ความคิดเห็นที่ 2 ผมนั่งคิด นอนคิด ตีลังกาคิดอยู่หลายคืนก็ยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ซักที จนผมเลิกคิดไปแล้ว (ยิ่งอากาศร้อนๆแบบนี้ด้วย เดี๋ยวจะบ้า..เอาง่ายๆ) อีกอย่าง พ่อกับแม่ผมก็ยังเงียบๆไม่แสดงท่าทีอะไร ผิดกับแม่ของน้องแอ้ที่เริ่มรุกผมหนักเชียวล่ะ  โดยการชวนผมไปนั่งทานข้าวเย็นที่บ้านเป็นประจำเกือบทุกวันเลย จนผมเริ่มอึดอัด น้องแอ้ก็คงจะรู้เรื่องที่ผู้ใหญ่คิดจะจับคู่อยู่เหมือนกัน เพราะมีท่าทางอึดอัดเล็กน้อยเวลาคุยกับผม และบางครั้งก็มีอาการเหม่อลอยให้เห็น คล้ายกับว่ากำลังคิดถึงใครอยู่ ทำให้ผมคิดว่าน้องแอ้อาจจะมีคนรักแล้วก็ได้ จึงแอบถามในขณะที่อยู่กันตามลำพังในบ้านของเธอ ในฐานะพี่ชายคนหนึ่ง แต่น้องแอ้ก็ปฏิเสธ ผมถึงกับถอนใจอย่างหมดหวัง แต่แล้วน้องแอ้ก็พลาด จะเนื่องด้วยจากความด้อยประสบการณ์หรือเพราะความวิตกที่มันอัดแน่นอยู่ในอกก็ไม่ทราบได้ ทำให้น้องแอ้หลุดปากถามผมด้วยสีหน้าเป็นกังวล ว่า “ แล้วพี่ตฤณรู้เรื่องนี้รึเปล่า? ” เท่านี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ผมเดาได้แล้วว่า ลึกๆในใจแล้ว น้องแอ้คงชอบเพื่อนผมเป็นแน่ ผมซ่อนรอยยิ้มเปี่ยมหวัง ก่อนจะพยักหน้ารับด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะขอตัวกลับบ้าน  รีบมาคิดหาแผนการณ์ที่จะทำให้เจ้าเพื่อนตัวดียอมอ้าปากสารภาพรักกับน้องแอ้ให้ได้ แต่ผมว่า มันเป็นเรื่องยากยิ่งกว่าการงมเข็มในมหาสมุทรอีกนะครับ สุดท้าย ผมก็ไม่คิดหาแผนการณ์อะไรอีกเลย เฮ้อ! แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 48 06:59:24 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 48 23:30:12 จากคุณ : มาดาม เค - [ 8 ก.ค. 48 20:03:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 บ่ายวันอาทิตย์ ไอ้ตฤณมานั่งโขกหมากรุกกับพ่อผมเช่นเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สร้างความหงุดหงิดให้กับผมมากจนต้องหยิบเบียร์ในตู้เย็นถือขึ้นไปดื่มบนห้อง เพราะเหม็นหน้ามัน! ไม่นาน...ไอ้ตฤณก็เดินขึ้นมาหาผมบนห้อง “ เฮ้ย! เล่นยอดข้าวแต่หัววันเลยเร๊อะ ” “ อืม แก้เซ็งน่ะ ซักหน่อยมั๊ย ” ผมก้าวเดินออกจากห้องโดยไม่รอคำตอบจากมัน ลงมาขนเบียร์ที่แช่อยู่ในตู้เย็นสี่กระป๋องขึ้นบนห้องหมด “ เอ้อ! ข้าลืมหยิบข้าวเกรียบขึ้นมาด้วยว่ะ นายลงไปหยิบมาให้เหน่อยซิ อยู่ในครัวน่ะ ” ตฤณมองผมด้วยความฉงนครู่เดียวก็ออกไปจากห้องเดินลงไปหยิบข้าวเกรียบในครัวขึ้นมาให้ตามคำขอของผม ผมยื่นกระป๋องเบียร์ที่เปิดไว้แล้วให้มัน  แล้วจึงเปิดให้ตัวผมเองอีกกระป๋อง “ นายเป็นอะไร? ” ตฤณถามผมแล้วก็ดื่มเบียร์อึกใหญ่ “ กลุ้มว่ะ ” ผมตอบแล้วยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่ม พร้อมๆกับคิดหาเรื่องมาแกล้งอำให้มันอกแตกตายเล่น “ เรื่องอะไร? ” มันถามพลางยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่มไปเรื่อยๆ “ เรื่องน้องแอ้น่ะ ” “ไม่เห็นต้องคิดมากเลย  พอแฟนนายกลับมา นายก็พามาหาแม่ก็สิ้นเรื่องแล้ว ” “ มันไม่ง่ายอย่างนั้นน่ะซิ เพราะตอนนี้ข้ากำลังมีปัญหาใหญ่ที่แก้ไม่ตกอยู่ว่ะ ” ผมแกล้งนิ่งเงียบทำหน้าอมทุกข์พร้อมยกเบียร์ขึ้นดื่มอีกครั้งเป็นการย้อมใจ ตฤณมองผมอย่างรำคาญ “ เฮ้ย! ว่ามาซักทีซิวะ ” ผมมองหน้าเข้มๆคิ้วยุ่งๆของเพื่อนอย่างชั่งใจ  ก่อนจะโยนระเบิดชุดใหญ่ใส่มัน “ ข้าทำน้องแอ้ท้อง ” และแทบเผ่นทันทีที่พูดจบ เมื่อสบกับสายตาอำมหิตของมัน ทว่าผมยังไม่ทันได้ขยับไปไหนก็ต้องเซไปตามแรงหมัดลุ่นๆที่กระแทกใส่บริเวณแก้มเต็มๆ เล่นเอาเห็นดาวเห็นเดือนเลยล่ะ “ นาย ทำกับแอ้ได้ไงวะ! ” ตฤณเค้นเสียงรอดไรฟัน พร้อมกระชากคอเสื้อผมขึ้นมา “ ข้าไม่ตั้งใจ ” ผมพูดเสียงสั่นๆแล้วหลับตาแน่น รีบยกมือทั้งสองข้างขึ้นกันใบหน้าทันที เมื่อเห็นมันเงื้อหมัดเตรียมชกผมอีกครั้ง บอกตรงๆ ตอนนี้ผมกลัวมันมาก  นี่ถ้าหากว่าวันนี้มันพกปืนมาด้วยล่ะก้อ มีหวังมันคงสติแตกยิงผมทิ้งแน่ๆ ผมคิดผิดจริงๆที่ไปหลอกมัน ไม่น่าเลย! “ โธ่โว้ย! ” ตฤณเปลี่ยนใจผลักร่างผมกระแทกผนังอย่างแรง ก่อนจะเดินปึงปังออกไปจากห้อง ผมเป่าปากอย่างโล่งอก และยืนตั้งสติอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะค่อยๆชะเง้อคอแอบมองร่างสูงของเพื่อนที่เดินออกจากบ้านผมไปกดกริ่งอยู่หน้าบ้านน้องแอ้ วันนี้พ่อแม่น้องแอ้ไปธุระต่างจังหวัด กว่าจะกลับก็พรุ่งนี้เย็น หวังว่ามันกับน้องแอ้คงจะพูดจากันรู้เรื่อง ไม่ทะเลาะกันซะก่อนล่ะ ผมได้แต่ภาวนาอยู่ในใจ ก่อนจะเดินมาเก็บกระป๋องเบียร์ของผมกับของตฤณที่เหลือติดก้นกระป๋องลงถังขยะ ครู่ใหญ่ ตฤณโทรเข้ามือถือผม และพูดด้วยน้ำเสียงตื่นๆว่า “ โย ไปโรงพยาบาลกัน เร็ว..” “ เฮ้ย! ใครเป็นอะไรวะ ” “ แอ้ จู่ๆแอ้ก็สลบไปน่ะ นายมาก่อนเถอะ เดี๋ยวข้าเล่าให้ฟัง ขอร้องล่ะ ” “ เออ เออ..” ผมตอบก่อนจะตัดสัญญาณ พลางคิดว่า เหลือเชื่อว่ะ!  คนอย่างไอ้ตฤณจะขอร้องผม ผมรีบถอยรถไปจอดอยู่หน้าประตูรั้วบ้านน้องแอ้ และเตรียมก้าวเข้าไป แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นเพื่อนผมอุ้มร่างไร้สติของน้องแอ้ออกมา ผมเปิดประตูหลังทันที โดยไม่ต้องให้ใครมาบอก ดีนะที่ไม่มีใครออกมาเห็น ไม่งั้นคงได้โวยวายกันลั่นทั้งหมู่บ้านแน่ๆ ในขณะที่ผมขับรถพาน้องแอ้ไปโรงพยาบาลเอกชนใกล้บ้าน ผมก็แอบชำเลืองมองเพื่อนผ่านกระจกส่องหลัง  เห็นมันกอดน้องแอ้ไว้แนบอกอย่างหวงแหน สีหน้าเจ็บปวด เหมือนจะร้องไห้อยู่แล้ว ชวนให้น่าสงสัยเป็นอย่างมาก เมื่อถึงโรงพยาบาล... น้องแอ้ถูกพาเข้าห้องตรวจได้ชั่วครู่  คุณหมอวัยกลางคนก็เดินหน้าขรึมออกมา ผมจึงขยับเข้าไปหมายจะถาม แต่ต้องชะงักเมื่อสบกับสายตาดุๆคล้ายตำหนิเต็มที่ “ น้องสาวผมเป็นอะไรครับ? ” สัญชาตญาณบางอย่างบอกให้ผมถามออกไปแบบนั้น แต่ก็ได้ผลแฮะ  เพราะสายตาของคุณหมอแปรเปลี่ยนไปทันที “ ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ คุณคงต้องรอถามเธอเอาเองว่าเป็นอะไร แล้วผมจะจัดยาให้ ”คุณหมอพูดในประโยคที่ผมไม่ค่อยจะเข้าใจนัก ก่อนจะตวัดสายตาไปยังตฤณที่ยืนหน้าซีดอยู่ข้างๆผมแล้วก็แสดงอาการแปลกๆออกมาให้เห็น ไอ้ตฤณผู้ไม่เคยเกรงกลัวใคร กลับหลบสายตาคุณหมอทันที! หลังจากที่คุณหมอเดินไปแล้ว ตฤณถึงกับพิงร่างกับผนัง ผ่อนลมหายใจยาว เมื่อความวิตกกังวลได้ผ่านพ้นไปแล้ว “ มีเรื่องอะไรวะ? ” ผมถามพร้อมกับจ้องสีหน้าเคร่งเครียดของเพื่อน ตฤณเงียบไปชั่วอึดใจ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ ข้าข่มขืนน้องแอ้ ” “ เฮ้ย! ” ผมได้แต่อุทานแค่นั้น “ นายหลอกข้าเรื่องทำแอ้ท้องทำไมวะ? ” มันถามเสียงเข้มกับผม “ เอ่อ ข้าอยากให้นายแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมาน่ะ ” ผมตอบเสียงอ่อยๆ “ ฮึ! ใจจริงข้าแค่อยากไปถามน้องแอ้ถึงเรื่องที่ท้องเท่านั้น  แต่พอถูกน้องแอ้ด่า หาว่าพูดเรื่องไร้สาระ ข้าก็เลยโกรธ แต่ไม่นึกเลยนะว่าเรื่องมันจะกลับกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ตอนนั้นข้าบังคับอารมณ์ไม่ได้จริงๆ ไม่รู้ทำไมข้าถึงหน้ามืดทำเรื่องระย..แบบนั้นกับแอ้ได้ ข้าไม่ตั้งใจจริงๆ...” ผมเห็นตฤณขบกรามแน่น และมีน้ำตารื้อขึ้นมา  มันคงกำลังเจ็บปวดกับการกระทำของตน “ นายรักน้องแอ้ใช่มั๊ย ” ผมถามอีกครั้ง ตฤณเงียบไปชั่วอึดใจก่อนจะยอมรับ “ ใช่ ข้ารักแอ้ รักมากด้วย แต่ข้าไม่คิดเลยว่าตัวเองจะทำกับคนที่รักได้ขนาดนี้ ข้ามันเลวจริงๆ ” ผมตบบ่ามันหนักๆ “ นายควรจะพูดให้แอ้เข้าใจความรู้สึกของนายนะ ” “ แต่แอ้เกลียดข้า ” “ แอ้ไม่ได้เกลียดนายหรอก แค่โกรธเท่านั้น เชื่อข้าสิ ” ผมพยายามพูดปลอบมันเต็มที่ และพามันเข้าไปในห้องที่น้องแอ้พักฟื้นอยู่ รอจนกระทั่งน้องแอ้ฟื้น  ผมก็รีบออกมาทันที ปล่อยให้ไอ้ตฤณเคลียร์ปัญหากับน้องแอ้ตามลำพัง   แต่ผมก็อดที่จะแอบดูไม่ได้ แล้วก็หน้าเหย เมื่อเห็นน้องแอ้ปล่อยโฮทั้งทุบทั้งตบเพื่อนผมจนน่วมไปทั้งตัวแล้วมั๊ง แต่สุดท้าย ก็ถูกไอ้ตฤณดึงเข้าไปกอดปลอบขวัญจนได้ จากภาพที่เห็น ผมสามารถประเมินเหตุการณ์ได้ว่า  น้องแอ้ต้องยกโทษให้เพื่อนผมคนนี้แน่ๆ แล้วก็เป็นจริงดังคาด เพราะหลังจากวันนั้นประมาณ หนึ่งเดือน ไอ้ตฤณผู้เคยมาบ้านผมเป็นประจำแค่หลังเดียว  แต่ตอนนี้แถมบ้านน้องแอ้ไปด้วย ครับ! เรื่องของเพื่อนผมก็มีแค่นี้ล่ะ ผมยิ้มรับสายลมเย็นจากหน้าต่างที่เปิดอ้า รู้สึกปลาบปลื้มใจ ในฐานะที่มีส่วนช่วยให้เพื่อนรักยอมเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา ก่อนจะเดินมาเปิดลิ้นชักข้างหัวเตียง หยิบยาแผงเล็กที่ซุกอยู่ด้านในออกมาทิ้งลงถังขยะ เพราะมันหมดประโยชน์แล้ว คุณคงสงสัยล่ะซิว่ามันเป็นยาอะไร แฮ่ม ผมไม่บอกชื่อยาหรอกนะ แต่จะบอกสรรพคุณของมันก็พอ ยาชนิดนี้มีฤทธิ์ไปกระตุ้นให้เกิดอารมณ์ครับ  และผมก็แอบใส่ในกระป๋องเบียร์ที่ให้ไอ้ตฤณดื่มเข้าไปวันนั้นล่ะ จุ๊...จุ๊ รู้แล้วก็อย่าเอ็ดไปล่ะ ถ้าไอ้ตฤณรู้เรื่องนี้เข้า  มันฆ่าผมแน่! จบตอน คำสารภาพจากผู้ชายสารเลว จากคุณ : มาดาม เค - [ 8 ก.ค. 48 22:52:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เฮ้อ! กว่าจะสำมะเร็จ...เล่นเอาแป้นพิมพ์แทบพัง จากคุณ : มาดาม เค - [ 8 ก.ค. 48 22:56:32 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แว้ก... น่ากลัวมากตอนนี้ ป.ล. เห็นตัวเลขบทแล้วตกจาย ว่าเราเพิ่งอ่านไปสามนี่หน่า เลยต้องรีบไปคุ้ยๆ จนเจอบทที่ 4 ฮี่ๆๆ จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 9 ก.ค. 48 21:59:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เอิ๊ก...สงสัยมัวแต่ป่วนกระทู้ของตนเองเลยลืมเราซะแล้ว ไม่เป็นไร...ยังอุตส่าห์ไปคุ้ยๆจนเจอเนอะ (เอ...เหมือนอะไรหว่า) 555 ล้อเล่น จากคุณ : มาดาม เค - [ 10 ก.ค. 48 00:31:29 ]