ติ๊งต่อง
ติ๊งต่อง...
เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นเรียกให้หญิงสาวที่กำลังนอนหลับอย่างสบายบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะเดินไปหาต้นเสียงนั้น
มาหาใครคะ หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงที่ปิดอาการง่วงนอนเอาไว้ไม่มิดทันทีโดยไม่ดูหน้าผู้มาเยือนเลย
มาหาแกไงล่ะไอ้ลูกแก้ว คนที่ยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของรั่วตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
อ้าว! แกเองเหรอไอ้กร หญิงสาวที่มีนามว่าลูกแก้วเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงเจ้าของเสียงทุ้มนั้นทันทีเมื่อได้ยินเสียงคุ้นเคยตอบกลับมา
เออ ฉันเอง แล้วนี่แกจะไม่เปิดประตูให้ฉันเข้าไปหรือไง ชายหนุ่มผู้มาเยือนท้วงเมื่อเจ้าของบ้านไม่ยอมเปิดประตูให้สักที
เออว่ะ โทษทีพอดีกำลังง่วงอ่ะ แกดันมาตอนฉันกำลังหลับสบายพอดีเลย เจ้าของเสียงที่ตอนนี้กลับมาใสเหมือนปกติแล้วแก้ตัวพลางไขกุญแจรั้วให้ชายหนุ่มเข้ามา
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแกน่ะเพิ่งตื่น ชายหนุ่มผู้มาเยือนพูดพร้อมกับเดินตามหลังเจ้าของบ้านเข้ามา
อยากกินอะไรก็ช่วยตัวเองล่ะกันนะ เจ้าของบ้านพูดระหว่างรินน้ำใส่แก้วให้ตัวเอง
เออ แกนี่ไม่มีมารยาทของเจ้าของบ้านเลย ผู้มาเยือนบ่นพลางรินน้ำใส่แก้วของตัวเองเช่นกัน ก่อนที่จะเดินถือแก้วน้ำเดินตามเจ้าของบ้านไปยังโซฟาที่เป็นที่นอนของเจ้าของบ้านเมื่อสักครู่
แล้วนี่แกมาทำไมเหรอ ลูกแก้วถามเพื่อนชายที่สนิทกันมาตั้งแต่มัธยมจนถึงปัจจุบัน เขาเข้าออกบ้านเธอจนเหมือนกับเป็นบ้านหลังที่สองของเขา ส่วนหญิงสาวก็เข้าออกบ้านของชายหนุ่มผู้นี้เป็นว่าเล่นเช่นกัน ขณะนี้ทั้งสองคนกำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่สามในมหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่งสถาบันเดียวกันและคณะเดียวกัน
ไม่มีอะไรหรอก ทำไมมาไม่ได้เหรอไง ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงที่พยายามฝืนให้ฟังดูแล้วสดใส แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นหูของเพื่อนสาวคนนี้ได้
แกไม่ต้องมาทำไก๋เลย แกปิดฉันไม่มิดหรอก มีอะไรก็พูดออกมาเร็ว เจ้าของบ้านถามด้วยน้ำเสียงคาดคั้น
ไม่มี แกนี่อย่ามาทำเป็นรู้ดี
หรือว่าแกทะเลาะกับจี๊ดแฟนแกมา หญิงสาวเดา
เปล่า แขกหนุ่มตอบเสียงเบา ลูกแก้วสังเกตเห็นรอยเจ็บปวดผ่านเข้ามาในดวงตาของชายหนุ่ม มันทำให้หญิงสาวพลอยรู้สึกเจ็บปวดไปกับเขาด้วย
แกไม่ต้องมาโกหก หญิงสาวพูดเสียงแข็งก่อนที่จะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลขึ้น ไอ้กรแกกับฉันเป็นเพื่อนกันมานานนะเว้ย แกเป็นอะไรฉันรู้หมด ฉะนั้นแกมีเรื่องอะไรแกก็บอกกับฉันได้นะเว้ย ฉันจะนั่งรอฟังแกอยู่ข้างๆแกตรงนี้แหละ พร้อมเมื่อไหร่ค่อยเล่าให้ฉันฟังละกัน
ลูกแก้ว... พ่อกับแม่ฉันเขาหย่ากันแล้ว ชายหนุ่มพูดขึ้นหลังจากเงียบไปสักครู่เหมือนต้องการรวบรวมกำลังใจ
หา! จริงดิ ลูกแก้วร้องออกมาด้วยความตกใจ พ่อแม่ของศุภกรที่เธอคุ้นเคยเป็นคู่ที่ดูเข้าอกเข้าใจซึ่งกันและกัน และดูรักกันมาก ไม่เคยเห็นแววเลยว่าท่านทั้งสองจะหย่าขาดจากกัน
จริง พวกเขายังให้ฉันเลือกเลยว่าฉันจะไปอยู่กับใคร ชายหนุ่มยืนยันด้วยน้ำเสียงเศร้าซึม
ไม่น่าเชื่อนะแก ฉันดูก็รักกันดีนี่หว่าพ่อแม่แกอ่ะ แล้วทำไมหย่าได้ว่ะ หญิงสาวด้วยความสงสัย
ตอนแรกฉันก็สงสัยเหมือนแกล่ะว่าทำไม แล้วแม่ก็มาบอกให้ฉันเข้าใจ แม่บอกว่าพ่อแอบไปมีเมียน้อยตั้งนานแล้ว แม่พยายามอดทน จนกระทั่งคนนี้ที่ดูท่าพ่อจะหลงมาก พ่อให้เขาหมดทุกอย่างไม่ว่าจะอยากได้อะไร แล้วตอนนี้เขาก็ท้องด้วย มาอาละวาดกับแม่ตั้งหลายครั้งว่าให้แม่หย่ากับพ่อซะ แม่ทนไม่ได้เพราะว่าแม่เองก็มีหน้ามีตาในสังคมเหมือนกัน แม่ก็เลยตัดสินใจหย่ากับพ่ออ่ะ ชายหนุ่มอธิบายให้เพื่อนสาวฟัง
แล้วพ่อแกยอมเหรอ หญิงสาวยังคงสงสัยต่อไป
ตอนแรกพ่อก็ไม่ยอมหรอก แต่แม่ยืนยันจะหย่าท่าเดียว แล้วไหนจะทางฝ่ายโน้นอีก พ่อก็เลยไม่มีทางเลือก ชายหนุ่มเล่าด้วยน้ำเสียงที่เริ่มสั่น
แล้วพ่อกับแม่แกเขามาปรึกษากับแกก่อนรึเปล่า หญิงสาวถามต่อ
ไม่เลย ทั้งสองคนตัดสินใจกันเอง แล้วค่อยมาบอกกับฉัน คงคิดว่าฉันโตพอแล้วที่จะรับเรื่องนี้ได้ ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
แล้วแกจะเลือกใคร
ลูกแก้วฉันไม่อยากเลือก แกเข้าใจมั้ยว่าฉันไม่อยากเลือกใครเลย ฉันอยากให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนเด็กที่เอาแต่ใจไม่ยอมฟังเหตุผลของผู้ใหญ่
แต่มันก็เกิดขึ้นแล้วนะกร แกทำอะไรไม่ได้หรอกนอกจากยอมรับมันซะ เพื่อนสาวพูดปลอบพลางจับมือชายหนุ่มเอาไว้เพื่อให้กำลังใจ
แล้วฉันจะทำไงดีว่ะลูกแก้ว น้ำเสียงของชายหนุ่มแสดงถึงความสับสนที่มีอยู่ในใจ
แกก็ต้องค่อยๆคิด ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกก็ยังไม่ต้องคิดหรอก หญิงสาวให้คำแนะนำ แล้วถามเหมือนนึกขึ้นได้ แล้วนี่จี๊ดแฟนแกรู้เรื่องรึยัง ชายหนุ่มส่ายหน้าเป็นคำตอบก่อนจะบอกว่า
ฉันรู้เรื่องปุ๊บฉันก็นึกถึงแกคนแรกเลยลูกแก้ว คำตอบที่ได้ยินทำเอาหัวใจของหญิงสาวพองโตด้วยความดีใจที่ชายหนุ่มเห็นความสำคัญของเธอมากกว่าแฟนของเขา
งั้นแกลองโทรไปปรึกษาจี๊ดดูดิเผื่อจะมีวิธีแกไข หญิงสาวแนะนำ
อืม พูดจบชายหนุ่มก็หยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดขึ้นมากดโทรออก ส่วนเจ้าของบ้านสาวก็เดินเลี่ยงออกจากห้องไปอย่างรู้หน้าที่
จี๊ดว่าไงมั่ง หญิงสาวถามเมื่อกลับเข้ามาในห้องที่ชายหนุ่มนั่งอยู่
เขา...เขาขอเลิกกับเรา ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงที่ปิดความเสียใจเอาไว้ไม่มิด
อะไรนะ! นี่มันวันอะไรของแกว่ะกร ทำไมถึงซวยซ้ำซวยซ้อนอย่างนี้เนี่ย หญิงสาวบ่นออกมาเสียงดัง
ฉันก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ามันเป็นวันที่แย่มากเลยสำหรับฉัน ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาตอบหลังจากที่นั่งก้มหน้าอยู่เป็นนานสองนาน ลูกแก้วเห็นหยาดน้ำที่คลออยู่ในดวงตาของชายหนุ่ม เธอจึงบอกกับเขาว่า
กรแกจะร้องไห้ก็ได้นะ มันเป็นการระบายอย่างหนึ่งนะ
ไม่ฉันไม่ร้องหรอก ฉันเป็นผู้ชายนะแกจะร้องได้ยังไง ชายหนุ่มปฏิเสธ
ทำไมว่ะ ผู้ชายไม่ใช่คนหรือไงถึงร้องไห้ไม่ได้น่ะ อยากร้องก็ร้องออกมาซิ ตอนนี้มีแค่แกกับฉันเท่านั้น หรือแกจะให้ฉันออกไปก่อนก็ได้ แกจะได้ร้องไห้อย่างสะดวก พูดจบหญิงสาวก็ลุกขึ้นยืนจะเดินออกจากบริเวณนั้น แต่เสียงของชายหนุ่มก็ขัดขึ้นมาก่อน
แกไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นแหละไอ้ลูกแก้ว ชายหนุ่มพูดพลางดึงแขนของหญิงสาวนั่งลงข้างๆ พร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาคม
เมื่อเห็นชายหนุ่มร้องไห้ออกมาเหมือนกับคนที่อัดอั้นมานาน ลูกแก้วก็รู้สึกเจ็บปวดไปพร้อมกับเขาด้วยจนต้องร้องไห้ออกมา ทั้งสองนั่งร้องไห้ด้วยกันประมาณสิบนาที เมื่อชายหนุ่มรู้สึกดีขึ้นเขาจึงลุกขึ้นเดินไปล้างหน้าที่ห้องน้ำก่อนจะกลับมาด้วยสีหน้าที่ดีขึ้นกว่าเดิม
ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย ลูกแก้วถามเมื่อเห็นสีหน้าที่ดีขึ้นของเขา
อืมดีขึ้นแล้วล่ะ แกไปล้างหน้าเถอะไป เดี๋ยวพ่อแม่แกกลับมาเห็นเข้าจะตกใจเอา ศุภกรไล่เจ้าของบ้านที่นั่งตาแดงจมูกแดง เจ้าของบ้านเลยส่งค้อนให้เขาทีหนึ่งพลางนึกในใจว่า แล้วมันไม่ใช่เพราะแกหรือไงเล่า อีตาบ้า
แล้วนี่แกจะเอาไงต่อไป หญิงสาวถามเมื่อกลับมานั่งเรียบร้อยแล้ว
ก็คงต้องอยู่กับพ่อไปก่อนนั่นแหละ เพราะตอนนี้แม่ก็ย้ายไปอยู่กับยายที่บ้านต่างจังหวัดแล้ว ฉันจะไปก็ลำบากเพราะยังต้องไปเรียนอีก ชายหนุ่มพูดแบบปลงตกแล้ว
แล้วเรื่องจี๊ดล่ะ หญิงสาวถามต่อ
จะทำไงได้ในเมื่อเขาอยากจะไปก็ให้เขาไป บอกตรงๆนะลูกแก้วบางทีฉันก็รำคาญเขาเหมือนกัน บางครั้งนะเขาเอาแต่ใจเกินไป จบกันได้ก็ดีเหมือนกัน คำตอบที่ได้ยินทำให้หัวใจของคนฟังแอบยิ้มด้วยความดีใจ
เย็นนี้แกอยู่กินข้าวเย็นด้วยกันดิ เดี๋ยวแม่ฉันก็กลับมาแล้ว หญิงสาวชวนอีกฝ่ายก็พยักหน้ารับอย่างไม่รีรอ
จากคุณ :
@หนูเอ๋อ@
- [
8 ก.ค. 48 23:11:00
A:168.120.26.130 X:
]
เพื่อนสนิท...ของหัวใจ (ตอนที่1)
