ขุนช้างขุนแผนฉบับนิทานข้างกองฟาง (๑๙)

ราชทัณฑ์

พ่อแม่พี่น้องที่เคารพขอรับ ด้วยความซื่อ(บื้อ)ของขุนแผนเอง ที่มองโลกในแง่ดีเกินไป เมื่อทราบข่าวว่าแม่ลาวทองป่วย จึงไม่เฉลียวใจที่จะต้องฝากเวรไว้กับขุนช้าง ผู้ซึ่งตัวเองก็คงจะเลือน ๆ ไปว่า ความจริงแล้วมันมีความอาฆาตแค้น ฝังลึกอยู่ราวกับคราบสกปรก ในโฆษณาผงซักฟอกนั่นเทียว

จะว่าเวรกรรมบังตา หรือคราวซวยอะไรของพ่อขุนแผน ก็ว่ากันไปเถิดขอรับ แต่ในที่สุดความไม่รอบคอบของขุนแผนในครั้งนี้ก็ส่งวิบากกรรมอย่างแย่..! พอสมควรให้แก่ขุนแผนเหมือนกันขอรับ

นั่นคือเมื่อสมเด็จพระพันวษาเสด็จออก และทรงตรัสถามหาขุนแผน นายขุนช้างก็ได้ทีที่จะกล่าวหาเพื่อน อย่างเหี้ยมโหดและเลือดเย็นในทันที...

ครานั้นขุนช้างฟังรับสั่ง
คิดถึงความหลังดังไฟจี้
ขุนแผนความแค้นของมันมี
ถ้าได้ทีนานไปคงใส่กู
เอาวันทองของมันมาจากข้าง
มันก็หมายจะล้างทำลายอยู่
กูจะผลาญชีวิตดังพิษงู
ครู่เดียวให้ยับดังสับปลา
คิดแล้วยกข้อขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้าไม่มุสา
เข้าเวรร่วมกันหลายวันมา
เห็นบ่นถึงภรรยาอยู่ทุกวัน
วานนี้บอกว่าจะไปบ้าน
เกล้ากระหม่อมทัดทานก็หุนหัน
ขู่รู่ด่าว่าสาระพัน
ครั้นดึกได้สักยามสามปลาย
ขุนแผนปีนข้ามกำแพงวัง
โอหังหยาบช้าเป็นเหลือหลาย
หม่อมฉันว่าก็จะฆ่าเสียให้ตาย
เห็นจะป่ายไปบ้านภรรยา ฯ

ดูมันสิขอรับ อย่างนี้ไม่เรียกว่า เพื่อนทรยศ (อีกครั้งหนึ่ง) ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไรแล้ว แต่งานนี้กระผมก็อดไม่ได้ที่จะต้องโทษขุนแผน ที่อารามเป็นห่วงเมียเสียจนไม่ดูตาม้าตาเรือเหมือนกันนะขอรับ

สมเด็จพระพันวษาก็ทรงพระพิโรธขุนแผน ในความที่ขุนช้างใส่ไคล้ให้ความเท็จนั้นเป็นอันมาก จึงโปรดเกล้า ฯ ให้ท่านราชามาตย์ไปกุมตัวมาดังนี้ขอรับ

ครานั้นพระองค์ผู้ทรงภพ
ฟังจบก็กริ้วเป็นหนักหนา
กระทืบพระบาทตวาดมา
อ้ายนี่ตกว่าไม่เกรงใคร
อ้ายขุนช้างว่ากล่าวกลับห้าวหาญ
บังอาจปีนปราการออกไปได้
โทษถึงฆ่าฟันให้บรรลัย
เสียบหัวอย่าให้ดูเยี่ยงกัน
หากคิดนิดหนึ่งความชอบมี
หาไม่ชีวีจะอาสัญ
อีเมียอย่างไรไม่จากกัน
ฤาลอยมาแต่สวรรค์จึงลืมกลัว
เหวยราชามาตย์ไปบัดนี้
พาอีลาวทองมาจากผัว
อ้ายขุนแผนกูไม่ขอเห็นตัว
มันทำชั่วให้อยู่กาญจน์บุรี
ให้คุมไพร่ไปเที่ยวตระเวนด่าน
ต่อราชการเกิดศึกในกรุงศรี
จึงจะเกณฑ์มันให้ไปต่อตี
แต่ในราตรีจงรีบไป
ฝ่ายราชามาตย์ก็รับสั่ง
ออกมาจากวังไม่ช้าได้
ขึ้นม้าพาพวกตำรวจใน
ออกจากเวียงชัยในราตรี ฯ

ข้างฝ่ายแม่ลาวทอง พอค่อยยังชั่วหายไข้แล้ว ก็ได้นอนหลับฝันเป็นลางดังนี้ ขอรับ

จะกล่าวถึงลาวทองผ่องโสภา
ค่อยคลายโรคาที่หมองศรี
กลางคืนนอนแนบแอบสามี
เปรมปรีดิ์จนหลับกับที่นอน
นางฝันว่ายักษ์ใหญ่เข้าในห้อง
จับลาวทองมัดลากไปจากหมอน
ไปใส่กรงเหล็กไว้ให้อาวรณ์
เดือดร้อนทุกข์ทนทั้งตาปี
ในฝันนั้นว่าผัวตัวตามไป
ก็ตกในเหวห้องคิรีศรี
ได้ความยากแค้นแสนทวี
แล้วมีชายหนึ่งเรืองฤทธิไกร
มาอุ้มเจ้าลาวทองกับขุนแผน
ออกจากแดนยักษ์ตรงมาส่งให้
สิ้นฝันพลันฟื้นตื่นตกใจ
ปลุกปลอบผัวให้ทายพลัน ฯ

ขุนแผนพอถูกภรรยาปลุกขึ้นให้ทำนายฝัน ก็ลุกขึ้นดูฤกษ์ยามสูรย์จันทร์ แล้วก็รู้ด้วยวิชาในทันทีว่า จะต้องมีเหตุพลัดพรากจากลาวทอง แต่ก็ยังแข็งใจปลอบเมียให้คลายโศก ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็นอนไม่หลับ ไปจนเช้าที่ท่านราชามาตย์ นำพวกพระตำรวจมาบุกถึงบ้าน

ฝ่ายราชามาตย์ได้ฟังถาม
บอกความขุนแผนเป็นถ้วนถี่
ขุนช้างกราบทูลพระพันปี
ว่านายหนีปีนข้ามกำแพงมา
ขุนช้างว่าได้ขัดทัดทาน
กลับห้าวหาญหุนหันจะฟันฆ่า
โทษนายถึงที่มรณา
พระเมตตาว่าตีได้เชียงทอง
ห้ามเฝ้ามิให้เข้าไปวังใน
สั่งให้พรากเมียเสียจากห้อง
เหตุเพราะว่าผัวตัวลำพอง
เมียของท่านเราจะเอาไป ฯ

ฝ่ายสองผัวเมียได้ฟังก็ถึงกับตกตะลึง ด้วยนึกไม่ถึงว่าเพื่อนเรา จะเผาเรือนกันได้ถึงขนาดนี้ แล้วก็ได้แต่คิดเคียดแค้นนายขุนช้าง ยิ่งมากทวีทับถมขึ้นไปกว่าเดิมอีกมากมาย

โอ้กรรมใดหนอมาดลจิต
สองคิดเคืองขุ่นไม่สูญหาย
ถ้าศึกเสือมาล้างให้วางวาย
ถึงจะตายน้ำใจไม่ย่อท้อ
น้อยใจเวรใดมาดลจิต
ให้หม่อมพลายวายคิดที่แค้นหนอ
มันคนผิดมาแต่หลังยังรั้งรอ
ในใจคอพ่อไม่เห็นว่ากริชคด
ทั้งวันทองห้องหอก็หาญหัก
ชิงรักริบรวบเอาจนหมด
ดังแมงป่องหางงอนช้อนชด
บอกพยศกูนี้ไม่มีตรง
พ่อยังไปไว้เนื้อเชื่อใจ
เหมือนพ่อเปิดช่องให้สมประสงค์
ทางเตียนฤาไปเวียนเข้าในดง
ต่อเดินหลงแล้วจึงรู้ว่าผิดทาง
เข้าตาจนเพราะผลแห่งความสัตย์
เมียจะต้องพรากพลัดไปจากข้าง
แสนระทมกรมใจร้องไห้พลาง
กลิ้งกลางห้องไห้ไม่สมประดี ฯ