วันนี้กำลังอารมณ์ดีถึงขั้นไม่หวั่นแม้วันแดดแรง เพราะเพิ่งเสร็จสิ้นจากภารกิจสำคัญที่ได้รับมาหมาดๆ ฉันยิ้มน้อยๆ ขณะค่อยๆ เดินลัดเลาะผ่านสวนผลไม้ที่อยู่ใกล้ๆ บ้านของยายเข้าไป มือทั้งสองอุ้มกล่องขนมเค้กสุดหวงเอาไว้อย่างถนอม
เมื่อปีที่แล้ว เพราะไม่ตกลงกันให้ดีทำให้มีเค้กแบล็กฟอร์เรส ของโปรดยายขนาดสี่ปอนด์เรียงอยู่กับขนาดสามปอนด์สองก้อนและสองปอนด์หนึ่งก้อนตามลำดับ เก้งต้องกินชิ้นยักษ์ๆ สามชิ้น ฉันสอง แพรวสาม หลานคนอื่นๆ ช่วยกันเล็มไปเล็มมา กว่าจะหมด เล่นเอาพวกชอบกินเค้กเอียนไปตามๆ กัน
ปีนี้เมื่อตกลงเป่ายิ้งฉุบกันได้แล้ว ผู้เป่ายิ้งฉุบชนะ อันได้แก่ ดิฉันเอง (โฮะๆๆ) ก็มีหน้าที่ไปซื้อเค้กขนาดสามปอนด์มาเตรียมไว้โดยไม่ต้องช่วยทำกับข้าวแต่อย่างใด (เอ๊ะ นี่เป็นแผนของบรรดาเจ๊ๆ เฮียๆ ที่เหลือรึเปล่าก็ไม่รู้ งานปีที่แล้วไม่เห็นมีใครท้องร่วงสักคน แค่ท้องเสีย เข้าห้องน้ำกันคนละรอบสองรอบเอง แค่นี้ก็ทำเป็นกลัวไปได้ เชอะ!)
แต่ก็เอาเถอะ จะยังไงก็ช่าง เย็นนี้งานวันเกิดเล็กๆ ที่สุดแสนจะเพอร์เฟค เพราะอย่างน้อยก็มีเค้ก (...บอกไปรึยังว่าใครเป็นคนซื้อ ...คิกๆ) และบรรดาลูกๆ หลานๆ
เรารวมญาติทุกคนที่มาได้ จะลูกเด็กเล็กแดงยังไงขนกันมาให้มาก ก็วันนี้วันเกิดยายนี่คะ มียายกับเขาคนนึง ไม่รัก ไม่คิดถึงก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว งานนี้จัดขึ้นที่บ้านสวนแถวเมืองนนท์ของยาย...
บ้านที่แสนจะร่มรื่น และเต็มไปด้วยความอบอุ่น
เมื่อมาถึงบ้าน ฉันซึ่งไม่รู้วันนี้จะคึกอะไรนักหนา เกือบสะดุดธรณีประตูไปซะแล้ว โอย เดชะบุญ นี่ยังดีนะที่เซนิดหน่อย ถ้าล้มล่ะก็...ไม่อยากจะคิดถึงผลลัพธ์ที่จะบังเกิดกับเจ้าเค้กสุดรักก้อนนี้เลยแฮะ
ฉันเดินต่อไปอีกหน่อยก็ถึงชานบ้านค่อนข้างกว้างที่ลูกๆ หลานๆ มักจะมานั่งเล่นและคุยกันถึงเรื่องต่างๆ
วันนี้ชานบ้านดูเงียบสงบ ไม่มีใครมาใช้บริการเสื่อและหมอนที่อยู่แถวนั้น แล้วฉันจะปล่อยให้มันเหงาหงอยอยู่ได้ยังไง ฉันเลยตัดสินใจวางกล่องเค้กลงกับโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆ กันนั้นอย่างเบามือ จากนั้นจึงนั่งลงกับพื้น ยืดขาออกอย่างสบายใจแล้วเท้าแขนไปด้านหลังควานหาหมอนใบโปรด แล้วเอนตัวลงนอนช้าๆ
ฉันรู้สึกสงบ...และเป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก การที่เราได้มาอยู่ในที่ที่ อืม...จะว่าไงดี มีกลิ่นของยายเต็มไปหมด พูดแบบนี้จะดีมั้ยนะ แต่ก็คงเป็นอย่างที่พูดนั่นแหละ ก็ขนาดหมอนที่นอนซบอยู่ยังมีกลิ่นของยายเลยนี่นา การที่คนเราจะสงบและสบายใจกับสถานที่สักแห่งได้นั้น ไม่รู้เป็นเพราะว่าเรารู้สึกว่ามันปลอดภัยพอที่จะหลับตาลงได้รึเปล่านะ การที่เด็กๆ อาจจะติดผ้าห่ม ตุ๊กตาน้องเน่า หมอนใบเก่าๆ หรือแม้กระทั่งริมผ้าขนหนูเหี่ยวๆ ซักผืน อาจเป็นเพราะกำลังติดอะไรบางอย่าง
อะไรที่ทำให้รู้สึกปลอดภัย
..............
เอิ๊ก หลับไปเมื่อไหร่เนี่ยเรา ฉันเช็ดน้ำลายที่อาจจะมีย้อยลงมาที่มุมปากกับหมอน
อา...จะแปลกใจทำไมเมื่อหมอน (ที่เคยเป็น) สีฟ้าของเราจะเน่ากว่าหมอนชาวบ้าน นี่ถ้าให้เจ้าแบงค์เห็นมีหวังมันเอามาล้อซะเสียแน่ๆ
โครม!
นี่เองสาเหตุที่ทำให้เราตื่น ความเงียบสงบถูกทำลายไปเสียแล้ว น่าเสียดายหน่อยๆ แฮะ
เสียงเจี๊ยวจ๊าววุ่นวายจากบรรดาอี๊ๆ และอากิ๋มที่มาเตรียมของกินกันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ดังลอดออกมาเป็นระยะๆ
วันนี้ของโปรดของยายต้องเพียบแน่ๆ เลย แล้วหลานๆ ก็อิ่มตื้อกันแน่ๆ อีกเช่นกัน ฉันอดยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึงกับข้าวและคนสำคัญของงาน
ยาย...ยายที่รักของเรา
จากคุณ :
surudee 
- [
6 ก.ค. 48 00:37:13
]
วันที่ใครคนหนึ่งจากไป ตอน งานวันเกิดค่ะ
