ความคิดเห็นที่ 1 หลังจากที่ทักทายกันเสร็จ น้ำฝนก็รีบเปิดเครื่อง คอมพิวเตอร์โน็ตบุ๊คที่วางอยู่ข้างๆ รูปของแฟนหนุ่มบนโต๊ะ ทำงาน เฟิร์ทแฟนหนุ่มเรียนนอกบอกจะส่งเมล์มาหาวันนี้ มีหรือที่น้ำฝนจะพลาด     เธอคลิกไอค่อนตัว e สีฟ้าเพื่อเข้าเว็บที่ต้องการโดยไม่รอ รี ปกติมันจะขึ้นเว็บที่เธอสมัครเป็นสมาชิกฟรี E-mail แต่วันนี้มันแปลกไปจากเดิม ไปขึ้นอีกเว็บหนึ่งและมันก็ เป็นเว็บที่ประหลาดที่สุด เพราะมันไม่มีชื่อเว็บ ไม่มีที่มา ไม่มีสิ่งสะดุดตาอะไรเลยนอกจากกรอบข้อความสีเทา ตัว อักษรสีแดงที่ขึ้นมาถามเธอว่า     “เชื่อหรือไม่ว่านรกมีจริง”     เธอกดปิดมันไม่ได้ นอกจากต้องตอบคำถามมัน เบื้องล่าง ข้อความมีปุ่มกดสีดำ ตัวอักษรสีขาวรอให้เธอกดว่า “เชื่อ” หรือ “ไม่เชื่อ”     มันมาจากไหน ใครเป็นคนทำ เธอไม่รู้ และที่ยิ่งน่าสงสัย ไปมากกว่านั้น     มันมาได้ไง!     เธอพิมพ์ชื่อเว็บอื่นเพื่อเปลี่ยนเว็บก็ไม่ได้ เหมือนเครื่อง ค้างซะงั้น คนทำคงเป็นโรคจิตแน่ๆ โรคจิตที่ชอบแกล้งคน ให้เป็นโรคประสาท     ไม่มีทางอื่นที่จะเปลี่ยนข้อความนั้น นอกจากตอบคำถาม น้ำฝนเลยตัดสินใจลองตอบดูเพื่อตัดปัญหา อยากรู้ เหมือนกันว่ามันจะทำยังไงต่อไป     ลูกศรสีขาวเลือกคำตอบหนึ่งในสองนั้น กรอบคำถามหาย ไปเหลือเพียงหน้าจอสีดำสนิทเหมือนไม่ได้ปิดเครื่อง ทั้งๆ ที่ไฟที่ CPU ยังคงสว่างอยู่ เครื่องเปิดแต่หน้าจอยังเป็นสี ดำ     แต่ในจอสีดำกลับมีเงาคล้ำๆ เป็นรูปคนเต้นเร่าๆ ยิ่งน้ำฝน จ้องนานมากขึ้นเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเต้นเร็วมากขึ้นเท่านั้น มัน เต้นเร็วขึ้น...เร็วขึ้น...หน้าจอสีดำค่อยๆ กลายเป็นสีเทา ตัว อักษรสีขาวปรากฏขึ้นจางๆ รูปคนเต้นเริ่มจางลง ตัวอักษร สีขาวยิ่งเด่นชัดขึ้นพร้อมๆ กับ Background ที่สีเข้มขึ้น เรื่อยๆ จนกลายเป็นสีดำอีกครั้ง ไม่มีรูปคนเต้นอีกแล้ว นอกจากข้อความต่างๆ สีขาวที่เรียงกันติดๆ เป็นร้อยข้อความ จนเต็มหน้าจอ แต่ข้อความเหล่านั้นกล่าวเป็นคำเดียวกันว่า     “คุณคือผู้ถูกเลือก”     น้ำฝนจ้องดูข้อความนั้นอย่างงงๆ ลืมเรื่องเมล์ของแฟน หนุ่มเสียสนิท     ข้อความสีขาวนับร้อยเหล่านั้นเริ่มขยับเคลื่อนเลื่อนหมุน เป็นวงกลม มันหมุนวนอย่างรวดเร็วจนดูเหมือนว่าข้อความ เหล่านั้นกลายเป็นเส้นเดียว เส้นสีขาวหมุนๆๆ เข้าสู่จุดสีดำ ตรงกลางหน้าจอคอม เหมือนกำลังสะกดจิตคนดู สายฝน ค่อยๆหรี่ตาลง จ้องดูจุดสีดำที่เส้นขาวหมุนวนอยู่รอบๆ     หลังจากที่ดูจนเวียนตา ตัวอักษรสีขาวเหล่านั้นก็เคลื่อน คลายออกมาจากจุดดำ มันเริ่มเรียบเรียงถ้อยคำเป็น ประโยคใหม่ๆ ตามแนวนอนพอให้อ่านสะดวก สายฝนทำ ตาโตด้วยความประหลาดใจ มันทำได้ยังไง...     ไม่มีโปรแกรมคอมโปรแกรมไหนทำแบบนี้ได้แน่     และที่สำคัญ เนื้อหาที่เธอเห็นนั้น มันเป็นเรื่องเล่าอันแสน ระทึก มันเป็นเรื่องผีนั่นเอง แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 48 10:04:27 จากคุณ : รัตน์ดา - [ 2 ก.ค. 48 10:03:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 น้ำฝนชอบเรื่องผีอยู่แล้ว เธอคลิกใต้ข้อความอ่าน เรื่องอย่างตื่นเต้น และตั้งใจอ่านมากจนสายทิพย์พี่ สาวออกมาจากห้องน้ำแล้วก็ยังไม่รู้ตัว     สายทิพย์เห็นน้องสาวง่วนอยู่กับหน้าจอคอม ก็ไม่ได้พูด อะไรนอกจากล้มตัวลงนอนอย่างหมดแรง     .................................................................                 ในค่ำคืนนั้นเอง หลังจากที่แสงไฟทุกดวงในห้องเล็กๆ ดับ ลง น้ำฝนก็แยกตัวไปนอนอีกเตียงข้างๆพี่สาว แต่แปลก คราวนี้เธอนอนไม่หลับเลย เหมือนมีใครกระซิบอยู่ที่ข้างหู ตลอดเวลา แต่คงจะหูฝาดไปเอง     น้ำฝนพยายามข่มตาให้หลับ เสียงลมพูดซู่ๆ ทำให้เธอขน ลุก หวนนึกถึงเรื่องผีที่อ่านจากเว็บประหลาด เสียงกระซิบ นั้นพูดว่า     “ไปดูที่ระเบียงสิ”     เสียงกระซิบปริศนาเฝ้าบอกอยู่ข้างหูน้ำฝนอยู่ตลอดเวลา ยิ่งนานไปเสียงนั้นก็ยิ่งดังขึ้น...ดังขึ้น... เธอตัดสินใจลุก ขึ้นจากเตียงเดินไปที่ระเบียง ที่อยู่นอกห้องตามที่เสียงนั้น เรียกร้องด้วยความหงุดหงิดกึ่งๆ หวาดกลัว     และเมื่อเธอเดินไปถึงระเบียงนั้น ลมเย็นๆ ก็พัดวูบมา อีกรอบ คราวนี้เธอได้ยินเสียงหัวเราะพร้อมๆ กับเสียงของ หนักๆ ตกดัง ตุ๊บ! เสียงนั้นดังมาก     มันเฉียดหน้าเธอแค่คืบเดียวเท่านั้น เธอจำได้ว่านั่นคือหน้า แฟนหนุ่มของเธอที่ชื่อเฟิร์ท เธอรีบชะโงกก้มลงไป มองอย่างตกใจ     “พี่เฟิร์ท!!!”     น้ำฝนตะโกนสุดเสียงขณะที่ชะโงกตัวลงดูพื้นเบื้องล่าง ไม่ มีใครอยู่ข้างล่างตรงนั้นเลย!     แล้วเมื่อกี้อะไรตกลงไปล่ะ...     ทุกสิ่งนิ่งเงียบเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น รอบข้างกาย เธอมีแต่ความมืดและบรรยากาศที่เย็นยะเยือกขึ้นมาอย่าง เฉียบพลัน     แต่น้ำฝนกลับเหงื่อแตกโซก ใจหายวาบ...     เสียงปริศนาดังขึ้นมาอีกครั้ง     “อยากเล่นบันจี้จั้มมั๊ย”     แล้วทันใดนั้น!     แรงมหาศาลจากเบื้องหลังก็ผลักเธอให้ตกลงไปจาก ระเบียง     วูบบบ...!!!     เสียงลมหวืดๆ ดังขึ้นตามร่างของเธอที่กำลังร่วงหล่น น้ำฝน กรีดร้องสุดเสียงอย่างไร้หนทางรอด ทางเดียวที่มีอยู่คือ ความตาย! ใบหน้าของใครคนหนึ่งที่ยืนแทนที่เธอกำลัง แสยะยิ้ม ชายร่างดำทมิฬก้มลงมองดูร่างเธอที่ค่อยๆ ตกลงไปอย่างช้าๆ     “ทุกอย่างที่เธอดูในเว็บเป็นจริงแล้วในคืนนี้ เพราะเธอคือผู้ ถูกเลือก!”     น้ำฝนอ่านเรื่องชายร้างรัก ที่ผลักหญิงสาวที่เป็นแฟนตัวเอง ตกลงมาจากตึกสูง เหตุเพราะละเมอนึกว่ามีโจรขึ้นมา เลย ผลักไปเต็มแรง พอลืมตาดูอีกทีก็เห็นร่างหญิงสาวนอนนิ่ง ไปแล้ว...     เสียงกรี๊ดดังก้องออกมาจากห้องเล็กๆ ในแฟลตนั้น สาย ทิพย์ยืนตัวสั่นลืมตาขึ้นพร้อมๆ กับสิ้นเสียงน้องสาว     ร่างน้ำฝนนอนแน่นิ่ง กองเลือดสีแดงค่อยๆไหลออกมาจาก กายนั้น เธอตายแล้ว     สายทิพย์ช็อก...เธอทำอะไรลงไป เธอฆ่าต้องสาวตัวเอง เพราะละเมอเห็นว่าน้ำฝนเป็นโจร เป็นเพราะภาพลวงตาลึกลับ น้ำฝนตายหลังหลังจากที่เข้าไปในเว็บนั้น ซึ่งก็ยังหาคำ ตอบไม่ได้ว่าเว็บประหลาดนั่นมาจากไหน และใครเป็นคน ทำ ส่วนแฟนหนุ่มนั่นล่ะ นับตั้งแต่ตอนที่น้ำฝนตาย เขาก็ไม่ได้ ติดต่อมาอีกเลย                 แล้วตอนนี้...                 คุณเชื่อหรือไม่ว่านรกมีจริง แก้ไขเมื่อ 03 ก.ค. 48 10:31:07 จากคุณ : รัตน์ดา - [ 2 ก.ค. 48 10:06:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนนี้อยู่ในช่วงตัดสินใจ ว่าจะทำเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นตอนเดียวจบ หรือว่าจะทำเป็นนิยายดี ช่วยแนะนำกันหน่อยนะคะ จากผู้ที่อยากเป็นสมาชิกสวรรค์ออนไลน์ แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 48 10:59:59 จากคุณ : รัตน์ดา - [ 2 ก.ค. 48 10:59:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ...รู้ว่ายังไม่จบค่ะ... แต่เอ...อ่านอีกที เหมือนจบแล้ว แหะๆๆ แต่จะบอกว่าทำเป็นเรื่องสั้นน่าจะดีที่สุด เพราะการเล่าเรื่อง ที่ผ่านมาทำแบบเรื่องสั้น แล้วขอบอกว่า ตอนเริ่มนั้นเป็น เรื่องของพี่สาว กล่าวถึงความเหงาของเธอ แต่พอมากลาง เรื่อง กลับกลายเป็นเรื่ององน้องสาวแทน และจากการอ่าน น่าจะเป็นเรื่องของน้องสาวมากกว่า เพราะงั้นหากให้สมบูรณ์ มากขึ้นตอนจบน่าจะกล่าวถึงพี่สาว และบอกเหตุผลว่าทำไม ถึงกล่าวถึงพี่สาวด้วย เป็นความเห็นส่วนตัวค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 48 11:16:18 จากคุณ : อนงค์นาง - [ 2 ก.ค. 48 11:09:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สายทิพย์ทำมันลุกมาได้น่ะ ใหนว่าเหนื่อยไง จากคุณ : กริชครับผม - [ 2 ก.ค. 48 14:26:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้ามีตอนอื่นต่อ เป็นเรื่องชุดมากกว่ามังคะ จากคุณ : scottie - [ 2 ก.ค. 48 20:43:35 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณค่ะสำหรับข้อแนะนำ (ตอนนี้เห็นเงาของตัวหนังสือปรากฎอยู่จางๆ จับกลุ่มกันเต็มหน้าจอ มันมาอีกแล้ว...) อาจจะมีตอนต่อไป (หรือไม่... ไม่แน่ใจ) ถ้ามีก็ช่วยตามอ่านกันหน่อยนะคะ จากคุณ : รัตน์ดา - [ 3 ก.ค. 48 10:26:04 ]