เดินเล่นที่ถนนฯนี้มาก็เกือบ 3 ปีแล้ว แต่ว่ายังไม่เคยเอาเรื่องลงสักครั้ง

พอดีวันอาทิตย์จัดห้องใหม่ก็เลยไปเจอต้นฉบับเก่าที่เป็นออริจินัลของเรื่องนี้เข้า ก็เลยเกิดเฮี้ยนอยากเอาเรื่องลงที่บอร์ดนี้เสียเลย

ลองอ่านกันดูนะคะ ไม่รู้ว่าจะชอบเวอร์ชั่นนี้กันหรือเปล่า

ที่เอาลงนี้คือบางส่วนที่คิดแล้วจดใส่สมุดเอาไว้ อีก 2-3 วันจะเอาที่เหลือมาลงละกันนะคะ

+++++++++++++++++++++++++++

Missing Piece

“ดิฉันขอถามบอสครั้งสุดท้ายว่าบอสแน่ใจแล้วเหรอคะ ที่ให้ดิฉันมาเป็นสต๊าฟฟ์ทีมร่างสัญญากับ
Montaque ในครั้งนี้” คำถามที่อยู่ๆ ก็โพล่งขึ้นมาทำให้สายตาที่มองตรงไปยังสัญญาณไฟจราจรหัน
ไปมองใบหน้านวลได้รูปของคนที่นั่งเบาะหน้าคู่กับเขาอย่างงงๆ

“ถ้าผมตัดสินใจไปแล้ว แสดงว่าสิ่งนั้นคือสิ่งที่ผมแน่ใจที่สุด... ทำไมคุณถึงได้ถามผมอย่างนั้นล่ะ”

คราวนี้คนถามกลับกลายเป็นคนถูกถาม หญิงสาวหันไปมองรถข้างๆ เหมือนกำลังซื้อเวลาให้กับตัวเอง
“ก็ถามไว้เผื่อบอสจะเปลี่ยนใจ แต่ก็คงคิดว่าไม่จำเป็นแล้วล่ะค่ะ” เมื่อหันกลับมาก็พบสายตาที่วนัสนันท์
ไม่เคยจะชอบเลยสักครั้ง... เพราะมันทำให้เธอรู้สึกเหมือนเขารู้ทันเธอไปเสียทุกทาง และถ้าจะหลบ
สายตาคมนั้นในตอนนี้ ก็คงจะมีพิรุธอยู่ไม่น้อย

“ถามแบบนี้ไม่สมกับเป็นคุณเลยนะ มีอะไรในใจอยู่หรือเปล่า”

ไมค์จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของวนัสนันท์ เหมือนต้องการจะค้นหาบางสิ่งที่ซ่อนอยู่ในดวงตาหลังเลนส์
กระจกใส และใบหน้าที่เรียบเฉยนั้น แต่ก็ไม่มีคำตอบจากคนถูกถาม

“ว่าไงล่ะ...” ไมค์เคลื่อนหน้าเจ้าไปใกล้อีกนิด คราวนี้เขาเห็นบางสิ่งที่อยู่หลังเลนส์กระจกใส เหมือนเขา
เห็นความหวั่นไหวซ่อนอยู่ภายใต้หลังเลนส์กระจกนั้น แต่ก็เพียงแค่ชั่ววินาทีเท่านั้นที่เขาเห็น

“ไฟเขียวแล้วล่ะค่ะ” คำพูดตัดบทของเธอทำให้ไมค์ต้องเลิกล้มที่จะค้นหาสิ่งที่ซ่อนอยู่ในใจลูกน้องเขาคนนี้
บางอย่างที่เป็นอีกด้านของเหรียญที่เขาอยากค้นหา... ค้นหาอีกด้านหนึ่งของความสงบนิ่งดุจทะเลสาบ ที่ท้าทาย
ความรู้สึกเขาให้อยากค้นหา

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“Montague เป็นบรรษัทข้ามชาติที่เข้ามาประกอบกิจการในไทยมาหลายปีแล้ว ซึ่งธุรกิจที่ Montague
จับอยู่นั้นส่วนใหญ่มักจะเป็นโครงการก่อสร้างของภาครัฐ และภาคเอกชนที่มีขนาดใหญ่” ไมค์เกริ่นถึง
งานที่จะได้รับให้วนัสนันท์ฟังคร่าวๆ ขณะเดินจากที่จอดรถมายังตัวอาคารบริษัท

“และโครงการล่าสุดที่ Montague จับนั้นก็คือ โครงการก่อสร้างอุโมงค์ลอดทางแยกต่างๆ ในจังหวัดเชียงใหม่...
ดูเหมือนบริษัทนี้สนใจแต่ เมกะโปรเจ็คของรัฐบาลทั้งนั้นเลยนะคะ” วนัสนันท์กล่าวเสริม

ไมค์ยิ้มให้กับตัวเองเมื่อได้ยินคำพูดเสริมของวนัสนันท์... หญิงสาวคนนี้เก่งสมกับที่เกรียงไกรยกย่องให้เขาฟัง
บ่อยๆ และเขามั่นใจว่าด้วยความสามารถของเธอจะทำให้เธอไปได้ไกลในเส้นทางนี้เป็นแน่แท้

“ผมขอชมว่าคุณทำการบ้านมาได้ดีมาก แต่งานนี้ไม่ได้มีแค่ Montague ฝ่ายเดียว แต่เป็นเมกะโปรเจคที่ ทำใน
ลักษณะกิจการร่วมค้ากับบริษัทอื่น ซึ่งเราต้องระวังเรื่องการร่างสัญญากิจการร่วมค้าให้ดีๆ เพราะถ้าหากลุกความ
ของเราพอใจกับสัญญาฉบับนี้ เขาอาจจะจ้างเราร่างสัญญา turn key ในอนาคอีกก็ได้”

“ขอบคุณค่ะ... และดิฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด” หญิงสาวเอ่ยรับคำชมด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่ดีใจที่เขาชม
จนไมค์นึกขวางว่าถ้าหากมีสัตว์ประหลาดโผล่มาตรงหน้าเธอในขณะนี้แล้ว เธอยังคงทำหน้าตายได้อย่างนี้อยู่หรือไม่
และเมื่อเข้าไปในลิฟต์แล้ว ไมค์ก็ยื่นเอกสารแนะนำบริษัทให้กับหญิงสาว

“วันนี้ CEO ของสำนักงานใหญ่ที่อเมริกามาด้วยนะ ดังนั้นเราต้องรอบคอบในการเสนอข้อสัญญา และต้องรู้ทัน
ฝ่ายตรงข้ามให้ได้ก่อน 1 ก้าวเสมอ อันจะเป็นการทำให้ลุกความของเราเสียประโยชน์น้อยที่สุด เข้าใจไหม?”
คนฟังพยักหน้าเป็นเชิงรู้กันว่าเข้าใจ และเปิดเอกสารที่ไมค์ให้มาทบทวนเนื้อหาข้างในนั้น อีกครั้งหนึ่ง

“เจมส์ เฟรเซอร์... อายุ 60 ปี... แต่ดูจากรูปนี่ดูหนุ่มกว่าอายุจริงมากเลยนะคะ” วนัสนันท์อุทานเมื่อเห็นรูปผู้บริหาร
สูงสุดของ Montague

“ท่านเป็นคนอัธยาศัยดี แล้วก็ออกกำลังกายสม่ำเสมอ ก็เลยดูอ่อนกว่าวัยไปเยอะน่ะ” ไมค์อธิบาย

“ดูเหมือนคุณจะรู้จักท่านดีนะคะ”

“ผมเคยทำงานให้กับ Montague ก่อนที่จะมาทำให้กับ Mckinsey น่ะ” ไมค์ขยายความ

บทสนทนาจบลงเมื่อลิฟต์มาถึงชั้นสูงสุดของอาคาร ซึ่งเป็นห้องประชุมของบริษัท เมื่อทั้งคู่ไปถึงห้องประชุมก็พบว่า
สต๊าฟฟ์ของบริษัท 3-4 คน นั้นมารออยู่ก่อนแล้วซึ่งก็มีธิดารัตน์รวมอยู่ด้วย

“มาถึงกันนานหรือยังครับ” ไมค์เอ่ยทักกับสต๊าฟฟ์ทุกคนที่มาถึงก่อนตามมารยาท ทั้งๆ ที่ตนเองก็มาตรงเวลา

“เพิ่งมาถึงได้สัก 15 นาทีนี่เองครับ... แล้วก็นี่ briefing ของฝ่ายโน้นที่เขาให้เรามาดูคร่าวๆ ก่อน” ภูเบศร์ ทนายความ
รุ่นเดียวกับธิดารัตน์ยื่นเอกสารให้ไมค์ดู ธิดารัตน์อาศัยจัวหวะนั้นลากตัววนัสนันท์ไปสัมภาษณ์เมื่อเห็นว่าหญิงสาว
มาพร้อมกันกับไมค์

“นี่ ยายนัสบอกพี่มาเดี๋ยวนี้เลยนะว่าเธอไปซี้กับบอสตั้งแต่เมื่อไหร่กัน พี่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย” คนถูกถามที่ทำหน้าตายมา
ตลอดเช้าถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเมื่อถูกตั้งคำถามอย่างนั้น

...ใครจะโชคร้ายเป็นแฟนอีตานั่นได้...

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะพี่ดา เพียงแค่บอสเขาเจอนัสที่ข้างล่างก็เลยขึ้นลิฟต์มาด้วยกันเท่านั้นเอง”
ธิดารัตน์ทำหน้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เพราะปกติแล้วนั้นไมค์แทบจะไม่สุงสิงกับทนายความคนไหนในสำนักงานเป็นพิเศษ
ตามแบบฉบับของ ‘ผู้บริหารที่ดี’ แต่สำหรับกรณีของวนัสนันท์นั้นดูเหมือนว่าเขาเอาใจใส่หญิงสาวเป็นพิเศษกว่าคนอื่นๆ
แม้เจ้าตัวทั้ง 2 คนจะไม่รู้แต่ธิดารัตน์ก็พอจะจับความรู้สึกบางๆ ระหว่างสองคนนั้นได้ เพียงแค่ไม่แน่ใจเท่านั้นว่า
สิ่งที่เธอคาดหวังกับทั้งสองคนนั้นจะเป็นจริงหรือไม่

“ทุกคนพร้อมแล้วใช่ไหมครับ” ไมเคิล ลี เรียกสต๊าฟฟ์ทุกคนของเขาเข้ามาทบทวนเป้าหมายและแนวทางการ
เจรจาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเข้าห้องประชุม

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ห้องประชุมสำหรับการประชุมเจรจาในครั้งนี้เป็นห้องประชุมขนาดกลางที่จัดวางโต๊ะเป็นรูปเกือกม้า โดยให้ทีมงาน
ของแต่ละฝ่ายอยู่ฝั่งตรงข้ามของกันและกัน โดยมีประธานกรรมการสำนักงานใหญ่ของ Montague เป็นประธานนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะตรงกลาง

ไมค์เข้าไปสวมกอดทักทายหัวหน้าทีมของฝ่ายตรงข้ามอย่างสนิมสนม ที่รออยู่ในห้องประชุมก่อนแล้ว ทำให้วนัสนันท์รู้สึกว่า
แม้จะไม่ได้อยู่ในถิ่นของตัวเองแต่ไมค์เองก็ยังสามารถทำตัวสบายๆ เหมือนเป็นสถานที่ที่เขาคุ้นเคยมานานแล้ว และเธอเชื่อว่า
เขาสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

“วนัสนันท์ มาทางนี้หน่อยสิ” ไมค์เรียกเธอเข้าไปหากลุ่มคนที่เขาสนทนาด้วย และเขาก็แนะนำเธอให้ตคู่สนทนาของเขา
“นี่คุณวนัสนันท์ ศุภาวรรธน์ สต๊าฟฟ์ในทีมของผม แล้วก็นี่ คุณเดวิด กับคุณทนง หัวหน้าของทีม Global” วนัสนันท์ยิ้มให้กับบุคคล
ทั้งสอง และสัมผัสมือกันตามมารยาท

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

“คุณโชคดีมากเลยนะที่ได้ร่วมงานกับไมค์ เพราะคุณจะได้เรียนรู้อะไรอีกมากจากเขาเลยล่ะ” เดวิดกล่าวก่อนที่ทนง
จะเสริมอย่างติดตลก “แต่เขาจู้จี้ไปหน่อยแค่นั้นเอง”

“อย่าเผากันอย่างนี้สิโทนี่ เดี๋ยวลูกน้องผมพาลจะเสียขวัญไปเสียก่อน” ไมค์พูดกลั้วหัวเราะกับทนงเมื่อเห็นหญิงสาว
ขมวดคิ้วใส่เขา ก่อนที่จะตัดบทอย่างสุภาพเมื่อได้เวลาอันสมควรแล้ว

เมื่อเจมส์ เฟรเซอร์เข้ามาในห้องประชุม การประชุมก็เริ่มขึ้นทันที ด้วยการที่ฝ่าย Global เป็นผู้เสนอข้อสัญญาฝ่าย
ตนเองก่อน โดยครอบคลุมถึงขอบเขตของกระทรวงคมนาคมที่ให้มา และรายละเอียดเกี่ยวกับการก่อสร้าง การแบ่งผลประโยชน์
และความรับผิดของคู่สัญญา ซึ่งทั้งฝ่าย Global และ Montague อันมีทีมของไมค์เป็นที่ปรึกษา ได้ตกลงข้อสัญญาอันเป็น
ธรรมแก่ทั้งสองฝ่าย โดยฝ่าย Montague จะนำผลการเจรจาดังกล่าวไปร่างเป็นสัญญากับกระทรวงคมนาคม และจะนำมาเป็น
หัวข้อในการประชุมครั้งต่อไป

วนัสนันท์ยอมรับว่าการประชุมเจรจาครั้งนี้จะไม่ง่ายอย่างวันนี้ถ้าหากไมค์ไม่ได้เป็นหัวหน้าทีมของเธอ ที่สามารถ
ควบคุมสถานการณ์ได้เป็นอย่างดี ซึ่งในบางหัวข้อที่หัวหน้าทีมของ Global อาศัยความเก๋าและชั้นเชิงประสบการณ์ที่เหนือกว่า
ทีมของเธอ เสนอมานั้นค่อนข้างเอาเปรียบ Montague พอสมควรเลยทีเดียว แต่ไมค์ก็เจรจาหาข้อสรุปที่เป็นตรงกลางระหว่าง
ทั้งสองฝ่ายได้โดยไม่มีใครเสียประโยชน์ จนเป็นที่ชมเชยของเจมส์ เฟรเซอร์ ประธานกรรมการสำนักงานใหญ่ของ Montague

“เพื่อความชัดเจนของร่างสัญญา ทาง Mckinsey อาจจะต้องไปดูสถานที่ก่อสร้างด้วยตนเอง” ทนงเอ่ยกับเมื่อจบการประชุม

ไมค์ทำท่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบไปว่า “อาจจะต้องดูตารางก่อนว่าจะเป็นช่วงไหน แล้วผมจะติดต่อกลับไปก็ละกันนะ”

ซึ่งก่อนจะจากกันไปนั้นทนงก็เอ่ยขึ้นทีเล่นทีจริงกับไมค์ “เด็กใหม่ของคุณนี่น่ารักดีนะ ถ้าเขายังฟรีอยู่ล่ะก็ผมขอจีบได้ไหม”
พูดพลางพยักเพยิดไปทางวนัสนันท์ที่กำลังยืนคุยกับสต๊าฟฟ์ของ Global

คำถามนี้เล่นเอาไมค์อึ้งไปช่วครู่ก่อนที่จะยิ้ม แต่ตาไม่ได้ยิ้มไปด้วย “ทำไมคุณไม่ลองถามเขาดูล่ะ โทนี่ ถ้าคุณมาถามผม
ผมก็ตอบไม่ได้หรอก” พลางเสมองนาฬิกาเพื่อหลบสายตารู้ทันของอดีตเพื่อนร่วมงาน

“ผมคงต้องไปแล้วล่ะ” ไมค์เรียกวนัสนันท์ให้ไปทำธุระกับเขาต่อ โดยไม่ทันเห็นสายตาของทนงที่มองวนัสนันท์อย่างมาดหมาย

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


To be continued...