CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    + . + บันทึกหน้าที่สาม + . + ~ เพรียบพร้อม? ~

    สวัสดีค่ะ เจอกันอีกแล้วนะคะ วันนี้ฑิมพิกา เอาบันทึกหน้าที่สามมาฝากกันค่ะ

    เรื่องนี้เกี่ยวกับความเพรียบพร้อมของหญิงสาวคนหนึ่ง ที่ใครๆ ต่างก็คิดอิจฉา แต่ใครจะรู้ว่าลึกๆ แล้วบนความเพรียบพร้อมนั้น เธอกลับขาดสิ่งสิ่งหนึ่งที่เธอคิดว่ามีค่ามากฃ

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    ไม่คิดว่าเพียงแค่ตัวอักษรที่นักเขียนคนหนึ่งถ่ายทอดออกมาจะทำให้เราเห็นภาพได้เสมือนเป็นหนึ่งในผู้คนที่ร่วมอยู่ในเหตุการณ์ ตัวละครสองตัว หนุ่มสาวตะกองกอดกันอยู่ด้วยความรัก ทำให้เราที่ไม่เคยมีแม้แต่โอกาสรู้ว่า

    รักคืออะไร?

    ทำให้เราอิจฉาแม้กระทั่งตัวละครในหนังสือ

    ตัวเรา...

    ที่ใครหลายต่อหลายคนคิดว่าโชคดี

    เก่ง... ก็แค่เรียนเก่ง แต่ด้านอื่นช่างโง่เขลาเบาปัญญา ไม่รู้จักแม้กระทั่งหัวใจตัวเอง

    เก่ง... ทำอะไรเป็นไปเสียทุกอย่าง แม้กระทั่งงานบางอย่างของผู้ชาย คนมีเพื่อนเคยบอกเอาไว้ มีลูก ‘ขอตัว’ (ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี)

    หน้าตา... ไม่ถึงกับดี แต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่ มีคนชมว่าน่ารัก แต่ก็แค่นั้น เพราะตัวเราเองไม่ได้มั่นใจในความเป็นตัวของเราเองเลย

    หน้าตา... เป็นสิ่งแรกที่ใครต่อใครมองเห็น และตัดสินเอาว่าเราเป็นแบบนั้น แบบนี้ แต่จะมีสักกี่คนที่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเรา

    ...ใครจะรู้บ้างว่าผู้หญิงตัวเล็กคนนี้เป็นคนหัวโบราณ ทั้งๆ ที่ชอบเทคโนโลยีเป็นชีวิตจิตใจ แต่ไม่เคยทำตัวตามโลกแห่งเทคโนโลยีจนลืมความเป็นผู้หญิงไทย

    ...ใครจะรู้บ้างว่าผู้หญิงตัวเล็กคนนี้เป็นแม่บ้านแม่เรือน เอาทุกอย่างตั้งแต่ งานปัก งานถัก ไม่ว่าจะเป็นโคเชร์ หรือแม้แต่นิตติ้ง ร้อยมาลัย แต่ทำกับข้าวไม่เป็น

    ...ใครจะรู้บ้างว่าผู้หญิงตัวเล็กคนนี้ถูกเลี้ยงมาแบบลูกคุณหนู ถูกตามใจจนเพื่อนบอกว่าเป็นเด็กสปอย แต่ใครจะรู้ว่าถึงจะเลี้ยงแบบลูกคุณหนู แต่ก็ตั้งอยู่บนพื้นฐานของเหตุผลเสมอ

    ไม่ใช่ว่าอยากได้อะไรก็จะได้มาง่ายๆ ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนทั้งนั้น ตอนเด็กอยากได้จักรยาน ก็ต้องเรียนให้ได้ตามที่พ่อบอก ไม่งั้นก็อด นั่นเป็นสนธิสัญญาระหว่างพ่อกับลูก

    จะมีสักคนมั้ยที่เห็นเราแล้วไม่ด่วนตัดสินว่าเราเป็นอย่างที่เขาเห็นในคราแรก เห็นอย่างที่เพื่อนสนิทเห็น

    จะมีสักคนมั้ยยืนรอที่จะมองเราทั้ง 360 องศา ไม่ใช่เพียงแค่องศาแรกที่เห็นก็ตัดสินใจแล้วว่าเราเป็นเช่นนั้น

    จะมีสักคนมั้ย... เห็นฉันอย่างที่ฉันเป็น

    ครอบครัว... อบอุ่น มีพ่อ มีแม่ มีน้อง และญาติที่รักเรายิ่งกว่าสิ่งใด จนใครๆ คิดว่าเราไม่เคยขาดเลยสำหรับเรื่องความรัก

    แต่ใครจะรู้ว่าจริงๆ แล้วความรักอีกมุมหนึ่ง เรากลับไม่เคยได้สัมผัสมันเลย

    ไม่เคยเลยแม้สักครั้ง....

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    จากคุณ : ฑิมพิกา - [ 11 ก.ค. 48 16:31:47 A:203.144.212.195 X: ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป