เรื่องที่ 1 ซินเดอเรลลาสีเลือดhttp://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3570406/W3570406.html
เรื่องที่ 2 ภาพฉาบจันทน์
ห้องสมุดของโรงเรียนสตรีระดับกลางประจำเมืองที่ฉันเรียนอยู่ มีห้องด้านในสุดอีกห้องหนึ่งเป็นสถานที่เก็บรักษาหนังสือล้าสมัย
กุญแจที่ใช้ไขห้องนั้นอาจารย์บรรณารักษ์เป็นผู้ถือ ทว่านี่ก็เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์แล้วที่อาจารย์บรรณารักษ์ไม่อยู่ แต่มีคนอื่นไม่คุ้นหน้ามาดูแลห้องสมุดของโรงเรียนแทน
เขาเป็นผู้ชายหน้าสวย ร่างสูง ผมยาวสลวยสีเงิน พูดจาประหยัดคำ ท่วงทีของเขาดูสงบ สง่า
จนดึงดูดให้นักเรียนสาวๆ เข้ามาใช้บริการห้องสมุดมากขึ้นในพักหลัง ทำให้เกิดเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวรบกวนเด็กที่เข้ามาอ่านหนังสืออย่างตั้งใจ
เพราะอย่างนี้กระมัง 'เด็กเรียน' เลยรำคาญและค่อยๆ ทยอยหายหน้าไป จนไม่เหลือใครที่ปกติจะนั่งอ่านหนังสืออย่างเงียบๆ อยู่ตามโต๊ะส่วนในสุดของห้องสมุด เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงไม่มีคนบอกให้ฉันรู้ว่าชั้นหนังสือประวัติศาสตร์ชั้นสุดท้ายเลื่อนออกจากกำแพงนิดหนึ่ง จนสามารถเดินเข้าไปเปิดประตูห้องเก็บหนังสือตกยุคได้
ตอนที่ฉันมาเห็นด้วยตาตนเองก็แปดวันเข้าไปแล้วหลังอาจารย์บรรณารักษ์หยุดงาน
"หัวหน้าคะ เข้ามาทำอะไรในนี้คะ?"
ไทนี่ จาง เด็กสาวชาวตะวันออก ผิวสีเหลืองสวย ผมดำยาว โผล่หน้าเล็กๆ จิ้มลิ้มน่ารักเข้ามาถามฉันที่กำลังจัดการเก็บหนังสือเก่าๆ ให้เข้าที่เข้าทางอยู่ในห้องหลังชั้นหนังสือประวัติศาสตร์
"มิสจาง มีธุระอะไรกับฉันหรือ?" ฉันหันไปหา
เปล่าหรอกค่ะ บังเอิญมาห้องสมุดแล้วเดินมาหลังชั้นหนังสือชั้นสุดท้ายเห็นประตูห้องนี้แง้มอยู่เลยเข้ามาดู เพราะสงสัยว่าห้องปิดตายแบบนี้มีไว้ทำอะไรเท่านั้นค่ะ อุ๊ย
ฝุ่นเยอะจังนะคะ"
ไทนี่ จางทำหน้าบอกบุญไม่รับ...ใช้มือโบกไล่ละอองฝุ่นที่คลุ้งขึ้นบางๆ
แน่นอน
การจัดเก็บหนังสือเก่าๆ ที่ล้มระเนระนาดอยู่บนชั้นไม้ และหล่นระเกะระกะอยู่ในห้องที่ปกคลุมฝุ่นหนาแทบทุกตารางนิ้วย่อมทำให้เกิดความระคายเคือง
"ฉันกำลังเก็บหนังสืออยู่"
"ให้ฉันช่วยนะคะ"
"อย่าเลย ในนี้มีแต่ฝุ่น เดี๋ยวจะแย่นะ"
ฉันเตือน แต่เธอกลับเดินเข้ามาอย่างใคร่รู้ กระทั่งหยิบหนังสือภาพเก่าๆ เล่มหนึ่งขึ้นมาเปิดดูอย่างตั้งใจ
ดูไปก็อมยิ้มไป บางทีเห็นภาพแปลกๆ ก็ขมวดคิ้ว ทำให้สังเกตสีหน้าได้ง่าย
ไทนี่ จางเป็นคนซื่อตรงต่อความรู้สึกของตน เวลามีกิจกรรมก็เสนอตัวในสิ่งที่สามารถทำได้อย่างเต็มใจ เธอจึงเป็นเด็กน่ารักมากในสายตาฉัน ดังนั้น พอเธอคิดจะเข้ามาช่วยฉันจัดหนังสือในห้องที่มีแต่ฝุ่น
เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ฉันจึงเตือน
แต่มิสจางก็ยังคงเป็นมิสจางที่จริงใจจะดื้อตาใส พยายามช่วยในสิ่งที่เธอเห็นสมควร
"ดูแล้วช่วยเก็บไว้บนชั้นด้วยแล้วกัน
"
"ได้ค่ะ หัวหน้าห้อง!"
ทว่าในตอนนั้นเอง
หนังสือขนาดใหญ่เท่ารูปแขวนฝาผนังเล่มหนึ่ง ร่วงลงจากตู้ไม้ชั้นบนสุดเพราะฉันเอื้อมมือไปปัดถูกมันเข้า
มันตกลงกระทบพื้นอย่างแรงจนเกิดเสียงดังปึง! สนั่น ฝุ่นตลบฟุ้งกระจาย
ฉันรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดปากปิดจมูกแล้ววิ่งออกจากห้องนั้นพร้อมมิสจางในทันใด ก่อนจะปิดประตูไล่หลังเพื่อกันไม่ให้ฝุ่นปลิวออกมาในห้องสมุด แต่ดูเหมือนเด็กสาวชาวตะวันออกจะสูดฝุ่นเข้าไปเต็มปอด เพราะเมื่ออยู่นอกห้องแล้วยังจามและไอไม่หยุดอยู่อีกเกือบสิบวินาที จนฉันต้องยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอไว้เช็ดน้ำหูน้ำตา
ครั้นมิสจางสงบลงแล้ว เธอเงยหน้าแดงก่ำขึ้นหัวเราะกับฉันทั้งที่เสียงแหบพร่า
"แย่จังเลยนะคะ หัวหน้าเล่นโจมตีไม่ให้ตั้งตัวเลย!"
"ขอโทษ..." ฉันต่อบท "แต่นี่เย็นมากแล้วนะมิสจาง เธอควรจะรีบกลับบ้านได้แล้ว"
"หัวหน้ายังจะอยู่ต่อหรือคะ?"
"ใช่ ฉันกำลังหาหนังสืออยู่ ตอนนี้เจอแล้วด้วย เพียงแต่ต้องรอให้ฝุ่นข้างในสงบลงเสียก่อนแล้วจะเข้าไปหยิบ"
"หรือว่าจะเป็นเล่มใหญ่เมื่อสักครู่ ถ้าอย่างนั้นดิฉันอยากขอดูด้วยได้ไหมคะ สิ่งที่หัวหน้าห้องสนใจคงจะเป็นเรื่องที่น่าอยู่ดูแน่ๆ"
ประตูห้องถูกเปิดออกอีกครั้งอย่างช้าๆ หนังสือที่ฉันต้องการนอนจมอยู่บนพื้น
ฉันหยิบมันด้วยความระมัดระวังแล้วใช้มือปัดฝุ่น ในขณะที่มิสจางชะเง้อข้ามไหล่ฉันโดยจับจ้องของในมือฉันด้วยดวงตาเป็นประกายแวววาวราวเด็กหญิงตัวเล็กๆ
พอหันไปเห็น
เธอก็ยิ้มให้อย่างไม่นึกเขิน
ความซื่อตรงเป็นสิ่งที่ทำให้ไทนี่ จางดูน่าเข้าใกล้กว่าเด็กสาวคนอื่นๆ ฉันจึงยื่นของที่เธออยากดูให้
มิสจางกล่าวขอบคุณแล้วรับมันไปเปิดดูอย่างดีใจ แต่เมื่อพลิกหน้ากระดาษแข็งหนาซึ่งจริงๆ แล้วเป็นไม้ไสจนบาง เย็บด้วยเชือกให้เป็นเล่มติดกันได้สักพัก ก็ทำหน้างงแล้วพูดว่า
"นี่หรือคะหนังสือที่หัวหน้าห้องกำลังหาอยู่ ดิฉันไม่ค่อยเข้าใจเลย ไม่ทราบว่าบุคคลที่อยู่ในหนังสือนี้เป็นใครกันหรือคะ หน้าตาแต่ละคนดูโหดเหี้ยม น่ากลัวจังทั้งผู้หญิงผู้ชายเลย"
ฉันคิดว่าเธอคงเลิกสนใจหนังสือเล่มนี้แล้วจึงดึงมันกลับในตอนที่เธอเปิดหนังสือถึงหน้าสุดท้ายพอดี
"ภาพพวกนี้เป็นภาพบุคคลสำคัญของแต่ละชาติในยุคต่างๆ ทั่วโลกจ้ะ"
"มิน่าล่ะ ตัวหนังสือใต้ภาพส่วนมากอ่านไม่รู้เรื่องเลย ว่าแต่หน้าสุดท้ายรู้สึกว่ามันจะหายไปนะคะ มีแต่คำบรรยายไม่มีภาพ"
ฉันเลิกคิ้วใส่หน้าเธอเป็นเชิงคำถาม แล้วเปิดดูหน้านั้น
"เอ...หายไปจริงๆ ด้วยสิ แย่จริง...."
"เขาลืมพิมพ์ใส่หรือคะ"
"หนังสือเล่มนี้เป็นของโบราณจ้ะ ไม่ได้พิมพ์แต่ใช้วาดและเขียนด้วยมือทั้งหมด"
"จะว่าไป
ตอนเปิดเมื่อครู่รู้สึกว่าหอมจังนะคะ หนังสือเล่มนั้น"
"หรือ?" ฉันก้มลงดมดูและรู้สึกว่ามันหอมอ่อนๆ อย่างที่มิสจางบอกจริงๆ
ดูสิ
เธอช่างสังเกตแม้แต่กับรายละเอียดเล็กๆ สมแล้วที่กล้าเสนอตัวช่วยงานของส่วนรวม และทำทุกอย่างสำเร็จลงได้เป็นอย่างดี
"แต่ไม่ทราบว่าคนสุดท้ายหน้าตาจะเป็นแบบไหนนะคะ หัวหน้า"
"ถ้าอยากเห็น
เอาไว้ถ้าเจอที่อื่น จะเอามาให้ดู"
ฉันถือหนังสือเล่มนั้นติดมือออกจากห้องเก็บฝุ่นโดยมีไทนี่ จางตามหลังมาอย่างเงียบๆ จนกระทั่งถึงบริเวณโต๊ะอ่านหนังสือใกล้เคาน์เตอร์บรรณารักษ์ของห้องสมุด ซึ่งยังมีเด็กผู้หญิงจับกลุ่มกันอยู่อย่างหนาตาแม้เวลาเย็นย่ำ พระอาทิตย์ใกล้ตกดินเข้าไปทุกขณะ
พอเด็กสาวชาวตะวันออกเห็นว่าฉันกำลังจะเดินเลยเคาน์เตอร์ไปที่ประตู ก็รีบยื้อแขนฉัน
"หัวหน้าคะ ยังไม่ได้เข้าไปขอยืมหนังสือที่อยู่ในมือของคุณเลยนะ!"
"อ้อ" ฉันหันไปหา "ไม่ต้องหรอกมิสจาง ฉันมีสิทธิจะนำหนังสือออกไปได้โดยไม่ต้องขออนุญาต"
"แหม
หัวหน้าคะ ถึงคุณจะได้อภิสิทธิ เราก็น่าจะทำตามกฎนะคะ"
"แต่คนมันเยอะนะ"
ฉันเหลือบไปทางนั้นเป็นสัญญาณให้อีกฝ่ายมองตาม
นักเรียนสาวๆ รอบเคาน์เตอร์บรรณารักษ์นั้น บางกลุ่มนั่งอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือแต่ซุบซิบ หัวเราะคิกคักให้กัน บางกลุ่มถึงกับเข้าไปมุงอยู่ติดเคาน์เตอร์ แล้วชวนชายหนุ่มผมยาวที่งามราวกับเทพบุตรคุยอย่างกล้าหาญ
ฉันจึงไม่คิดจะเดินเข้าไปยืมหนังสือกับผู้ที่สามารถดึงให้ฉันตกเป็นเป้าสายตา
"กลับเลยเถอะ มิสจาง"
"โธ่
หัวหน้าห้องคะ เข้าไปยืมหนังสือเถอะค่ะ นะ เราทำให้มันเป็นกิจจะลักษณะ คนอื่นจะได้ทำตาม"
ไทนี่ยังเง้างอด แต่ฉันพอจะดูออกว่า
เธออยากเข้าไปดูเขาใกล้ๆ ใช่ไหมล่ะ"
"ตายแล้ว! ไม่ใช่นะคะ! เอาเถอะ ถ้าหัวหน้าห้องไม่อยากเข้าไป เราก็กลับกันเถอะค่ะ"
ไทนี่ จางพยายามปกปิดความเขินอายด้วยการเดินหนี แต่ฉันเห็นว่าแก้มของเธอซับสีเลือด ซ้ำตอนที่กำลังจะออกจากห้องสมุด เธอยังอดไม่ได้จะเหลียวกลับไปมอง 'เขา' ที่ยืนอยู่ในเคาน์เตอร์
เห็นแล้ว รู้ทันทีว่ามิสจางชอบผู้ชายคนนั้นแต่ไม่กล้าฝ่ากลุ่มสาวๆ เข้าไปหาตามลำพัง ทว่าฉันกลับคิดว่าไทนี่ จางดูน่าจะมีภาษีดีกว่า เนื่องจากคุณบรรณารักษ์รูปงามเองก็ทิ้งสายตามองตามหลังเธอตอนพ้นประตูไป
จากคุณ :
ฯคีตกาล 
- [
9 ก.ค. 48 21:02:27
]
:<>: ปริศนาของเอล :<>: เรื่องที่ 2 ภาพฉาบจันทน์
