PANTIP.COM : W3590959 POST HAPPINESS นิตยสารแหวกกระแสอย่างแรง []

ความคิดเห็นที่ 4

อืมม์

ที่จริงว่าจะต้งกระทู้เกี่ยวกับนิตยสาร mad-man มาหลายครั้งแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสเหมาะๆ

แถมยังไม่ได้ส่งค่าหนังสือให้ด้วยเพราะยุ่งๆๆๆอยู่
แล้วจะส่งทบต้นพร้อมอกเบี้ยให้เร็วๆนี้นะครับ

^____^.......

ถ้าเป็นนักเขียนในทีมงาน แมด แมน
และมีคุณรวี ตะวัน เป็นบรรณาธิการ
มั่นใจได่เลยว่าได้อ่านงานคุณภาพแน่

ตัวอย่างที่เห็นชัดเจนเหลือเกิน
คือนิตยสารมือทำ Nad-man
สำหรับผมแล้วเป็นนักสือทำมือที่เยี่ยมที่สุดเท่าที่เคยเห็น
และตรงอิมเมจสุดๆจะบรรยาย

จะเป็นคุณณัฐกร คุณเด็กชายเจ้าน้ำตา คุณ........อื่นๆ อีกมากมาย ....ที่เขียนเรื่องในแมด-แมน ผมว่านั่นคือสุดยอดของระดับฝีมือแต่ละคนแล้ว ทุกข้อเขียนทุกแบบ เกินคำว่าคุ้มค่าคุ้มราคา บางท่านเขียนในถนนยังไม่เขียนแบบเต็มร้อย หรืออาจจะเขียนให้เต็มร้อยแต่ยังไม่เต็มสมบูรณ์ แต่พอปรากฏงานในแมด-แมน ไปไกลอีกขั้นหนึ่งเลย

เรื่องทุกเรื่องในแมด-แน ผมคิดว่าไม่ได้ด้วยไปกว่าหลายๆๆๆเรื่องที่ลงในนิตนสารดังๆเลย แถมหลายเรื่องในแมดแมนดีกว่าอีกต่างหาก

นี่เป็นงานที่ควรค่าแก่การชื่นชมจริงๆ
และงานแบบนี้ถ้าไม่มีพลังสร้างสรรค์และไฟแห่งความมุ่งมั่น ทำออกมาไม่ได้หรอกครับ

สำหรับคนอื่นยังไงไม่รู้ แต่สำหรับผมยกให้ Mad-man เป็นวารสารทำมือในดวงใจประจำปีไปแล้ว

แถมการเข้าเล่ม การจัดองค์ประกอบของศิลป์ทั้งตัวอักษรและภาพ ถูกออกแบบ คัดเลือก ตกแต่ง อย่างดี และสวย ๆๆ จนไม่น่าเชื่อว่าเป็นวารสารทำมือ (คนที่เคยอ่านคงจะรู้สึกได้เหมือนผมนะครับ) จนผมแอบขโมยไอเดียหลายอย่างไปประยุกต์ใช้กับการจัดทำเอกสารประกอบการสอน และงานอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับเอกสารการสอนของผม (เป้าหมายสุดยอดในการทำเอกสารการสอนของผม คือทำออกมาเป้นเล่มสวยงามน่าอ่านเหมือน Man-man นี่ล่ะครับ อันนี้จริงๆ ไม่ใช่พูดเล่น)

ขนาดเล่มก็กระทัดรัด เหมาะมือที่สุดในการติดตัวไปอ่านในรถ(เวลารถติด) เหมาะในการเอาไปอ่านในห้องประชุม(เวลาผู้ใหญ่พล่ามน้ำท่วมทุ่ง) เหมาะในการหยิบไปอ่านที่หน้าบ้านเวลาแดดร่มลมตกและน้ำเย็นๆในช่วงเย็นๆ...เอื๊อก!!!! เหมาะในการนั่งอ่านเวลาตรวจการบ้านนักเรียนจนมึน เรียกว่าพกพาง่ายใช้สะดวก(ยกมือสนุบสนุนให้แมดแมนขนาดเล่มเท่าเดิม แต่ความหนาไม่เกี่ยง ฮา..)

ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ ไม่ใช่การเสแร้งแกล้งชม แต่ประการใด ผมเองก็ส่วนตัวไม่ได้รู้จักมักจี่กันเป็นส่วนตัวกับทีมงานนี้ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเลย สำหรับความชื่นชอบงานเขียนในฐานะคนอื่นคนหนึ่ง

ระหว่างนักอ่านกับนักเขียน ผมว่าสื่อกลางชนิดหนึ่งที่ทำให้เราชื่นชมศรัทธานับถือกัน คือฝีมือการเขียนนี่ล่ะครับ เราจะรู้สึกคุ้นเคยนับถือรักใคร่ชื่นชมกัน ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้ากันด้วยซ้ำ (คงเหมือนนักร้องและนักฟังเพลงประมาณนั้น ฮา..ยกเว้นนักร้องตานร้าน ฮา...นี่ต้องเห็นหน้าก่อน.จึงจะเกิดความชื่นชม..ฮา...)

ที่เขียนมาทั้งหมดนี้ ก็เพราะความชื่นชมศรัทธาต่อ

คุณ รวี_ตาวัน และทีมงาน นักเขียน ของทีม แมด แมนทุกท่าน
ครับ
ไม่ใช่หน้าม้าแต่ประการใด

และตอนนี้มีนิคยสารใหม่ออกมา เสร็จผมแน่ !!

^_______^..

ขอบคุณที่สร้างงานดีๆ ในอ่านมาตลอด

อ้าว !!!!!!!!!!!!!

ทั่งหมดที่วามา

ไม่ได้เกี่ยวกับหัวข้อกระทู้ตรงๆเลย
(แต่เกี่ยวอ้อมๆ ฮา....)

(แล้วจะ ฮา...หาพระแสงดาบเลเซอร์อะไรกันนี่เรา ฮา....)

นึกว่าแวะมาคุยมาทักทายก็แล้วกันนะครับ อย่าเพิ่งหาว่ามาปั่นกระทู้หรือก่อกวนชวนเมา ฮา...(แน่ะยังไม่เลิก )

^_____^...

จากคุณ : Psycho man - [ 8 ก.ค. 48 04:34:22 ]

ความคิดเห็นที่ 20

ยินดีกับทีมงานหนังสือทำมือเล่มเล็ก ๆ นี้ด้วยครับ ที่โตขึ้นไปอีกขั้น

ผมเองอ่านนิตยสารแมดเมนมาได้ระยะหนึ่งแล้วและได้เห็นพัฒนาการของหนังสือทำมือเล่มนั้นอย่างชัดเจนและต่อเนื่อง ยอมรับและชื่นชมทั้งตัว บ.ก.รวี ตาวัน ทีมงาน และนักเขียนทุกคน ว่าทำได้ดีกว่าหนังสือทำมือทั่ว ๆ ไป จนบางครั้งยังรู้สึกได้ว่ามีคุณภาพมากกว่าหนังสือบนแผงทั่วไปเสียอีก จะเสียเปรียบหน่อยก็ตรงที่ไม่มีรูปภาพสีสวย ๆ มาดึงดูด

ยิ่งอ่านแมดเมนนานขึ้นก็ยิ่งเห็นการเอาจริงและเอาอยู่ของ บ.ก.รวี ตาวัน ที่ไม่ปล่อยให้เนื้อหาภายในเล่มหลุด หรือด้อยคุณภาพลง ผมชื่นชมงานของนักเขียนภายในเล่มหลายท่าน ซึ่งล้วนแสดงแนวทางของตัวเองออกมาอย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็น

เพียงคำ เจ้าของคอลัมน์ขึ้นครู ที่งานเขียนของเธอบ่งบอกอะไรบางอย่างว่าเธอไม่ใช่มือสมัครเล่น มีความหนักแน่นในทุกตัวอักษรที่ปรากฎ และเฉียบขาดในคมความคิดที่แสดงออกมา

เมย์ เมย์ จัง กับคอลัมน์ด้วยรักและกาแฟ แสดงตัวตนอย่างชัดเจนในงานเขียนแบบสบาย ๆ แต่เนื้อหาไม่ลอยเคว้ง

กฤติศิลป์ ศักดิ์ศิริ กับ x-อิโรติก คนนี้ผมรู้จักงานเขียนของเธอในรูปแบบเรื่องสั้นมาระยะหนึ่งแล้ว เธอมีแนวทางที่ชัดเจนในงานเขียนของตนเอง และทำได้ดีกับคอลัมน์ในหนังสือเล่มนี้ที่เล่าเรื่องเซ็กส์กับเรื่องประจำวันผสมผสานไว้ด้วยกันอย่างเป็นธรรมชาติ

ณัฐกร ทำให้คอลัมน์พานวรรณกรรม ในรูปแบบของตนเองปรากฎชัดขึ้นด้วยสไตล์การเขียนเฉพาะตัว ซึ่งจะว่าไปแล้วแตกต่างไปจากงานเขียนที่เขามาโพสต์ไว้ในพันทิป และเขาใช้กลวิธีการแนะนำหนังสือที่ทำให้คนอ่านอยากออกไปหาหนังสือเล่มนั้นมาอ่านอย่างได้ผล

เด็กชายเจ้าน้ำตา เขียนคอลัมน์ถลกหนังหัว ได้อย่างตื่นเต้น ชวนติดตาม สะใจ ยิ้ม และน่าตกใจ เขามีความเด่นชัด และไอเดียการผูกโยงเรื่องราวได้อย่างไม่หยุดหย่อน ดึงตัวเองเข้าไปเล่นกับหนังเรื่องแล้วเรื่องเล่าอย่างสนุกสนาน ซึ่งอยากสารภาพตรงนี้ว่าเป็นคอลัมน์แรกที่ผมเปิดอ่านในหนังสือแมดเมนทุกครั้งไป

นอกจากนี้ไม่ว่าจะเป็น คนรักลูก - ธีรนันท์ - ชาญ พิญญู - มาลัย ดอกรัก - ฝนพรำ - น.ส.สแตนเลส - น้ำค้าง พร่างฟ้า ไปจนถึงนักกวีอย่าง กังวาลไพร นามฯ และ นก ปักษนาวิน หรือกระทั่งเรื่องสั้นที่สับเปลี่ยนกันมาลง ทุกคนล้วนแสดงตัวตนในงานเขียนออกมาอย่างชัดเจน ซึ่งผมเชื่อว่าหากพวกเขาเหล่านี้มีโอกาสทางงานเขียนมากกว่านี้ จะกลายเป็นทรัพยากรคุณภาพอย่างแน่นอน

และทั้งหมดที่กล่าวมาอย่างยืดเยื้อนั่นเพราะอยากจะเป็นอีกหนึ่งเสียงที่ช่วยยืนยันว่า Post Happiness เป็นนิตยสารอีกเล่มที่ควรให้การสนับสนุน เพราะอย่าง บ.ก.รวี ตาวัน ก็เป็นอีกหนึ่งนามปากกาที่วนเวียนอยู่ในพันทิปมาพอสมควร และในเมื่อถนนนักเขียนสร้างนักเขียนที่มีผลงานตีพิมพ์ทั้งในรูปแบบเรื่องสั้น หรือนิยาย มาจำนวนไม่น้อย ก็คงไม่ทอดทิ้งนิตยสารน้องใหม่เล่มนี้ให้เดียวดายจริงมั้ย?

(ผมไม่ใช่หน้าม้านะ...ฮี่ ๆ ๆ)

จากคุณ : กานต์รำพึง - [ 13 ก.ค. 48 18:17:51 A:203.150.84.53 X: ]