ความคิดเห็นที่ 1 . (26) ขอใหัมีความสุขมากๆ          พื้นห้องรอบๆ เตียงของคอนนี่มีผู้อาศัยภาคกลางวันกระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมด  ตุ๊กตาสนู้ปปี้ขนหนายาวห้าฟุต  ตุ๊กตากบยัดไส้เมล็ดถั่วสีเขียวตองเจิดจ้า  ตุ๊กตางูเหลือมผ้าขนหนูที่มีตากลิ้งไปกลิ้งมาได้  (ไบรอันคิดในใจว่า โปรดอภัยให้เธอด้วยเถอะซิกมุนด์)  และหมอนสีเลือดนกปนน้ำตาลเขียนว่า ‘งานโรงเรียน – เซ็นทรัลไฮฯ - 1967’          ไบรอันนั่งพิงหัวเตียง  “ผมสูบบุหรี่หน่อยได้มั้ย”          “เอาสิ”          เขาหัวเราะในลำคอ  “นี่มัน ‘นิวเวฟ’ มากเลยนะ คุณว่ามั้ย”          “อะไร”          “ก็นี่ไง... คู่ขาหลับนอนกันเสร็จก็นอนหลับด้วยกันกับ... ช่างมันเถอะ”          “อื้อ ช่างเถอะ”          “คุณอยากให้ผมไปหรือยัง”          “ฉันบอกว่างั้นเหรอ ไบรอน”          “ไบรอัน”          “ถ้าอยากไปก็ไปสิ”          “นี่คุณโมโหหรือว่าอะไรเนี่ย”          เงียบ          “ผมคิดว่า คุณสุภาพสตรีกำลังโมโหแน่ๆ”          “อ๋อ... คุณมันคนช่างคิด งั้นสิ”          “สมอง ผมมันไปทำอะไรคุณเรอะ”          เงียบ          “ฟังนะ บอนนี่...”          “คอนนี่”          “งั้นเราก็หายกัน  ฟังนะ... จะให้ผมรู้สึกผิดก็ได้ถ้าคุณต้องการ  ผมน่ะคนใจกว้างของแท้และดั้งเดิมเชียวนะ  สั่นกระดิ่งสิ แล้วผมจะน้ำลายหก โบยตัวเอง แล้วก็รู้สึกผิดไป หลายอาทิตย์ เลย  แต่ช่วยบอกผมหน่อยว่าผม ทำ อะไรผิด  ได้มั้ย”          เธอพลิกและคู้ตัวในท่าเด็กทารก  “ถ้าคุณไม่รู้ ก็อย่ามาพูดกันให้เสียเวลาดีกว่า”          “บอนนี่! คอนนี่!”          “คุณทำกับคู่ขาบนเตียงทุกคนแบบนี้เหรอ”          “แบบ ไหน”          “ ‘แวม! แบม! แธ้งกิ้วแมม!’ “          “นั่นก็ตรงไปตรงมาดีแล้วนี่”          “ก็คุณถามฉัน”          “ก็ใช่”          “ฉันไม่คิดว่ามัน ผิดปกติ ที่จะต้องการความอ่อนโยนบ้าง”          “ ‘เธออาจจะอ่อนล้า  ผู้หญิงบางทีก็เหนื่อยล้า...’ ”          “นี่คุณเสียสติไป ”          “ ‘ใส่แต่ชุดกระโปรงปอนๆ...‘ “          “คุณนี่มันทุเรศจริงๆ รู้ตัวมั้ย  คุณนี่ช่างเป็นมนุษย์ที่... น่าสมเพชที่สุด  คุณมีความอบอุ่นในตัวอยู่ไม่เกินกว่า... ฉันไม่รู้จะพูดยังไง”          “อุปมาอุปมัยได้เจ๋งมากครับ”          “จะไปตายที่ไหนก็ไป!”          ตอนนี้เธอลุกขึ้นมาแล้ว นั่งอยู่ตรงหน้ากระจกเครื่องแป้งแบบชนบทฝรั่งเศส แปรงผมแรงๆ อย่างแค้นๆ          “ผมขอโทษ”  เขาพูด  “พอรึยัง”          “จะขอโทษไปทำไม  เราไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ”          “เราแบ่งน้ำยาปรับผ้านุ่มกันใช้นะ มันไม่มีความหมายอะไรกับคุณเลยเหรอ”          “อ๋อ มีสิ  ตอนจบของวันอันแสนเฮงซวยไง”          “พระเจ้าช่วย มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ อีก เหรอวันนี้”          “ไม่มี  ไม่มีบ้าอะไรซักอย่าง”          “แล้วทำไม...”          “แล้วมันก็เป็นวันเกิดฉันน่ะสิ ตาทึ่ม”          เขาประคองเธอไว้จนเธอหยุดร้องไห้ แล้วเช็ดน้ำตาของเธอด้วยมุมผ้าปูที่นอนลายดอกไม้ยี่ห้อวัมซัททา          “ผมหิวแล้ว” เขาว่า  “คุณล่ะ”          เธอไม่ตอบ ได้แต่นั่งอยู่บนขอบเตียงเหมือนกับตุ๊กตาบาร์บี้ที่แตกหักเสียหาย  ไบรอันออกไปที่ครัว          หลายนาทีจากนั้น เขากลับมาพร้อมกับถาดดีบุกสำหรับใส่พาย ปั้นหน้าเคร่ง บอกว่า  “ร้านเบเกอรี่แถวนอร์ธบีชนี่ใช้การได้ไม่เลวเลยว่ามั้ย”          บนยอดแซนวิชเนยถั่วเจลลี่สูงสามชั้น ไม้ขีดไฟสี่ก้านกำลังลุกไหม้อย่างรื่นเริง          “อธิษฐานสิคุณ”  เขาบอก  “แล้วอย่าทำเป็นเล่นนะ ขอร้อง” (ปิดท้ายด้วยเพลงไตเติ้ลสมัยเรื่องนี้ทำเป็นซีรี่ส์ทีวีครับ) แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 48 19:22:22 ไฟล์เสียง จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 12 ก.ค. 48 12:09:48 ]

ความคิดเห็นที่ 2 . (27) มิสซิสเดย์อยู่บ้าน          ดีดีเริ่มควันออกหู  วันอาทิตย์บ่ายคล้อยจนป่านนี้แล้ว บีชชั่มยังไม่กลับจากค่ายสุดสัปดาห์ของผู้พิทักษ์ที่เมานท์แทม          เธอกระแทกส้นปึงปังไปทั่วทั้งเพนท์เฮ้าส์ มองหาอะไรทำฆ่าเวลา  เธออ่าน ‘เมืองกับชนบท’ จบแล้ว รดน้ำต้นฟิคัสแล้ว พาหมาคอร์กี้ออกไปเดินเล่นก็แล้ว  แถมยังคุยกับไมเคิล วินเซ้นต์เรื่องเฟอร์นิเจอร์หวายสำหรับห้องนั่งเล่นเรียบร้อยแล้วอีก          เหลือก็แต่บิลเรียกเก็บเงินเท่านั้น          เธอนั่งลงที่โต๊ะเขียนหนังสือตัวโปร่งแบบฝรั่งเศสของเธอ แล้วลงมือแกะบรรดาซองที่มีหน้าต่างใส  ใบล่าสุดจากวิลก์สแบชฟอร์ดเรียกเก็บเงิน 1,748 ดอลลาร์  ป๋าเห็นเข้าต้อง คลั่ง แน่  เดือนนี้เธอเบิกเงินค่าใช้จ่ายส่วนตัวล่วงหน้ามาสามครั้งแล้ว          ช่างหัวมัน  บีชชั่มจะได้ลองควักกระเป๋าตัวเองดูซะบ้าง  เธอทั้งเอียนทั้งเอือมจะตายอยู่แล้ว          เธอลุกไปที่หน้าต่างอย่างโกรธๆ  ตรงหน้าเธอคือภาพทิวทัศน์มุมกว้างอันแสนมหัศจรรย์พันลึกเสียจนเกือบจะน่าหัวร่อ  ลาดเนินอันเขียวชอุ่มร่มรื่นของเทเลกราฟฮิล   เรือเดินสมุทรบรรทุกสินค้าอันโอ่อ่าแบบดิบๆ ของนอร์เวย์  ขอบโค้งอันคมเฉี่ยวสีน้ำเงินของก้นอ่าว...          แล้วนั่น... แถบริ้ววาบสีเขียวสดของฝูงนกแก้วป่าฝูงหนึ่ง...ไม่ใช่สิ...ฝูงนี้ บินตรงขึ้นเหนือไปยังหมู่ต้นยูคาลิปตัสเหนือจูเลียสคาสเซิ้ล          นกฝูงนี้เป็นเหมือนตำนานของเนิน  กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วพวกมันต่างก็เคยเป็นนกเลี้ยงของมนุษย์ แต่แล้วด้วยเหตุอันใดไม่ปรากฏ พวกมันพากันหนีจากกรงขังของใครของมัน แล้วรวมฝูงกันเป็นกองทหารอันจ้อกแจ้กของนักสู้เพื่อเสรีภาพ  แหล่งข่าวส่วนใหญ่เปิดเผยว่า พวกมันแบ่งสรรเวลาในแต่ละวันระหว่างเทเลกราฟฮิลกับโพเทรโรฮิล  ผู้อยู่อาศัยแถบนี้ยึดถือเสียงกรีดร้องระหว่างที่พวกมันเดินทางไปมาเป็นบทเพลงสวดแห่งวิญญาณเสรี          ยกเว้นดีดี          ในความเห็นของเธอ นกแก้วเป็นสัตว์ที่ยโสโอหังจนน่ารำคาญ  คุณอาจจะซื้อตัวที่สวยที่สุดจากในเมือง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะรักคุณ  คุณอาจจะป้อนข้าวป้อนน้ำ รักใคร่ดูแล และร้องชื่นชมความน่ารักของมัน แต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันว่ามันจะอยู่บ้านกับคุณ          นิทานเรื่องนี้มันต้องสอนให้รู้อะไรซักอย่างสิน่า          เธอขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำ เทผงสบู่ไวต้าบาธครึ่งถ้วยลงในอ่างอาบน้ำ แล้วนอนแช่อยู่ชั่วโมงหนึ่ง พยายามสงบสติอารมณ์  บางทีการคิดถึงวันเก่าๆ ก็ช่วยได้เหมือนกัน วันคืนอันเสรีสมัยยังอยู่ที่ฮิลเบอเรอะ เธอกับเพื่อนสาวคือบิงกี้และมัฟฟี่จะแอบจิ๊กกุญแจรถเบนซ์ของป๋า บึ่งลงไปที่ฟิลมอร์เพื่อยั่วเย้าหนุ่มผิวดำล่ำบึ้ก ที่แอบหลบเงียบอยู่ตามหัวมุมถนน          วันคืนอันแสนสุข  ก่อนงานเดบูตองต์เปิดตัวสาวรุ่น ก่อนงานสโมสรสาวโสด ก่อนเจอบีชชั่ม          แต่ตอนนี้ยังมีอะไรเหลืออีก          มัฟฟี่แต่งงานไปกับเจ้าชายแคว้นคาสติลในสเปน          บิงกี้ยังคงมีความสุขอยู่กับการเป็นเจ้าหญิงอเมริกันเชื้อสายยิว          ดีดีติดหล่มอยู่กับผู้ชายเรียบๆ ปอนๆ ที่แสนจะเป็นผู้ดีจากบอสตัน ผู้ซึ่งคิดว่าตัวเองเป็นนกแก้ว          ขณะนอนแช่อยู่ในน้ำอุ่นหอมกรุ่น เธอเพิ่งจะตระหนักว่า ความคิดความเข้าใจของเธอทั้งหมดเกี่ยวกับความรัก ชีวิตสมรส และเซ็กส์ ตกผลึกจนเป็นอย่างทุกวันนี้ตั้งแต่เมื่อตอนเธออายุแค่สิบสี่ปีเท่านั้นเอง          มาเธอร์อิมแมคคิวลาต้า อาจารย์สอนสังคมศึกษาของเธอเป็นคนอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างให้เธอรู้          “พวกเด็กผู้ชายจะพยายามจูบหนู ดีดี  หนูต้องรู้ตัวล่วงหน้า และก็เตรียมตัวให้พร้อม”          “ยังไงคะ”          “สเคปพิวลาร์ที่หนูห้อยคออยู่น่ะ เปรียบได้กับหัวใจของหนูจ้ะ ดีดี”          “หนูไม่เห็นเข้าใจเลยว่า...”          “พอผู้ชายพยายามจะจูบหนู หนูต้องเอาสเคปพิวลาร์ออกมาแล้วบอกว่า ‘จูบที่นี่สิจ๊ะ ถ้าเธออยากจะจูบจริงๆ ล่ะก็’ “          สเคปพิวลาร์ของดีดีเป็นรูปพระเยซู หรือไม่ก็เซนต์แอนโทนี่ หรือใครซักคนนี่แหละ  ยังไม่มีใครเคยขอจูบเสียที          มาเธอร์อิมแมคคิวลาต้ารู้จริงอย่างไม่ต้องสงสัย          ดีดีปีนขึ้นจากอ่างแล้วยืนหน้ากระจกอยู่นาน เธอละเลงใบหน้าด้วยออยออฟโอเลย์  เนื้อหนังใต้คางเธอเริ่มจะนุ่มหยุ่น แต่ก็ไม่ร้ายแรงอะไร  จะกล้อมแกล้มว่าเป็นเนื้อนิ่มๆ ของเด็กๆ ก็ยังพอไหว          แล้วเธอก็รู้สึกว่าร่างกายส่วนอื่นของเธอก็ออกจะ... เย้ายวนซะขนาดนั้น แต่ถ้าได้ความเห็นจากสายตาคนอื่นมาช่วยยืนยันอีกทีก็ไม่เลว  ถ้าบีชชั่มไม่ต้องการเธอ ก็ยังมีคนอีกเยอะแยะไปที่ต้องการ  ไม่มีเหตุผลบ้าบออะไรในโลกนี้มาบอกว่าเธอต้องทำตัวเป็นมิสเพนนินซูล่าเวอร์จิ้น 1969 ซักหน่อย          เธอเปิดสมุดโทรศัพท์ของเธอหาเบอร์ของสปลินเตอร์ ไรลี่          สปลินเตอร์ เจ้าของช่วงบ่าหนาแกร่งกับดวงตาสุกปลั่งเหมือนจะหลอมละลายจากข้างใน  สปลินเตอร์คนที่เคยเว้าวอนขอให้เธอตามเขาไปที่บ้านเรือของพวกมัลลาร์ด ในคืนอันอุ่นสบายคืนหนึ่งที่เบลวีเดียร์ (ปีไหนนะ 1970? 1971?)  ที่ซึ่งเขากระชากกระชั้นเสื้อผ้าดีไซเนอร์ออสการ์เดลาเรนต้าของเธอ แล้วเสพสำราญประสาชายอย่างทั่วถึงจนเธออิ่มเอม          ตายจริง  นี่เธอยังจำได้หมดทุกสิ่งทุกอย่าง  กลิ่นสาบเหงื่อปะปนกับชาเนลฟอร์เมน  แผ่นกระดานชื้นถูไถกับก้นของเธอ  เสียงแว่วมาแต่ไกลของวงคอมโบของวอลท์ โทลสันจากบนเนินเล่นเพลง “โคลสทูยู”          เธอกดโทรศัพท์ด้วยมือสั่นระริก          ภาวนาในใจว่า ได้โปรดเถอะ ขออย่าให้อูน่าอยู่บ้านเลย โต๊ะเขียนหนังสือแบบฝรั่งเศส ที่ดีดีใช้นั่งเขียนเช็คจ่ายค่าเสื้อผ้าให้บีชชั่ม เหมือนในหนังประเภทพีเรียดปนไฮโซครับ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 48 19:21:50 จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 12 ก.ค. 48 12:13:07 ]

ความคิดเห็นที่ 3 . (28) สัมพันธ์ตะวันออกไกล          โชคดีที่สปลินเตอร์เป็นคนรับสายโทรศัพท์          “ฮัลโหล”          “ไง สปลิ๊นต์”          “ขอโทษ นั่นใครครับ”          “ใบ้ให้นิดนึงนะ - ‘นั่ง’ บนท่าเรือที่อ่าว เสียเวลาปล่าววว...’ “          “ดีดีเหรอ”          “ฉันคิดว่าคุณน่าจะจำประโยคนั้นได้”  เสียงของเธอฟังดูยั่วน้ำลาย แต่เธอก็รู้สึกว่ามันยังคงความเป็นสุภาพสตรีอยู่          “ดีใจที่คุณโทรมา คุณกับบีชชั่มเป็นไงบ้าง”          “ก็เรื่อยๆ น่ะ  บีชชั่มไปค่ายกับพวกผู้พิทักษ์”          “ตายชัก  นี่ผมตกข่าวไปเหรอเนี่ย”          “อะไรนะ”          “บีชชั่มกับผมอยู่ในกรรมการชุดเดียวกันน่ะสิ  พวกนั้นถลกหนังหัวผมแน่ถ้าผม...”          “อาจจะไม่ใช่พวกผู้พิทักษ์ก็ได้ สปลิ๊นต์... นึกดูอีกที”  เอาล่ะ มิน่า บีชชั่มถึงยังไม่กลับ          “สาธุ ขอให้ไม่ใช่ทีเถอะ  แล้วคุณโทรมามีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า”          “ฉันยังจำตอนที่ฉันเคยต้องเป็นฝ่ายถามคำถามนี้ได้นะ”          เงียบ          “บีชชั่มยังไม่กลับจนถึงเย็น สปลิ๊นต์”          “ดีดี...”          “ไม่มีข้อผูกมัด”          “ผมไม่คิดว่า...”          “อูน่าอยู่นั่นเหรอ  อย่างนั้นใช่มั้ย”          “เปล่า  ดีดี ฟังนะ... ผมรู้สึกปลื้มเป็นบ้าเลยนะ สาบานกับพระเจ้า...”          “ไม่ต้องห่วงเรื่องอารมณ์ความรู้สึกอะไรทั้งนั้น  ฉันเปลี่ยนไปเยอะนะสปลิ๊นต์”          “ผมก็เหมือนกัน”          “คุณจะเปลี่ยนอะไรไปมากมายขนาดนั้น”          “ผมรักอูน่า”          เธอวางสาย          เธอยกหูโทรศัพท์อีกครั้งเกือบจะทันที กดหาร้านจิฟฟี่มาร์เก็ต สั่งนมครึ่งแกลลอน แฟมิเลียหนึ่งกล่อง กับกล้วยอีกหลายลูก  มีอะไรบางอย่างในซีเรียลที่ชวนให้รู้สึกอุ่นใจ มันทำให้เธอหวนนึกถึงวัยเด็กที่ฮัลเซียนฮิล          คนส่งของมาถึงภายในสิบห้านาที          ดีดีรู้จักหนุ่มคนนี้  ไลโอเนล วอง ร่างล่ำสันไปด้วยกล้ามเนื้อ อายุสิบแปดปี เป็นโรคคลั่งบรู๊ซลีขึ้นสมอง          “ให้ผมไว้ในครัวหรือเปล่าครับ มิสซิสเดย์”          “ขอบใจจ้ะ ไลโอเนล  เดี๋ยวฉันหยิบกระเป๋าตังค์ในห้องนอนก่อนนะ”          “ไม่เป็นไรหรอกครับ มิสซิสเดย์  ลงบัญชีไว้ก็ได้ครับ”          “เปล่า... ฉันอยากจะให้รางวัลเป็นการขอบคุณเธอซักหน่อยน่ะ”          เธอเข้าไปในห้องนอน กลับมาพร้อมกับธนบัตรหนึ่งดอลลาร์          “ขอบคุณมากครับ”          ดีดียิ้ม  “เธอไปดูนิทรรศการที่บ้าน ‘เดอยัง’ แล้วยัง”          “อะไรครับ”          “นิทรรศการชื่อ ‘สาธารณรัฐของประชาชน’  น่าทึ่ง มากเลยนะไลโอเนล  เธอคงภูมิใจในชาติของเธอมาก”          “ครับ”          “น่าทึ่งจริงๆ  เป็นวัฒนธรรมที่มหัศจรรย์มาก”          “อ้อ”          “ดื่มอะไรหน่อยมั้ย ไลโอเนล  ฉันไม่มีโค้กติดบ้านเลย  บิทเทอร์เลมอนได้มั้ย”          “ผมต้องไปส่งของอีกหลายที่ครับ มิสซิสเดย์”          “แป๊บเดียวเองนะ”          “ขอบคุณมากครับ แต่...”          “นะจ๊ะ... ไลโอเนล... นะ...”          ครึ่งชั่วโมงถัดมา บีชชั่มกลับถึงบ้าน  เขาเจอไลโอเนลที่ลิฟต์          “ทำงานวันอาทิตย์ด้วยเหรอไลโอเนล  น่าเบื่อเนอะ”          “ไม่เป็นไรหรอกครับ”          “มีอะไรให้บ้านเดย์บ้างมั้ย”          “ครับ... มิสซิสเดย์สั่งของนิดหน่อย”          “กังฟูเป็นไงแล้วบ้าง”          “ก็ดีครับ”          “อย่าเลิกซะล่ะ  กล้ามกำลังเริ่มขึ้นสวยเชียว”          “ขอบคุณครับ ไปก่อนนะครับ”          “เป็นเด็กดีนะ แล้วอย่าทำอะไรที่ฉันไม่ทำล่ะ”          ที่ชั้นบน ดีดีกำลังเอิบอาบไวต้าบาธที่สองของวัน (27) หมาคอร์กี้ Corgi ของดีดีกับบีชชั่ม ยกยอดมาจากตอนที่แล้ว หน้าตาเป็นงี้ครับ น่ารักมะ (จะออกมาแสดงอีกในตอนที่ 30 ครับ) จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 12 ก.ค. 48 12:16:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 . (29) บทสารภาพในฉากเปลือย          ลานจอดรถที่เดวิลสไลด์อัดแน่นไปด้วยยวดยาน  รถตู้ฮิปปี้ลายดอกไม้ รถกระป๋องคนเมือง รถกระบะที่มีบ้านยิปซีมุงหลังคา แล้วก็ฮาร์ลี่ย์เดวิดสันฝุ่นเขรอะอีกโขยงหนึ่ง          โมนาต้องจอดวอลโวปี 64 ของเธอห่างจากชายหาดตั้งเกือบหนึ่งในสี่ไมล์ (หมายเหตุผู้แปล – ประมาณ 400 เมตร)  “ตายชัก” เธอคราง “ท่าทางจะมีแต่เนื้อหนังมังสาเต็มหาดแน่เว้ย”          “ฉันก็หวังว่างั้นแหละ”  ไมเคิลทำเสียงกะลิ้มกะเหลี่ย          “นี่มันเซ็กซิสต์ชัดๆ ถึงแกจะพูดถึง ผู้ชาย ก็เถอะ”          “ฉันเซ็กซิสต์แล้วจะทำไม”          ทั้งสองคนไต่ทางดินลงไปกับคนอื่นอีกหลายโหลที่มุ่งไปหาดเดียวกัน  “ทำให้ฉันนึกถึงขบวนคาราวาน ‘ดอนเนอร์’ เลยว่ะ” โมนาว่า          ไมเคิลยิงฟัน  “นั่นเดะ  ล้มลงข้างทางเมื่อไหร่โดนเขมือบแน่”          พอไปถึงถนนใหญ่ โมนาจ่ายเงินคนขายตั๋วหนึ่งดอลลาร์สำหรับทั้งสองคน          “ฉันเลี้ยงเอง” เธอว่า “แกยังไว้ทุกข์อยู่”          ไมเคิลกระโดดหยองแหยงลงบันไดบนหน้าผา  “แกคอยดูฉันหายดีละกัน เบบี้เค้ก”          สองนาทีต่อมาพวกเขาก็มายืนอยู่บนผืนทรายขาวแผ่กว้าง  ไมเคิลโยนกรวดขึ้นบนฟ้า  “ไปทางไหนดีล่ะ  ฝั่งเกย์หรือฝั่งเสตรท”          “ให้ฉันทายละกัน”          ไมเคิลฉีกยิ้ม  “ฝั่งเกย์ลมไม่แรงเท่าอีกฝั่งนะ”          “ฉันไม่ทุรนทุรายอยากจะไต่หินพวกนั้นหรอกย่ะ”          “ฉันจะแบกเธอเอง คนสวยของฉัน”          “แกนี่เป็นสุภาพบุรุษชะมัดยาด”          พวกเขาเดินคล้องแขนกันมุ่งหน้าไปทางเวิ้งทรายเล็กๆ ที่ซุกซ่อนอยู่กลางหมู่หินสุดปลายหาดทางด้านเหนือ  ระหว่างทางพวกเขาเดินผ่านนักอาบแดดห้าหกคนวิ่งเล่นกันร่าเริง  ทุกคนเปลือยเปล่าและเป็นสีน้ำตาลทั้งตัวอย่างกับซีเรียลอินทผาลัมอัดแท่ง          “ดูพวกนั้นสิ” โมนาถอนหายใจ  “ฉันรู้สึกว่าตัวเองซีดยังกับไก่ต้มแน่ะ”          ไมเคิลสั่นหัว  “ไม่ดีหรอก  พวกนั้นไม่มีแทนไลน์”          “อะไรนะ”          “แทนไลน์  รอยขาวที่ก้นตัดกับสีน้ำตาลตอนถอดกางเกงไง”          “แล้วมันจำเป็นตรงไหนเล้า  ฉันไม่ได้ถอดกางเกงต่อหน้าสาธารณชนมาเป็นชาติแล้ว  ฉันว่าสีน้ำตาลทั้งตัวดีกว่า”          “ตามใจแกเหอะ  ฉันอยากได้แทนไลน์”          “แกมันคุณนายระเบียบ รู้ตัวมั่งรึเปล่า”          “ห้านาทีก่อนแกเพิ่งว่าฉันเซ็กซิสต์ไปหยกๆ”          เธอฉวยสาหร่ายชิ้นหนึ่งขึ้นมาจากพื้นทรายแล้วห้อยไว้ที่หูของเขา  “แกเป็นคุณนายระเบียบที่แต๋วจ๋าและก็เซ็กซิสต์  ตาหนูไมเคิล”          มีชายเปลือยอยู่ถึงสามสิบสี่สิบคนบนหาดผืนนิดเดียว  โมนาและไมเคิลช่วยกันปูผ้าเช็ดตัว มันเขียนคำภาษาฝรั่งเศสว่า ‘เชมัวอุเชตัว?’ (บ้านฉันหรือบ้านเธอดีจ๊ะ) และรูปผู้ชายเปลือยขนาดเท่าตัวจริง          โมนาเหลียวมองไปรอบๆ แล้วกลับมาที่ผ้าเช็ดตัว  “ซ้ำซ้อนสิ้นดี  แกไม่กลัวคนเขาจะเปรียบเทียบเหรอวะ”          ไมเคิลหัวเราะ ถอดสเว็ตเชิ้ต เสื้อกล้าม และลีวายส์ออก  เขานอนเหยียดยาวในกางเกงมวยซาตินสีเขียวเหลือง          โมนาถอดลีวาย์และเสื้อกล้ามของตัวเอง  “แกว่าฉันเล่นบทปลาวาฬยักษ์สีขาวเป็นไงมั่ง”          “เหลวไหลน่า  แกดูดีออกจะตาย  แกดูเหมือนกับ... รูปวาดเซปเทมเบอร์มอร์น”          “ฉันอยู่ตรงนี้มันคงจะมีประโยชน์อยู่หรอกนะ”          “อย่าเพิ่งแน่ใจไปแก  ตอนนี้ข่าวว่าเฮตตะโรเซ็กชวลซินโดรมกำลังระบาดหนัก  ฉันรู้จักผู้ชายเกย์ตั้งหลายคนที่แอบย่องไปซัทโรบาธส์ไปมีอะไรกับผู้หญิงน่ะ”          “พิลึกจริงเชียว”          “ก็นะ... คนเรามันเบื่อกันได้  ขนาดฉันยังออกจะเบื่อกับการไปแช่อิ่มตับตัวเองที่เดอะไลอ้อน เพียงเพื่อสิทธิพิเศษในการปิ๊งกับผู้ชายซักคนที่แฟนไปเที่ยวแอลเอตอนสุดสัปดาห์เลย”          “แกจะเลิกเป็นเกย์ไปเป็นสเตรทแทนเหรอวะ”          “ฉันไม่ได้ว่า งั้น ซะหน่อย”          โมนาพลิกตัวนอนคว่ำ แล้วส่งขวดโลชั่นกันแดด ‘แบงเดอโซเลย’ ให้ไมเคิล  “ทาหลังให้หน่อยได้มั้ยแก”          ไมเคิลยอมตามคำขอ ทาโลชั่นแล้วนวดวนเป็นวงหนักๆ  “แกหุ่นดีนะ รู้ตัวเปล่า”          “ขอบใจจ้ะ เบบี้เค้ก”          “ไม่เป็นไรมิได้”          “ตาหนู”          “หือ”          “แกว่าฉันเป็น ‘แฟ็กแฮ็ก’ รึเปล่าวะ”          “อะไรนะ”          “ฉันเป็นแหงเลย ฉันรู้”          “นี่แกเผลอกินเห็ดเมาเข้าไปอีกแล้วสิเนี่ย”          “ที่จริงฉันก็ไม่ได้รังเกียจการเป็นแฟ็กแฮ็กหรอกนะ  มีอย่างอื่นแย่กว่าตั้งเยอะ”          “แก ไม่ใช่ แฟ็กแฮ็ก โมนา”          “ลองดูอาการนะ  ฉันไปไหนมาไหนกับแกจริงมะ  เราไปดิ้นกันที่บัซบี้ส์และก็ดิเอ็นด์อัพ  ส่วนที่เดอะปาล์มฉันก็เหมือนเป็น เฟอร์นิเจอร์ติดผนัง แท้ๆ เลย”  เธอหัวเราะ  “ตายชัก  ฉันดื่มบลูมูนเยอะจนรู้สึกยังกับจะกลายเป็นโดโรธี ลามูร์แล้ว”          “โมนา...”          “ให้ตายเถอะ ตาหนู  ฉันแทบไม่รู้จักผู้ชายสเตรทซักคนแล้ว”          “ก็แกอยู่ในซานฟรานซิสโก”          “ไม่ใช่อย่างนั้น  ฉันไม่นึก ชอบ ผู้ชายส่วนใหญ่ซะด้วยซ้ำ  อย่างไบรอัน ฮอว์กิ้นฉันก็ขยะแขยง  ผู้ชายสเตรทนี่ช่างเฉิ่ม ทื่อมะลื่อ น่าเบื่อ และก็...”          “บางทีแกอาจจะเจอแต่พวกที่ไม่ได้เรื่องก็ได้นะ”          “งั้นไอ้พวกที่ ได้เรื่อง มันไปซุกหัวอยู่ไหนกันหมดล่ะ”          “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันเว้ย  มันต้องมี...”          “แกอย่าได้แนะนำไอ้ประเภท ‘มาริน’ ที่แสนจะสุภาพอ่อนโยนนั่นเชียว  ลอกเปลือกปลอมๆ กับน้ำหอมพัทชูลินั่นเมื่อไหร่ มีหวังเจอแต่พวก Hia^ Ha' สารพัดสัตว์  เจอมานักต่อนักแล้วแกเอ๊ย”          “แล้วฉันจะว่าไงดีล่ะ”          “ไม่ต้องว่า  ไม่ต้องพูดอะไรซักคำ”          “ฉันรักแกมากๆ นะโมนา”          “ฉันรู้เว้ย ฉันรู้”          “มันก็แค่นี้เองนะเว้ย ไม่มากไม่มาย แต่บางทีฉันก็นึกอยากจะให้แค่นี้มันมากพอ”          สองชั่วโมงต่อมา พวกเขาจูงมือกันเดินกลับ แหวกทะเลแดงแห่งร่างกายชายเปลือย          พวกเขาไปกินอาหารเย็นกันที่เพียร์ฟิฟตี้โฟร์  ดิ้นครู่เดียวที่บั๊ซบี้ส์ แล้วกลับมาถึงซอยบาร์บารี่เลนตอนสี่ทุ่มครึ่ง          แมรี่แอนเจอพวกเขาตรงบันได          “เสาร์อาทิตย์นี้เป็นไงมั่ง”  โมนาถาม          “ก็ดี”          “ไปเที่ยวมาเหรอ”          “ขึ้นเหนือ กับเพื่อนโรงเรียนเก่าน่ะ”          “เจอกันรึยังนะ  นี่ไมเคิล ทอลลิเวอร์  รูมเมตคนใหม่ฉัน”          “ยังเลย  ฉัน...”          “เจอแล้ว” ไมเคิลยิ้ม  “ผมว่าเราเจอกันแล้วล่ะ”          “ขอโทษค่ะ ฉันไม่...”          “ที่เซฟเวย์มาริน่า”          “อ้อ... จริงด้วย เป็นไงบ้างคะ”          “ยังไม่ตายครับ”          กลับมาที่อพาร์ตเมนต์ โมนาถาม “แกเจอแมรี่แอนที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเหรอ”          ไมเคิลยิ้มสลด  “เธอจีบโรเบิร์ตน่ะ”          “เห็นมั้ยแก” โมน่าว่า  “เห็นมั้ย” บ้านยิปซี มีหลังคาโค้งๆ รูปร่างน่ารักๆ อย่างนี้ครับ (น่าจะมีไว้ลากไปไหนมาไหนซักหลังนะ อิๆๆ) จ๊าก บ้านหาย ลงไปดู คคห 11 ข้างล่างนะครับ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 48 12:37:58 แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 48 12:35:04 จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 12 ก.ค. 48 12:19:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 . (30) อาหารค่ำอันโดดเดี่ยว          หลังจากรื้อกระเป๋าเดินทาง แมรี่แอนย่ำอย่างกระวนกระวายไปทั่วห้องในเสื้อคลุมอาบน้ำผ้านวมสีชมพู ซึ่งแม่ของเธอส่งมาให้จากริดจ์มอนต์มอล          เธอ เกลียด คืนวันอาทิตย์          ตอนยังเป็นเด็กเล็กๆ คืนวันอาทิตย์หมายถึงอย่างเดียว คือการบ้านที่ยังไม่เสร็จ          แล้วตอนนี้เธอก็รู้สึกแบบนั้น  วิตกกังวล รู้สึกผิด หวาดกลัวการกล่าวโทษตอบที่ต้องตามมาแน่  บีชชั่ม เดย์เป็นการบ้านที่เธอควรจะทำให้เสร็จ  เธอต้องโดนลงโทษให้ชดใช้มันแน่ ไม่ช้าก็เร็ว          เธอตัดสินใจปรนเปรอตัวเอง          เอาพอร์คช็อพออกจากช่องแข็งแล้วรองใต้ก๊อกน้ำให้ละลาย นึกสงสัยว่ามันจะเป็นการสบประมาทหรือเปล่าถ้าเอาเนื้อจากร้านมาร์เซลแอนด์เฮนรี่มาทำ ‘เชคเอ็นเบค’          เธอจุดเทียนเครื่องเทศบนโต๊ะแบบพาร์สันส์ในห้องนั่งเล่น ขุดค้นหาผ้าเช็ดปากดีไซน์รีเสิร์ช ชุดมีดส้อมสเตนเลสด้ามไม้ ถ้วยชามกระเบื้องเลียนแบบของดันสก์ และเหยือกใส่ครีมเซรามิกรูปวัว          ความโดดเดี่ยวไม่เป็นข้ออ้างให้ทำตัวเลอะเทอะได้          เธอรื้อครัวหาผัก  เหลืออยู่แค่ผักกาดเหี่ยวๆ ถุงหนึ่งกับซูเฟล่ผักขมของสตู๊ฟเฟอร์ที่กินไปแล้วครึ่งห่อ  เธอเปลี่ยนใจไปหาคอตเตจชีสใส่ไชว์แทน          เธอนั่งกินอาหารใต้แสงเทียน ชะโงกอ่านบทความในนิตยสารมึสเรื่อง “แสวงหาหนทางสู่จุดสุดยอดหลายครั้งติดต่อกัน”  ดนตรีประกอบโดย ‘เคซีบีเอส-เอฟเอ็ม’ สถานีอันรื่นรูหู                    ออกจากงาน ฉันรู้สึกเหมือนจะเป็นบ้า                    หมดสิ้นความนับถือในตัวเอง                    ไม่มีแม้แต่ข้าวปลา                    ขาดรัก ขาดอาหาร                    ฉันอยากกลับบ้าน...                    ฝนไม่เคยตกในแคลิฟอร์เนีย                    แต่กับสาวๆ น่ะ เขาเตือนกันแล้วไม่ใช่หรือ                    มันไหลมาเทมาเลย นายเอ๋ย มันไหลมาเทมา          หลังอาหารค่ำ เธอตัดสินใจจะลองสูตรพอกหน้า ‘มันสเตอร์มาสก์’ จากหนังสือสมุนไพรเพื่อความงาม  เธอตั้งกะทะ ใส่โอ๊ตมีล ลูกพรุนแห้ง และมะเดื่องอม พอเสร็จก็ละเลงแบบไม่ปรานีปราศรัยจนเต็มหน้า          แล้วเธอก็นอนนิ่งอยู่ในอ่างน้ำฟองฟอดยี่สิบนาทีเต็ม          เธอรู้สึกว่าหน้ากากที่พอกไว้กำลังเริ่มแห้ง และลอกเป็นสะเก็ดน่าขยะแขยงเหมือนคนเป็นโรคเรื้อน แล้วร่วงลงในน้ำตรงหน้าอกของเธอ  นี่ก็ฆ่าเวลาได้อีกสิบนาที  แล้วจากนั้นจะทำอะไรต่อล่ะ          เธออาจะเขียนจดหมายถึงพ่อแม่          เธออาจจะกรอกใบสมัครเซียร่าคลับ          เธออาจจะเดินลงไปคอสต์พลัสแล้วซื้อถ้วยกาแฟอีกซักใบ          เธออาจจะโทรหาบีชชั่ม          กระย่องกระแย่งขึ้นจากน้ำอย่างกับคนที่ถูกสังคมรังเกียจในหนังสยองขวัญญี่ปุ่น เธอสำรวจใบหน้าของเธอในกระจก          เธอดูเหมือนกับพอร์คช็อพเชคเอ็นเบคยักษ์          และมันเพื่ออะไรกัน          เพื่อดิสโก้เธ็ค ‘แดนซ์ยัวร์แอสออฟ’ ?  เพื่อมิสเตอร์ฮัลเซียน ?  เพื่อไมเคิลอะไรซักอย่างที่ชั้นล่าง ?  เพื่อผู้ชายแต่งงานแล้วที่ละเมอออกมาเป็นชื่อแปลกๆ ?          เธอจะ ไม่ โทรหาเขา  ความรักที่เขาเสนอให้มามันหลอกลวง ทำลายล้าง และไม่มีจุดหมาย          เขาสิต้องเป็นฝ่ายโทร มา          เธอผล็อยหลับไปก่อนเที่ยงคืนไม่นาน มี นิโคลัสกับอเล็กซานตรา อยู่บนตัก          บนเทเลกราฟฮิล ดีดีกำลังส่งสายตาอำมหิตไปที่บีชชั่ม ขณะที่เขาตั้งเวลาที่นาฬิกาเรือใบในห้องหนังสือ          “วันนี้ฉันคุยกับสปลินเตอร์”          เขาไม่ได้เงยหน้า “อืม...”          “เห็นได้ชัดว่าเขาลืมค่ายผู้พิทักษ์น้อยๆ บนเมานท์แทมของคุณซะสนิท”          “อ้อ เหรอ... เขาโทรมานี่เหรอ”          “เปล่า”          “เปล่าอะไร”          “ฉัน... ฉันโทรหาอูน่า  เขารับโทรศัพท์”          “คุณ ชังน้ำหน้า อูน่ายังกับอะไร”          “เราทำโปรเจ็กต์ของ ‘ลีก’ ด้วยกัน  โครงการเพิงในฝันที่ฮันเตอร์สพอยน์ต  บีชชั่ม คุณว่าทำไมสปลินเตอร์ถึงได้ลืมนัดสำคัญขนาดนั้นได้ล่ะ  เขาบอกว่าเป็นกรรมการชุดเดียวกับคุณ”          “จนด้วยเกล้า”          เธอคำรามเสียงดัง  บีชชั่มหันมาผิวปากเรียกหมาคอร์กี้ที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่บนโซฟา  เจ้าหมาเห่าอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นเจ้านายเปิดลิ้นชักโต๊ะหยิบสายจูงออกมา          “ผมจะพาเจ้าซีซาร์ไปรักษาสิทธิ์ของมันซักหน่อย”          ดีดีนิ่วหน้า  “ฉันพามันไปเดินเล่นสองครั้งแล้ว”          “โอเค  งั้นผมก็อยากออกไปสูดอากาศบ้าง”          “ทำไมคะ  บนเมานท์แทมมีอากาศไม่พอสูดรึไง”          เขาออกไปโดยไม่ตอบ หยุดแวะที่ห้องนอนก่อนลงไปชั้นล่าง  เขาปิดประตูอย่างเงียบเชียบ ล้วงลงไปในลิ้นชักชุดชั้นใน หยิบวัตถุที่เขาเอาติดตัวกลับมาจากเมนโดชิโน่          หลังจากหย่อนมันไว้ในกระเป๋าหน้าอกของสปอร์ตโค้ต เขาก็เดินลงไปสู่ความมืดของโรงรถ แล้วล้วงมันออกมาใส่ไว้ในลิ้นชักหน้ารถพอร์ชของเขา          แนบเนียน... เขารำพึงกับตัวเองขณะที่ซีซาร์วิ่งนำเขาไปที่ขั้นบันไดฟิลเบิร์ตขึ้นสู่หอคอยต์          แนบเนียนดีมาก (30) โต๊ะแบบพาร์สันส์ Parsons Table ที่แมรี่แอนนั่งกินข้าวอย่างโดดเดี่ยวน่าฉงฉานครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 12 ก.ค. 48 12:21:23 ]

ความคิดเห็นที่ 6 นิวเวฟ New Wave ที่ไบรอันพูดถึง ตอนอยู่บนเตียง เป็นขบวนการทางสังคมที่เกิดขึ้นในวงการภาพยนตร์ฝรั่งเศสช่วงทศวรรษ 60 ครับ นำโดยผู้กำกับการแสดงอย่าง ชองลุค โกดารด์ และฟรองซัว ทรุฟโฟต์ ที่เปลี่ยนจากการเล่าเรื่องธรรมดามาเล่นกับสัญลักษณ์และนามธรรม พูดถึงการแปลกแยกทางสังคม อาการทางจิต และความรักที่มีเรื่องกามารมณ์มาเกี่ยวข้อง ต่อมาความหมายก็ขยายไปครอบคลุมถึง การทดลองนำแนวคิดใหม่ๆ มาใช้ในภาพยนตร์ แล้วก็ขยายไปจนถึงแวดวงศิลปะอื่นๆ ด้วยในที่สุด ในที่นี้ ผมคาดว่าไบรอันเอาคำในแวดวงศิลปะมาล้อเลียนน่ะครับ แวม! แบม! แธ้งกิ้วแมม! Wham! Bam! Thank you, ma'am! คำนี้ผมคิดอยู่แป๊บเดียวเองครับ ว่าจะแปลว่าอะไรดี แต่แล้วก็ตัดสินใจไม่แปลดีกว่า ส่วนนึงเพราะขี้เกียจหาสำนวนไทยที่ใช้แทนได้ (แล้วไม่รู้ว่าจะหาเจอรึเปล่าอีกต่างหาก) แต่ส่วนใหญ่กว่าเป็นเพราะ ประโยคนี้เป็นที่รู้จักแพร่หลายมากในสังคมคนพูดภาษาอังกฤษ ก็เลยคิดว่าทับศัพท์ แล้วมาอธิบายข้างล่างดีกว่าครับ (ที่จริง ไม่ต้องอธิบาย แค่อ่านแล้วฟังเสียง หลายคนก็คงเข้าใจแล้ว ฮ่าๆๆ) สำนวนนี้ความหมายมันก็คือ พอมีเซ็กส์กันเสร็จแล้ว ก็ "ขอบคุณนะ" แล้วหันหลัง ทางใครทางมัน ตรงไปตรงมาแหละครับ (ฟังเสียง แวม แบม แล้วห้ามนึกภาพตามนะ เหอๆๆ) แต่ที่ผมแปลกใจมากๆ คือที่มาของสำนวนนี้มันเป็นเพลง !!! ชื่อเพลงคือประโยคนี้เลยครับ แวมแบมแธ้งกิ้วแมม นี่แหละ ของ Dean Martin ปี 1950 แต่ความหมายมันคนละเรื่องกับที่ใช้กันในปัจจุบันเลยครับ แปลคร่าวๆ ให้ดูเล่นท่อนเดียวพอนะ เนื้อมันยาว          (แวม แบม แธ้งกิ้วแมม ผมหวังว่าคุณคงพอใจ)          ผมไม่เคยรู้ว่ารักเป็นยังไง จนเห็นคุณยิ้ม          และพอผมรู้ มันก็ทำให้ผมแทบคลั่ง          แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมจะไม่แสดงความรักกับใครอีก          เพราะ แวมแบม คุณหักอกผม (broke my heart) และผมหวังว่าคุณคงสนุกกับมัน เป็นไงล่ะ คนละเรื่องเดียวกันเลย เหอๆๆ อีกเพลงนึงครับ Try A Little Tenderness อันนี้ตอนอ่านในเรื่องอาจจะงงๆ ผมก็งงๆ เหมือนกัน ท่อนนี้ครับ          “ฉันไม่คิดว่ามัน ผิดปกติ ที่จะต้องการความอ่อนโยนบ้าง”          “ ‘เธออาจจะอ่อนล้า  ผู้หญิงบางทีก็เหนื่อยล้า...’ ”          “นี่คุณเสียสติไป ”          “ ‘ใส่แต่ชุดกระโปรงปอนๆ...’ ” ไอ้ประโยคในเครื่องหมายคำพูดที่ไบรอันพูดน่ะ ที่จริงมันคือเนื้อเพลงชื่อ Try A Little Tenderness ล้อเลียนที่คอนนี่บอกว่า ต้องการความอ่อนโยนน่ะครับ ซีเรียลอินผาลัมอัดแท่ง Date Bar กลัวกระทู้นี้จะไม่มีรูปของกิน เลยเอามาให้ดูครับ แต่มันมะเหงน่ากินเรยนะนี่ (นี่คือสีน้ำตาลของผิวแทนที่หาดเปลือย ตอนที่ 29 ครับ) จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 12 ก.ค. 48 12:26:40 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาเธอร์อิมแมคคิวลาต้า Mother Immaculata มาเธอร์ตรงนี้คือแม่ชีที่เป็นหัวหน้าสำนักครับ กรณีนี้ก็คือโรงเรียนที่ดีดีเรียนอยู่ ซึ่งมาเธอร์ก็สอนวิชาสังคมศึกษาด้วยพอดี ส่วน Immaculata นี่คือสมญานามหลังบวช เหมือนพระภิกษุไทยครับ คำนี้เป็นคำละติน ชื่อนี้นิยมมาก เพราะมีความหมายถึงพระแม่มารีซึ่งนอกจากอดัมกับอีฟแล้ว เป็นมนุษย์คนเดียวที่เกิดมาโดยไม่มีบาปติดตัวมาโดยกำเนิด (immaculate = spotless/sinless) เนื่องเพราะจะมาเป็นพระแม่ของพระเยซู บุตรของพระเจ้าครับ (ขึ้นตอนที่ 29 บทสารภาพในฉากเปลือยนะ) เซ็กซิสต์ Sexist / Sexism หมายถึงการเลือกปฏิบัติทางเพศครับ เป็นแบบหนึ่งของการเลือกปฏิบัติ (discrimination) ซึ่งปัจจุบันนี้ในทางสากลถือว่าเป็นการละเมิดสิทธิของบุคคล ในหลายองค์กร มีนโยบายห้ามการเลือกปฏิบัติเด็ดขาด คนที่ละเมิด อาจโดนเด้งได้ ลักษณะการเลือกปฏิบัติ เช่น เลือกจ้างหรือไม่จ้าง การให้รางวัลเช่นขึ้นเงินเดือน การมอบหมายงาน การเลิกจ้างหรือไล่ออก ตัวอย่างการเลือกปฏิบัตินอกสถานทำงานก็เช่น การเลือกให้บริการทางการแพทย์ หรือแม้แต่บริการอื่นๆ เช่น รถโดยสาร การเลือกให้สิทธิประโยชน์ เช่น ดอกเบี้ย ลดภาษี เป็นต้น สิ่งที่ถูกใช้เป็นเกณฑ์การเลือกปฏิบัติ เช่น - เพศ (sexism) ชาย หญิง อาจรวมถึงรสนิยมทางเพศ เช่น โฮโมเซกชวล หรือรวมถึงการแปลงเพศ - เชื้อชาติ/สีผิว (racism) เช่น การกีดกันคนผิวสี (ดำ/เหลือง/น้ำตาล) คนกลุ่มน้อย (ชาวเขา/คนต่างศาสนา) - วัย (ageism) เมืองไทยไม่มี แต่ในบางสังคม คนบางวัยอาจถูกรังเกียจในบางเรื่อง เช่นคนสูงอายุ - อื่นๆ เช่น ฐานะทางสังคม รูปลักษณ์ภายนอก ความพิการ มากมายมหาศาลครับ ขบวนคาราวานดอนเนอร์ The Donner Party เป็นโศกนาฏกรรมที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งประวัติศาสตร์การเดินทางสู่ภาคตะวันตกของอเมริกาครับ เหตุเกิดเมื่อปี 1846-1847 ขบวนคาราวานเกวียนเกือบ 90 คัน เดินทางมุ่งตะวันตก แต่ไม่สามารถข้ามเซียร่า เนวาด้าก่อนถึงฤดูหนาวได้ และเกือบครึ่งหนึ่งต้องอดตายครับ (เป็นประเด็นที่ตาหนูเอามาล้อ ว่าถ้ามีใครล้มลงข้างทาง มีหวังโดนคนหิวโซที่เหลือกินแน่) จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 12 ก.ค. 48 12:28:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รูปวาดเซปเทมเบอร์มอร์น September Morn วาดโดยจิตรกรฝรั่งเศส ปอล ชาบ้า(ส์) เมื่อปี 1912 ครับ คนวาดได้รางวัลจากภาพนี้ แต่ภาพขายไม่ออก เขาเลยส่งไปอเมริกาเผื่อมีลุ้น ปรากฏว่า ในปี 1913 ขณะกำลังแสดงอยู่ในแมนฮัตตัน นิวยอร์ค ปรากฏว่าเจ้าหน้าที่นายหนึ่งเห็นเข้า แล้วโวยว่า โป๊เกินไป เลยเป็นข่าวใหญ่โต สุดท้ายก็ดังเปรี้ยง มีของที่ระลึกพิมพ์ภาพนี้เต็มไปหมดเลยครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 12 ก.ค. 48 12:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ซัทโทรบาธส์ Sutro Baths เป็นซากปรักหักพังของที่อาบน้ำสาธารณะขนาดมโหฬาร ตั้งอยู่บนหน้าผามองออกไปเป็นมหาสมุทรแปซิฟิก อยู่ไม่ไกลจากสะพานโกลเด้นเกตครับ ถูกสร้างขึ้นในปี 1886 มีพื้นที่ถึง 3 เอเคอร์ มีสระน้ำ 6 สระ เคยมีคนเข้าถึง 25,000 คนต่อวัน พอถึงช่วงทศวรรษ 1930 ก็ไม่คุ้มทุน สุดท้ายก็เริ่มทุบทิ้งในช่วงทศวรรษ 1960 จะสร้างอพาร์ตเมนต์ขึ้นมาแทน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้สร้างครับ เลยกลายเป็นโบราณสถานซะ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 12 ก.ค. 48 12:30:53 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เกย์ เสตรท โฮโม เฮ็ตตะโร แฟ็กแฮ็ก บทสนทนาของตาหนูไมเคิลกับหนูโมนา เต็มไปด้วยศัพท์เกี่ยวกับเกย์ รวมไว้ตรงนี้นะครับ เกย์ gay เป็นคำแสดง "รสนิยมทางเพศ (sexual orientation)" หมายถึงการรู้สึกชอบพอคนเพศเดียวกันครับ คำนี้ในภาษาอังกฤษเป็น adjective นะ ใช้ขยายคำอื่น หรือตามหลัง V. to be เช่น He is gay.  That gay guy... เป็นต้น ไม่ใช่คำนามแบบในภาษาไทยอย่าง "เขาเป็นเกย์" เดิม gay มีความหมายว่ารื่นเริง สนุกสนาน ถูกเอามาใช้เรียกคนเป็นเกย์ เพราะมีภาพพจน์ที่เป็น stereotype ว่าผู้ชายเกย์จะกระดี๊กระด๊าไงครับ (เห็นภาพเลยเนอะ) คำนี้ในภาษาอังกฤษ อาจใช้ในความหมายกว้างก็ได้ คือใช้กับทั้งผู้ชายและผู้หญิง หรือใช้ในความหมายแคบ คือหมายถึงผู้ชายที่เป็นเกย์ แต่ในภาษาไทย นิยมใช้กับผู้ชายเท่านั้นครับ สเตรท Straight เป็นคำแสดงรสนิยมทางเพศเหมือนกัน หมายถึงคนที่ไม่ได้เป็นเกย์ครับ ใช้เป็น adjective แบบเดียวกับคำว่าเกย์ จะถือว่าเป็นคำตรงกันข้ามก็พอได้ เช่น He is straight.  Straight men are boring. (ผมเปล่าว่านะ อันนี้โมนาเป็นคนพูดในเรื่อง) มาจากความหมายเดิมของ straight ที่แปลว่าตรง ไม่คดโค้งน่ะครับ ใช้ได้กับทั้งผู้ชายและผู้หญิง แต่มักใช้กับผู้ชายมากกว่า Homosexual vs Heterosexual เป็นคำที่เป็นทางการครับ แสดงรสนิยมทางเพศเช่นเดียวกัน (gay กับ straight เป็นภาษาพูดมากกว่า แม้คำว่า gay จะเริ่มเป็นทางการแล้วก็ตาม) Homosexual ก็คือ ชอบพอคนเพศเดียวกัน คือ gay ในภาษาอังกฤษนั่นเอง ในภาษาไทยเคยถูกแปลว่า "รักร่วมเพศ" ร่วมในที่นี้ คือเหมือนกัน เดียวกัน แต่ปัจจุบันคำนี้ถูกรณรงค์ให้เลิกใช้ เพราะไปพ้องกับคำว่า "ร่วมเพศ" ซึ่งว่ากันว่าจะมีผลต่อความรู้สึกและทัศนคติของคนทั่วไป ต่อคนที่เป็นเกย์ และคำที่ politically correct ที่ถูกเสนอมาแทนคือ "รักเพศเดียวกัน" เพื่อขจัดความกำกวมครับ คำนี้ใช้ได้กับทั้งชายและหญิง เป็นคำกลางๆ (ไม่เหมือนเกย์ ซึ่งเน้นชายมากกว่า) ที่แปลกคือ ในภาษาอังกฤษ คำนี้เป็นได้ทั้ง adjective และคำนาม ถ้าเป็นคำนามแปลหมายถึงคนรักเพศเดียวกัน (ชายหรือหญิงก็ได้) แต่ปัจจุบันไม่นิยมใช้แบบเป็นนาม เพราะคำว่า 'sex' มันให้น้ำหนักกับเรื่องเพศเป็นหลัก ซึ่งจะมีผลต่อความรู้สึกและทัศนคติอีกแล้ว จะใช้ gay men, gay women ฯลฯ แทน ในขณะที่คำว่า gay ปัจจุบันนี้ครอบรวมไปถึงนัยยะทางสังคม วัฒนธรรม ฯลฯ ด้วย เมื่อก่อนภาษาไทย เรียกสั้นๆ ว่า "โฮโม" เดี๋ยวนี้คนในแวดวงไม่เห็นมีใครใช้ครับ แม้แต่ในงานสัมมนาทางวิชาการ ก็ไม่เห็นนิยมใช้คำว่า "โฮโม" ในภาษาพูด Heterosexual ก็คือ ชอบพอคนต่างเพศกัน คือ straight นั่นเอง ภาษาไทยไม่เห็นมีคำภาษาพูดแทนคำนี้ หรือมีแต่ผมยังนึกไม่ออกก็ไม่รู้ หลายคำที่มีใช้ประปราย ยังเป็นคำที่ค่อนข้างมีปัญหาเรื่องการยอมรับ เช่น "ผู้ชายปกติ" อันนี้บอกว่า ผู้ชายที่เป็นเกย์ผิดปกติ (กรี๊ด เกย์รับไม่ได้) "ผู้ชายธรรมดา" อันนี้บอกว่า ผู้ชายที่เป็นเกย์มีความพิเศษเหนือธรรมดา (ธรรมดาฟังดูเหมือนไม่ค่อยน่าสนใจ) สุดท้ายผมยังงงๆ อยู่เลย ว่าแล้วผมจะใช้คำในนิยาย (ไม่ใช่เรื่องแปล) ของผมว่าไงดีฟะเนี่ย แฟ็กแฮ็ก Fag Hag ที่โมนาใช้ในเรื่อง คำนี้ผมคิดว่าน่าจะยังไม่มีคำเทียบเคียงภาษาไทย เลยใช้ทับศัพท์แบบเดียวกับ เกย์ สเตรท ฯลฯ ใช้หมายถึง ผู้หญิงที่ติดสอยห้อยตาม ไปไหนมาไหนกับเพื่อน (หรือกลุ่มเพื่อน) ผู้ชายที่เป็นเกย์ครับ เริ่มแรกคำนี้เป็นคำไม่ดีอย่างแรง ใช้ในเชิงดูถูกเหยียดหยาม แบบสองเด้ง คือเด้งแรก ว่าตัวผู้หญิงทำนองว่า ไม่มีที่ไป ไม่มีอะไรทำ ต้องมาคอยติดสอยห้อยตามคนเป็นเกย์ ซึ่งก็คือเด้งสอง เพราะอันว่าผู้ชายเป็นเกย์นี่ไซร์ คบไปก็เสียเวลาเปล่า หาสู้ผู้ชาย "แท้ๆ" ได้ไม่ ปัจจุบันนี้ บางคนรับได้ คือใช้คำนี้ออกไปในทางโจ๊ก แต่ก็ยังถือว่าครึ่งๆ กลางๆ อยู่ ผมเสนอว่าหลักการใช้คือ จะว่าตัวเองก็ว่าไป แต่อย่าไปว่าคนอื่นเด็ด เดี๋ยวหัวขาด ที่มา มาจาก 2 คำครับ Fag ย่อมาจาก faggot ก็แปลว่า กะเทย อีตุ๊ด อีแต๋ว อะไรพวกนี้แหละ เป็นคำด่าครับ แต่หลังๆ ก็ถูกใช้ในแวดวงคนเป็นเกย์เอง เป็นคำด่าแบบโจ๊ก   นัยว่าเวลาคนอื่นด่าจะได้ไม่เจ็บนัก เพราะชิน ฮ่าๆๆ ที่มาคือ faggot แปลว่ากิ่งไม้มัดรวมกันไว้ครับ ในสมัยกลางเอาไว้เผาทั้งเป็นแม่มด แล้วก็คนเป็นเกย์ บางทีก็เรียกว่า fag เฉยๆ  อันเป็นที่มาของ fag hag นั่นเอง หมายเหตุ คำว่า fag มีความหมายอื่นด้วยนะครับ   ถ้าได้ยินใครในห้องบอกว่าจะ go (n) have a fag น่ะ แปลว่าจะออกไปสูบบุหรี่นะ อย่าคิดเป็นอื่น เหอๆๆ Hag เมื่อก่อน (เช่นในนิทาน) หมายถึงหญิงชราน่าตาน่าเกลียดน่ากลัวครับ  อาจจะหมายถึงแม่มดก็ได้ ไม่ใช่คำด่า เป็นคำธรรมดาๆ นี่แหละ ปัจจุบันนี้ เป็นคำไม่สุภาพอย่างแรง  ไปว่าใครว่า hag คงเทียบได้กับ "อีแก่หนังเหี่ยว" อะไรเทือกนี้ครับ --------------------------------------------------------- ปิดท้ายกระทู้วันนี้ ด้วยรูปอาหารการกิน  เอิ๊ก เชคเอนเบค Shake 'n Bake สูตรอาหารอย่างง่ายทำได้ที่บ้านครับ เอาแป้ง ผสมกับเกลือ และสมุนไพรเครื่องเทศนานาชนิด (มีหลายสูตรตามชอบใจ) ใส่ถุงใหญ่ๆ เอาชิ้นเนื้อ เช่น ปีกไก่ น่องไก่ พอร์คช็อพ ใส่ถุง มัดให้แน่น แล้ว เขย่าๆๆๆ (เชคไง) เสร็จแล้วเอาออกมา ชิ้นเนื้อควรจะมีแป้งหุ้มทั่วถึง เข้าเตาอบซะ (เบค) เป็นอันเสร็จพิธี (เสียดาย หารูปโตๆ มะได้เรย) ง่ายเนอะ  ไว้ลองทำมั่งดีก่า ฮี่ๆๆ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 12 ก.ค. 48 12:33:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แว้ก... ที่ คคห 4 ตอนที่ 29 บทสารภาพในฉากเปลือย ผมทำบ้านยิปซีหายครับ แหะๆๆ ตอนนี้หาเจอแล้ว เลยลากมาจอดตรงนี้ครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 12 ก.ค. 48 12:36:59 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผู้หญิงที่อยู่ในโลกเรานี้ ก็มีแบบแปลกๆเยอะเนอะ (- -") ไม่ต้องใส่ใจนะคะ เพราะกำลังบ่นกับตัวเอง จากคุณ : หมูหยองทอด - [ 12 ก.ค. 48 13:57:26 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เราชอบอ่านเชิงอรรถมากกว่าเรื่องอีก ฮี่ๆ จากคุณ : scottie - [ 12 ก.ค. 48 15:56:52 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาบอกว่า  "ฝากไว้ก่อนนะ  แล้วจะมาใหม่ค่ะ" ต้องขอเวลาอ่านก่อน ถึงจะป่วนได้สะดวกใจ hohoho ไปแระ.......... แวบ!! *** จากคุณ : Magic of Azure - [ 12 ก.ค. 48 16:33:07 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอไปเก็บตอนเก่าก่อน แล้วเดี๋ยวจะแวะมาคุยด้วยค่ะ^^ จากคุณ : Sushii - [ 12 ก.ค. 48 16:38:35 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ทีแรกก็ว่าจะเอาสูตรพอกหน้าแบบ ' มันสเตอร์มาสก์ ' ไปใช้มั่ง (เผื่อจะสวยกะเขาบ้าง) แต่เปลี่ยนใจแระ...เพราะม่ายอยากเหมือน ' พอร์คช็อพ ' ง่ะ โห! ปิดท้ายกระทู้ล่อเป้าเราอีกต่างหาก...เอื๊อก จากคุณ : มาดาม เค - [ 12 ก.ค. 48 19:26:28 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ผู้ชายสเตรท หรือผู้ชายแท้ๆ ระวังจะแผลงเสียงเป็น ผู้ชายอะเฟรด นะ หุหุ ชื่นชอบบทอ้างอิงเสียยิ่งกว่านิยาย 55555 จากคุณ : ณัฐกร - [ 13 ก.ค. 48 01:59:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านจบแล้ค่ะ   ไม่เข้าใจอารมณ์ของผู้หญิงชื่อคอนนี่เลยค่ะ (เอ๊ะ!  หรือเราจะไม่ช่ายผู้หญิง hohoho) ทำไมหนุ่มผิวดำล่ำบึ้ก ต้องแอบหลบเงียบ อยู่หัวมุมถนนด้วยล่ะคะ (ล่ำบึ้ก-แอบ...ฟังแล้ว สยิวกิ้ว.. hehehe) คุณพีทหารูปฮาร์เล่ย์มาโพสบางซิคะ ชอบอ้ะ (มันเกี่ยวกันไหมเนี่ย?) สูตรพอกหน้า "มันสเตอร์มาสก์"  หลังใช้กลายเป็น "มอนสเตอร์มาสก์" อึ๋ย.....สยอง.. อีกข้อ..คนที่ถูกสังคมรังเกียจในหนังสยองญี่ปุ่นนี่มันเป็น ยังไงคะ  ไม่ get อ้ะค่ะ วันนี้หมดคำถาม ป่วนแค่นี้พอแระ....ไปล่ะ จากคุณ : Magic of Azure - [ 13 ก.ค. 48 08:16:17 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ช่ายๆ ชอบอ้าวอิงมากกว่านิยาย อุแหม๊ นึกว่าคราวนี้จะไม่มีของกินซะแล้วซิ แต่ก็ดี บ้านเราไม่มีของกินมาโชว์แล้ว หมด stock เฮียๆ 'ออย์ออฟโอเลย์ ' แน่ใจนะว่าสะกด oil ถูก อ่านเรื่อง sex แล้วนึกไปถึงเรื่อง Soda Ice (เหลืออีก 2 ตอนก็จะอ่านทันแย้ว) รู้หรือยังว่า S กะ M ย่อมาจากอาราย คิคิ (ปานนี้คงรู้แล้วอ่ะเนอะ) จากคุณ : i_tua_yung - [ 13 ก.ค. 48 08:44:34 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ได้ความรู้มาก ๆเลยค่ะ โดยเฉพาะในส่วนเซ็กซิสต์ Sexist / Sexism และกลุ่มคำศัพท์เกี่ยวกับเกย์ เพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่ามันต่างกันยังไง (แถมมีแยกทั้งเป็นนามคำคุณศัพท์ให้เข้าใจด้วย) ว่าแต่ตอนนี้รูปของกินน้อยจัง (ผิดวิสัย อุ อุ อุ) จากคุณ : sushii (Sushii) - [ 13 ก.ค. 48 15:59:21 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ฮือ ฮือ อยากอ่าน แต่งอม ซม ระบมนอนมาราธอน และยังเดินสายอยู่ เดี๋ยวแปะโป้งไว้ก่อนนะคะคุงพีท.... แรงเม้ายังมะค่อยมีเลยยยย จากคุณ : Tethys - [ 13 ก.ค. 48 16:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ซิกมันด์ ในตอนแรกนี่ คือ ซิกมุนด์ ฟรอยด์ หรือเปล่าคะ (Sigmund Freud ) ถ้าใช่ ปาล์มแนะว่าควรจะอ่านชื่อของเขาใหม่ เป็นซิกมุนด์ ค่ะ เนื่องจากชื่อต้องอ่านเป็นภาษาเยอรมันมั๊งคะ ตามที่เขาเกิดในออสเตรีย บุคคลผู้นี้เป็นบิดาทางจิตวิทยา ทฤษฎีที่โด่งดังของเขา ก็คือเรื่องที่ว่าด้วย อีโก้ ซูปเปอร์อีโก้ น่ะค่ะ แล้วที่โด่งดังอีกประการหนึ่งก็คือเรื่องของแรงขับดันทางเพศ ที่มีการพูดถึงสัญลักษณ์ของเพศชาย เช่น งู ปากกา เป็นต้น และนี่คือเหตุผลที่ทำไมไบรอันถึงขออภัยซิกมุนด์แทนบอนนี่ ^^ อืมมม แล้วนี่เจ๊ดีดีเธอเขมือบไลโอเนลไปหรือเปล่าคะ อ่านแล้วไม่ค่อยเคลียร์แต่ชักสงสัยตะหงิดตะหงิด ส่วนตรงนี้ แนบเนียน... เขารำพึงกับตัวเองขณะที่ซีซาร์วิ่งนำเขาไปที่ขั้นบันไดฟิลเบิร์ตขึ้นสู่หอคอยต์ ไม่ควรมี "ต์" น่อ หรือว่ามันเป็นชื่อเฉพาะบางประการ>< ปาล์มชอบเชิงอรรถศัพท์เฉพาะมากเลยค่ะ อ่านแล้วหัวเราะกิ๊กกั๊ก แหมชาวสีรุ้งเนี่ยเขาขยันสรรหาศัพท์มาใช้จริงๆ ฟังแล้วจั๊กกะจี้ใจดีจัง สุดท้ายรูปที่เอามาฝากคือ ซิกมุนด์ ฟรอยด์ค่ะ ไม่หล่อแต่ทฤษฎีของลุงเขาเร้าใจ ^^ แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 48 19:58:40 จากคุณ : ปาล์ม. - [ 13 ก.ค. 48 19:57:54 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หวัดดีคร้าบบบ... หายศีรษะไปพักใหญ่ ปกติผมตอบกระทู้ตอนเช้าๆ แต่พอดีวันนี้ไปทำสังฆทานให้ป๊ะป๋ามา ตอนเช้าก็เลยตาลีตาเหลือกเล็กน้อย มาตอบกระทู้รอบบ่ายแทน อุๆๆ คุณหมูหยองทอด จริงเนอะครับ ผู้หญิงในโลกนี้มีแปลกๆ เยอะ (บ่นกับตัวเองได้ครับ ไม่ว่าอะไร  บ่นให้ผมฟังด้วยยังไม่ว่าเลย อุๆๆ) แต่คุณหมูหยองรู้มะครับ  ผู้ชายแปลกๆ ก็ไม่น้อยเหมือนกันนะ เอาเป็นว่า ผมว่าโลกนี้มีแต่คนแปลกๆ เต็มไปหมด (หันซ้ายหันขวา ในกระจกนี่ก็มีอยู่คนนึงครับ เอิ๊ก) คุณก๊อตตี้ แน้... กลายเป็นชอบอ่านเชิงอรรถ (แบบไม่มีตัวเลข) มากกว่าเรื่องซะแระ ผมจะแปลต่อดีมะครับเนี่ย เหอๆๆ  หรือว่ามาลงแต่เชิงอรรถดีหนอ ป.ล. เชิงอรรถมันชักจะยาวขึ้นเรื่อยๆ นะ คุณครูว่ามะครับ คุณเมจิก น่ารักมาก ขนาดยังไม่ได้อ่าน ก็ยังแวะมาป่วน เอ๊ย มาทักกันก่อน เหอๆๆ คุณเมจิกไม่เข้าใจอารมณ์ของหนูคอนนี่เหรอครับ ถามได้นะ ผมว่าผมพอเข้าใจแหละ (เอ๊ะ พูดยังกับมีประสบการณ์ตรง เหอๆๆ) มะใช่ว่าคุณเมจิกไม่ใช่ผู้หญิงหรอกครับ (เอ๊ะอีกที หรือว่าไม่ใช่จริงๆ หลอกให้ผมเข้าใจเหรอ) แต่ผู้หญิงแบบคอนนี่ ในสังคมไทยเราอาจจะไม่คุ้นเท่าไหร่ ที่จริงผมว่าคอนนี่ก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึงนะ มีหัวจิตหัวใจ แต่ด้วยบุคลิกภาพ ด้วยภูมิหลัง (ความเป็นดาวโรงเรียน) ด้วยสภาพสังคมซานฟรานฯ และด้วยรสนิยม ก็เลยผสมๆ กันออกมาอย่างที่เห็น อุๆๆ (ป.ล. ผมไม่เคยเป็นดาวโรงเรียนครับ อย่าเข้าใจผิด นึกว่าประสบการณ์ตรงนะ) หนุ่มผิวดำล่ำบึ้กแอบหลบเงียบอยู่หัวมุมถนนทำไม ... แกล้งถามอำผมเปล่า ฮ่าๆๆ ก็แอบหลบเหล่สาวๆ ไงครับ  จะให้มายืนตามป้ายรถเมล์ เด๋วมันจาโจ๋งครึ่มไปหน่อยอะนะ ฮี่ๆๆ ฮาร์ลี่ย์ผมก็ไม่ค่อยถนัดซะด้วย เลือกมาจากเว็บเนี่ยแหละนะ มะรู้ถูกใจปะครับ เรื่องสูตรพอกหน้ามันสเตอร์เนี่ย ผมสงสัยว่านั่นจะเป็นที่มาของชื่อมั้งครับ อุๆๆ ส่วนไอ้คนที่ถูกสังคมรังเกียจในหนังสยองขวัญญี่ปุ่นนี่ ผมก็ไม่เก็ตเหมือนกัน แต่อันนี้เข้าใจว่าคนเขียนคงทำตัวปากร้ายมั้ยครับ ฮ่าๆๆ อ้าว หมดคำถามซะแระ  ตั้งแต่ที่ถามมา ผมยังตอบไม่ทันได้เลยซักข้อ ว้า... เอิ๊ก คุณไอ้ตัวยุ่ง แหะๆๆ ตะแรกผมก็นึกว่าตอนนี้จะไม่ของกินเหมือนกันครับ เพราะดูๆ ในเรื่อง เหมือนมัวแต่กินอย่างอื่นกันเกือบทุกคนเลย เหอๆๆ (แว้ก พูดไรออกไปเนี่ย) สุดท้าย ก็มีคนพ่ายแพ้แก่การกิน (อาหาร) ทำให้ผมมีรูปมาให้ดูจนได้ เอิ๊ก ออยออฟโอเล่ เอ๊ย โอเลย์ สะกดผิดจริงๆ ครับ การันต์เกิน ขอบคุณหลายๆ เด๋วไปงมหาดูว่าอยู่ตรงไหน แน่ะ อ่านเรื่องเซ็กส์ แล้วไปนึกถึงโซดาไอซ์ได้งาย มันเกี่ยวกันตรงหนายเนี่ย อุๆๆ รู้แล้วคร้าบ เอ็มแอนด์เอ็ม เอ๊ย เอสแอนด์เอ็ม  ว่าแต่คำคู่นี้มีสองความหมายนะ คุณไอ้ตัวยุ่งรู้เปล่า อุๆๆ คุณซูชิ น่าน ในที่สุดคุณซูชิก็กลับมาซะที (พร้อมกับพี่อ้วนและเจ้าดำ เหอๆๆ) ไอ้บรรดาคำทั้งหลายนั่น ที่บรรยายซะยาวเหยียด ก็เพราะไปไม่ออกนั่นเองครับ แบ๊ะๆๆ คือจะแปลเซ็กซิสต์ว่า "ซึ่งเลือกปฏิบัติทางเพศ" ก็รู้สึกมะใช่ภาษาพูดเร้ย หนูโมนาคงไม่พูดยาวงี้แน่ สุดท้าย เลยทับศัพท์ดีกว่าครับ ด้วยความขี้เกียจ ฮ่าๆๆ ที่แยกนามคุณศัพท์ เพราะบางทีเขาใช้ไม่เหมือนเราน่ะครับ เลยเขียนไว้กันสับสน มะงั้นมีงง เหอๆๆ ป.ล. เนอะครับ ตอนนี้เขาไม่ค่อยกินไรกันเลย ไม่หิวมั่งรึไงก็ไม่รู้ คุณหนูจันทร์ จายเยนเยนนน คร้าบบบ อ้าว ยังเดินสายไม่เสร็จอีกเหรอครับ นึกว่ากลับมาแล้วนะเนี่ย ค่อยๆ พัก รักษาตัว (และปั่นนิยายตามคำขอ) ไปก่อนนะครับ เรื่องของผมเก็บไว้ค่อยมาไล่อ่านก็ได้ เหมือนยาว แต่จริงๆ แล้วมันมะยาวหรอกครับ ตอนนึงมันนิดเดียวเอง พักให้มีแรง แล้วจะได้มาเม้ากันนะครับ คุณปาล์ม. ใช่แร้วคร้าบ  ปู่ซิกมุนด์น่ะเอง  เด๋วผมไปงมๆ หาว่าอยู่ คคห ไหนก่อนนะคร้าบ ด้วยความที่เรียกปู่มันด์ติดปากมาแต่เด็ก (เรียกผิดมาแต่เด็กว่างั้นเถอะ ฮ่าๆๆ) ก็เลยลืมนึกลืมค้นไปครับ ว่าปู่แกเป็นชาติใด ชื่ออ่านยังไงกันแน่ ขอบคุณคุณปาล์มที่ช่วยแก้คร้าบ คุณปู่นี่ด้วยหรือเปล่าหนอ ที่เป็นนักวิเคราะห์ความฝัน แบบไม่ว่าฝันเรื่องไร ปู่แกก็โยงเป็นเรื่องเซ็กส์หมด แล้วใช่ปู่หรือเปล่าครับ ที่เป็นเจ้าตำรับ "ปม" ทั้งหลาย อย่าง อิดิปุสคอมเพล็กซ์ เนี่ย เรื่องหนูดีดี ผมดูจากเวลาที่น้องตี๋ไลโอเนลนั่งจิบเลมอนอยู่ คาดว่าคงเสร็จกันเรียบร้อยแล้วครับ อุๆๆ หอคอยต์ คือ Coit Tower ครับ   จำได้ว่ามีร้านไอติมยี่ห้อนึง เคยตั้งแปลชื่อไอติมอันนึงของร้านว่า "หอคอยต์" เหมือนกัน ผมก็เลยลอกมาซะเรย แทนที่จะเรียกว่า "หอคอยคอยต์" หรือ "คอยต์ทาวเวอร์" น่ะครับ แบบ แปลไป หิวไปติมไป  เอิ๊ก แหมๆๆ อย่าเพิ่งรีบจั๊กกะจี้เรื่องศัพท์ครับ รู้มั้ย ทั้งหมดที่ผมลงไปคราวนี้น่ะ ไม่มีศัพท์ที่บัญญัติโดยชาวสีรุ้งเองซักคำเลยนะครับ ทุกคำเป็นคำที่คนอื่นนำมาใช้เรียกทั้งนั้น ไม่ว่าจะเกย์ แฟ็กก็อต แฟ็กแฮ็ก และโดยเริ่มแรก ก็เป็นคำออกแนวเหยียดๆ แบบเดียวกับคำว่า นิกเก้อร์ ที่ใช้เรียกคนผิวสีแหละครับ ศัพท์ชาวสีรุ้งเอง มีจั๊กกะจี้กว่านี้อีก ขอบอก แต่ผมจำได้ไม่เยอะ ต้องนั่งอ่านนิยายที่เขียนเรื่องเกย์จริงๆ ในภาษาพูดเขาจะเยอะมาก อ่านแล้วขำกลิ้ง แบบ ปากคอแต่ละคนนะ อื้ม... จริงๆ เอิ๊ก ปิดท้ายด้วยรูปฮาร์ลี่ย์ ตามคำขอคุณเมจิกครับ เห็นรูปแล้ว คงรู้ว่าผมเลือกด้วยเกณฑ์อะไร เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 14 ก.ค. 48 14:30:11 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มาอ่านเชิงอรรถ                           จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 15 ก.ค. 48 22:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านตอนนี้แล้วอึ้ง ๆ อยู่เหมือนกัน อึ้งเรื่องไรไม่บอกแล้วกัน หึหึ สาว ๆ กำลังปั่นป่วนกับชะตาชีวิตเซ็กส์ คนอ่านก็ชักป่วนตาม ว่าไปแล้วเจ็บปวดดีแท้ หากตื่นเช้ามาแล้วทางใครทางมัน ยิ่งอยู่ที่ทำงานเดียวกันแล้วต้องตีหน้าแบบไม่มีอะไร ๆ แวมแบงก์แชงก์อะแลง จริง ๆ หึหึ 5555 " มีชายเปลือยอยู่ถึงสามสิบสี่สิบคนบนหาดผืนนิดเดียว  โมนาและไมเคิลช่วยกันปูผ้าเช็ดตัว มันเขียนคำภาษาฝรั่งเศสว่า ‘เชมัวอุเชตัว?’ (บ้านฉันหรือบ้านเธอดีจ๊ะ) และรูปผู้ชายเปลือยขนาดเท่าตัวจริง" อยากได้ผ้าเช็ดตัวผืนนี้จัง คิ คิ สะใจดี.... ว่าแล้วไปแช่อ่างไวต้าบาธบ้างดีก่าเนอะ เหอะ เผื่อจะหลับแบบสบายรมณ์ จากคุณ : Tethys - [ 17 ก.ค. 48 21:32:29 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แหะๆ คนนี้คิดแตกต่างหละคุณปาล์ม คนส่วนใหญ่คุ้นเคยกับซิกมันด์ ฟอยล์ อ่านออกเสียงแบบอังกฤษ เพราะคนส่วนใหญ่ไม่ได้รู้จักเขาจากต้นฉบับเยอรมัน เหมือน Victor Hugo แหละค่ะ ถ้าอ่านชื่อตามภาษาฝรั่งเศส ต้องวิคตอ-คฮ ฮูโก (ไม่รู้จะเขียนตัว r ไงดี) แต่คนส่วนใหญ่ไม่คุ้นเท่าวิคเตอร์ ฮูโก ชื่อเมืองก็เหมือนกัน Paris Luxembourg Heidenberg จริงๆ ควรจะอ่าน ปาฮรี ลุคซอมบูค ฮีดอนแบก (มั้ง ชื่อหลังไม่มั่นใจวิธีอ่านแบบเยอรมัน) แต่คน(ไทย)ส่วนใหญ่รู้จักในชื่อปารีส ลักเซ็มเบิร์ก ไฮเด็นเบิร์ก ค่ะ การถอดความเป็นภาษาไทยจากต้นฉบับภาษาอังกฤษ ชื่อไหนที่คนคุ้นเคย คิดว่าใช้ชื่อนั้นเหมาะกว่า มั้งนะ :) จากคุณ : scottie - [ 18 ก.ค. 48 20:35:11 ]

ความคิดเห็นที่ 27 กลับมาตอบกระทู้แล้วคร้าบบบบ แปะตอนใหม่ไปชั่วโมงครึ่ง เล่นเอามึนไปเลย เหอๆๆ ตอนใหม่อยู่ที่นี่คร้าบ ครั้งที่ 8 ความรักอยู่หนใด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3614894/W3614894.html คุณโตมิโต ขอบคุณที่มาอ่านและมาฝากข้อความทักทายกันคร้าบ คุณหนูจันทร์ ในที่สุดผมก็ล่อลวงคุณหนูจันทร์มาอ่านจนสำเร็จ อิๆๆ ว่าแต่อึ้งเรื่องอะไรน้อ... อยากรู้จริงๆ เลยเชียว ไม่บอกจริงเหยอครับ เหอๆๆ ตอนนี้สาวๆ เริ่มปั่นป่วนกับความรักและเซ็กส์ อีกหน่อยหนุ่มๆ ก็จะเริ่มป่วนด้วยเหมือนกันครับ แล้วอีกหน่อย ก็จะป่วนกันจนมึนแน่ ทั้งคนอ่านคนแปล ขอบอก เหอๆๆ อ่านบทรำพึงของคุณหนูจันทร์แล้ว อดนึกถึงเพลง "ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ" ไม่ได้แฮะ (เอ๊ะ เพลงนี้เพิ่งประกอบนิยายในถนนไปนี่นา อิๆๆ) ที่จริงไม่เจอกันไปเลยแบบคอนนี่กับไบรอันอาจจะเวิร์กกว่าเนอะครับ ผ้าเช็ดตัวแบบที่ว่า... ผมก็ไม่ค่อยเห็นเหมือนกันแฮะ ถ้าเจอสงสัยต้องเก็บกลับมาแขวนผนังซะล่ะม้าง เหอะๆๆ ป.ล. ไม่ฉะบายเป็นไข้หรือเปล่าครับ ลงอ่างได้เหยอ คุณครูก๊อตตี้ ขอบคุณที่แวะมาพูดคุยแลกเปลี่ยนกันคร้าบ งั้นเด๋วผมทำวิจัยเพิ่มขึ้นอีกหน่อยดีก่า จะสอบถามคนใกล้ตัวว่า คนเมกันเขาออกเสียงไง แล้วค่อยมานั่งเลือกไปแก้ในต้นฉบับนะคร้าบ (นี่ถ้าเขาออกเสียงไม่สเตรสเป็น "มึน" แล้วผมจะเขียนยังไงล่ะเนี้ย เหอๆๆ) จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 19 ก.ค. 48 12:37:10 ]