สวัสดีครับคุณ !!! ผมชื่อ จังกอบ เป็นชายหนุ่มรูปไม่งามคนหนึ่ง แต่นั้นก็ไม่สำคัญอะไรเลย เพราะคุณและผมก็ไม่มาทางที่จะได้พบหน้ากันจริงๆ อยู่แล้วนิครับ  แต่อย่างไรแล้วคุณก็ได้เจอข้อความของผมแล้วนิ  เอาเป็นว่าผมจะเล่าเรื่องให้คุณฟังแล้วกัน


วันหนึ่งขณะที่ผมนักเซ็งๆ อยู่ในห้องพัก  สมองอันมืดทึบก็ไม่สามารถหากิจกรรมอะไรดีไปกว่าการออกไปข้างนอกได้อีกแล้ว  ใช่ครับ “ผมออกไปข้างนอกตามจิตใจเรียกร้องแต่ไม่ใช่ตามสมองสั่ง” ผมไปขึ้นรถที่ป้ายในช่วงเวลาที่พระอาทิตย์ตรงศีรษะของคุณพอดี


ผมนั่งรถสายที่ไม่คุ้นเคยเลย  ความทรงจำอันพร่าเลือนบอกว่านั่นคือสาย 9785  รถคันนี้ช่างดูพิเศษกว่าคันอื่นมากครับ  เบาะสีเขียวสดช่างเข้าอะไรกับกลิ่นมะนาวที่ล่องลอยมาจากสเปรย์ปรับอากาศ  ระหว่างที่ผมนั่งลงข้างหญิงสาวผู้หนึ่ง เสียงเพลงหมอลำจากลำโพงก็ดังขึ้น (แปลกนะครับรถคันนี้มีลำโพงด้วย)


ผมไม่รู้จะไปไหน (จิตใจมันสั่งนิครับแต่สมองมันไม่ได้สั่ง) เมื่อกระเป๋ามาถามผมจึงจ่ายค่าตั๋วเต็มราคาไปเพื่อตัดปัญหา  รถเคลื่อนตัวออกมาได้ช่วงเวลาหนึ่งแล้ว ภาพต่อเนื่องปรากฏบนกระจกรถทางด้านขวามือของผมซึ่งมีหญิงสาวนั่งขวางอยู่   จากภาพของชานเมืองค่อยๆ มีคนพลุกพล่านขึ้น รถบนถนนก็เริ่มเยอะขึ้น “พวกเขาจะไปไหนกันหนักหนานิ” ผมคิด ความจริงเขาก็อาจเหมือนผมก็ได้ที่ไม่อยากนั่งเซ็งอยู่กับที่พัก และออกไปตามจิตใจ


รถมาติดไฟแดง ที่แยกแห่งหนึ่ง บนชานของร้านกาแฟที่ยื่นออกมา คู่รักคู่หนึ่งกำลังจู๋จี๋กันหวานชื่น รัศมีของความรักหรือความใครก็มิทราบได้เปล่งออกมาจนผมพอรับรู้ได้  โต๊ะข้างๆ คือนักธุรกิจ คร่ำเคร่งกับการเคาะมือลงบนคอมพิวเตอร์กระเป๋าหิ้วของเขา  ถัดไปอีกหญิงสาว นั่งอยู่คนเดียวสายตามองออกไปไกลเหมือนกำลังรอคอยใครอยู่  


รถค่อยๆเคลื่อนตัวออกไป ทิ้งร้านกาแฟไว้เบื้องหลัง ภาพของคนงานก่อสร้างจำนวนมากค่อยๆ ไต่ขึ้นไปบนนั่งร้านที่สูงจนพ้นระยะการมองของผม    คนงานเหล่านี้ช่างดูเหมือนกับนักกายกรรมโลดโผน หรือนักไต่ลวดจริงๆนะครับ  ถ้าเป็นคุณจะกล้าทำอย่างพวกเขาไหมละ?  ภาพของคนงานค่อยๆหายไป พร้อมกับการเข้ามาใหม่ของภาพคนจำนวนมากกำลังแย่ง รุมทึ้ง ฉกชิง  รอบกองเสื้อผ้าใหญ่ที่บนยอดมีป้าย 50% ปักอยู่ คนขายตะโกนเสียงดังผ่านเครื่องขยายจนเสียงเล็ดลอดเข้ามาในรถ เขาพูดอะไรผมก็ฟังไม่ได้ศัพท์สักเท่าไร บางทีคุณก็อาจพอรู้ก็ได้นะว่าเขาพูดว่าอะไร?


รถค่อยๆ เคลื่อนตัวมา ภาพมากมายผ่านตาผม ผมเริ่มเหนื่อยล้ากับการเดินทางที่ไม่มีจุดหมาย ไร้ทิศทาง และไร้สาระ  ทิวทัศน์ที่คุ้นเคยกำลังกลับเข้ามาสู่ประสาทการรับรู้ของผม จากเมืองคลี่คลายไปสู่ชานเมือง ผมชักคุ้นๆแล้วซิคุณ นั่นข้างหน้าห้องพักของผมนี่  ด้วยแรงขับของความเบื่อหน่ายบนรถมือของผมก็ยื่นไปกดกริ่ง  ไฟสีแดงตรงประตูสว่างขึ้น  รถค่อยๆชะลอตัว จนในที่สุดเมื่อความเร่งเป็นศูนย์ประตูก็ค่อยๆเปิดออก  ผมก้าวเดินลงบันไดอย่างระมัดระวัง  รถค่อยๆเคลื่อนตัวห่างผมไปความเร่งค่อยๆเพิ่มขึ้น  ในที่สุดก็ได้เข้ามานั่งในห้องพักอีกครั้งหนึ่ง  ผมหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากชั้น แล้วทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้นวมตัวโปรด ค่อยๆเปิดหนังสือออกอ่าน


ผมคิดว่านี่คืองานวรรณกรรมอันยอดแย่ที่สุดแห่งยุค เรื่องสั้นที่เต็มไปด้วยการซ้อนทับของเรื่องสั้น  บางทีอาจทำให้คุณมึนงง  การบรรยายฉากที่ฉาบฉวยไร้ศิลปะในการเขียนทำให้ไม่สามารถที่จะเห็นภาพที่ชัดแจ้งได้  งานเขียนชิ้นนี้คือความโอหัง ของเด็กเมื่อวานซืน ที่ทำตัวไร้สาระไปวันๆ คิดว่าสิ่งที่เขาทำทุกอย่างนั้นถูกที่สุด ดีที่สุด ความเห็นของเขาเต็มไปด้วยสาระ และชีวิตของเขาเต็มไปด้วยความหมาย  ช่างน่าทุเรศสิ้นดี!!!  เด็กคนนี้คงคิดว่าตัวเองเก่งจนไม่มีใครเทียบ จึงเขียนงานออกมาด้วยความโอหัง เต็มไปด้วยคำสั่งสอนแบบศาสดา แต่ความจริงกลวง ไร้สาระ เขลาและจับจุดไม่ได้   คุณคิดดูแล้วกันว่าเด็กคนนี้กล้าดีถึงขนาดสั่งสอนคนที่แก่กว่าตัวเอง มีความรู้มากกว่าตัวเอง  งานเขียนนี้เต็มไปด้วยความว่างเปล่า ไร้สาระ เหมือนกับงานอีกหลายชิ้นของเด็กคนนี้ ที่เต็มไปด้วยอัตตา  การมองโลกด้านเดียว   ความโดดเดี่ยวและเขียนไม่รู้เรื่อง รวมถึงการปะติดปะต่อของเรื่องราวที่ไม่ราบรื่น   “ถ้าคุณได้อ่านคุณก็จะคิดเหมือนผมว่านี่คือความฉาบฉวย เขลาและอวดดี”


อากร จบการเขียนต้นฉบับวิจารณ์หนังสือของเขาแล้ว เขากำลังจะส่งต้นฉบับนี้ไปลงตีพิมพ์ในนิตยสารแห่งหนึ่ง   เขาคือนักวิจารณ์ชื่อดังแห่งยุค  คำวิจารณ์ของเขาส่งผลต่อสังคมและคนในวงการอย่างมาก มีอยู่ครั้งหนึ่งเขาเคยวิจารณ์งานของนักเขียนไฮโซคนหนึ่งด้วยถ้อยคำที่เต็มไปด้วยคำชม จะมีคำติบ้างก็แต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น และนั่นเองเป็นผลให้หนังสือของไฮโซผู้นี้ที่ตีแผ่ชีวิตของตัวเอง ขายดีเหมือนแจกฟรีเลยทีเดียว  มีข่าวซุบซิบออกมาจากวงในว่า ไฮโซผู้นี้ใช้เงินกว่าหกหลักจ้างเขาในการเขียนบทวิจารณ์นี้เพื่อทำลายความน่าเชื่อถือของสามีเก่าที่เธอทิ้งมาเพื่อไปหาคนใหม่   แต่ข่าวนั้นก็เงียบหายไป เพราะไม่มีหลักฐานและข้อพิสูจน์เชิงประจักษ์ใดๆ บ่งบอกถึงการว่าจ้างดังกล่าว  


ทุกวันนี้ อากร ยังคงเป็นนักวิจารณ์ชื่อดังต่อไป ขอบเขตของการวิจารณ์ของเขาขยายจากหนังสือไปสู่ ภาพยนตร์  ละคร รวมถึงภาพนู๊ด  ในรอบสัปดาห์หนึ่งเราจะพบกับงานเขียนของเขาได้ตามหน้าหนังสือพิมพ์ที่สลับสับเปลี่ยนกันไปทุกๆวัน  การวิจารณ์นี้เองที่ทำให้ฐานะของเขาพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ทุกวันนี้เขาขับรถยุโรปไปทำงานทุกวัน  แต่เมื่อหนึ่งปีก่อนเขายังต้องนั่งรถเมล์ไปทำงานอยู่  ทั้งหมดนี้ล้วนเกินขึ้นมาจากถ้อยคำที่ตรงไปตรงมา  คมเหมือนใบมีด และมุมมองที่แปลกใหม่ของเขาที่มีต่องานประเภทต่างๆแต่ทว่าเขาก็เป็นคนที่นักเขียนหลายคนรังเกียจยิ่งนัก


เป็นอย่างไรบ้างละครับคุณสนุกไหมกับเรื่องเล่าของผมหวังว่าคงทำให้คุณสนุกนะครับ แต่ถ้าไม่สนุกผมก็ขอโทษด้วยที่ทำให้คุณต้องมานั่งเสียเวลาอันมีค่าไปกับการฟังเรื่องราวอันไร้สาระ  วันนี้ผมเหนื่อยแล้วหละครับขอตัวไปพักผ่อนก่อนแล้วกัน  โชคดีครับคุณ