม่มีทีท่าว่าจะใส่ใจ
นี่อะไร..........ผมบอกคุณกี่ครั้งแล้วว่าเอกสารพวกนี้น่ะสำคัญมาก คุณทำงานชุ่ยๆ ผิดพลาดนิดเดียว รู้ไหมว่าบริษัทจะเสียหายไปกี่พันล้าน คุณมีปัญญารับผิดชอบเหรอ คุณวัลภ....อ้าว
ชายหนุ่มอุทานลั่นเมื่อหันไปพบว่าหญิงสาวผู้เป็นเลขาตกใจกลัวจนเป็นลมล้มพับไปกับเก้าอี้เรียบร้อยแล้ว
เฮ้ย....ว่านิดเดียวเป็นลมไปเลยเหรอเนี่ย บ้าชิบ ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างระอาแกมรำคาญหน่อยๆ ก่อนหันไปกดโทรศัพท์
คุณทับทิมเข้ามาพบผมหน่อย
ไม่ถึง 2 นาที คุณทับทิมก็มาหยุดยืนหน้าประตูห้องของประธานกรรมการผู้บริหาร ที่ตอนนี้ บรรยากาศหน้าประตูห้องคึกคักด้วยไทยมุงจำนวนย่อมๆราวกับมีงานสังสรรค์อะไรซักอย่าง ทำเอาหญิงวัยกลางคนต้องขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจแกมสงสัยนิดๆ
ทำไมเสียงเงียบไปแล้ววะ
สงสัยคุณวัลถูกเล่นงานแย่แล้วมั้ง
หรือไม่ก็ถูกฆาตกรรมไปแล้วก็ได้ คุณระพีน่ะดุอย่างกับอะไรดี
อาจถูกฆ่าหั่นศพไปแล้วก็ได้นะ เจ้านายพวกเราน่ะดุอย่างกับปีศาจ ฮิฮิ
นั่นสิชั้นว่านะอย่างนี้ไม่น่ารอด ออกชัวร์ๆ
อะไรกันเพิ่งทำงานได้ 3 วันเองไม่ใช่เหรอ
ว่าได้เหรอยะคนก่อนแค่ 2 วันก็กระเด็นแล้ว ท่านลอร์ดน่ะเอาใจยากจะตาย
อะแฮ่ม....
อะไรติดคอแกวะไอ้แอน
อะแฮ่มๆ...
นี่เบาๆหน่อยซิเดี๋ยวเจ้านายก็ได้ยินกันพอดี งานนี้ได้ตายหมู่แน่
ใช่ตายหมู่แน่ เสียงเข้มๆนั้นทำเอาเหล่าไทยมุงวงแตกไปคนละทิศละทาง
คุณทับทิมส่ายหน้าด้วยความระอา
ก๊อกๆ
เข้ามา........... อ้าวคุณทับทิม
คุณระพีมีธุระอะไรกับ..ดิฉ
. ระพีวิชญ์ ส่ายหน้านิดๆเป็นเชิงตัดบท ก่อนหันไปมองร่างของคุณเลขาสาวที่นอนเป็นลมคอพับคออ่อนไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่บนเก้าอี้
ตายจริงคุณวัลภา
ยังไม่ตายหรอก ก็แค่.......ช็อกไปนิดหน่อยเท่านั้นล่ะ ชายหนุ่มแกล้งตีหน้าขรึม
ยังไงผมฝากคุณช่วยจัดการให้ผมด้วยละกันนะ
ได้ค่ะ เอ้อ.....แล้ว.....เอ่อคุณระพีจะให้ดิชั้น
.
ประกาศรับสมัครเลขาใหม่ให้ผมด้วย คุณทับทิมอ้าปากค้าง
คุณสมบัติเหมือนเดิม อ้อ เพิ่มเติมนิดว่าควรมีจิตใจเข้มแข็งและไม่เป็นโรคหัวใจด้วยนะครับ
คุณทับทิมกระพริบตาปริบๆ มองเจ้านายหนุ่มอย่างฉงนเต็มที่ ระพีวิชญ์ยักไหล่ก่อนส่งยิ้มที่น้อยคนในบริษัทจะได้เห็น หากเป็นภาพที่คนเก่าแก่ของบริษัทอย่างคุณทับทิมเห็นจนชินตา ปีศาจในสายตาของพนักงานหลายคนแต่สำหรับคุณทับทิมแล้ว ระพีวิชญ์คือเจ้าชายต่างหาก แม้บางครั้งจะกลายร่างจากเจ้าชายรูปงามเป็นเจ้าชายอสูรบ้างก็เหอะ
ทำไมมองผมอย่างนั้นล่ะครับ
อันที่จริงคุณระพีน่าจะยิ้มบ่อยๆนะคะ น้อยคนนักจะกล้าพูดอย่างนี้ กับเขา หากเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่หญิงวัยกลางคนตรงหน้า อาจไม่มีเงาหัวได้ง่ายๆ
เจ้าชายอสูรยักไหล่นิดๆก่อนตอบให้คุณทับทิมได้อึ้งๆ
ก็ผมไม่ใช่แป๊ะยิ้มนี่นา
*****************************************************
จากคุณ :
อรไพลิน 
- [
29 มิ.ย. 48 19:01:26
]
คุณเจ้านายจอมกวน VS คุณเลขาป่วนรัก ตอนที่ 1
