ความคิดเห็นที่ 1 “กรตื่นได้แล้วโว้ย” เสียงใสๆของลูกแก้วที่ดังอยู่ชั้นล่างของบ้านปลุกชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงอย่างมีความสุขให้ลุกขึ้นมาเดินมาเปิดประตูห้องนอนพลางชะโงกกน้าตะโกนด้วยน้ำเสียงงัวเงียว่า “มาปลุกแต่เช้าทำไมว่ะไอ้ลูกแก้ว” “เช้าบ้าอะไรเล่า จะสายแล้วรีบอาบน้ำเร็ว จะได้รีบไปเรียน” “เออว่ะ! งั้นแกรอแป็บนะ” พูดจบชายหนุ่มก็วิ่งหายเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะวิ่งลงมาหาคนที่นั่งรออยู่บนโซฟา “กว่าจะตื่นได้นะแก เอ้า! นี่เอาไปกินซะ” ลูกแก้วบ่นพร้อมกับชี้ไปยังกล่องข้าวที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขก “ขอบคุณ แต่ไปกินบนรถดีกว่าจะได้ไม่เสียเวลา ไปเร็วแกขึ้นรถ” คนพูดเดินนำไปยังรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน “ลูกแก้วป้อนข้าวหน่อยดิ กินเองไม่ถนัดเลยว่ะ” คนขับรถพูดขึ้นเมื่อพยายามจะตักข้าวจากกล่องที่วางอยู่บนตัวด้วยมือข้างเดียว “อะไรว่ะ มีมือก็กินเองดิ” ลูกแก้วไม่ยอม พลางนึกในใจว่า ‘จะให้ป้อนได้ไงเล่า เขินนะเว้ย’ “แกไม่ป้อนก็ตามใจ ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นไม่ต้องมาโทษเลยนะ” “ก็ได้ว่ะ เอากล่องข้าวมาดิ” หญิงสาวรับกล่องข้าวจากมือเรียวยาวแล้วก้มหน้าก้มตาป้อนไม่ยอมสบตากับคนโดนป้อนเลย “เป็นอะไรไปว่ะ ไอ้ลูกแก้ว แล้วป้อนน่ะดูมั่งว่าปากฉันอยู่ตรงไหน เอาแต่ก้มหน้าอยู่อย่างนั้นเดี๋ยวก็ป้อนเข้าจมูกแทนหรอก” ชายหนุ่มบอกเมื่อเห็นคนป้อนเอาแต่ก้มหน้าก้มตาป้อนไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา “แกจะกินมั้ย ถ้าจะกินก็เงียบไปเลย” หญิงสาวแหว แต่ในใจกลับบอกว่า ‘จะให้เงยหน้าได้ยังไงคนมันเขินนี่หน่า ป้อนข้าวกันอย่างนี้เหมือนเป็นแฟนกันเลย’ อีกเสียงหนึ่งในใจรีบเตือนตัวเองทันทีว่า ‘อย่าฝันไปหน่อยเลยยัยลูกแก้ว ที่เขาให้แกป้อนก็เป็นเพราะมันจำเป็น เขาเห็นแกเป็นแค่เพื่อนเท่านั้นแหละ’ “เออ...แล้วแกเข้าบ้านฉันได้ไงว่ะเมื่อเช้าอ่ะ” คนที่ทำหน้าที่ขับรถถามเมื่อนึกขึ้นได้ “ก็เด็กของแกอ่ะดิ มาบอกฉันว่าเรียกแกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น ฉันก็เลยต้องออกโรงเองไง” “อ๋อ ” ชายหนุ่มพึมพำเป็นเชิงรับรู้ แล้วก็ถามต่ออีกว่า “แล้วข้าวนี่ใครทำอ่ะ” “แม่ฉันไง แม่เห็นว่าแกตื่นสายก็เลยใส่กล่องมาให้ กลัวแกจะหิวตอนเช้าอ่ะ” หญิงสาวไขข้อข้องใจให้เขา “แม่แกนี่ใจดีเนอะ” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ “...” หญิงสาวไม่รู้จะตอบว่าอย่างไรดีได้แต่เอื้อมมือไปจับมือเขาที่จับพวงมาลัยอยู่บีบเบาๆก่อนผละออกมา คนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยหันมายิ้มให้แวบหนึ่งก่อนจะหันไปมองถนนต่อ ‘นี่แหละหน้าที่ของเพื่อนที่ดีอย่างแกไอ้ลูกแก้ว’ หญิงสาวบอกกับตัวเองอย่างเศร้าๆ “เย็นนี้เจอกันที่รถนะแก” เจ้าของรถบอกกับผู้โดยสารเมื่อมาถึงมหาวิทยาลัยเรียบร้อยแล้ว “ได้ แล้วเย็นนี้เจอกัน” หญิงสาวพูดจบต่างก็แยกย้ายกันไป “ไอ้ลูกแก้ววันนี้ฉันเจอจี๊ดด้วยล่ะ” ชายหนุ่มบอกกับลูกแก้วเมื่อทั้งสองอยู่บนรถระหว่างทางกลับบ้าน “เหรอ แล้วเป็นไงล่ะ” หญิงสาวถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ก็ไม่เป็นไงหรอก เขาแค่เข้ามาแนะนำแฟนใหม่เขาให้รู้จักอ่ะ” ชายหนุ่มเล่าด้วยน้ำเสียงราบเรียบทำให้คนฟังเดาความรู้สึกของเขาไม่ออกแต่ดวงตาที่มองตรงไปข้างหน้ามีแววเจ็บปวดพาดผ่านอยู่แวบหนึ่ง ลูกแก้วที่นั่งอยู่ด้านข้างจึงมองไม่เห็นความเจ็บปวดนั้น “จริงเหรอ ทำไมร้ายอย่างนี้นะ” หญิงสาวบ่นออกมาด้วยความเจ็บใจแทนคนเล่า “ไม่หรอก” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆเหมือนเดิม “ถามจริงเถอะกรแกรู้สึกยังไง” หญิงสาวถามอย่างอดรนทนไม่ได้เมื่อได้ยินน้ำเสียงราบเรียบของชายหนุ่ม “แล้วแกจะให้ฉันรู้สึกยังไงล่ะ ฉันก็ต้องรู้สึกเหมือนคนอกหักอ่ะสิ แต่ก็อย่างที่บอกนั่นแหละฉันไม่ได้เจ็บอะไรมากมาย เพราะฉันก็เริ่มรำคาญเขาขึ้นมาแล้วนิดๆเหมือนกัน” “อืม” หญิงสาวร้องออกไปเพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี ขณะที่ในใจกลับร้องบอกว่า ‘กรถ้าเป็นฉัน ฉันจะไม่ทำให้แกต้องเสียใจ ฉันสัญญา เพียงแค่แกมองมาที่ฉันหน่อยเท่านั้น’ หนึ่งเดือนผ่านไปศุภกรทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นได้แล้ว ทุกวันเขากับลูกแก้วจะไปเรียนด้วยกันกลับบ้านด้วยกัน และทานข้าวที่บ้านของหญิงสาวด้วยกันทุกวันจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของทั้งสองคนไปแล้ว ลูกแก้วได้แต่บอกกับตัวเองว่า ‘ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนี้เหมือนความฝันเลย ไม่อยากให้มันต้องหายไปเลย อยากให้มันเป็นอย่างนี้ตลอดไป’ “ลูกแก้วเย็นนี้กลับบ้านเองได้ป่ะ” ศุภกรถามลูกแก้วทางโทรศัพท์ “ได้อยู่แล้ว แต่แกมีอะไรเหรอ” ลูกแก้วตอบรับด้วยเสียงสดใสก่อนจะถามกลับไปด้วยความสงสัย “พอดี...จี๊ดเขาขอคุยด้วยเย็นนี้น่ะ” คำตอบที่ได้ฟังทำเอาหัวใจของลูกแก้วเกือบจะร้องไห้ หญิงสาวกลั้นใจถามคำถามกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ฝืนให้สดใสว่า “คุยเรื่องอะไรเหรอ” “ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่เขาโทรมาร้องไห้กับเราน่ะ เราก็เลยจะไปเจอเขาหน่อย” ชายหนุ่มตอบกลับมา “เราขอไปด้วยได้ป่ะ” หญิงสาวถาม “เอ่อ...จี๊ดเขาคงไม่อยากให้แกไปเห็นตอนเขาร้องไห้สักเท่าไหร่หรอกว่ะ” คำตอบของศุภกรทำให้หัวใจของลูกแก้วร้องไห้ออกมาด้วยความน้อยใจทันที “โอเค งั้นแค่นี้นะแก บาย” ลูกแก้วรีบตัดสายก่อนที่คนฟังจะได้ยินเสียงสั่นๆของเธอ ‘ความฝันจบแล้วไอ้ลูกแก้ว ตื่นได้แล้ว’ ลูกแก้วบอกกับตัวเองก่อนที่จะกลับบ้านเองด้วยอาการหงอยๆ ลูกแก้วเฝ้ารอชายหนุ่มข้างบ้านในห้องนอนที่ปิดไฟมืดราวกับเจ้าของห้องได้หลับไปแล้ว เมื่อได้ยินเสียงรถของเขาเข้าจอดเธอก็เหลือบไปมองนาฬิกาที่หน้าปัดเป็นพรายน้ำ แล้วก็พบว่ามันคือเวลาเกือบจะสี่ทุ่มแล้ว ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาชายหนุ่มข้างบ้านก็เคยกลับดึกกว่านี้ในยามที่ไปเที่ยวเฮฮากับเพื่อนฝูง แต่คราวนี้หญิงสาวกลับว้าวุ่นใจเพราะคนที่ชายหนุ่มไปด้วยนั้นมันไม่น่าไว้วางใจเอาเสียเลย จากคุณ : @หนูเอ๋อ@ - [ 12 ก.ค. 48 17:03:32 A:168.120.26.186 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะทุกคน หนูเอ๋อมาโพสท์ตอนที่สองแล้วนะค่ะ ยังไงหนูเอ๋อก็ขอฝากเอาไว้ด้วยนะค่ะ ติชมกันได้เหมือนเดิมค่ะ หนูเอ๋อยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นนะค่ะ ^_^ ป.ล. ตอนต่อไปหนูเอ๋อคงจะมาโพสท์ประมาณต้นเดือนหน้านะค่ะ เพราะหลังจากนี้หนูเอ๋อต้องอ่านหนังสือสอบแล้วล่ะค่ะ ขอให้เพื่อนๆทุกคนโชคดีในการสอบนะค่ะ จากคุณ : @หนูเอ๋อ@ - [ 12 ก.ค. 48 17:09:01 A:168.120.26.186 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 แง่ม...พระเอกจะโดนทำมิดีมิร้ายไหมนี่ อูย..ไม่อยากคิด จากคุณ : Wild Monkey - [ 12 ก.ค. 48 19:16:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โชคดีในการสอบค่ะ จากคุณ : scottie - [ 12 ก.ค. 48 22:09:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 13 ก.ค. 48 11:33:11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จากคุณ : an_an_ant - [ 13 ก.ค. 48 12:28:31 ]

ความคิดเห็นที่ 7 รออ่านอยู่น้า.. จากคุณ : ชอง อึน - [ 13 ก.ค. 48 21:38:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : nongwin - [ 14 ก.ค. 48 04:38:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รออ่านค่ะ... จากคุณ : Bangkokian - [ 16 ก.ค. 48 01:57:40 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สงสารนางเอกค่ะ พระเอกไม่รู้ตัวบ้างเลยว่าเขาแอบรักอยู่ จากคุณ : รียา - [ 16 ก.ค. 48 23:16:11 A:203.172.104.225 X: TicketID:103817 ]