..๏ โอ่อ้างความเก่งฉกาจยาม................กวิวจนก็หยาม
ด้วยคะนองตาม..................................ระแบบตน
ดูหมิ่นถิ่นแคลนเสมอจน-......................พิจยกวินิพนธ์
แห่งมหาชน.......................................เสมือนเธียร ?
ยกตนข่มท่านและพากเพียร...................มติคติมุติเตียน
ซึ่งวิธีเขียน........................................ประพันธ์กานท์
แม้นปราชญ์ปราดเปรื่องและเชี่ยวชาญ.....มุนิ ณ ปุริมกาล
ยังมิหักหาญ......................................และย่ำยี ฯ
..๏ แล้วท่านผู้ซึ่งฉลาดนี้.......................วิจรณ ดุจสีห์
ครั้นตะเบ็งที.......................................กระหยิ่มใจ
โอ้อวดศักดา ณ พงไพร........................สกลมฤคใด
อยู่ ณ ใกล้ไกล...................................สิหวั่นเกรง
โปรดเปลื้องอัตตาและกล้าเก่ง.................ฤ มิ อภิรติ เอง
เพื่อวิพากษ์เพ่ง...................................พยากรณ์
ด้วยอัตตาธิปไตยซ่อน..........................ฤ มุนิ ฤ วิษธร
เป็นอุทาหรณ์.....................................วิจักขณ์เทอญ ๚ะ๛
แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 48 22:10:12