CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


                          คลาดเคลื่อนธรรมดา                      

    ฟื๊ดดด!
    ผมฉีกซองอาหารเม็ด แล้วโรยไว้บนโต๊ะ เจ้าปลาทองตัวอ้วนค่อยใช้คีบสีทองคู่บางขยับเข้าไปกินอาหาร มันอมอาหารไว้หลายเม็ดจนหมดเม็ดสุด ตากลมดิกจ้องมาเหมือนบอกจะบอกว่าขออีก ผมส่ายหัวช้าๆ
    “พอแล้ว ทานมากเดี๋ยวอ้วนเดินลำบาก”

    มันค่อยคลานกระดึบๆ ไปซ่อนอยู่ข้างตู้ หลายวันมานี่ดูมันไม่ค่อยสดใสร่าเริง อาจเป็นเพราะเจ้าแมวสีเทาเป็นต้นเหตุ มันเข้าไปยึดตู้ปลาเป็นที่นอนหลายวันแล้ว เศษขนสีเทาเส้นเล็ก ลอยเกลื่อนน้ำในตู้ มันนอนนิ่งไม่ขยับตัว ผมลองเอามือไปเคาะกระจก พักหนึ่งจึงเห็นว่ามันขยับตัวบิดขี้เกียจ เหลียวมามองผม แล้วก็ละความสนใจ นอนจมลึกอยู่ในน้ำอย่างเดิม

    หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ตรวจดูเสื้อผ้าว่าเรียบดีหรือยัง ผมก็พร้อมแล้ว สำหรับการไปสมัครงาน หลายเดือนมานี่ ผมว่างงาน วันๆ นอนดูแต่โทรทัศน์ เวลาหิวก็จับยุงตัวผอมชะตาขาดที่บินวนอยู่เตียงมาทาน พอประทังชีวิตได้

    “จะไปหางานทำแล้วเหรอ” เสียงทักทายดังมาจากข้างบ้าน ไม่ใช่เจ้าของบ้านอย่างแน่นอน เพราะว่าบ้านข้างๆ ยังไม่มีคนย้ายมาอยู่ เมื่อพินิจดูดีๆ ก็พบว่าเป็นเสียงของต้นกุหลาบใบปรุ ซึ่งไม่เห็นออกดอกมานานแล้ว
    “ครับ” ผมตอบสั้นๆ แล้วรีบเดินออกมา การที่จะคุยกับต้นกุหลาบเป็นเรื่องเป็นราวนั้น คงไม่ดีสักเท่าไหร่ ถ้าคนอื่นมาเห็นจะหาว่าผมสติสตังไม่สมประกอบเอาได้

    ขณะนี้เวลา 7.46 น.
    อีกเดี๋ยวพอถึงแปดโมงเช้ารถเมล์ก็จะมาถึง รถเมล์คันนี้เป็นรถที่ตรงเวลาเสียด้วย ขณะที่ผมยืนรอรถที่ป้ายประจำทางอยู่นั่นเอง ก็เห็นนักเรียนเทคโนฯ กลุ่มหนึ่งเดินตรงเข้ามา แม้ว่าผมจะสายตาสั้นแต่ก็คาดเดาสีหน้าของนักเรียนเทคโนฯพวกนั้นได้ แต่ละคนถืออาวุธมาเต็มอัตราศึก ทั้งมีด ไม้ เลื่อย สารพัด

    “ยาย หนีกันเถอะ เดี๋ยวโดนลูกหลง” เสียงเด็กคนหนึ่งร้องบอกยายชรา ที่นั่งอยู่ในทีพักผู้โดยสาร ยายเฒ่ารีบก้มเก็บของเป็นพัลวัน คนที่รอรถก็ช่วยกันเข้าไปเก็บของ

    “มันใกล้มาถึงแล้ว” เสียงใครคนหนึ่งบอก เจือด้วยน้ำเสียงหวาดหวั่น

    “อุ้มยายไปเลย!” เด็กคนเดิมร้องบอก ผู้คนช่วยกันหามยายคนละไม้ละมือ บางคนก็ช่วยเก็บของ เมื่อเห็นว่าของถูกเก็บจนหมดแล้ว พวกเขาก็หามยายชราไปอย่างรวดเร็วจนฝุ่นตลบไปทั่วบริเวณ เมื่อฝุ่นจางลง ก็ไม่เห็นพวกเขาอีกแล้ว ผมไม่รู้ว่าพวกเขาจะหามยายไปซ่อนที่ไหน ผมก็อยากจะไปช่วยอยู่หรอกนะ แต่ผมรีบไปสมัครงานเดี๋ยวไปไม่ทัน ขอโทษด้วยนะยาย

    พวกนักเรียนเทคโนฯ อันธพาลเดินเข้ามาใกล้แล้ว

    ผมรีบล้วงสมุดโน้ตเล่มเล็กขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกง และลงมือเขียนข้อความไปอย่างรีบร้อน จากนั้นก็ฉีกดาษแผ่นนั้นออกมาพับครึ่ง สอดหัวกระดาษด้านหนึ่งเข้าไปในคอเสื้อ และหันด้านที่เขียนข้อความแผ่ออกมา นักเรียนเทคโนฯก็เดินมาถึงพอดี พวกมันคนหนึ่งพูดขึ้น

    “ผู้คนหลบหาย ไปที่ใดแล้ว?”
    พลางสอดส่ายสายตาหาคน ซึ่งตอนนี้หายไปหมดแล้ว
    “นี่เป็นอาณาเขตของเทคนิคเสือหลับ ใยพวกมันพากันหลบลี้ไปไหนหมด”
    นักเรียนเทคโนฯอีกคนพูดขึ้นด้วยความสงสัย
    “กาลก่อนพวกมันหยิ่งลำพอง มาบัดนี้กลับซุกหัวหลุบหาง ประหนึ่งลูกเต่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
    แล้วนักเรียนเทคโนฯทั้งหมดก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน

    “หากพวกเรากำลังสบายจงปรบมือพลัน” สิ้นเสียงคนพูด นักเรียนเทคโนฯทั้งหมดก็ปรบมือพร้อมกัน แปะ แปะ แปะ จากนั้นนักเรียนเทคโนฯ ทั้งกลุ่มก็ร้องประสานเสียง และเดิน เขย่งก้าวกระโดดจากไป

    พอพวกนักเรียนเทคโนฯลับหายไปแล้ว ผมก็ปลดเอากระดาษออกจากคอเสื้อ พับเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกง ไม่ทิ้งเป็นขยะเรี่ยราดรกสายตา กระดาษแผ่นนี้เขียนข้อความไว้ว่า ไม่มีตัวตน แล้วรถเมล์ก็มาถึงตรงเวลาพอดี

    เมื่อผมมาถึงที่สมัครงาน มีคนมานั่งรออยู่ก่อนหน้าผมแล้วหนึ่งคน เขาหันมามองผม
    “มาสมัครงานเหมือนกันเหรอครับ”
    ผมยิ้มตอบรับ
    “ไปสมัครมากี่ทีแล้วครับ”
    “ที่นี่ ทีเดียวครับ”
    “ขอให้ได้นะครับ”
    พูดเสร็จเขาก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกประตูไป เลขาสาวสวยที่นั่งอยู่หน้าห้อง ก็ตอบข้อสงสัยให้แก่ผม
    “คนตะกี้ ทำงานอยู่บริษัทข้างๆ นี้เอง เขาไม่ได้มาสมัครงาน แต่มานั่งเล่นค่ะ”
    “ถ้างั้น ถึงคิวผมหรือยังครับ”
    “ถ้าพร้อมแล้ว ก็เชิญเข้าไปเลยค่ะ”

    ผมเดินเข้าไปในห้องสัมภาษณ์ ในห้องมีกองหนังสือวางเรียงอยู่รอบห้อง มีชายแก่หัวหงอกคนหนึ่ง นั่งอยู่กลางห้อง ผมไหว้สวัสดีเขา คิดว่าไหว้สวยที่สุดแล้ว เพราะฝึกมาทั้งคืน
    “เชิญนั่ง”
    “ขอบคุณครับ”
    ผมนั่งลง ชายแก่ใช้มือดันแก้วน้ำมาให้ผมแก้วหนึ่ง แล้วก็ดันมาอีกแก้ว ผมมองแก้วน้ำทั้งสองใบด้วยความสงสัย
    “เลือกมาแก้วหนึ่ง”
    ผมเพ่งมองดูแล้ว แก้วน้ำทั้งสองก็เหมือนกัน มีน้ำเท่ากัน สีเหมือนกัน ไม่รู้ว่าเขาจะทดสอบอะไร ผมสุ่มชี้ไปที่แก้วขวามือ
    “ดื่ม”
    เป็นการออกคำสั่งที่แปลก แต่ผมก็ปฏิบัติตาม ผมดื่มพอประมาณ พยายามสำรวมท่าทีที่สุด เขารออยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดขึ้นมา

    “น้ำสองแก้วนี้ดูแล้วเหมือนกัน อันที่จริงแล้วมันไม่เหมือนกัน แม้มันจะมีสีเหมือนกัน แต่มีอยู่แก้วหนึ่งที่เป็นน้ำเปล่า และอีกแก้วหนึ่งเป็น”
    เขาหยุดอยู่ครู่หนึ่ง พอให้ผมเกิดความกระหายใคร่รู้ว่าอีกแก้วหนึ่งเป็นอะไร แล้วเขาก็จ้องมองมา เอ่ยขึ้นอย่างแช่มช้าว่า
    “อีกแก้วหนึ่ง เป็นยาพิษ”
    ผมแกล้งสีหน้าตกใจนิดหนึ่ง แต่ก็รู้ว่านี่เป็นการทดสอบอย่างหนึ่ง การทำงานในบริษัทใหญ่มักจะมีเหตุต้องแก้ไขปัญหาเร่งด่วน และมีสติ ไม่รน คุณสมบัติข้อนี้ ผมคิดว่าสอบผ่านอย่างแน่นอน ขณะเดียวกันนั้น ผมก็รู้สึกว่าริมผิวปากหนาขึ้น และลิ้นชา หายใจติดขัด เสียงชายหัวหงอกดังแว่วมา

    “เสียใจด้วย คุณเลือกผิดแก้ว คุณไม่ผ่าน”

    ผมเดินออกจากบริษัทด้วยความเคว้งคว้าง และมืดมน หัวใจผมหยุดเต้นแล้ว สีผิวเริ่มคล้ำขึ้นมาหน่อย เป็นเพราะเลือดเริ่มแข็งตัว ผมลองสูดหายใจดู เผื่อว่ามันจะหายใจเอาอากาศเข้าไปในร่างได้บ้าง ซึ่งไร้ผล ผมไม่หายใจแล้ว หลังความพยายามหายใจอยู่สามนาทีผมก็สิ้นหวัง

    ผมเริ่มเดินกระเพรก เนื่องจากเส้นเอ็นตามข้อต่างๆ เริ่มยึดตัวกันแน่น ใจก็เริ่มคิดว่าจะเอาตัวไปฝังไว้ที่ไหนดี หรือเอาไปเผาดี อย่างไหนจะเสียเงินถูกกว่ากัน ผมไม่ค่อยมีเงิน ผมตกงาน พลัน ทันใดนั้นเอง จมูกผมเริ่มได้กลิ่นบางอย่าง กลิ่นที่หอมหวน กลิ่นคล้ายอาหาร กลิ่นที่เชื้อเชิญ กลิ่นลอยอยู่รอบตัวผม ที่มาของกลิ่น มาจากคนที่เดินไปเดินมานั่นเอง ความคิดตัดสินใจเลือนหายไปทีละน้อย ผมคิดได้แต่อย่างเดียว ผมหิว

    ผมเริ่มคว้าคนที่ใกล้ตัวที่สุดมากัด มันอร่อย แต่มันไม่อิ่ม หลังลมหายใจสุดท้ายของเขาหายไป กลิ่นก็หายไปด้วย ผมคว้านหาคนใหม่มากัด กัดแล้วกัดอีก มันไม่รู้จักอิ่ม ผมเดินกัดคนไปจนกระทั่งเย็น และเห็นคนที่เป็นเหมือนผมเยอะขึ้น พวกนี้เยื้อแย่งอาหารไปจากผม เมื่อมองดูดีๆ พวกนี้ก็เป็นคนที่ผมคว้ามากัดในตอนแรกๆ นี่เอง

    ผู้คนหนีกันอลหม่าน รถราชนกันตูมตาม มีคนพยายามจะฆ่าเราบ้าง แต่เราตายไปแล้ว ทำอย่างไรก็ไม่ตาย ในตอนนี้ ผมเดินมาถึงบ้านหลัง ที่บ้านนี้มีคนกำลังเล่นนั่งเล่นอินเตอร์เน็ตอยู่ และกำลังอ่านอะไรบางอย่าง ผมทำเสียงก๊อกแก๊กๆ ที่ประตูและหน้าต่าง เผื่อว่าพวกเขาจะได้มาเปิดดูว่าเป็นเสียงอะไร และเมื่อเขาเปิดมันออกมา ผมก็จะดึงเขามากัด กิน จนกว่าจะอิ่ม

    จากคุณ : CyberLink - [ 5 ก.ค. 48 02:40:37 A:203.113.51.132 X:203.151.140.117 TicketID:095150 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป