Chapter 8
ปลายสัปดาห์...
ข้าวเม่าต้องวุ่นวายทั้งเรื่องงานในบริษัทและเรื่องปาร์ตี้วันเกิดแม่คุณไอซ์
ข้าวเม่าตั้งใจว่าจะสั่งอาหารจากโรงแรม
แล้วตัวเธอเองจะทำอาหารประเภทค็อกเทลใส่ถ้วยแก้วเล็กๆไว้สำหรับเป็นของกินเล่น
เห็นว่าวันพรุ่งนี้คุณไอซ์จะพาเธอไปซื้อของที่ต้องใช้เตรียมงาน
ไม่ว่าข้าวเม่าจะปฏิเสธยังไง คุณไอซ์ก็ยืนยันคำเดียวว่า ผมว่าง
ข้าวเม่าก็เลยต้องตามใจเจ้านาย...ดีเหมือนกัน ไม่เปลืองเงินค่ารถเมล์
หญิงสาวเหลือบมองนาฬิกา
...5 โมงเย็น...
กลับได้แล้วมั้ง...งานก็ไม่มีอะไรแล้วนี่
ข้าวเม่าเตรียมเก็บของบนโต๊ะ
(คุณไอซ์สั่งให้คนนำโต๊ะทำงานของเธอมาตั้งในห้องของเขา
ด้วยเหตุผลสั้นๆว่า แอร์มันเย็น นั่งคนเดียวแล้วหนาว
... ประสาทชะมัด)
จะกลับแล้วเหรอ
ไอซ์เลิกคิ้วมองข้าวเม่า
ค่ะ คุณไอซ์มีอะไรจะใช้ข้าวรึเปล่าคะ
ข้าวเม่าถามโดยไม่เงยหน้า สาละวนเก็บข้าวของลงกระเป๋า
เดี๋ยวผมไปส่ง
อึ๋ย...ขืนรอนายฉันก็กลับดึกน่ะสิ...
ข้าวเม่าอ้าปากจะค้าน
ไม่ต้องปฏิเสธเลย ผมอยากคุยกับคุณเรื่องงานวันอาทิตย์
ไอซ์รีบขัด พอพูดจบก็คว้ามือถือขึ้นมาคุยงานทันที
เป็นการตัดบทไม่ให้หญิงสาวปฏิเสธไปโดยปริยาย
ข้าวเม่าเม้มปากแน่น
ก็เจอหน้ากันอยู่ทุกวัน ทำไมไม่รู้จักคุยล่ะ!
สุดท้ายข้าวเม่าก็ต้องนั่งหน้าหงิกรอเจ้านายเคลียร์งาน
กว่าคุณไอซ์จะทำงานเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบหนึ่งทุ่ม
โชคดีนะที่วันนี้พี่เอ็มอารมณ์ดี ไม่บ่นซักแอะ
เมื่อข้าวเม่าโทรไปบอกว่าอาจจะกลับค่ำหน่อย
มีโวยวายบ้างในตอนแรก...แต่พอข้าวเม่าบอกเหตุผล
พี่เอ็มก็เสียงอ่อนลงแต่กำชับว่ากลับถึงบ้านแล้วให้โทรรายงานด้วย...
สงสัยไปกินของแสลงมา ใจดีผิดปกติแฮะ
ขอโทษที รอนานมั้ย
ไอซ์ถือกระเป๋าหนังสีดำใบใหญ่เดินกระหืดกระหอบเข้ามาถามข้าวเม่า
พอเห็นหน้าบูดๆของหญิงสาว ไอซ์ก็หน้าจ๋อย
ไม่นานหรอก...แค่ 2 ชั่วโมงเองค่ะ
ข้าวเม่าพูด ใบหน้าปราศจากรอยยิ้ม
ไอซ์ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง
หยิบของสิ่งหนึ่งออกมายื่นให้ข้าวเม่า
ผมให้
หญิงสาวเลิกคิ้วสูงมองพฤติกรรมประหลาดของเจ้านาย
พยายามเพ่งมองของในมือไอซ์ เมื่อเห็นว่าเป็นอะไร เธอก็อมยิ้ม
ติดสินบนเหรอคะ
ครับ หายโกรธนะ
ไอซ์ยืนลุ้นรอคำตอบของหญิงสาว
ข้าวเม่าหัวเราะกับตัวเอง คุณไอซ์ก็มีมุมน่ารักๆกับเขาเหมือนกันนะ
มองใบหน้ากระตือรือร้นเหมือนเด็กๆของเจ้านายอย่างเอ็นดู
เอาเถอะ
ทำตัวน่ารักขนาดนี้ ฉันยกโทษให้ก็ได้
ข้าวเม่าเอียงคอเล็กน้อยแล้วยื่นมือไปตรงหน้าชายหนุ่ม
ตกลงค่ะ...ข้าวไม่โกรธก็ได้
ไอซ์ยิ้มกว้าง วางของ ขอคืนดี ลงในมือของหญิงสาว
ขอบคุณครับ
คำขอบคุณซื่อๆของคนตรงหน้า
เรียกรอยยิ้มกว้างให้ปรากฎบนใบหน้าของข้าวเม่า
คิกคิก
ฮ่าฮ่าฮ่า...บอกไปใครจะเชื่อว่าท่านรองประธานบริษัทหนุ่มสุดเฮี้ยบ
ขอคืนดีกับหญิงสาวด้วย อมยิ้ม หนึ่งอัน อื้ม...รสสตรอเบอร์รี่ซะด้วย ฮิฮิ
ตกลงคุณไอซ์มีอะไรจะคุยกับข้าวคะ
ก็...วันเสาร์คุณจะให้ผมไปรับกี่โมง
คะ...แล้วอะไรอีกคะ
อืม...ให้ผมไปรับที่บ้านดีมั้ย
คุณไอซ์จะคุยกับข้าวแค่นี้เหรอคะ
ไม่มีคำตอบจากไอซ์ แต่ข้าวเม่าก็เดาได้ว่าคำตอบของเขาคืออะไร
เธอชักเริ่มหงุดหงิด แค่เนี้ย! ถ้าจะถามแค่นี้ทำไมต้องให้เธอรอตั้ง 2 ชั่วโมงล่ะ
ฮึ่มๆ...โกรธแล้วนะ!
ไอซ์ถอนหายใจ ทำไมเขาต้องมาติดใจสาวน้อยขี้โมโหคนนี้ด้วยนะ
จะบอกได้ยังไงว่าวันนี้คนขับรถของบริษัทมีธุระ
แล้วเขาไม่อยากให้ข้าวเม่ากลับรถเมล์
โธ่! ไม่เคยได้ยินข่าวเด็กตกรถเมล์หรือไง ข้าวเม่ายิ่งตัวเล็กๆอยู่
แตะโดนนิดโดนหน่อยก็ช้ำแล้ว
ไอซ์ตัดสินใจปล่อยให้หญิงสาวนั่งสงบสติอารมณ์เงียบๆ
ปรับเร่งความเย็นของแอร์ หวังจะช่วยดับร้อนให้สาวน้อยขี้งอนคนนี้ได้
ในที่สุดรถก็แล่นมาจนถึงหน้าบ้านข้าวเม่า วันนี้ก็ยังปิดไฟมืดเหมือนเช่นทุกครั้ง
ไอซ์สงสัยว่าหญิงสาวอยู่กับพี่ชายแค่ 2 คนเหรอ แล้วพ่อแม่ของเจ้าหล่อนล่ะ
แต่ไอซ์ก็ไม่กล้าถามข้าวเม่า มันดูละลาบละล้วงมากเกินไป
ขอบคุณที่มาส่งค่ะคุณไอซ์ พรุ่งนี้ไม่ต้องมารับข้าวหรอก ไปเจอกันที่ห้างเลยดีกว่าค่ะ
ข้าวเม่าพูดขึ้นทำลายความเงียบอันน่าอึดอัด
ไอซ์จับน้ำเสียงได้ว่าหญิงสาวอารมณ์ดีขึ้น
อืม...ความเย็นละลายความโกรธได้จริงๆแฮะ
ยังไม่ทันที่ไอซ์จะพูดอะไร ข้าวเม่าก็เปิดประตูลงจากรถ
เดินตรงดิ่งไปไขประตูบ้าน ชายหนุ่มยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูแล้วตัดสินใจดับเครื่อง
ทำให้หญิงสาวที่ไขประตูอยู่ชะงัก หันมามองอย่างสงสัย
คุณทำอะไรน่ะ
ผมหิวน้ำ
ไอซ์พูดยิ้มๆ
เลี้ยงกาแฟผมซักแก้วสิ
ข้าวเม่าส่ายหัวอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
คุณไอซ์เคยมาส่งเธอหลายครั้งแต่ข้าวเม่าก็ไม่เคยชวนคุณไอซ์เข้าบ้าน
จะให้เข้าได้ยังไงล่ะ! ถ้าพี่เอ็มรู้เข้าข้าวเม่าโดนเล่นงานตาย
...ส่วนคุณไอซ์...กี๋ย...
สงสัยพี่เอ็มจะคว้าปืนมาไล่ยิงก่อนที่ข้าวเม่าจะได้อธิบายด้วยซ้ำ...
ไม่ได้เด็ดขาด ยังไงคุณไอซ์ก็เข้าไปในบ้านไม่ได้!!
อย่าว่าข้าวเรื่องมากเลยนะคะคุณไอซ์ แต่ข้าวให้คุณเข้าไปในบ้านไม่ได้จริงๆ
ข้าวเม่าพูดพร้อมส่งสายตาขอโทษ
ทำไมล่ะครับ ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก เชื่อใจผมสิ
ไอซ์พยายามโน้มน้าวข้าวเม่า แต่หญิงสาวก็ยังคงส่ายหน้าเหมือนเดิม
คุณกลัวคนที่บ้านว่าเหรอ
ข้าวเม่าพยักหน้า
งั้นไม่ต้องห่วง พี่ชายคุณกลับดึกนี่นา ตอนนี้เพิ่งจะสองทุ่มเอง ไม่มีใครรู้หรอก
ข้าวเม่าชักปวดหัวกับลูกตื้อของไอซ์
พูดไม่รู้เรื่องหรือไง ยังไงก็ไม่ให้เข้า!
รับรองน่า พี่ชายคุณไม่รู้หรอก เดี๋ยวผมจะย้ำกับเจ้าโด้ให้เอง
ผมคุยกับหมารู้เรื่องนะคุณ
น่าน...เริ่มอาการประสาทอีกแล้ว
ข้าวเม่าส่ายหัวแรงๆก่อนจะยื่นคำขาด
ไม่ได้! เข้าไม่ได้ค่ะ
ไอซ์หน้าจ๋อย พยักหน้าเบาๆ
...เฮ้อ! ทำไมใจแข็งอย่างนี้นะ...
เดินคอตกกลับไปที่รถ แต่แล้วจู่ๆไอซ์ก็ทรุดลงนั่งกับพื้น ครางออกมาเสียงดัง
โอ๋ย...
ข้าวเม่าขมวดคิ้ว
นั่นแน่...ใช้วาจาไม่ได้ผลเลยหันมาเล่นบทคนเปื่อยรึ
ฮึ! คิดว่ายัยข้าวเม่าซื่อบื้อนักรึไง!
เป็นอะไรอีกล่ะ
ข้าวเม่าพูดห้วนๆ
ไอซ์หันมาส่งสายตาตัดพ้อ แล้วทำท่าไม่สบายจะเป็นจะตาย
ถ้าไม่ห่วงว่าเสื้ออาร์มานี่จะเลอะ สงสัยไอซ์คงลงไปชักอยู่ที่พื้นแล้ว!
อย่าบอกนะคะว่าจะเป็นลม ขับรถมาตั้งนานไม่เห็นเป็นอะไร
สงสัยจะดูละครมากไปหน่อยนะคุณ
ใคร...
ไอซ์พูดเสียงหอบ
ใครบอกว่า...ผม
เป็น...ลม...กัน
อ้าว! แล้วเป็นอะไรล่ะ
ข้าวเม่าเดินไปนั่งใกล้ๆไอซ์ เพ่งมองหน้าชายหนุ่มก็รู้สึกว่าหน้าเขาซีดๆ
เอ...หรือว่าจะไม่สบายจริงๆนะ
ไอซ์ยิ้มเขินๆก่อนจะกระซิบข้างหูข้าวเม่า
ผม...ปวดห้องน้ำน่ะ...
ข้าวเม่ามองชายหนุ่มอย่างไม่เชื่อสายตา
โกหกรึเปล่าเนี่ย
แต่หากเป็นเรื่องจริงก็น่าสงสารนะ
ถ้าเธอปล่อยให้คุณไอซ์ต้องอดกลั้นไปจนถึงบ้าน...บาปหนักนะเนี่ย
แม่เคยสอนไว้ว่าเวลาใครเข้าห้องน้ำอย่าไปแกล้งเขา
เดี๋ยวชาติหน้าเกิดมาเราจะพิการ ไม่มีรูก้น
ข้าวเม่าถอนหายใจพรืดลุกขึ้นยืน มองไปที่ไอซ์อย่างชั่งใจ
ก็ได้ค่ะ คุณเข้ามาได้
ไอซ์แอบยิ้มยินดี ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อข้าวเม่าเดินมากระซิบข้างหู
แต่บอกไว้ก่อนนะ เข้าห้องน้ำเสร็จต้องกลับทันที ห้ามมีลูกไม้
ไม่อย่างงั้น
ฉันจะเอาอีโต้สับๆๆๆ...
ไอซ์กลืนน้ำลายลงคอเอือกใหญ่ มองหน้าสาวน้อยที่ยิ้มหวานให้
ก่อนจะก้มลงมองกางเกงตัวเอง
กี๋ย...พูดจริงอ่ะ
สับรถคุณให้เป็นรอยเลย คอยดูสิ!!
ข้าวเม่าพูดต่อให้จบ แล้วเดินผิวปากเข้าบ้านอย่างสบายใจ
ไอซ์เช็ดเหงื่อที่หน้าผาก พึมพำกับตัวเอง
เฮ้อ! ร้ายจริงนะยัยข้าวเม่า
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนปัดกางเกงแล้วเดินตามหญิงสาวไป...
จากคุณ :
chococake
- [
13 ก.ค. 48 19:07:06
]