ความคิดเห็นที่ 1 ทว่าก่อนที่ฝ่ามือนับร้อยนับพันของเสี่ยวซาจะบรรลุถึงตัวหลี่เฉินเชียงนั้น หลี่เฉินเชียงฟาดฝ่ามืออกคราหนึ่ง ร่างของเสี่ยวซานับร้อยที่ปรากฎแก่สายตาของมันก็พลันหายลับ เหลือปรากฏอยู่เพียงร่างเดียว!!!!! !!หลี่เฉินเชียงทุ่มเทพละกำลังทั้งมวลฟาดฝ่ามือออก มีผลทำให้การรุกสอดประสานช้าเร็วของฝ่ายตรงข้ามต้องหยุดชะงักลง!! เมื่อครู่หากปล่อยให้เด็กหนุ่มเป็นฝ่ายรุกไล่มากไปกว่านี้ หลี่เฉินเชียงผู้ยิ่งใหญ่อาจต้องมาสิ้นชื่อ ณ ที่แห่งนี้อย่างแน่แท้ เด็กหนุ่มตรงหน้าใช้วิชาแปลกประหลาดพิสดารสามารถแปรเปลี่ยน หยิบยืม หรือใช้สอยสภาวะรอบข้าง และยังนำมาสร้างความได้เปรียบให้กับตนเองอยู่อย่างตลอดเวลา อย่างไรก็ตามคนเยี่ยงหลี่เฉินเชียงย่อมมิรามือโดยง่าย มันมั่นใจวิชา "ผลาญธาตุ" ของมันเป็นวิชาไร้ผู้ต้านทาน และมันยึดมั่นเสมอมาว่าผู้ที่เร็วกว่า มีพลังมากกว่า ย่อมต้องเป็นฝ่ายมีชัยในท้ายที่สุด ต่อให้คู่ต่อสู้สร้างสภาวะหลอกล่อ หรือ สร้างความได้เปรียบ ต่อให้ฝ่ามือฝ่ายตรงข้ามจะล้ำลึกพิสดารอย่างไรก็ตาม ย่อมไม่สามารถต้านทานฝ่ามือที่รวดเร็วและรุนแรงกว่าของมันได้!!!! หลี่เฉินเชียงใช้ความมุ่งมั่น กิเลสตัณหาประสานเข้ากับธาตุไฟที่ลุกไหม้เผาผลาญทุกสรรพสิ่ง มิเว้นแม้กระทั่งร่างกายของตัวมันเอง!!!! มันชิงฟาดฝ่ามือออก ฝ่ามือนี้ครอบคลุมยิ่งใหญ่ไพศาล อานุภาพเหนือกาลเวลาแม้จะใช้ออกทีหลัง แต่สามารถบรรลุถึงก่อนไม่ว่าในสภาวะใดก็ตาม เพียงแต่เป้าหมายกลับมิใช่ร่างของเด็กหนุ่ม แต่....เป็นพื้นที่ว่างที่ด้านข้าง!!!! ในภาวะคับขันเป็นตาย หลี่เฉินเชียงถูกบีบคั้นจนวิกลจริตเช่นนั้นหรือ? แทนที่จะจู่โจมเข้าใส่คู่ต่อสู้ กลับซัดฟาดใส่พื้นที่ว่าง?! เสี่ยวซามองดูฝ่ามือคู่นั้นของอีกฝ่าย มันรู้สึกเย็นเยียบไปถึงก้นบึ้งของจิตใจ ฝ่ามือที่ซัดใส่ที่ว่างนี้คล้ายมีแรงดึงดูดประหลาดที่ครอบคลุมทั่วแผ่นฟ้าแผ่นดิน มันมีความรู้สึกกระบวนท่านี้แม้มิได้จู่โจมใส่มัน แต่ยังคงมีมันเป็นเป้าหมายในการลงมือ!!! ความรู้สึกที่ยากบรรยายนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา เสี่ยวซาสูดลมหายใจคำหนึ่งได้แต่เคลื่อนกาย จุดที่เคลื่อนไหวคือมุ่งไปยังที่ว่างที่ถูกจู่โจมในพริบตา!!!! "ครืนนนนนนน" ฝ่ามือของหลี่เฉินเชียงที่ซัดฟาดเข้าใส่พื้นที่ว่างเปล่ากับกระทบถูกกับบางสิ่งบางอย่าง! เป็นฝ่ามือคู่หนึ่ง ที่แฝงพลังรุนแรงหนักหน่วง เป็นมือเสี่ยวซา!!!!! หลี่เฉินเชียงคิ้วขมวดมุ่น ตลอดมาคนผู้นี้ยากยิ่งจะขมวดคิ้วนิ่วหน้า ครานี้กับขมวดจนแนบแน่น! ฝ่ามือของมันแม้ดุดันสะเทือนฟ้า ทว่าเมื่อซัดฟาดกระทบกับฝ่ามืออีกฝ่ายทีแรกยังรู้สึกถึงแรงต่อต้าน ทว่าเมื่อผลักดันหนักหน่วงเพิ่มขึ้นกลับรู้สึกเบาหวิวราวกับฟาดใส่ขนนก หรือปุยนุ่น หลี่เฉินเชียงแม้นสามารถบีบให้อีกฝ่ายรับฝ่ามือ ทว่าเสี่ยวซากลับมิยอมต้านปะทะโดยตรง รอจนผู้ยิ่งใหญ่แห่งฉิกจับอิดผลักดันฝ่ามือเข้าใส่ เสี่ยวซาก็ผละหนีอีกครั้งครา! ร่างของเด็กหนุ่มลอยล่องไปด้านหลังราวกับไร้น้ำหนัก! ฉับพลันนั้นเอง เด็กหนุ่มที่ล่องลอยถอยห่าง พลันไหววูบย้อนกลับ ร่างของมันตกวูบพุ่งย้อนกลับเข้าใส่ร่างของอีกฝ่ายประดุจดาวตก เสี่ยวซาโคจรพลังย้อนกลับแปรเปลี่ยนจากฝ่ายรับเป็นฝ่ายรุก! ท่าร่างของมันทั้งลึกล้ำ และเหนือความคาดหมาย ดูไปยังคล้ายกับ "สายลม" สายลมที่สามารถแปรเปลี่ยนทิศทางโดยมิอาจหยั่งวัด หรือคาดคำนวณได้!!! "พลั่ก!" หลี่เฉินเชียงจำต้องฝืนใจรับฝ่ามือของอีกฝ่ายอีกครั้งครา ครานี้เป็นคราที่สองแล้วที่มันต้องรับฝ่ามือของอีกฝ่ายในสภาพที่ถูกบีบคั้น มิสามารถทุ่มเทพลังได้อย่างเต็มที่ ทั้งสองปะทะฝ่ามือกันคราหนึ่ง ต่างคนต่างผลักดันฝ่ามือเข้าใส่กัน จากนั้นพากันดีดร่างถอยห่างออกไปโดยเร็ว! ระยะห่างของทั้งสองเพิ่มขึ้นกลายเป็นสิบกว่าวาในบัดดล ตลอดเวลาที่คนทั้งคู่เข้าปะทะหักหาญกันด้วยกระบวนท่า พลัง และ ลมปราณอันร้ายกาจ จนมิอาจแยกแยะกระบวนท่าออก ชั่วเพียงไม่กี่อึดใจทั้งคู่ก็ปะทะกันหลายพันหลายหมื่นกระบวนท่าแล้ว หลี่เฉินเชียงกัดกรามกรอด พุ่งวาบเข้าใส่ฝ่ามือทั้งสองกดประทับเข้าใส่เสี่ยวซา เด็กหนุ่มเห็นเช่นนั้นพลันบิดเอววูบ ร่างท่อนบนเคลื่อนไหวเป็นทรงกลม ฝ่ามือซ้ายขวาปาดเข้าใส่คอหอยของอีกฝ่ายอย่างว่องไว ทว่าหลี่เฉินเชียงคล้ายมองมิเห็น ยังคงผลักฝ่ามือเข้าใส่อยู่เช่นนั้น กลับอาศัยทื่อด้านข่มพลิกแพลง เสี่ยวซาได้แต่หลบเลี่ยงไปด้านข้าง จังหวะนั้นเองฝ่ามือของอีกฝ่ายก็เปลี่ยนแปลงตามติด เสี่ยวซารู้สึกกระบวนท่าของอีกฝ่ายยิ่งมายิ่งรวดเร็ว ยิ่งมายิ่งลึกล้ำพิสดาร ได้แต่อาศัยกระบวนท่าแปลกประหลาดบัดเดี๋ยวเร็วบัดเดี๋ยวช้า ทว่าคล้ายล่วงรู้ใจฝ่ายตรงข้ามไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามรวดเร็ว รุนแรงเพียงใด ก็สามารถตั้งรับตอบโต้ได้ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ประมุขพรรคฉิกจับอิดเร่งเร้าพลังธาตุไฟแผ่พลังครอบคลุมทั่วร่างฝ่ายตรงข้าม เงาภาพมายาเองก็บีบคั้นกดดันจิตใจเสี่ยวซามากยิ่งขึ้นๆ เด็กหนุ่มรู้สึกพลังความร้อนที่แฝงมากับกระบวนท่าของอีกฝ่ายคล้ายรุ่มร้อนมากขึ้นอย่างผิดสังเกต!!!! มิใช่ความรู้สึก มันร้อนมากขึ้นยิ่งกว่าเดิมอย่างแท้จริง!!!!เสี่ยวซารู้สึกว่าตนเองแทบมิสามารถอาศัยลมปราณเป็นอยู่ด้วยจิตว่างต้านทานได้อีกต่อไป พริบตานั้นเอง มันพลันรับรู้สภาวะรอบๆ ตัวที่เปลี่ยนแปลงผิดแปลกไป!!! บรรยากาศแปรเปลี่ยนเป็นหนาวเย็น ต้นไม้ใบหญ้าเหี่ยวแห้งล้มตาย ต้นไม้ใหญ่ผลัดใบร่วงหล่น หิมะโปรยปรายไม่ขาดสาย ทั้งที่เป็นฤดูใบไม้ผลิ!!!!! วิชาผลาญธาตุ ของหลี่เฉินเชียงกลับสำแดงอานุภาพอันไพศาลอีกครั้ง ครานี้ประมุขพรรคฉิกจับอิดใช้พลังธาตุไฟในตัว สร้างขุมพลังความร้อนอันร้อนแรงยิ่งนัก ในที่สุดอาศัยความร้อนในตัวดึงดูดความร้อนจากธรรมชาติรอบๆ ตัว นำมาหลอมรวมกับธาตุไฟที่มีอยู่ กลายเป็นพลังความร้อนแรงแผดเผาฝ่ายตรงข้าม ก่อเกิดเป็นพลังร้อนแรงทวีคูณ!!!!! ครั้งนี้มันพบความสำเร็จที่มันค้นหามาชั่วชีวิตแล้ว!! มันสามารถใช้กิเลส ตัณหา และความต้องการแปรเปลี่ยนเป็นพลังอันสุดสูง ทั้งยังสามารถเอาชนะธรรมชาติอันยิ่งใหญ่ อาศัยพลังของตนเองเพียงลำพังควบคุมชักนำพลังยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ!!!!! บงการชักนำสภาวะรอบข้างมาใช้ประโยชน์ได้อย่างสอดคล้อง ครานี้มันมีอำนาจที่จะเอาชนะ และทำลายได้ทุกสรรพสิ่ง!!!!! พลังของหลี่เฉินเชียงครานี้สามารถชักนำพลังธรรมชาติ ดูผิวเผินคล้ายกับวิชา "เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง" ของเสี่ยวซา ทว่ากลับแตกต่างกันอย่างใหญ่หลวง!!!!! เด็กหนุ่มนั้นอาศัยความกลมกลืนเสมือนหนึ่งเดียวกับสภาวะแวดล้อม ดึงดูดชักนำพลังของธรรมชาติมาใช้ ตัวมันคล้ายเป็นหนึ่งเดียวกับจักรวาล ตัวมันคล้ายมิใช่ตัวมัน คล้ายเป็นร่างทรงที่ถ่ายทอดพลังอันยิ่งใหญ่ของฟ้าดิน!!!! แต่กับหลี่เฉินเชียงนั้นเป็นการแข็งขืนดื้อดึง เป็นการท้าทายเผชิญหน้า อาศัยความเข้มแข็งที่เหนือกว่าบงการบังคับ!!!!! “ท่านแม่ ข้าพเจ้าทำได้แล้ว ข้าต้องยิ่งใหญ่ และนำพาเผ่าเราให้ยิ่งใหญ่เหนือกว่าชนชาติใด!!!! ชาวหูเราจักมิอดอยากล้มตาย มีความเป็นอยู่ที่ดียิ่งกว่าเผ่าพันธุ์ใด!!!!!!” จิตใต้สำนึกของมันร่ำร้องอย่างลิงโลด เสี่ยวซาเดินลมปราณเป็นอยู่ด้วยจิตว่างเข้าต้านทาน โสตประสาทอันละเอียดสามารถเข้าถึงความแตกต่างระดับอานุภาค แยกแยะพลังฝ่ายตรงข้ามเป็นสองสาย คือ พลังธาตุไฟของหลี่เฉินเชียง และพลังความร้อนจากสิ่งต่างๆ รอบข้าง สำหรับพลังกระแสแรกมันใช้ลมปราณเป็นอยู่ด้วยจิตว่างเข้าต้านทานเพื่อไม่ให้ชำแรกแทรกเข้าสู่ร่างกาย ทั้งนี้เป็นเพราะธาตุไฟ ก่อเกิดจาก กิเลส ตัณหา หากแทรกซึมเข้าสู่ร่างกาย จิตใจ ย่อมส่งผลร้าย อาจมีผลทำให้ลมปราณแตกสลายได้!!!! ส่วนพลังกระแสที่สองซึ่งเป็นพลังความร้อนจากธรรมชาติถือเป็นพลังบริสุทธิ์ เสี่ยวซามิเพียงไม่ต้านทาน ยังปลดปล่อยให้พลังดังกล่าวแทรกซึมเข้าสู่ร่าง เด็กหนุ่มรับพลังความร้อนรุนแรงนั้นเข้าสู่กระแสลมปราณปล่อยให้ไหลวนและถ่ายเท ออกสู่ภายนอกในที่สุด หิมะที่โปรยปรายค่อยสลายหายไป บรรยากาศค่อยอบอุ่นเพิ่มมากขึ้น ต้นไม้ใบหญ้าที่จับตัวแข็งคล้ายพลิกฟื้นหวนคืน สุดท้ายความหนาวเย็นเยียบก็มลายไปจนหมดสิ้น!!!! และนี่คือความสำเร็จของเด็กหนุ่ม ที่สามารถแยกแยะ ด้านดี และไม่ดีของสรรพสิ่ง สามารถปรับสภาพตนเองให้สอดคล้อง และเลือกใช้ประโยชน์ในทางสร้างสรรค์ หากเป็นผู้อื่นย่อมไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างอันน้อยนิดแต่มีผลใหญ่หลวงเช่นนี้ได้ การต่อสู้ยามนี้ มิเพียงต่อสู้กันด้วยกระบวนท่าอันรวดเร็ว พิสดารสุดหยั่ง ภายนอกต่อสู้กันด้วยพลังและลมปราณอันล้ำลึก ไพศาล ภายในต่อสู้กันด้วยสติปัญญา ความเข้มแข็งของกายและจิต รวมถึงการใช้พลังธรรมชาติมาเป็นประโยชน์กับฝ่ายตัวเอง สุดท้ายเป็นการต่อสู้ด้วยหลักการ และวิธีการที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง!!!!! หนึ่งนั้นช่วงชิงเอาชนะ อีกหนึ่งผสมผสานสอดคล้อง ในเวลากะทันหันยากยิ่งจะตัดสินว่าฝ่ายใดเหนือกว่า?!! หลี่เฉินเชียงเห็นเช่นนั้นรีบเร่งเร้าดึงดูดพลังร้อนร้อนจากสภาวะรอบตัว จนบรรยากาศรอบข้างแปรเปลี่ยนเป็นหนาวเย็น หิมะโปรยปรายยามนี้ตกหนักถาโถม ทว่าเสี่ยวซาก็แบ่งแยกพลังความร้อนเหล่านั้นถ่ายเทกลับไป ยามนี้บังเกิดสภาพดินฟ้าอากาศแปรปรวน เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว ลมพายุพัดหวีดหวิว หิมะพลันละลายสลายกลายเป็นสายฝนหอบใหญ่ กระหน่ำคนทั้งสองชนิดไม่ลืมหูลืมตา! ห่าเม็ดฝนขนาดเกือบเท่าผลลำไย พอจะกระทบถูกร่างหลี่เฉินเชียงก็แห้งเหือดระเหยไปประมุขฉิกจับอิดยามนี้แม้อยู่ท่ามกลางสายฝนทว่ามิได้เปียกปอนแต่อย่างใด ยังคงรักษาบุคลิกภาพอันโดดเด่น เหนือโลกอยู่ได้อย่างมั่นคง ตรงข้ามกับฝ่ายตรงข้ามที่ยามนี้เปียกชุ่มโชกไปจนตลอดร่าง มองดูคลับคล้ายเป็นเม็ดฝนเม็ดโตเม็ดหนึ่ง ถึงตอนนี้ร่างของเสี่ยวซากับสายฝนแยกกันแทบไม่ออก ภาพการต่อสู้กลับเหมือนประมุขฉิกจับอิด กำลังต่อสู้กับห่าสายฝนรอบๆ ตัวอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่เสี่ยวซาได้กลืนร่างตัวเองเข้ากับสายฝนไปเรียบร้อยแล้ว!!! การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือดเนิ่นนาน ที่สุดทั้งสองปะทะฝ่ามือกันอย่างรุนแรงคราหนึ่ง เสียง เปรี้ยงงงงงงงงง .ดังกึกก้องกัมปนาทไปทั่ว สายฝนถูกพลังลมปราณกระแทกแตกระเบิดออกเป็นวงกว้าง บังเกิดสภาพทำลายล้างแผ่กระจายไปทั่วบริเวณ ฝุ่นโคลนปลิวกระเด็น จนพื้นดินกลายเป็นหลุมกว้างใหญ่ ต้นไม้ใบหญ้าหลุดร่วงปลิวกระจัดกระจายจนราพณาสูร ทั้งคู่กระเด็นถอยไปคนละหลายก้าว ต่างคนต่างลอบเดินพลัง และลมปราณเยียวยาอาการบาดเจ็บอีกครั้ง สภาพโดยรอบบริเวณที่ทั้งคู่ต่อสู้กัน ยามนี้คล้ายเหมือนสนามรบที่ทหารนับพันนับหมื่น บุกประจันหน้าเข้าประหัตประหารกันจนไม่หลงเหลือสภาพดั้งเดิมแม้แต่น้อย!! ทว่าท้องฟ้ากลับแจ่มใส มิมีร่องรอยของหิมะหรือพายุฝนแต่ประการใด จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 1 ก.ค. 48 00:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลี่ซังซังตื่นขึ้นมาในห้องแห่งหนึ่ง นางสังเกตได้ว่าตนนอนอยู่บนฟูกที่ฟูนุ่ม พอเอื้อมมืออกไปก็จับได้ผ้าม่านอันทำด้วยแพรพรรณชั้นดี เสื้อที่นางสวมอยู่กลับมิใช่เสื้อของนางเสียแล้ว หากแต่เป็นชุดผ้าต่วนราคาแพง ประดับประดาด้วยลวดลายดอกไม้กระจุ๋มกระจิ๋ม งดงามยิ่งกว่าเสื้อผ้าของบุตรสาวเศรษฐีมีตระกูล หญิงสาวได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากกำยานที่เผาอยู่มุมหนึ่งของห้อง พอเปิดม่านออกก็พบว่าห้องแห่งนี้ทั้งโอ่โถงกว้างขวาง มีข้าวของเครื่องใช้สำหรับสตรีเยาวัยว์ครบครัน ทั้งยังเป็นของที่มีค่าหายากยิ่งอีกด้วย หลังจากที่เด็กสาวแตกหักกับผู้เป็นลุง และหลบหนีออกจากพรรคฉิกจับอิด ตลอดเวลาล้วนติดสอยห้อยตามอยู่กับเสี่ยวซา เด็กสาวแม้มีความสุข สบายใจ ทว่าในด้านการกินอยู่ก็นับว่าทนฝืนอยู่บ้าง มิเพียงต้องอดมื้อกินมื้อ กระทั่งที่พักก็มิสะดวกสลายเท่าใด มีอยู่หลายครั้งที่ต้องเดินทางอยู่กลางป่าเขา นอนบนพื้นดิน กินเผือกหญ้า ซึ่งแม้นางจะมีใจรักการผจญภัยอยู่บ้าง แต่ความที่เติบโตมาอย่างลูกผู้ดีมีตระกูลซึ่งมีแต่คนคอยเอาใจ ทำให้บางทีนางก็อดหวนคิดถึงชีวิตอันหรูหรามิได้ ความสุขสบายเช่นนี้มิได้พบมานานเท่าใดแล้ว? ...หลี่ซังซังถามตนเอง ...แต่ที่นี่ที่ใดกัน? นางจำได้ว่าก่อนจะสลบไปนั้นกำลังถูกพวกเจ็ดจอมยุทธข่มเหง ขณะกำลังหมดสิ้นหนทางประหวัดถึงบิดา ก็ปรากฏชายใส่หน้ากากทองคนหนึ่งมาช่วยเหลือเอาไว้ “หรือว่านี่จะเป็นสถานที่ของชายหน้ากากทอง” นางอุทานกับตนเองเบาๆ แวบหนึ่งหลี่ซังซังได้ยินเสียงเคาะประตู จากนั้นประตูห้องก็เปิดออก ผู้เข้ามาเป็นดรุณีแรกรุ่น หน้าตาหมดจดเกลี้ยงเกลา ใบหน้ากลมป้อม ถักเปียยาวสองสาย กำลังถือถาดเครื่องหอมเข้ามา พอดรุณีนางนั้นเห็นว่าซังซังฟื้นแล้วก็ทำหน้ายินดี กล่าวว่า “ขออภัยด้วย ข้านึกว่าท่านยังสลบอยู่” “เจ้าคือใคร?” “ข้าเรียกว่าเสียนเอ๋อ” นางแย้มยิ้มจนเห็นลักยิ้มบุ๋มที่แก้มทั้งสองข้าง ใบหน้าของนางเวลานี้ยิ่งดูน่ารักน่าเอ็นดูมากยิ่งขึ้น เสียนเอ๋อเอาถาดวางกับโต๊ะแล้วเดินมาหยิบผ้าเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อให้ฝ่ายตรงข้าม “ตอนนอนหลับอยู่ท่านเอาแต่ละเมอร้องเรียกชื่อคน จนเหงื่อกาฬแตกโทรม ข้าต้องชำระล้างตัวให้หลายครั้ง” “ข้าคงละเมอเรียกบิดาที่จากไป” หลี่ซังซังถอนหายใจ "ท่านมีบิดาสองคน?" เด็กสาวหน้ากลมกล่าวด้วยความประหลาดใจ "เพ้ย!! เจ้าสิมีบิดาสองคน เรามีบิดาคนเดียว" เด็กสาวหน้ากลมทำสีหน้าฉงนกล่าวว่า “เหตุใด? ท่านละเมอถึงสองชื่อ” เสียนเอ๋อกล่าว “บางทีก็เพ้อเรียกท่านพ่อ บางทีก็เรียกคนชื่อเสี่ยวซา ...ข้ายังแทบเข้าใจว่า...เสี่ยวซาเป็นนามของบิดาท่าน หากไม่ใช่....” ตอนท้ายเด็กสาวกลับมิยอมกล่าวต่อ นางมีสีหน้าแดงฉานประดุจผลท้อสุกงอม บิดกายอยู่ไปมา หลี่ซังซังมองดูฝ่ายตรงข้ามด้วยแววตาฉงน กล่าวว่า "มิใช่อันใด?" เด็กสาวยังกระบิดกระบวนมิยอมตอบ หลี่ซังซังถลึงตาใส่ อีกฝ่ายได้แต่อ้อมแอ้มตอบคำ "ห..หาก หากมิใช่ท่านละเมอว่า เสี่ยวซาที่รัก ข้าพเจ้าคงมิทราบแล้ว..." "เพ้ย! เจ้ากล่าวเพ้อเจ้ออันใด เรามีแต่เรียกมันเจ้าโง่ หามีที่รักที่ชังอันใด หากกล่าวพล่อยๆ เราจะทุบตีเจ้าแล้ว!" หลี่ซังซังขู่ฝ่ายตรงข้าม ทั้งๆ ที่ใบหน้าแดงฉานแทบจะประดุจเดียวกับอีกฝ่าย จากนั้นเสไปพูดเรื่องอื่น “ที่นี่ที่ไหนกัน แล้วข้ามาอยู่นี่ได้อย่างไร?” หลี่ซังซังพยายามเปลี่ยหัวข้อสนทนา “อ๋อ นายของข้าเป็นคนพาท่านมาที่นี่ค่ะ” เสียนเอ๋อตอบ “คำถามนอกนั้นข้าคงตอบมิได้ เพราะถูกสั่งห้ามไว้ แต่นายท่านบอกว่าช้าเร็วท่านจะทราบเอง” “เจ้า!” หลี่ซังซังตวาดขึ้นตามนิสัยซึ่งนางมักดุด่าผู้รับใช้ที่ขัดใจตน แต่เมื่อนางมองลึกลงไปในดวงตาอันยิ้มแย้มของเสียนเอ๋อก็ต้องพบว่าหญิงผู้นี้มีความเข้มแข็งลึกซึ้ง มิใช่สาวใช้ธรรมดา และมิใช่ชนชั้นที่นางจะควบคุมได้ ดังนั้นเด็กสาวจึงยอมนิ่งลง เรื่องราวหลายอย่างที่ผ่านมาในชีวิตทำให้นางเติบโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น และใจเย็นขึ้น “ถ้าท่านอยากได้สิ่งใดก็บอกข้าได้นะคะ” เสียนเอ๋อกล่าว “ถ้าอยากชำระร่างกายข้าจะเตรียมน้ำอุ่นกับเสื้อผ้าใหม่ให้” “อืม...” หลี่ซังซังคราง “ขอบคุณ เจ้าออกไปได้แล้วละ” หลังจากเสียนเอ๋อออกไป หลี่ซังซังก็เริ่มสำรวจข้าวของภายในห้องนั้น ตอนหนึ่งนางหยิบได้ถ้วยชา ข้างใต้พิมพ์อักษรคำว่า ‘หลี่’ เอาไว้ หลี่ซังซังนึกถึงของใช้ในสำนักฉิกจับอิด จะไม่พิมพ์คำว่าหลี่อย่างแซ่ของประมุขพรรค แต่จะพิมพ์ตรายี่ห้อฉิกจับอิดไปเลย แล้วคำว่า ‘หลี่’ นี่มาจากชื่อใคร? สิ่งใด? หรือเป็นชื่อแซ่ของเจ้าของที่นี่? หลี่ซังซังคิดแล้วก็อดขมวดคิ้วมุ่นมิได้...... .. หลังจากซิเหวินคังเดินทางมาถึงหัวซานก็ใช้ให้บริวารคนสนิทสองคนไปลอบวางยาพิษคนในสำนักก่อนจะบุกโจมตีตามวิธีที่ถนัด อย่างไรก็ตามมันยืนรออยู่หลายชั่วยามก็ไม่ปรากฏว่าวี่แววบริวารเหล่านั้นกลับมาเสียที “ที่แท้เกิดเหตุอันใดพวกมันจึงหายไปนานถึงเพียงนี้?” มันโพล่งออกมา ในใจอดคิดมิได้ว่าแผนการณ์ที่เตรียมไว้จะถูกอีกฝ่ายพบเห็นเข้า ทันใดนั้นมันเห็นเงาตะคุ่มๆ สองร่างปรากฏขึ้นที่เส้นขอบฟ้า ซิเหวินคังรีบร่ำร้องถามอีกฝ่ายด้วยเสียงอันดัง เป็นเช่นไร แผนการสำเร็จหรือไม่? เหตุใดป่านนี้จึงค่อยปรากฏกาย พวกหัวซานใช่โดนพวกเจ้าวางยาหมดหรือไม่?” ทว่าทั้งสองกลับแน่นิ่งมิยินยอมตอบคำถามของมันแม้เพียงสักคำเดียว ซิเหวินคังขมวดคิ้ว โทสะพลุ่งขึ้น ตวาดเสียงดัง “เหตุใดมิตอบคำถาม? พวกเจ้ากลับกลายเป็นหูหนวกเป็นใบ้แล้วหรืออย่างไร?!! หากยังนิ่งเฉยข้าจะลงโทษพวกเจ้า!” คนทั้งสองยังคงนิ่งเฉย มิยินยอมตอบคำถามของ “หัตถ์เทพบัญชา” แม้เพียงครึ่งคำ เพียงแต่พวกมันยังคงเคลื่อนไหวเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดหัตถ์เทพบัญชาก็สามารถสังเกตได้ว่าคนทั้งสองหาใช่ลูกน้องของมันไม่!!!! กลับเป็นชายชรา และหญิงชราสูงวัย ดูไปคล้ายอ่อนแอสิ้นเรี่ยวไร้แรง ทว่าหากสังเกตดูให้ดีจะพบว่าแต่ละย่างก้าวของคนทั้งสองนั้นทั้งหนักแน่น แลมั่นคง ที่แปลกประหลาดคือบนพื้นที่เป็นดินระเอียดเต็มไปด้วยฝุ่นผง พวกมันทั้งสองกลับมิทิ้งร่องรอยเท้าเอาไว้เลยแม้เพียงผิวเผิน!!!! นี่แสดงให้เห็นถึงวรยุทธอันล้ำลึกพิสดาร เป็นพลังตัวเบาอันยอดเยี่ยมเลิศภพจบแดนดิน!!!!! ใบหน้าของซิเหวินคังเปลี่ยนเป็นปั้นยาก อะไรบางอย่างทำให้ซิเหวินคังรู้สึกคุ้นตาคนทั้งสองยิ่งนัก เหมือนกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน อย่างไรก็ตามมันยังมิสามารถคาดเดาความเป็นมาของผู้ชราทั้งสองได้ “พวกเจ้าเป็นใคร!?” คนชราทั้งสองคล้ายมิได้ยินเสียง หรือไม่ก็มิแยแสสนใจ ยังคงสาวเท้าเข้าหาอีกฝ่าย รอจนระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายเหลือเพียงมิถึงสองวา หญิงชราที่สงบเงียบอยู่ตลอดเวลาก็หันไปกล่าวกับชายชราที่ด้านข้างราวกับมิเห็นซิเหวินคังอยู่ในสายตา!!!! “ท่านพี่ โดยปกติพวกเราล้วนมิฆ่าสัตว์ตัดชีวิต กับสวะเยี่ยงพวกมัน ท่านเห็นควรทำประการใด?” “เท่าที่เราสังเกตพบ มันเวลานี้ได้รับบาดเจ็บ อาการยังมิทุเลาหายดี หากเราสองลงมือโดยพร้อมเพรียงก็ออกจะเป็นการดูถูกหน้าตาตนเองเกินไปสักหน่อย เอาเยี่ยงนี้เถอะ น้องเราเจ้ายืนดูอยู่ด้านข้าง ปล่อยให้สามีเจ้าจัดการกับมันแต่เพียงลำพังเถิด ..” ชายชราพูดตอบ ซิเหวินคังเห็นฝ่ายตรงข้ามถามคำตอบคำ ดังไม่เห็นมันอยู่ในสายตา มันเองเป็นถึงหนึ่งในสี่ยอดฝีมือแห่งฉิกจับอิด ทอดสายตาทั่วยุทธภพมีคนเก่งกว่าไม่เกินเจ็ดคน ถึงบาดเจ็บอยู่ก็มิใช่ว่าผู้ใดจะสามารถดูแคลนได้โดยง่าย โทสะประดังขึ้น ตวาดว่า “โอหัง บังอาจ พวกเจ้าตาย!!!!!!!!” ฝ่ามือซ้ายตระเตรียมซัดฟาดออก วินาทีนั้นเองซิเหวินคังกลับได้ยินเสียงกระซิบเบาๆ ข้างหูว่า “...เจ้าคิดฆ่าผู้ใด?” จากนั้นมันค่อยรู้สึกว่าบัดนี้ชายชราได้พลันมาอยู่ข้างหลังมัน พร้อมกับเอื้อมมือสัมผัสต้นคอมันอยู่แล้ว!!!!! ห้วงเวลาสั้นๆ นั้น ซิเหวินคังประหวัดถึงนามของสามีภรรยาคู่หนึ่งซึ่งเคยอาละวาดโลดแล่นอยู่ในยุทธจักรเมื่อสามสิบกว่าปีก่อน คนทั้งสองเป็นคู่สามีภรรยา มีความสำเร็จในวิชาฝีมือสูงส่ง พลังตัวเบายิ่งยากจะหาผู้ทัดเทียมได้!!! ดูเหมือนทั้งคู่จะมีฉายา ‘นางแอ่นคู่คืนรัง’ ทอดตาทั่วแผ่นดินในยามนั้นมิมีผู้ใดมีวิชาตัวเบาล้ำเลิศกว่าทั้งสองอีก ฟังว่าคนทั้งคู่มิว่าไปแห่งใดก็สามารถบุกพิชิตโดยไร้ผู้ต่อต้าน ประกอบวีรกรรมไว้มากมาย ภายหลังหาคู่มือมิได้จึงล้างมือจากยุทธภพ หายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ยุทธจักร!!!! นึกถึงเช่นนี้ซิเหวินคังก็หัวร่อมิออก ร่ำไห้ไม่ได้ มันกล่าวกับตนเองในใจว่า “ชีวิตนี้คุ้มแล้ว” พร้อมทั้งหัวเราะเบาๆ ก่อนที่อุ้งมือชายเฒ่าจะขยุ้มคอหอยมันแหลกทะลัก!!!!!!!! แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 48 09:03:37 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 1 ก.ค. 48 00:14:38 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หลี่เฉินเชียงแน่ใจแล้วว่า บัดนี้มันได้พบคู่ต่อสู้ที่ทัดเทียมมันอย่างแท้จริง ตั้งแต่มันสำเร็จยอดวิชา อย่าว่าแต่มีผู้ใดทำให้มันบาดเจ็บ แม้แต่จะรับมือมันได้เกินสองชั่วยามก็มิเคยปรากฏ ส่วนใหญ่แล้วจะเสียชีวิตตั้งแต่กระบวนท่าแรกๆ แต่กับเด็กหนุ่มผู้นี้ มันต่อสู้พันตูมาหลายชั่วยาม ยังมิปรากฏผลแพ้ชนะ แม้นว่ามันจะบรรลุความสำเร็จอย่างไร้ขีดจำกัดขนาดไหน ไม่ว่าจะก้าวผ่านข้ามไปถึงขั้นใด คู่ต่อสู้ของมันก็ดูเหมือนจะครอบคลุมคล้ายดังเงาปีศาจที่คอยติดตามตัวมันไปโดยตลอด ยามนี้ประมุขพรรคฉิกจับอิด กลับบังเกิดความท้อแท้ขึ้นบ้างแล้ว!!! มันนึกถึงคำพูดอาจารย์ที่ว่า ไม่มีสิ่งใดที่จะเหนือกว่า จิตที่มุ่งมั่นเอาชนะ ความต้องการของมนุษย์นั้นสามารถชักพาให้มนุษย์เอาชนะอุปสรรคทั้งมวลได้ และหากมันต้องการเอาชนะ “ผู้ยิ่งใหญ่เบื้องหน้า” มันคงจะต้องทุ่มเทอย่างหนัก มันเชื่อว่า หากต่อสู้กันเนิ่นนานออกไป ด้วยจิตที่มุ่งมั่นเอาชนะของมันจะชักนำมันไปสู่ชัยชนะในที่สุด มันตั้งปณิธานในใจครานี้หากมิต่อสู้จนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งพ่ายแพ้ล้มลง มันจะไม่เลิกราเด็ดขาด พลันเร่งเร้าพลังหนักหน่วงรุนแรงยิ่งขึ้น ครานี้มันทุ่มสุดชีวิตแล้ว!!!! หลี่เฉินเชียงโผนทะยานเข้าหาฝ่ายตรงข้ามเป็นครั้งที่สาม พลังจิตอันมุ่งมั่นของมันผลักดันกายให้ปลดปล่อยพลัง และ กระบวนท่าอันไร้ผู้ต่อต้าน หลี่เฉินเชียงยามนี้คล้ายดังคลื่นมหาสมุทรที่คุ้มคลั่ง คล้ายดังพายุร้ายที่กวาดทำลายทุกสรรพสิ่ง คล้ายดังกองเพลิงที่เร่าร้อนเผาไหม้ทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ละกระบวนท่าแฝงด้วยพลังชีวิตอันขับดันด้วยความมุ่งมั่นเหนือมนุษย์ปุถุชน ทว่าฝ่ายตรงข้ามกลับคล้ายมิได้หวาดหวั่นพรั่นพรึง คนกลับกลายเป็นมัจฉาน้อยท่ามกลางคลื่นสมุทรอันคุ้มคลั่ง เป็นใบไม้ในพายุร้าย ทังยังเป็นเพียงฝุ่นเถ้าในกองเพลิง มองดูคล้ายถูกฝ่ายตรงข้ามชักนำไป ทว่ายังสามารถโลดแล่นไปได้อย่างเสรีท่ามกลางความเชี่ยวกรากของวิชาฝ่ายตรงข้าม!!! การต่อสู้เป็นไปในลักษณะพัวพันประชิดตัว แต่ละฝ่ายล้วนแต่ดึงเอาวิชาก้นหีบออกมาใช้จนหมดสิ้น แต่ละกระบวนท่าล้ำลึกพิสดาร พละกำลังล้วนรุนแรงเกรี้ยวกราด หลี่เฉินเชียงเป็นฝ่ายรุกไล่ด้วยความรวดเร็ว รุนแรง ส่วนเสี่ยวซาเป็นฝ่ายตั้งรับ บางครั้งก็กลับเป็นฝ่ายรุกสร้างความลำบากให้กับหลี่เฉินเชียงบ้างเหมือนกัน การต่อสู้ในลักษณะเช่นนี้ บีบให้คนทั้งสองพันตูกันจนมิอาจจำแนกออกได้ว่าใครเป็นใคร ช่วงเวลาแม้ผ่านไปเพียงชั่วอึดใจเดียว ทว่าหากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งสูญเสียความมั่นใจ หรือยอมรามือก็จะตกเป็นรอง และเกิดอันตรายใหญ่หลวงตามมาในที่สุด! คนทั้งคู่จำต้องต่อสู้ในลักษณะเช่นนี้ โดยมิอาจผละหนีออกจากกัน ในที่สุดได้แต่ประมือกันอย่างมิหยุดหย่อน ยิ่งมิอาจพักผ่อนออมแรง! อย่าว่าแต่หยุดพัก กระทั่งโอกาสหอบหายใจสักคราก็ยังมิมี!!!! ดวงอาทิตย์ยามบ่าย เริ่มเคลื่อนคล้อยไปทางทิศตะวันตก ในที่สุดแสงตะวันก็ลาลับ ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นยามราตรีอันมืดมิด มีเพียงแสงเดือนดาราเป็นเครื่องชี้นำ ช่วงเวลาผ่านไปเนิ่นนาน หมู่ดาวเริ่มลบเลือน ดวงจันทร์คล้อยต่ำ แสงเงินแสงทองสาดประกายที่ริมขอบฟ้า ดวงตะวันอันแรงกล้าลอยตัวสูงขึ้นแทนที่ ท่ามกลางการต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย!!! ในที่สุดทั้งสองประมือกันโดยมิมีโอกาสหยุดพัก ติดต่อกันเป็นวันที่สาม! คนทั้งสองเริ่มเหนื่อยล้าแล้ว ประมุขพรรคฉิกจับอิดรู้สึกถึงพลังธาตุไฟภายในกาย ที่เริ่มแผดเผาลุกลามอวัยวะภายในทีละน้อยๆ จนบัดนี้มันเริ่มอึดอัด วิงเวียน การควบคุมธาตุไฟทำไม่ได้อย่างตอนแรกๆ ใบหน้ามันยามนี้บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด ทว่ายังหยัดยืนอยู่ได้ด้วยพลังจิตที่เข้มแข็งมุ่งมั่น ส่วนฝ่ายตรงข้ามใบหน้าและร่างกายเริ่มปรากฏสีแดงจางๆ แสดงถึง ลมปราณเริ่มติดขัด และถูกพลังธาตุไฟของมันแทรกซึมบ้างแล้ว แต่สิ่งที่ประมุขพรรคฉิกจับอิดเห็นแล้วเกิดอาการหนาวสะท้านก็คือ แม้ฝ่ายตรงข้ามเริ่มมีอาการบาดเจ็บให้เห็นบ้างแล้ว ทว่ายังรักษาอาการปลอดโปร่ง ไม่ยินดียินร้าย ไม่ปรากฏความกังวลให้เห็น กระบวนท่ายิ่งมายิ่งแข็งแกร่ง ประการสำคัญคือ ยามนี้ฝ่ายตรงข้ามกลับมาเป็นฝ่ายรุกไล่เป็นส่วนใหญ่แล้ว ผิดกับเมื่อสามวันที่แล้วอย่างสิ้นเชิง!!!!!!!!!!! ในที่สุดประมุขฉิกจับอิดก็สูญเสียความมุ่งมั่นอันแรงกล้า มันเริ่มกังวล เวลานี้แทบทนสภาวะที่วิชาผลาญธาตุเริ่มเผาพลาญพลังชีวิตของตัวมันเองมิได้! เมื่อไม่มีทีท่าว่าจะได้ชัย ความท้อแท้ถอดถอนก็เข้าแทนที่ เวลานี้มันเพียงคิดหยุดมือ คิดพักหอบหายใจให้สมอยากสักครา แต่มันมิสามารถทำได้!!!! แต่ไหนแต่ไรตัวมันปราศจากความกังวลเสมอมา เพราะมันทราบดีว่า ยามลงมือต่อสู้คราใด ต่อให้คู่ต่อสู้เข้มแข็งเพียงไหน เมื่อสู้กันเนิ่นนานไปก็มิอาจทนอยู่ในสภาพความกดดันจากวิชาผลาญธาตุได้ มันทราบดีว่าถึงจุดหนึ่งคู่ต่อสู้ก็จะพ่ายแพ้ลง! แต่กับเด็กหนุ่มผู้นี้กลับแตกต่างออกไป ฝ่ายตรงข้ามยังคงรักษาสภาพสงบเย็น รุกรับตอบโต้ได้อย่างต่อเนื่อง แม้จะมีทีท่าเหนื่อยล้าอยู่บ้าง ทว่ากลับปราศจากท่าทีของการถูกกดดันแต่ประการใด  ตรงข้ามกับมันที่บัดนี้มิเพียงต้องต่อสู้รับความกดดันจากฝ่ายตรงข้ามเท่านั้น แต่หากยังต้องรับความกดดันจากภายในตนเองไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน วิชาผลาญธาตุเริ่มเผยผลข้างเคียงของมันแล้ว!!! หากท่านต้องการผลตอบแทนที่นำไปสนองกิเลส ตัญหา และ ความต้องการของท่าน ท่านก็มิอาจหลีกเลี่ยงการลงทุนได้ ยิ่งท่านต้องการผลตอบแทนมากเท่าไร ท่านยิ่งต้องลงทุนมากเท่านั้น บัดนี้ทุนของหลี่เฉินเชียงเริ่มร่อยหรอลงมากแล้ว!!!! ทันใดนั้นเสี่ยวซาปาดมือวูบตบฟาดเข้าใส่ทรวงอกของหลี่เฉินเชียงอย่างว่องไว ประมุขฉิกจับอิดเห็นเช่นนั้นก็ต่อยหมัดวูบออกต้านปะทะ ทันใดนั้นเองเด็กหนุ่มพลิกมือรวบกำเป็นหมัด จากนั้นพลิกหงายเป็นฝ่ามือ ปลายนิ้วหงายเหยียดทิ่มแทงเข้าใส่ใบหน้าของหลี่เฉินเชียง! หลี่เฉินเชียงรีบเอนร่างท่อนบนหลบเลี่ยง จังหวะนั้นเองฝ่ามือที่ยืดเหยียดปลายนิ้วของเสี่ยวซาพลันตกวูบลงในลักษณะฝืนธรรมชาติ ประทับลงบนร่างท่อนบนที่เอนขนานไปกับพื้นดินของอีกฝ่าย!!!! ผู้ยิ่งใหญ่แห่งฉิกจับอิดรู้สึกราวกับพะเนินเหล็กกดทับลงบนทรวงอก ลมหายใจติดขัด พยายามฝืนร่างมิยอมร่วงหล่นลงตามฝ่ามือของอีกฝ่าย!!!! ทว่าจังหวะนั้นเอง หลี่เฉินเชียงพลันรู้สึกว่าส่วนสะโพกของมันกระทบถูกกับวัตถุแข็งแกร่งจนปวดแปลบ เป็นพื้นดิน!!!!!!!!!! หลี่เฉินเชียงถูกซัดฟาดจนพลาดท่ากระแทกถูกพื้นดิน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! จากนั้นร่างของมันก็หงายตามแรงฝ่ามืออีกฝ่ายลงเกลือกกลิ้งกับธุลีดิน และฝุ่นทราย- ประมุขฉิกจับอิดอันยิ่งใหญ่เกรียงไกร พลังฝีมือสุดสูงไร้เทียมทาน ตลอดมามิเคยมีผู้ใดสามารถสร้างความลำบากแก่มันได้ มิว่าจะเป็นเกี่ยมฮุ้น ไต้ซือกระต่ายน้อย หรือกระทั่งยอดมือปราบฮั่นตง ทว่าเวลานี้มันถูกคนผู้หนึ่งซัดฟาดล้มลงกับพื้นอย่างทุลักทุเล เป็นคราแรกที่ประมุขใหญ่ท่านนี้ถูกฟาดล้มลงอย่างสิ้นเชิง!!!!! ฝ่ามือนี้มิเพียงซัดฟาดจนร่างมันร่วงหล่น ยังซัดฟาดเอาเกียรติยศ และศักดิ์ศรีของมันพังทลายลง พร้อมๆ กับความมุ่งมันอันแรงกล้าที่ถูกทำลายลงในฝ่ามือเดียว!!!! ที่เหลือเชื่อยิ่งกว่านั้นก็คือ ผู้ที่ทำให้มันเป็นเช่นนั้นกลับเป็นพ่อครัวคนหนึ่ง ทั้งยังเป็นเด็กหนุ่มยากไร้ เป็น .เสี่ยวซา!!!!! จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 1 ก.ค. 48 00:15:03 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่แล้ว บทที่ 84 สูงสุดคืนสู่สามัญ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3554435/W3554435.html#37 ตอนที่ 83 ตัวตนแท้จริงของ "วาสนา" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3531471/W3531471.html#29 ตอนที่ 82 ฉิกชำระแค้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3503314/W3503314.html#18 ตอนที่81 "ขิงแก่" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3489130/W3489130.html ตอนที่ 80 มรณานุสติ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3471428/W3471428.html ตอนที่ 79 กระดาษเปล่า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3456457/W3456457.html ตอนที่ 78 "นัว!" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3358502/W3358502.html ตอนที่ 77 พัวพันสัปยุทธ์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3343067/W3343067.html ตอนที่ 76 เงาพรายจำแลง (ชื่อตอนออกจะขัดๆ ไปนิด) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3330223/W3330223.html ตอนที่ 1-75 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3330223/W3330223.html#2 แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html เรื่องย่อฉิกจับอิด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3034839/W3034839.html เรื่องย่อฉิกจับอิด (ต่อ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3218228/W3218228.html เรื่องย่อฉิกจับอิด (ต่อ2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3218417/W3218417.html คุณคือใครในยุทธภพ แบบทดสอบความเป็นจอมยุทธของคุณ!!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3571378/W3571378.html#80 แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 48 00:21:27 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 1 ก.ค. 48 00:17:11 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ต้องให้จิก ต้องให้กัด แง๊บ จากคุณ : jengly - [ 1 ก.ค. 48 01:55:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เอ... หรือพ่อของหลีซังซัง จะเป็นผู้อยู่เบื้องหลังพรรคเฮียงเน้ย (แหะ.. ชื่อนี้รึเปล่าน้อ.. หนมจีนจำไม่ค่อยได้) แถมนะคะ แล้วคำว่า ‘หลี่’ นี่มาจากชื่อใคสิ่งใด? >>> ชื่อใคร และเสี่ยวซาก็มิได้คิดผิด เหตุผลก็คือมันยังมีชีวิตอยู่นั่นเอง!!!>>> เอ...เหตุผล หรือหลักฐานคะ? จากคุณ : หนมจีน - [ 1 ก.ค. 48 01:58:03 A:130.88.179.150 X:210.1.58.13 TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หมดกำลังใจ ที่จะรออ่านอยู่แล้ว บ่างปลุกมาอ่านนะนี่ . จากคุณ : Z4t4nGuru bofh - [ 1 ก.ค. 48 02:17:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อืม..สมกับที่รอมาหลายปี เอ้ยหลายวัน..ลงให้ยาวดี.เนื้อหาตอนนี้สุดยอดบรรยายการต่อสู้ ..ทำให้คิดถึงหวงอี้..กระบวนท่าไฮเทคและสุดยอดเอฟเฟค.. รออ่านตอนต่อไปคับ..แต่ว่าจะได้ฤกษ์ลงให้เมื่อไรครับ ?     ขอบคุณสำหรับผลงานดี ๆ ............... จริงอยู่ชีวิตเป็นของเรา แต่การมีชีิวิตอยู่เพียงเพราะเพื่อตนเอง ออกจะไร้ความหมายไป. จากคุณ : superJ - [ 1 ก.ค. 48 07:16:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 *******คุยกับคนอ่าน********* บ่าง1 โทษทีจ้า เวลามันกระชั้นสั้นยิ่งนัก กว่าจะเข็นลงมาได้แทบแย่เหมือนกัน คนแต่งแทบตาย หนมจีน แก้คำผิดแล้วนะครับ ขอบคุณมากครับ ส่วนเรื่องที่คาดเดาถูกเพียงบางส่วนนะครับ ไม่บอกว่าถูกยังไง ติดตามตอนต่อไป ไม่เกินสองตอนหน้า รับรองคลี่คลาย Z4t4nGuru bofh ท่านปังตอ ขออภัยอย่างสูง สองสามตอนมานี้ ใช้พลังมากเหลือเกินในการแต่ง เพราะระดับของ หลี่เฉินเชียง และเสี่ยวซานั้นมันสูงกว่าคนอื่นๆ ยิ่งทำให้ลำบากในการบรรยายพลังฝีมือของคนทั้งสอง superj หวงอี้ เป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจของผมครับ ผมอ่านนิยายจีนที่หลักๆ มีอยู่สามคน คือ กิมย้ง โกวเล้ง และหวงอี้ คนท้ายสุดนี่จัดว่าสำนวน และฝีมือยังเป็นรองสองท่านแรก แต่เรื่องความรู้นี่จัดว่ากว้างขวางยอดเยี่ยมที่สุดในสามคน (ตามทรรศนะของผม) จากการที่หวงอี้เป็นนักแต่งพวกนิยายวิทยาศาสตร์มาก่อน จึงมักมีหลักการที่เกี่ยวข้องกับวิทยาศาสตร์เข้ามาเสมอๆ และบังเอิญแนวทางของเราก็คล้ายคลึงเช่นเดียวกับท่านหหวงอี้  เพียงแต่ของเราเน้นไปที่หลักการทางพุทธเข้มข้นกว่า วิทยาศาสตร์ แต่อย่าลืมว่า พุทธศาสนา ถือเป็นวิทยาศาสตร์ได้นะครับ ^^ จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 1 ก.ค. 48 09:11:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ^ ^ ^ ขอเสริมข้างบนนิดนึง การบรรยายฉากต่อสู้ของเรื่องนี้ พวกเราจะเน้นแต่งให้คนอ่านทราบถึง ความแตกต่าง ของฝีมือของจอมยุทธท่านต่างๆ หลายครั้งเราอ่านนิยาย ยอดฝีมือระดับ 2-3 สู้กัน กับสุดยอดปรามาจารย์สู้กัน บางทีบรรยายแทบไม่แตกต่างกันเลย เพียงแต่เป็นที่รู้กันว่าคนโน้นเก่ง คนนี้เก่งด้วยข้อมูลอื่นๆ แต่สิ่งที่พวกเราพยายามทำก็คือ สร้างความแตกต่างเหล่านั้นขึ้นมา แต่ๆๆๆๆๆ ยังคงให้การต่อสู้ไม่ว่าคู่ไหนยังคงน่าสนใจอยู่ ไม่ว่า หลี่เฉินเชียง สู้กับเสี่ยวซา หรือ กู่ฮวยฮวย สู้กับเหวินเหม่ยชิง ในความรู้สึกของคนอ่านควรจะตื่นเต้นพอกัน หากแต่ยังสามารถแยกแยะได้ว่า คู่ไหนฝีมือสูงกว่าคู่ไหน ตรงนี้แหละครับที่มันยาก และต้องคิดนานๆ อีกประการคือ วิทยายุทธ ในเรื่อง ยิ่งระดับปรมาจารย์ มันจะมีแนวทาง และ ปรัชญาของมันอยู่ เวลาต่อสู้ก็ต้องสร้างกรอบแนวทางให้วิชาเหล่านั้นด้วย พวกเราจึงไม่สามารถแต่งตามจินตนาการได้อย่างอิสระเสรี นี่ล่ะครับ ที่หวงอี้ชอบกล่าวว่า ไร้กระบวนท่าซุ่มซ่อนกระบวนท่า กระบวนท่าซุ่มซ่อนไร้กระบวนท่า จากคุณ : มันโต(พี่มันตรัย) - [ 1 ก.ค. 48 09:45:47 A:203.148.243.114 X: TicketID:004821 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โห เล่นสู้กันสามวันสามคืน ไม่ยักหยุดพักทานข้าวกันบ้าง ใครทนหิวไม่ไหว ก็คงต้องยอมแพ้ เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 1 ก.ค. 48 10:14:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอถามทีมแต่งนิยายหน่อยครับ ใครเก่งที่สุดในเรื่อง เสี่ยวซาหรือฮั่นตง คือว่าแค่อยากรู้นะครับ คงไม่ว่ากัน เพราะเห็นด้านลมปราณฮั่นตงได้แค่ เก้า แต่เสี่ยวซา เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ จากคุณ : taishi - [ 1 ก.ค. 48 11:13:04 A:220.148.97.22 X: TicketID:091344 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ด้านลมปราณเสี่ยวซาเหนือกว่าครับ แต่ฮั่นตงมีกระบวนท่าที่รวดเร็ว และร้ายกาจที่สุดในแผ่นดิน "เงาพรายไร้รูป" ลักษณะการต่อสู้ของฮั่นตงนั้นเฉียบขาด รุนแรง คู่มือที่มีพลังฝีมือคู่คี่ก้ำกึ่งกับเขา หากสามารถหลบรอดจาก "เงาพรายไร้รูป" ได้ ก็มีโอกาสชนะครับ เช่นเดียวกันถ้าเสี่ยวซาประมือกับฮั่นตง(ในเวลาที่สมบูรณ์ที่สุด) แล้วสามารถหลบรอดจาก "เงาพรายไร้รูป" ได้ เสี่ยวซาชนะแน่นอน ทว่าจนบัดนี้ผู้ที่หลบรอดจากกระบวนท่า "เงาพรายไร้รูป" ที่หวังเอาชีวิตของฮั่นตงนั้นมีเพียงคนเดียว! คือ หลี่เฉินเชียง!!!! ซึ่งก็เป็นจังหวะที่ยอดมือปราบของเราโดนวางยา "จีอวี้เย่า" ไปเสียแล้วครับ ดังนั้นถ้าสู้กันจริงๆ ยังไม่แน่ว่าออกหัวหรือก้อย ฮั่นตงคลับคล้ายนักมวยที่มีหมัดเด็ด ขอเพียงต่อยถูกต้องน็อคแน่นอนครับ ส่วนเสี่ยวซาเป็นประเภทมวยอึดที่ตั้งรับได้รัดกุมต่อเนื่องยาวนาน ส่วนเรื่องใครเก่งที่สุด ขอไม่บอก ค่อยๆ อ่านไปแล้วกันจ้า จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 1 ก.ค. 48 11:22:48 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ฮี่ ฮี่ นิยายมักจะเป็นแแบบนี้ล่ะครับ ใครเก่งสุดในเรื่อง ต้องให้ผู้อ่านไปคิดเอาเองน่ะครับ ส่วนใหญ่ยอดฝีมือระดับเดียวกัน ผลแพ้ชนะ จะชี้ขาดได้ก็ต่อเมื่อมาสู้กันจริงๆ ขนาดมาสู้กันแล้ว บางทีก็ยังไม่รู้ว่าใครเก่งกว่าใครอีก อิ อิ จากคุณ : มันโต - [ 1 ก.ค. 48 11:57:01 A:203.148.243.114 X: TicketID:004821 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เสี่ยวซาอดมื้อกินมื้ออยู่แล้ว อดข้าวสามวันสบายมาก ดีไม่ดีตอนรากไม้ใบหญ้ากระเด็น อาจเข้าปากเป็นอาหารได้ แต่หลี่เฉินเชียงกินดีกินอิ่มทุกมื้อ ต้องมาอดข้าวสามวัน อวัยวะภายใน (กระเพาะ) เลยโดนธาตุไฟ (น้ำย่อย) กัดกร่อนจนอ่อนแรง อิอิอิ ล้อเล่นนะจ๊ะ สู้กันได้มันส์สะใจมากครับ จากคุณ : DogRobo (DogRobo) - [ 1 ก.ค. 48 12:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ในที่สุด การฝืนธรรทชาติก็เกิดผลเสีย นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า จงอยู่และคล้อยตามธรรมชาติเนอะ จากคุณ : หลินหลิน - [ 1 ก.ค. 48 15:11:02 A:203.113.45.5 X:203.151.140.111 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อืมมมมมมม จะว่าไปก็น่าสงสารประมุขหลี่เหมือนกันนิ ความคับแค้นในอดีตผลักดันให้ตัวเองต้องแสวงหาโดยไม่เลือกวิธี สุดท้ายสิ่งที่ตัวเองได้มากลับเป็นความว่างเปล่า เฮ้อออออออออออ.......... จากคุณ : chkob - [ 1 ก.ค. 48 15:45:05 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมว่าการปะทะกันระหว่าง หลี่เฉินเชียงกับเซี่ยวซานี้ ถือเป็นที่สุดของที่สุดของเรื่องนี้แล้ว ภายภาคหน้าของเรื่องนี้เชื่อว่าจะไม่มีคู่ต่อสู้คู่ไหนมาเหนือกว่าคู่นี้ได้อีกแล้ว ฮี่ๆๆๆ ไม่ว่าผลจะออกมาอย่างไร แต่จากการที่ทั้งคู่สู้กันขนาดนี้ ทำให้อดที่จะนับถือทั้งสองไม่ได้ ไม่วาจะเป็นเซี่ยวซาหรือหลี่เฉินเชียงก็ตาม ต่างสู้กันเต๊มที่จนคนอ่านอย่างผมเกิดความเคารพนับถือ เทียบได้กับการปะทะกันของโองามิ อิโต กับยางิวตาเดียว (เรื่องซามูไรพ่อลูกอ่อน) เลย สู้กันสุดๆจนทั้งพระเอกและผู้ชายกลายเป็นตัวละครที่ผมชื่นชอบที่สุดไปทั้งคู่เลย แหม กำลังมันส์ ล้มแค่นี้อย่าเพิ่งเลิกสู้กันนะครับ เอาให้ถึงที่สุดก่อน จากคุณ : GTW - [ 1 ก.ค. 48 16:25:31 ]

ความคิดเห็นที่ 19 โอย เหนื่อยจังเลย ตามอ่านการต่อสู้ 3 วัน 3 คืน หิวมั่กๆ จับไข้ด้วย เดี๋ยวหนาว เดี๋ยวอุ่น จากคุณ : scottie - [ 1 ก.ค. 48 19:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ***************คุยกับคนอ่าน************** ลูนาติก เดี๋ยวตอนหน้าเราจะให้ทั้งสองหยุดพักกินบะหมี่สี่นึ้งกันคนละชามนะครับ อิ อิ taishi ตอบไปแล้วนะครับ DogRobo ถูกต้องนะคร้าบบบบบบบบบ จริงๆ แล้วที่หลี่เฉินเชียงล้มลงก็เพราะหน้ามืดหิวข้าวนั่นเองจ้า อิ อิ จริงๆ นั่นเป็นส่วนสำคัญของเรื่องเลยแหละครับ เป็นการเปรียบเทียบระบบทุนนิยม ซึ่งใช้ทรัพยากรสิ้นเปลืองกว่า กับระบบที่อาศัยพึ่งพาธรรมชาติ เป็นอยู่อย่างพอเพียง ผลที่ได้แม้จะช้า และไม่สะดวกรวดเร็วเท่ากับของหลี่เฉินเชียง แต่ก็มั่นคง และยั่งยืนกว่าครับ หลินหลิน ถูกต้องนะครับ จงคล้อยตามธรรมชาติ วันนี้ก็ปิดไฟ ปิดคอม นั่งตากยุงซะวันนึง อิ อิ chkob ส่วนของคุณ chkob ก็เป็นส่วนสำคัญเช่นกันครับ ผมเชื่อโดยส่วนตัวว่าคนเราทุกคนมิได้มีใครเกิดมาเพื่อเปฝ็นคนเลว หากแต่เป้นคนเลวด้วยสภาพ หรือสถานการณ์บีบบังคับมากกว่าครับ GTW ชอบเรื่องเดียวกันเลยท่าน เสียดายไม่ได้ดูตอนจบ ฮะแฮ่ม พูดถึงเนื้อเรื่องหน่อย หลี่เฉินเชียงแม้นล้มลงก็จริง แต่มิได้มีอาการบาดเจ็บบอบช้ำจากผลของฝ่ามือเสี่ยวซาแต่อย่างใด scottie อ่านแล้วเหนื่อย หิวโอเคนะครับ แต่อย่าอ่านแล้วจับไข้หัวโกร๋นนะ อันนั้นมัน จูออน(ผีดุ) แล้วจ้า โฮะๆ ตอนต่อไปวันพฤหัสเช่นเดิมจ้า แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 48 20:47:36 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 1 ก.ค. 48 20:46:10 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณครับ ตื่นเต้น เร้าใจ มาให้กำลังใจ จากคุณ : เทียนตี้ (ขุนเขาแมกไม้) - [ 2 ก.ค. 48 11:11:54 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เย้ ตามอ่านทันแล้วค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 4 ก.ค. 48 14:36:43 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ***********คุยกับคนอ่าน********* เทียนตี้ ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ ทุกความเห็นเป็นพลังผลักดันผงานของเราครับ รสา รสา เย้ๆ รสากลับมาแล้ว (มีคนปรู๊ฟคำผิดเพิ่ม อิ อิ) จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 5 ก.ค. 48 09:32:08 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ใครหิวเชิญทางนี้...มีหมั่นโถกับนารีแดงจ้า(เข้ากันมั๊ยเนี่ย) จากคุณ : มาดาม เค - [ 5 ก.ค. 48 09:51:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 **********คุยกับคนอ่าน******** มาดาม เค หมั่นโถว กับสุรา ก็พอได้ขอรับ แต่ทางโรงเตี๊ยมของเราขอเสนอเป็นซาลาเปาใหญ่พิเศษ(บิ๊กเปา) จะเวิร์คกว่า จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 5 ก.ค. 48 15:19:38 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มารอดูว่าทีมงานจะติดโรคเลื่อนอีกไหม จากคุณ : jengly - [ 7 ก.ค. 48 21:46:12 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เนื่องจากเวลานี้ adsl เจ๊ง ไม่สามารถลงนิยายได้ ขออนุญาตเลื่อนไปเป็นพรุ่งนี้เช้าๆนะฮับ ปล อาจมีลุ้นตอนดึกๆ ถ้า adsl ใช้ได้ ปล 2 ถึงปั๊บ ต้นฉบับอัพเดทอยู่ในเครื่องยังไม่ได้เอาไปแปะ จากคุณ : ท่านตั้มฝากมาบอก (gata) - [ 7 ก.ค. 48 22:14:05 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ซ่อมเสร็จแล้วจ้า ตอนต่อไป http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3592100/W3592100.html#3 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 7 ก.ค. 48 23:46:51 ]