.



รถเครื่องหรือมอเตอร์ไซค์นับเป็นพาหนะที่สำคัญของนักศึกษาในมหาวิทยาลัยต่างจังหวัดที่มีอาณาบริเวณกว้างขวาง


บางทีชั่วโมงแรกเรียนที่คณะวิดวะ  แต่พอชั่วโมงสองต้องไปเรียนที่คณะวิดยา  
แล้วแต่ละคณะก็อยู่ห่างกันเกือบกิโล  แถมบางวิชาเรียนก็มีคนเรียนเยอะขนาดที่ว่าหากไปช้าจะไม่มีที่นั่งเรียน


ดังนั้นหากคุณได้เข้าไปยังมหาวิทยาลัยที่ตั้งอยู่แถวตำบลคอหงส์ล่ะก็  
จะเห็นว่าลานจอดรถจักรยานยนต์มีรถจอดพรึบ  แถมบางคันอาจต้องจอดกลางแดดด้วยซ้ำ





ในแกงค์ของแว้ง  ทุกคนมีรถมอเตอร์ไซค์  






อาวุโสที่สุดคือสปรินเตอร์รุ่นแรกๆของคุณนายนิ  


จำไม่ได้ว่ามีกระจกครบหรือเล่า  แต่เบาะเก่าและคล้ายกับจะโหลด  
อีกนั่นล่ะไม่แน่ใจว่ามันโหลดเฉพาะตอนที่แว้งนั่งหรือเปล่า ^^"


คุณนายนิจับฉลากหอไม่ได้จึงต้องพักที่หอนอกมอ  
ถ้าไม่มีรถ  หมายความว่ามีเรียนเก้าโมง นังคุณนิก้อต้องออกจากหอตั้งแต่แปดโมงเช้าโน่นละมั้ง


สมัยนั้นถนนข้างมอก็กำลังสร้างเจ้าถนนลูกรังดินแดงนั่นจะเป็นอุปสรรคในทุกยามคือหน้าร้อนฝุ่นแดงก็จะฟุ้ง  
แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ฝนตกถนนก็จะเละเป็นหน้าขนมเค้ก  
และถ้าขับมาอย่างซิ่งสะวี้ดสะว้าดเป็นได้ลงไปนอนแช่โคลนแดงให้อายหมาสีส้มแถวนั้นเป็นแน่  


สำหรับเจ้าแก่ของคุณนายนิเป็นรุ่นที่ไม่ต้องเป็นห่วงว่าจะซิ่งแล้วล้ม  
เพราะสิ่งที่ต้องกังวลคือมันจะตายกลางทางหรือเปล่า  
แล้วให้ยิ่งต้องกังวลยิ่งขึ้นถ้ากลับหอดึกๆ
ก็ทางไปหอเจ้าหล่อนก็เปลี่ยวซ้า
(แต่บันเทิงว่าเปลี่ยวกำลังดี  เจ้าหล่อนชอบค่ะ ^^" )







นังติ๋งเป็นอีกคนที่อยู่หอนอก  
แต่หอมันอยู่ใกล้ประตูมอมากกว่าหอคุณนายนิ  


รถนังติ๋งเป็นรถมอร์เตอร์ไซค์ผู้หญิงชนิดที่มีบังโคลนข้างหน้า  ส่วนความอาวุโสคงไม่แก่อ่อนกันเท่าไหร่  


เท่าที่จำได้รถนังติ๋งเป็นสีเปลือกมังคุดตกโคลน  
เวลาขับต้องคอยจับกระจกด้านซ้าย  ไม่อย่างนั้นมันจะโดนลมตีพัดโบกอยู่ไปมา  O_O


ก็อย่างที่ว่าล่ะค่า
คนมันคงมีเชื้อมีสายมาแต่วัง  ต้องมีนางสนมคอยอยู่งานพัดบ้างล่ะ







รถซูซุกิคริสตัลสีเขียวอี๋ของคุณนายวีเป็นคันที่อาวุโสถัดมา  


ปีสุดท้ายคุณนายต้องไปอยู่หอข้างนอกก็ใกล้กับหอนังติ๋งนั่นล่ะ  


จะว่าไปแล้วก็คล้ายแกตั้งใจจะพรางนะ  
เพราะทั้งรถทั้งคนสามารถขับตลุยทุ่งได้สบายโดยข้าศึกไม่สงสัยเพราะสีทึมๆเข้ากะสีหญ้าและต้นไม้ป่า  
(นี่พูดเบาๆรู้แค่เราไม่กี่คนนะค้า ...ขืนคุณนายวีรู้ว่าแว้งชื่นชมแกขนาดนี้ล่ะก็ .. เอื๊อกกก!!)


จะว่าถึงฝีมือขับรถไม่มีใครขับได้เร้าใจเท่ากับคุณนายวีอีกแล้ว  
แว้งเคยซ้อนมอเตอร์ไซค์ที่แกขับยังนึกเสียวว่าแกจะพาลงรางน้ำข้างทางเพราะแกขับชิดเสียเหลือเกิน  


แล้วเวลาซัดโค้งงี้..นุ่มมาก  
ถ้ายังมองไม่เห็นภาพคุณลองนึกถึงเวลาที่พวกแข่งมอเตอร์ไซค์ที่เข้าโค้งแต่ละทีเข่าเกือบถูถนนน่ะ  


อูย..เล่าแล้วยังเสียว







น้องจากรถคุณนายวีก็เป็นรถของแว้งเองล่ะ  
แม่ถอยให้ใหม่ในฐานะเรียนไม่เลวนักและทำตนเป็นคนดี (ต่อหน้าพ่อแม่และพี่ๆ)  


เจ้ารถเครื่องคู่ใจของแว้งมันชอบเกเรตอนเช้า  เจออากาศเย็นเข้าหน่อยล่ะก็เป็นนอนหลับอุตุไม่ยอมตื่น  
แว้งก็เริ่มจากการพูดหวานก่อน  
ถ้ายังไม่ตื่นก็สตาร์ทแรงขึ้นเรื่อยๆจนถึงขั้นที่เรียกว่าตะบี้ตะบันเอาให้ตายกันไปข้างนึงเลย  


จะว่าไปแล้วเจ้ารถคันนี้ก็น่าสงสารนะ  มันพิการก่อนจะมาถึงมือแว้ง   คือคอเธอจะเอียงเล็กน้อย  
ก็แม่น่ะสิพามันไปปีนรั้วหน้าบ้าน  ไม่รู้นึกสนุกอยากเล่นมอร์เตอร์ไซค์ไต่ถังหรือยังไง  
แต่เพราะอ่อนซ้อมไปหน่อยหรือด้วยเหตุผลกลใดไม่แน่ชัด  ...เลยตกลงจากรั้ว  
และตั้งแต่นั้นแม่แว้งก็ไม่เคยแตะเจ้าคันนี้อีกเลย คงจะเข็ดค่ะ..







น้องใหม่เฟรชชี่ที่สุดก็เห็นจะเป็นรถของบันเทิง  เจ้าต้นเรื่องนี่ล่ะ  


เจ้าหนูนี่ลายพร้อยเชียว  รถรุ่นเดียวกันนี่ถ้าเป็นของคนอื่นแว้งไม่รู้นะ  
แต่นี่เป็นของบันเทิงมันก็เลยเป็น ... รุ่นประหยัดไฟ  


คุณอาจจะสงสัยว่าจะเกี่ยวกับไฟตรงไหน  
ไฟหน้า  ไฟท้าย  ไฟเลี้ยว  หรือ  ไฟแดง.. อุ๊ย  อันนี้คงไม่ใช่เพราะคุณนายบันเทิงเธอไม่มี  


ที่ว่ารุ่นประหยัดไฟก็คือ  รุ่นเบอร์ห้า ..บ้าเห่อ ไงล่ะคะ  


ตั้งแต่ได้รถ  หล่อนก็ขับโฉบฉายไปมา  
เวลาขับหล่อนจะต้องนมตึง  หน้าตั้งประมาณว่าเงยรับลมสุดชีวิต  แล้วต้องยิ้มนิดๆด้วยนะ  
หมวกกันน็อคไม่ต้องเดี๋ยวคนที่ขับสวนมาจะจำไม่ได้ว่าเป็นใคร  และหน้าก็ลอยไว้  
เจอใครต้องตะโกนทักทาย  เสียงดังเข้าไว้เพื่อนจะได้รู้ว่า  บันเทิงรุ่นประหยัดไฟมาแล้ว..


วีรยารักลิปสติกแค่ไหน  แว้งว่าบันเทิงคงรักรถแค่นั้นล่ะ  
รถเจ้าหล่อนจะต้องล้าง ขัด เช็ดถูอย่างดี  ต้องเอี่ยมอยู่เสมอ  


และความที่รักรถมาก  หล่อนต้องสงวนไว้สำหรับชายที่หมายปองและบรรดาเมทชายหวานของหล่อนเท่านั้น  
แล้ววันหนึ่งเรื่องก็เกิดจนได้


วันนั้นบันเทิงไปกินข้าวที่คาเฟต  ก็คือโรงอาหารที่จะขายตั้งแต่เช้าฉีกหมอกถึงหลังเที่ยงเล็กน้อย
ระหว่างที่นั่งกินข้าวก็เจอพิชัยซึ่งเป็นเมทชายหวานของบันเทิงที่อยากจะเปลี่ยนชื่อเป็นพิชยาใจจะขาด  


ความที่รีบออกไปซื้อของนอกมอและรถของพิชัยก็อยู่ที่คลีนิครถก็เลยขอยืมรถบันเทิง  
ได้กุญแจมาแล้วเธอก็ไปไขกุญแจสตาร์ทรถแล้วก็ขับหน้าเริ่ดออกไป  


จากนั้นประมาณสิบนาที รปภ. ของทางมหาวิทยาลัยก็ได้รับแจ้งจากนักศึกษาพยาบาลคนหนึ่งว่า
รถมอเตอร์ไซค์ของเธอหาย  ทั้งที่เธอจอดรถแล้วลงมากินข้าวไม่ถึงครั่งชั่วโมง  


คราวนี้ล่ะโจษกันทั่วคาเฟตว่าโจรอุกอาจมาก  มาขโมยรถกลางวันแสกๆ  
เจ้าของรถหน้าเสียเกือบจะร้องไห้อยู่แล้ว  ถ้า....    
ไม่เห็นคุณพิชยาเธอขับรถหน้าเริ่ด (อีกนั่นล่ะ) เข้าจอดที่คาเฟตด้วยความสงสัยว่าเขามุงดูอะไรกัน  


เท่านั้นล่ะรปภ.และเจ้าของรถคันที่หายวิ่งกรูเข้ามาหาที่พิชยาทันทีเพราะรถคันนั้นเป็นรถที่รับแจ้งว่าหายน่ะสิ O_o  


วันนั้นถ้าบันเทิงไม่อยู่ด้วยพิชยาได้กลายเป็นขโมยแน่  


เรื่องของเรื่องก็คือว่าเจ้าหล่อนไม่ได้ดูทะเบียนรถก่อนขับออกไป  
พอเห็นรถที่หน้าตาเหมือนกันอย่างกับฝาแฝดหล่อนก็ขึ้นคร่อมไขกุญแจทันที  


ตอนแรกก็รู้สึกอยู่หรอกนะว่ากุญแจมันฝืดๆฝืนๆ  แต่พอลองบิดไปบิดมาก็ไขได้  
เมื่อสตาร์ทรถได้หล่อนก็ออกรถตามปกติ  


งานนี้พิชยาพลาดโอกาสไปกินข้าวผัดกะโอเลี้ยงอย่างฉิวเฉียดเพราะบันเทิงช่วยยืนยัน  




ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่ากุญแจรถเครื่องคันหนึ่งจะใช้กับรถอีกคันหนึ่งได้ !?!?





+++++++++++++++++++++++++++++++++++++



เปิดตัว
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3525757/W3525757.html

ลิปสติกของวีรยา
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3560404/W3560404.html

คิดถึงเพื่อนฝูงบนถนนอ่ะคับ  เห็น"น้องรัก"คนนึงเอาเรื่องตัวเองมาเล่าฉอดๆ
Gracie ก้อเลยให้แว้งมาวาดลวดลายบ้าง ... ฮี่ฮี่
(คล้ายพวกขี้อิจฉายังไงไม่รู้วุ้ย --")



ชอบไม่ชอบไม่ชอบไงบอกได้นะค้า Gracie จะบอกให้แว้งเอาไปปรับปรุง ^^"



.

แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 48 10:12:50

แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 48 10:00:38

แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 48 05:39:25