http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3596883/W3596883.html (บทนำ)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3596888/W3596888.html (บทที่ 1 คุโด มาโกโตะ)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3599366/W3599366.html (บทที่ 2 ความเป็นเพื่อน)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3599523/W3599523.html#1(บทที่ 3 ปมอดีต)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3614208/W3614208.html#2
(บทที่ 4 พบกันอีกครั้ง)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3623576/W3623576.html
(บทที่ 5 ซอกเกอร์เวจ)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3628284/W3628284.html#3 (บทที่ 6 เฟิร์ชซิบีลิอัน)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3643506/W3643506.html#3
(บทที่7 พลังที่แอบแฝง)
บทที่ 3 ปมอดีต
.............................
ไม่มีใครว่าอะไรหรอก นอกเสียจากตัวเองที่ทำมันขึ้นมา คุโด มาซาฮิโนะ ผิดแล้วย่อมต้องรับผิด นับตั้งแต่เขาก้าวก่ายการงานบริษัทของพ่อตัวเองแล้ว เขาแทบไม่เคยทำให้พ่อตัวเองต้องเสียใจ แต่บัดนี้ตัวเขาทำผิดมหันต์ ซึ่งร้ายแรงยิ่งกว่าการฆาตรกรรมเสียอีก เขาไม่น่าไปรบกับบริษัทคู่แข่งจนเสียเนื้อเสียตัวเพราะการพนันบ้าๆนั่น ก็จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ที่เขาทำไปก็เพราะความคิดโง่ๆ ตัวเขาเองยังหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง เพิ่งเรียนจบมหาลัยที่มีชื่อเสียงในประเทศอเมริกามาหมาดๆ ได้เพียงปีเดียว นอกจากจะเสียเนื้อเสียตัวไปแล้ว ก็ยังมีบางอย่างที่เขานำไปพนันเพื่อความสนุกด้วย ....บริษัทที่พ่อทำขึ้นมา เขาเอามันไปมัดจำไว้ก่อนแล้วค่อยใช้คืนทีหลัง ความจริงแล้วมันก็สามารถเอาคืนได้อยู่หรอก แต่ทว่าตัวเขานะสิ ดันไปก่อเรื่องยุ่งเข้าให้จนได้
"ฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะ ที่นายจะเอาบริษัทของตัวเองมาเป็นตัวสัญญาไว้กู้หนี้ ...เพราะยังไงนายก็ได้มันกลับคืนอยู่ดี"
น้ำเสียงของบุคคลหนึ่งฟังดูแหบชอบกล รอยยิ้มจางๆเคยปรากฎอยู่แต่ก่อน บัดนี้กลับไม่มี ร่างใหญ่สวมชุดสูทผูกเนคไทอย่างดี นั่งไขว่ห้างสูบบุหรี่ด้วยความเริงร่า พร้อมกับสั่นปลายเท้าไปมาเป็นจังหวะเหมือนกับไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะมองคู่สนทนาด้วย "...แต่นั่นมันไม่เกี่ยวกับฉันเลย นายจะทำอะไรก็ทำไป แต่ทำไมต้องมายุ่งกับคนรักของฉันด้วย หา!!"
เสียงตวาดกระแทกแดกดันจนคู่สนทนาต้องสะดุ้ง ก็คนอย่างเขา คุโด มาซาฮิโนะ รองหัวหน้าบริษัทยักษ์ใหญ่เสมือนเป็นคนธรรมดาทั่วไป มีสิทธิ์ที่จะรักผู้หญิงบ้าง จะให้ทำยังไงได้ละ ก็ในเมื่อหญิงสาวของอีกฝ่ายนั้นเขาดันไปรักหัวปักหัวปำจนโงหัวไม่ขึ้นเสียแล้ว แล้วอีกอย่าง ผู้หญิงคนนั้นก็ดันรักเขาด้วย เขาและหล่อนทั้งสองเคยนัดแนะพบกันจนเกิดความรักและมีอะไรกัน จนกระทั่งแฟนเก่าของหล่อนดันมารู้เข้า เหตุนี้จึงทำให้เขากลัดกลุ้มปัญหานี้แทบบ้า
"อย่าทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเชียวนะ ว่านายทำอะไรกับแฟนเก่าของฉัน" ว่าที่แฟนเก่าบ่นพลางขยี้บุหรี่ด้วยความโมโห "นายไม่มีสิทธิ์ที่จะรักหล่อนได้ เพราะเธอเป็นของๆฉันเพียงคนเดียว" ทันทีที่พูดจบ ฝ่ายตรงข้ามก็เถียงขึ้นมาทันควัน
"ทำไมจะไม่ได้ละ! ก็เมย์กับฉันรักกันแทบจะตายแทนกันได้ จะนับประสาอะไรกับคนที่เป็นแฟนเก่าอย่างนาย! โอตะ ทาทาโนะ คนอย่างนาย เบื่อเมื่อไหร่ก็ทิ้งตรงนั้นแหละ ....เฮ้อ! จะว่าไป ยิ่งพูดก็ยิ่งเหมือนสีซอให้ควายฟัง" คนที่ถูกขานชื่อได้ยินที่มาซาฮิโนะพูดแล้วก็รู้สึกโมโหยิ่งกว่าเก่า "ตะกี้นายว่าฉันงั้นรึ! - - อ๋อ! นี่นะหรือสารท้ารบ ได้!....ได้! แล้วนายจะได้เห็นดีกันว่าฉันโหดเหี้ยมแค่ไหน"
ว่าแล้วทาทาโนะก็หันไปทางโทรศัพท์ พลางหยิบหูโทรศัพท์ขึ้นมาแนบที่ใบหูตัวเอง "สั่งการลงไป ให้รุคาวะ ดันโซที่จองหุ้นร่วมกับบริษัทนั่น จัดการ ล้ม บริษัทนั่นซะ แล้วก็สังหารอย่าให้เหลือรอดแม้แต่คนเดียว" สิ้นเสียงคำสั่ง ทาทาโนะก็กระแทกหูโทรศัพท์ทันที พร้อมกับเงยหน้าไปมองมาซาฮิโนะราวกับเป็นผู้ชนะ "เป็นไงล่ะ คราวนี้ไม่มีใครช่วยแกได้อีกแล้วนะ"
คำสรรพนามที่จากเดิมว่า นาย เปลี่ยนเป็น แก แทน ส่วนใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแสยะยิ้มของผู้ที่ถือครองชัยดูแลน่ากลัวอย่างเห็นได้ชัด ...นี่เขาจะต้องหมดสิ้นทุกอย่างแล้วหรือเนี่ย มาซาฮิโนะเอ๋ย ทำไมแกมันแย่อย่างนี้นะ คิดแล้วก็น่าสมเพชเสียเหลือเกิน รู้งี้น่าจะทำตามคำสอนของศาสตราจารย์บารุสตั้งแต่แรกซะก็ดีหรอก หมดสิ้นเสียทุกอย่างแล้ว เขาไม่มีหน้าจะเอาไปไว้ไหนได้อีก.... ความหวังสุดท้ายก็สิ้นสุดลงจนเขานึกอยากจะฆ่าตัวตาย ขณะที่ทาทาโนะกำลังเผลอ เขาก็หยิบมีดเล่มเล็กขึ้นมาจ่อคอตัวเอง ทำให้ทาทาโนะถึงกับตกตะลึง ....นี่มันจะตัวตายงั้นรึ ...ทีแรกทาทาโนะตั้งใจจะขัดขวางไม่ให้เขาฆ่าตัวตาย แต่เกิดนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ว่า ถ้าหมอนี่ตายไป สิ่งที่ทาทาโนะต้องการก็จะเป็นของเขาหมด รวมถึงเมย์แฟนเก่าของเขาด้วย
"เอาเลย ฆ่าตัวเองตายเลยซะสิ แล้วเมย์ก็จะกลับมาเป็นของฉันเหมือนเดิม"
คำพูดของทาทาโนะดังขึ้น ซึ่งเขาฟังแล้วก็ชะงักไปในทันที - - จริงสิ เรายังเหลือเมย์อีกคนนี่ เรื่องอะไรที่จะต้องมาฆ่าตัวตายโดยที่ทิ้งให้เมย์ต้องทุกข์ทรมานกับหมอนี่ได้กันละ... เขาคิดอยู่สักพักก็ทิ้งมีดเล็กลงกับพื้น ทาทาโนะเห็นก็ต้องตกใจอีกครั้ง ทำไมหมอนี่ไม่คิดจะฆ่าตัวตายละ หรือว่าจะเปลี่ยนใจกันแน่
"ทำไมไม่ฆ่าตัวเองตายไปเลยเสียละ ไหนๆก็ไม่มีอะไรที่ให้แกต้องเหลืออีกแล้ว พ่อ แม่ น้องสาวแก ตายหมดเกลี้ยง อ้อ! จริงสิ รวมเมย์ของแกด้วย หึหึ" ทาทาโนะพูดเย้ยหยันด้วยความสะใจ
"เรื่องอะไรละ! ที่ฉันจะยอมยกเมย์ให้แกอีกครั้งละ ไม่มีวัน ไม่มีวันเด็ดขาด!" เขาพูดโต้เถียงพลางนึกในใจขอโทษบรรพชนที่สั่งสอนเขามาตั้งแต่วัยเยาว์ ...ขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น แล้วเขาจะยอมทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อที่เขาจะได้มีความสุขกับคนที่รักอีกครั้ง ว่าแล้วเขาก็เผยรอยยิ้มที่พอใจที่สุด "เป็นบ้าอะไรขึ้นมาละ จู่ๆก็ยิ้มขึ้นมาซะได้ บ้าหรือเปล่า"
ทาทาโนะนึกว่ามาซาฮิโนะที่หมดสิ้นทุกอย่างจนเป็นบ้า จึงได้พูดออกมาโดยที่ไม่ทันระวังตัวว่า ตัวเองกำลังใกล้จะตายไม่ช้านี้ "ทาทาโนะ ...อย่าหาว่าฉันใจร้ายเลยหน่อยนะ โชคของนายมันไม่ดีเอาเสียเลย ฉันกับเมย์รักกันจริงๆ ...ลาก่อน หวังว่าชาติหน้าเราจะได้พบกันอีก" เมื่อมาซาฮิโนะพูดจบ ทาทาโนะก็ตกใจยิ่งขึ้นกว่าเดิม - - หมอนี่คิดจะลงมือฆ่าเราหรือไงเนี่ย ว่าแล้วความคิดก็ไม่ทันเท่ากับร่างกายที่ยืนนิ่งราวกับเหมือนถูกแช่แข็ง ไอความเย็นเริ่มประทุขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ ทาทาโนะไม่รู้เลยว่าภายในห้องนี้ทำไมถึงมีความเย็นมากถึงเพียงนี้ ทันทีที่ทาทาโนะจะก้าวเท้าออกจากห้องนี้ ก็สายไปเสียแล้ว เนื่องจากเท้าของเขาไม่ขยับ ...แข็งดั่งหิน และให้ความรู้สึกชาไปทั่ว ทาทาโนะทั้งตกใจและแปลกใจไปพร้อมๆกัน ความรู้สึกหวาดกลัวเริ่มก่อขึ้นทุกขณะ พอหันไปมองมาซาฮิโนะก็แทบตกใจเสียเดี๋ยวนั้น - - ใบหน้าของมาซาฮิโนะไม่เหลือเค้าคนเดิมอีกเลย ....มาซาฮิโนะ ร่างที่เคยสวมชุดสูทผูกเนคไทเช่นเดียวกับทาทาโนะ กลับไม่มีอีกแล้ว มีแต่ร่างที่สวมชุดประหลาดแตกต่างจากที่ทาทาโนะเคยเห็น ....ทาทาโนะเห็นมันได้เพียงชั่วอึดใจเดียว สมองก็หยุดสั่งการไปทันทีพร้อมกับดวงตาเล็กๆที่ปิดลงสนิท
"หวังว่าเราจะได้พบกันอีกที่ 'นรก' นะโอตะ ทาทาโนะ"
..........................................
แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 48 12:30:21
แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 48 00:10:59
แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 48 21:40:27
จากคุณ :
St.Valkyrie moon 
- [
11 ก.ค. 48 21:36:21
]
นิยาย : 1/2 ผู้ชายนะคะ (บทที่ 3 ปมอดีต)
